Het is nooit goed (column, 2010)

DE JETSET SPREEKT

(Door Peter Kuijt)

Recensenten zijn een naar slag mensen. Het zijn enorme azijnpissers die wel eventjes zullen vertellen wat ze van iemands boek vinden. En hun recensies zijn altijd negatief, want die zijn natuurlijk veel leuker om te schrijven dan een positieve. Recensenten lezen boeken niet ter ontspanning, maar om schrijvers op fouten te betrappen.

Ziedaar de omschrijving van de diersoort recensent, die recent werd ontvouwd door schrijfster Marion Pauw in een interview met de Volkskrant.

Het moge duidelijk zijn: Pauw heeft weinig op met boekbesprekers. Misschien heeft ze zelfs wel een hekel aan de twee recensenten die in de jury zaten, die haar vorig jaar de Gouden Strop toekende voor haar boek 'Daglicht'. Je weet maar nooit.

On the record zijn ook de misprijzende kwalificaties van juryleden, journalisten en recensenten, die deze week door Simone van der Vlugt en Saskia Noort in een duo-interview met website Crimezone zijn geëtaleerd. Jury's zijn altijd zo negatief, mopperen ze. De juryvoorzitter van de Gouden Strop begint volgens hen altijd met de constatering dat de oogst dit jaar nog slechter was dan vorig jaar, laten we in plaats daarvan toch eens blij zijn wat we allemaal bereikt hebben met het thrillergenre. En dan dat gezeik over de 'literaire thriller'. ,,Geen journalist begrijpt dat label'', zegt Van der Vlugt, ,,maar het publiek had dat bij het eerste boek al door.'' En alles wat je als vrouw schrijft, daar zit volgens de critici toch te veel seks in, is Noorts stellige overtuiging.

De twee schrijfsters zijn verrukt over het buitenland, waar ze zo anders worden behandeld dan in het naargeestige Nederland. In eigen land wordt Noort bij voorbaat in een hokje gestopt, in Frankrijk won ze zo maar een literaire prijs. En Van der Vlugt klapperde met haar oren, want wat men in Italië qua symboliek uit haar boeken haalde, daar hoorde ze in eigen land niemand over.

Het zal wel toeval zijn, maar Pauw, Noort en Van der Vlugt behoren - met Esther Verhoef - tot de top van Anthos, ze zijn de 'jetset' van de uitgeverij. Qua verkoopcijfers en media-exposure hebben ze totaal niet te klagen.

En toch klagen de drie, met de bozige verontwaardiging, die doorgaans, kansloze PVV-stemmers eigen is.
Hebben ze gelijk? Zijn critici jaloerse, rancuneuze naarlingen, die een succesvol auteur een vette bankrekening en het licht in de ogen niet gunnen?

Over het algemeen niet, ben ik, de recensent, geneigd te zeggen. We doen gewoon ons werk en daarbij komen soms negatieve kritieken om de hoek kijken. Of zoals recensent Hans Knegtmans op deze blog meldt: ,,Een goed boek lezen is nu eenmaal oneindig veel interessanter en bevredigender dan je door 300 pagina's bagger te moeten worstelen.'' Knegtmans heeft bij het schrijven van een negatieve recensie alleen plezier als de auteur naar zijn idee 'overduidelijk een literaire non-valeur' is. Dan gaat het om een schrijver 'die het verdient, eens een ander geluid te horen dan de kritiekloze, ongefundeerde bewondering die hem of haar normaal ten deel valt'. En zouden er nou echt zo veel boekbesprekers afgunstig zijn op de 'eigen berg' van die ene auteur op Ibiza of andermans lieflijke schrijvershuisje in Zuid-Frankrijk?

Het aantal rancunerecensenten, dat uitsluitend ter meerdere eer en glorie van hun alwetende ik auteurs afbrandt, is op de vingers van één hand te tellen, daar ben ik van overtuigd. Schrijvers hebben echter meer tegenwind te duchten vanuit hun eigen beroepsgroep. Op Amazon.com plaatste schrijver Orlando Figes onder een schuilnaam vernietigende recensies van boeken van zijn collega's. En ook thrillerschrijver Philip Kerr sloeg via een Amazon-kritiek terug naar de Schotse schrijver Alan Massie nadat die twee van zijn boeken had neergesabeld.

