Te dikke boeken, slappe Saskia Noort-klonen en vrouwelijke hoofdpersonen met maar weinig herseninhoud. De jury's van de Gouden Strop en Schaduwprijs waren begin deze maand niet mals in hun kritiek op een deel van de inzendingen voor beide prijzen. Eén jurylid bekende wel eens uit frustratie over de geringe diepgang van een ingezonden thriller het boek door de woonkamer te hebben geslingerd.In Vlaanderen is de situatie niet veel beter, constateerde John Vervoort. Deze veteraan (1958) onder de thrillerrecensenten levert besprekingen aan De Standaard en Het Nieuwsblad. De kwaliteit van de Vlaamse thriller moet omhoog, schrijft hij in een artikel in De Standaard. Als service geeft hij thrillerauteurs zes tips mee, die De Spanningsblog in verkorte vorm van harte overneemt. Goede raad is duur, maar nu even gratis en voor niks.
De eerste tip van Vervoort luidt: houd het simpel. ,,Als ik als recensent een boek lees, houd ik het potlood in de aanslag. Een van de dingen die ik steevast doe is een schema opstellen van de relaties tussen de diverse personages. Soms is dat organigram bijna even indrukwekkend en ingewikkeld als de stamboom van een Europees koningshuis.'' Verder heeft een goede plot volgens Vervoort niets te maken met tientallen onverwachte wendingen. Het gaat vaak om die ene goed doordachte vondst, die het verhaal een spannende draai geeft.
2. Personages zijn belangrijker dan plot
Vervoort stelt nog altijd te veel Vlaamse thrillers te lezen die bijna uitsluitend op de plot gericht zijn, terwijl de personages weinig om het lijf hebben. ,,Kijk naar de Millenniumtrilogie van Stieg Larsson. De plot waaiert breed uit en weinigen zullen hem kunnen navertellen. Wat de boeken echt boeiend maakt, is de figuur van Lisbeth Salander, een geniale maar contactgestoorde punkmeid.'' Een ander sterk karakter is die van Hannibal Lecter, gecreëerd door Thomas Harris. Vervoort: ,,Maak je personages mysterieus, geef niet alles prijs. Geen enkele mens is zo doorzichtig dat hij zich volledig laat kennen.''
3. Een land of een stad is meer dan een decor
Vervoort zegt in thrillers heel weinig te lezen over de heikele politieke situatie in zijn land. ,,Terwijl een thriller hét vehikel zou kunnen zijn om die te behandelen.'' De recensent ziet amper een allochtoon opduiken in 'onze thrillers'.
,,Of hij is een moslimterrorist, een maffialid of een religieuze fanaticus.'' Vervoort verwijst verder naar de Zweden Roslund & Hellström, die sociale betrokkenheid koppelen aan stevige plots.
4. Schrijven doe je met stijl.
Te veel schrijvers zijn breedsprakerig, uitleggerig, en schrijven geforceerd, meent Vervoort. ,,Schrijvers moeten zich omringen met goede proeflezers en kritische uitgevers.'' Ook de jury van de Gouden Strop gaf dit advies in haar rapport mee.
5. Een schrijver is vooral een vakman
Een van de grand old ladies van de misdaadliteratuur, Ruth Rendell, vertelde Vervoort eens dat zij schrijven bekijkt als toegepaste kunst. ,,Een meubelmaker maakt stoelen, een schrijver maakt boeken'', aldus Rendell. Verder citeert Vervoort Nobelprijswinnares Nadine Gordimer, die ooit zei: ,,Er is maar één tip die ik beginnende schrijvers kan geven: lees, lees, lees.''
6. Weg met de flauwe grap
De criticus Vervoort ziet in Vlaanderen alleen de schrijvers Bavo Dhooge en Stan Lauryssens er in slagen om hun thrillers een portie humor mee te geven. Maar voor de rest mist hij de snedige opmerkingen, de spitse dialogen, het gebekvecht tussen personages, de leuke oneliners, de rake observaties, de ironische noot. ,,De thriller is bij uitstek het genre om te rollebollen met de taal en situaties op de hak te nemen. Een vleugje humor is een uitstekend middel om het verhaal te kruiden.''
(Bron: De Standaard)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten