Als de uitgeverij er zelf geen gewag van had gemaakt, was het waarschijnlijk niet eens opgevallen: de cameo van Tomas Ross in 'Verbroken', de nieuwe thriller van Karin Slaughter. In een persbericht meldt Cargo dat de Amerikaanse bestsellerauteur haar Nederlandse collega (die bij dezelfde uitgeverij publiceert) een kleine rol in het verhaal geeft. Op pagina 243...Dat maakt natuurlijk nieuwsgierig. Daarom bladerde de redactie van De Spanningsblog bij ontvangst meteen door naar de bewuste pagina. Wat zou de Haagse schrijver voor een heldenrol vervullen in 'Verbroken'?
De pagina is gelezen en herlezen (de rest van het boek nog niet, dus daar heeft De Spanningsblog geen oordeel over) en we blijven een beetje gedesillusioneerd achter. Onze vaderlandse factfinder wordt slechts in één zin genoemd en wel deze: 'Tomas Ross gaat rond deze tijd van het jaar altijd skiën.' De zin maakt onderdeel uit van een dialoog tussen speurder Will Trent en ene Lena Adams. Ze praten over een 'zaak' die volgens Trent alle aandacht zou moeten trekken, maar dat juist niet doet. Trent vraagt Adams: 'Hebt u enig idee waarom de pers er niet bovenop zit?' Adams antwoordt: 'De krant verschijnt vandaag niet vanwege de vakantie', waarop het citaat met Tomas Ross volgt.
Onbegrijpelijk. Wat heeft Tomas Ross hier mee van doen? Oké, hij is journalist geweest, maar nu al lang niet meer. Iedereen (in Nederland) kent hem als een auteur die graag met feiten mag spelen in zijn fictie. En skiet Tomas Ross wel? Waarom niet iemand genomen die wel bekend is als journalist, John van den Heuvel of, voor ons part, Peter R. de Vries?
Slaughter wilde hiermee kennelijk de Nederlandse lezers en haar Cargo-collega Ross paaien, maar slaat hier de plank pijnlijk mis. Waarom kiezen voor een naam van een Nederlander die verder niets met het verhaal heeft te maken? Wat schiet de lezer op met deze geste van de ene auteur naar de andere? Hopelijk is de naam van Ross in overige vertalingen vervangen door die van een ander. We zien het al helemaal voor ons: een lezer in een ander land die zich vertwijfeld afvraagt 'Who the f... is Tomas Ross?'
Update: Onderstaande reactie stuurde Tomas Ross via de mail en De Spanningsblog geeft haar graag integraal weer:
Nieuws van de dorpspomp: Karen Slaughter noemt mij als fictieve journalist in haar nieuwe roman 'Verbroken' en daar struikelt heer Kuijt over.
Slaughter had godbeware Peter R. de Vries of John v.d. Heuvel moeten nemen. Dat zijn pas journalisten! Hoe aandoenlijk, Joop den Uyl waarschuwt Peking voor de laatste maal.
Over journalistiek gesproken. Wat is 't? Bladvulling? Rancune? ’t Geeft in elk geval het niveau van de vaderlandse kritiek en recensies wel aan, het mateloos geestelijk masturberen van geflopte journalisten die gaan blogspotten.
Groot Nieuws! Waarom zou Karen S. een bevriende kennis niet als bijpersonage mogen gebruiken, dat is niet meer dan een aardigheidje. Nee, lezers in al die landen waar ze vertaald wordt, raken in de war want Who the f… is Tomas Ross? Zou die vraag werkelijk opborrelen bij die lezers van een roman? Dan kun je wel aan de gang blijven.
Mijn bescheidenheid is spreekwoordelijk maar lezers in de VS kunnen de naam kennen als die van de enige Nederlandse auteur die meeschreef aan de roman 'Like a charm' (New York, 2004) en lezers in Zweden, Frankrijk, Oostenrijk, IJsland, Indonesië, Tsjechië, Duitsland, Denemarken, Japan en Noorwegen kennen de vertalingen van 'De Zesde Mei', 'De Vrouw die op Greta Garbo' leek, 'Donor', 'Het Raadsel van de Ringen', 'Er is meer' – en zo ook in de VS, Groot-Brittannië, Turkije en Frankrijk als scenarist van respectievelijk '06/05', 'De Brug', 'Unit XIII' en 'Schavuit van Oranje'. Who the f… is Peter Kuijt?
Tomas Ross
Update 2: Website Crimezone weet te melden dat Slaughter ook in de Amerikaanse editie de naam van haar Nederlandse collega opvoert. Op pagina 206 staat ook dat Thomas Ross (nu met een extra h) is gaan skiën.
Overigens is Slaughter niet de eerste buitenlandse schrijver die een Nederlander opvoert in een boek. Dat gebeurde eerder al in 'Absolute vrienden' van John le Carré. Op pagina 404 gebruikt de auteur als aardigheidje de identiteit van zijn Nederlandse uitgeefster Hanca Leppink als dekmantel voor de huur van een auto. De uitgever besteedde daar overigens geen aandacht aan. (met dank aan Theo Capel)
Ui ui ui - daar is maar iemand met internationale succes verbazingwekkend on-ontspannt.
BeantwoordenVerwijderenHet punt lijkt mij toch weiniger te zijn dat een collega een andere op deze manier wardeert als dat de uitgeverij zo'n wind daarom maakt en zelfs van een rol spreekt. Echt flauw!
Wat een ophef om niets. De uitgever had het misschien niet moeten melden (maar ach, waarom eigenlijk ook niet), maar dat er een kwaliteitsjournalist verbolgen van raakt en een thrillerschrijver giftig, is haast sneu. Maar da's mijn bescheiden mening.
BeantwoordenVerwijderenVerbolgen is niet het woord, Remko. Kwaad ben ik niet, waarom zou ik? Eerder verbaasd over de onbegrijpelijke bijrol van Ross in het boek van Slaughter. Nogmaals, als Cargo er zelf niet zo'n ophef van had gemaakt, hadden we van Ross' cameo nooit geweten. En lezers hadden dan bij pagina 243 schouderophalend gedacht dat er sprake is van een drukfoutje.
BeantwoordenVerwijderenTomas Ross mag dan wel de naam van een Nederlander zijn, maar is op zich helemaal geen Nederlandse naam. En in deze dus geen opvallend en/of storend detail in het verhaal, ofwel een goede Cameo.
BeantwoordenVerwijderenOverigens is Dhr. Kuijt wel druk bezig de poten onder zijn eigen stoel aan het doorzagen met de opmerking dat hij nooit van de cameo zou hebben geweten als Cargo er niet zo'n "ophef" over zou hebben gemaakt. De vraag hoe hij zonder te lezen in staat is geweest 249 recensies te fabriceren lijkt mij dan ook gerechtvaardigd.
En het gelijkstellen van Tomas Ross aan een drukfoutje? Dit doet mij toch ernstig vermoeden dat Dhr. Kuijt op zijn stoffige zolderkamertje een ernstig gebrek aan daglicht en frisse lucht heeft.