Ook Nederlandse schrijvers kunnen er wat van. Denk aan de catfight tussen Connie Palmen ('scheer je weg, nietsnut!') en Saskia Noort, de grimmige vete tussen Arnon Grunberg en A.F.Th. van der Heijden en Ernest van der Kwast die tot deze week de (schuil)naam van Suzanne Vermeer misbruikte om stemmen te vergaren voor de NS Publieksprijs. Over die prijs gesproken: Saskia Noort twitterde onlangs dat ze op Van der Kwast had gestemd in plaats van haar eigen Anthos-collega Simone van der Vlugt. Mmm, wat daar van te denken?

Maar dit stukje zal weinig indruk maken op Marion Pauw. Ze weet nu al dat haar komende thriller 'Jetset' geen hoge ogen zal gooien 'bij de heren recensenten', stelde ze in de Volkskrant. ,,Dat is prima, ik heb het ook niet voor hen geschreven.''

Dat is prima, ik zal Jetset dan ook niet lezen en recenseren. Een auteur die zich zo laatdunkend uitlaat over mensen die gewoon hun werk doen, verdient kritiek, maar geen boekenkritiek. Kortom, collega-besprekers: boycot 'Jetset'!

Vreselijke thrillers (nieuws, 2010)

ERNEST VAN DER KWAST IS GEEN SUZANNE VERMEER MEER

Ernest van der Kwast, auteur van het boek 'Mama Tandoori', is tot de conclusie gekomen dat hij schrijfster Suzanne Vermeer niet is. Dagenlang beheerste Van der Kwast de verdomhoekjes op de kunstpagina's van landelijke dagbladen en de nieuwsrubrieken van literaire websites, met zijn coming-out als Suzanne Vermeer, auteur van vakantiethrillers als 'Cruise'. Dat boek is evenals Van der Kwasts roman genomineerd voor de NS Publieksprijs 2010.

Op de literaire weblog Tzum.info bekende hij dat hij toch niet schuilgaat achter de naam Suzanne Vermeer. Dat gebeurde nadat de uitgeverij van Vermeer, A.W. Bruna, liet weten dat Van der Kwasts claim niet klopte. Toen Van der Kwast bleef beweren dat hij achter het pseudoniem zat, werd de sfeer grimmiger. De CPNB, de organisator van de NS Publieksprijs, begon zich ermee te bemoeien. Die wilde dat Van der Kwast direct stopte met het beweren dat hij achter het pseudoniem Suzanne Vermeer zit. Hij zou volgens de CPNB 'onder aantoonbaar valse voorwendselen de stemming positief naar zijn eigen boek' beïnvloeden. Als hij zou blijven doorgaan met dit verhaal, dan zou de CPNB actie gaan ondernemen. ,,Dat zou kunnen betekenen dat er stemmen in mindering gebracht worden of zelfs diskwalificatie van het genomineerde boek'', aldus de CPNB op Boekblad.nl.

Op Tzum.info biecht Van der Kwast het volgende op: ,,Suzanne Vermeer is eigenlijk een anagram: 'Mean Zee Revs Urn', wat in het Hindi zoiets betekent als: 'Stem op Mama Tandoori!''' Hij geeft inmiddels ook gehoor aan de oproep van de CPNB, omdat hij vreest dat hij wordt gediskwalificeerd. ,,Het zijn strenge maatregelen. Ik heb mijn campagne daarom aangepast. Ik ontken nu ook dat ik Suzanne Vermeer ben en vertel iedereen dat het vreselijke thrillers zijn. Wie op Suzanne Vermeer stemt, is gestoord.''

Tot en met 14 oktober kunnen lezers hun stem uitbrengen op hun favoriete boek. Op 18 oktober wordt vervolgens bekendgemaakt welke schrijver het ‘Boek van het Jaar’ heeft geschreven.

(Bron: Tzum.info)

Ten slotte (nieuws, 2010)

LITERAIR AGENT VAN STEPHEN KING OVERLEDEN

Ralph Vicinanza, de literair agent van onder anderen Stephen King, is op 60-jarige leeftijd overleden. Vicinanza stierf zaterdag 25 september in zijn woning in de Newyorkse buitenwijk Bronxville aan een slagaderlijke bloeding in de hersenen, zo liet zijn agentschap in een verklaring weten.

Vicinanza is zo'n vier decennia werkzaam geweest in de uitgeverswereld. Hij legde zich vooral toe op de verkoop van internationale rechten van auteurs als King, Carl Sagan en Philip K. Dick. Verder contracteerde hij sciencefictionschrijvers als Terry Pratchett, Robert Heinlein, Frank Herbert en George R.R. Martin.

Volgens King was het Vicinanza die met het idee kwam om 'The Green Mile', zijn later verfilmde boek uit 1996, eerst uit te brengen in een zesdelige, laaggeprijsde pocketserie. In het voorwoord van het boek schrijft King dat hij moeite had om het boek te voltooien omdat hij tegelijkertijd met andere projecten bezig was en zich nog geen voorstelling kon geven van de achtergrond van het verhaal. King wist dat hij nog research moest doen, maar was tegelijkertijd bang dat dat 'het fragiele gevoel van verwondering' teniet zou doen.

Kings 'redding' stond in een fax van Vicinanza, die een gesprek had gehad met een Britse uitgever over een serieroman die Charles Dickens een eeuw eerder had geschreven. ,,Ralph vroeg of ik wellicht ook geïnteresseerd was in die vorm. Man, ik sprong een gat in de lucht.'' Het eerste deel van 'The Green Mile', met de ondertitel 'The Two Dead Girls', kwam uit op 28 maart 1996. Maandelijks kwam er een deel bij. Het slot, 'Coffey on the Mile', verscheen op 29 augustus 1996. De roman werd in zijn geheel gepubliceerd op 5 mei 1997.

(Bron: o.a. Locus Online)

Suzanne Hazenberg - Obstructie (2010)

Moord op de kantoorchef


(Door Hans Knegtmans)

'Hoe ver ga je als je niets meer te verliezen hebt?', luidt de prangende vraag op de flaptekst van Obstructie. Dat belooft zinderende spanning, maar het is je reinste lezersmisleiding.

Jurist Dink Storp - volgend jaar zal hij vijftig worden - bedenkt dagelijks dat het glas meer dan halfleeg is. Promotie zal hij niet meer maken. Zijn huwelijk verpietert. Het toch al moeizame contact met zijn zoon fleurt vast niet op, nu deze uit de kast komt met zijn vriend.

Hier speelt meer dan zomaar een midlife crisis. Alles wat Dink meemaakt ervaart hij als variaties op een thema. Behalve misschien de tsunami in Azië, een paar jaar terug, of de aanslag op de Twin Towers. Als hij eerlijk is, kan hij hooguit nog uitkijken naar de volgende aflevering van The Sopranos.

Wanneer bij hem darmkanker wordt geconstateerd, is hij ten prooi aan tegenstrijdige emoties. Enerzijds brengt het vooruitzicht van het grote Niets hem in opperste paniek. Aan de andere kant beseft hij nu pas goed hoe ondragelijk vervelend het zou zijn als hij nog tientallen jaren te gaan had. Hij besluit, bij wijze van slotakkoord een daad te stellen die zijn leven nog enige zin geeft. En niets lijkt hem zinvoller dan het vermoorden van zijn kantoorchef, die al jaren Dinks leven en dat van de collega's tot een hel maakt.

Obstructie is alleen in naam een thriller. Beter kun je het een existentiële tragikomedie noemen, al daar krijg je daar het publiek niet mee naar de boekenkiosk. Thriller of niet, Suzanne Hazenberg heeft een fantastisch boek geschreven, met uitzonderlijk scherpe observaties. De stijl doet denken aan de Hoke Moseley-serie van wijlen Charles Willeford. Sommige dialogen lijken woordelijk te zijn ontleend aan een film van Alex van Warmerdam. En dat Dink eigenlijk veel te rechtschapen en intelligent is voor zo'n kortzichtige daad, dat weet de schrijfster hopelijk zelf ook wel.

Suzanne Hazenberg - Obstructie. Uitgeverij Anthos, 245 pag.

(Bron: Het Parool)

Eerbetoon (nieuws, 2010)

KERK KLINGELT BAANTJER

Het carillon van de Oude Kerk in Amsterdam speelt het komend halfjaar één keer per uur de tune uit de tv-serie 'Baantjer'. Dit gebeurt ter ere van de onlangs overleden oud-rechercheur en schrijver Appie Baantjer. Het is een initiatief van het Baantjer Museum in Amsterdam, zo heeft die instelling laten weten.

Het nummer was vanochtend voor het eerst te horen. Dat gebeurde, nadat enkele oud-collega's van Baantjer het carillon in werking hadden gezet door aan een touw te trekken. De tune heet overiges 'Circle of Smiles' en is gecomponeerd door de Belg Jean Toots Thielemans.

Het carillon van de Oude Kerk speelde eerder overigens al muziek van de Carpenters en de tune van de tv-soap 'Goede Tijden Slechte Tijden'. Baantjer overleed 29 augustus op 86-jarige leeftijd.

Oranje onder vuur (nieuws, 2010)

ROSS RICHT NU ZIJN PIJLEN OP BEATRIX

Thrillerschrijver Tomas Ross had zijn vrouw nog zo beloofd niets meer met het koningshuis te doen. Maar na de met een 'krulstaart' bekroonde serie 'Bernhard, schavuit van Oranje' richt Ross opnieuw zijn pijlen op de koninklijke familie. Voor de VPRO schrijft hij de serie 'Oranje onder vuur', een reeks over koningin Beatrix die in 2012 is te zien.

Ross weet dat zijn boeken en scenario's stukgelezen worden op Huis ten Bosch en in villa Eikenhorst, zegt hij in een interview met het Nederlands Dagblad. Via via vernam hij wel eens een geluid. ,,Willem-Alexander was laaiend over mijn portret van Máxima, die ik vergeleek met Bernhard.''

De Haagse auteur is behalve met de VPRO-reeks ook bezig met een boek over Joris Demmink, de omstreden secretaris-generaal op het ministerie van Justitie. Ross' vrouw vindt dat hij die figuur een andere naam moet geven. Voor de door Ross bedreven 'factie' is dat een zwaktebod. ,,Maar misschien doe ik het wel, voor de veiligheid'', aldus Ross in de krant. ,,De feiten die ik opschrijf, moeten waar zijn. Als ik vertel dat hij in 1982 bij Bouterse was, dan is dat zo.''

De onlangs overleden Appie Baantjer, schepper van De Cock, stond haaks op Ross, erkent hij. Bij Baantjer hoeft een agent 'alleen maar de Tien Geboden te kennen', bij Ross doen de hoofdpersonen er van alles aan om ze eens allemaal tegelijk te overtreden. Toch had Ross geen hekel aan de op Urk geboren Baantjer. ,,Ze hadden hem een speciale prijs moeten geven, een soort oeuvretrofee. Hij verkocht per boekje 350.000 exemplaren, ik sta niet eens in zijn schaduw.'' Overigens ontving Baantjer in 2003 de Meesterprijs van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs.

(Bron: Nederlands Dagblad)

Pieter Bart Korthuis - Penoza (2010)

Uitgesponnen script


(Door Peter Kuijt)

Doorgaans is er eerst het boek, daarna volgt een verfilming of bewerking voor televisie. Bij Penoza, het thrillerdebuut van Pieter Bart Korthuis, ging het andersom. 'Gebaseerd op de gelijknamige KRO tv-serie', meldt een kleine sticker op de cover. Korthuis schreef - jaren geleden - eerst het scenario voor de dramareeks en besloot dat script vervolgens te transformeren tot boek.

De serie is nu enkele afleveringen op streek en de conclusie mag worden getrokken dat het boek er slechts in minieme details van afwijkt. Ook op papier draait het verhaal om Carmen van Walraven-de Rue, dochter van een hoofdstedelijke penozebaas.

Ze is getrouwd met Frans, ook wel de Bolle genaamd, die goed boert in de handel in softdrugs. Met Carmens broer Irwan en jeugdvriend Steven drijft Frans een florerende transportonderneming in hasj. Tot verdriet van Carmen, die wil dat haar man vanwege de toekomst van hun kinderen breekt met de onderwereld. Op het moment dat hij op het punt staat die belofte na te komen, wordt Frans op het tuinpad van zijn Zandvoortse villa neergeschoten. Hij overlijdt later in het ziekenhuis.

Carmen staat er vanaf dat moment alleen voor. Ze moet zich niet alleen schuldeisers van het lijf houden, maar ook de politie die achter vertrouwelijke informatie van de Bolle aan zit. Ze weet niet meer wie ze wel kan en wie ze niet kan vertrouwen.

Het boek leest als een uitgesponnen script, een gevalletje van copy-paste. Pieter Bart Korthuis heeft zijn scenario van een kaft voorzien en het een boek genoemd. Dialogen uit de serie keren terug in de thriller en op de meest onverwachte momenten vlecht de auteur er flashbacks doorheen, die het op het tv-scherm wel goed doen, maar in een boek soms wat verwarrend overkomen. Penoza is rechttoe rechtaan verteld en mist daardoor bezieling. Op z'n beste momenten is Penoza redelijk spannend, maar een grote verrassing zit er aan het eind niet in. De kijker is gewaarschuwd.

Pieter Bart Korthuis - Penoza. Uitgeverij Anthos, 311 pag.

Ruimte tot verbetering (nieuws, 2010)

ASMAN UITGEHAMERD

Thrillerschrijver Willem Asman stapt op als voorzitter van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs (GNM). Dat heeft hij in een nieuwsbrief aan de leden laten weten. Ook bestuursleden Marga de Boer en Marieke Bemelman stellen zich niet herkiesbaar. De overige bestuursleden, de auteurs Daniëlle Hermans, Loes den Hollander, Wendela de Vos en René van de Meerakker en de recensenten Jos van Cann en Jürgen Joosten, zijn wel herkiesbaar.

Asman werd in november 2008 gekozen tot voorzitter van de thrillerschrijversclub, waarvan ook uitgevers en recensenten lid zijn. Asman, auteur van onder andere 'Wondermans eindspel' en 'Koninginnedag', geeft in de nieuwsbrief geen inhoudelijke reden voor het feit dat hij zich niet meer herkiesbaar stelt. Wel geeft hij aan dat het GNM, dat in 1986 is opgericht, zich moet gaan beraden op zijn toekomst. Volgens Asman dient de vraag gesteld te worden in hoeverre de doelen van het GNM, dat volgend jaar zijn 25-jarig bestaan viert, nog aansluiten bij de behoeften van de leden.

Schavuit (nieuws, 2010)

ROSS KRIJGT KRULSTAART

Het scenario van de tv-serie 'Bernhard, schavuit van Oranje' is door het Netwerk Scenarioschrijvers verkozen tot beste scenario van het televisieseizoen 2009-2010. Thrillerschrijver Tomas Ross kreeg vandaag tijdens het Nederlands Film Festival (NFF) de Zilveren Krulstaart toegekend voor zijn script over de wederwaardigheden van prins Bernhard.

De vakprijs voor scenarioschrijvers wordt jaarlijks uitgereikt op de Dag van het scenario, tijdens het NFF in Utrecht. Leden van het netwerk nomineerden naast Ross voor zijn vierdelige dramaserie 'Bernhard', ook schrijvers Maike Meijer en Margot Ros voor 'Toren C' en Tamara Bos en Mieke de Jong voor het scenario van 'Annie M.G.'.

Bram Dehouck (interview, 2010)

De literaire thriller als paaldanseres

Een kleine vier maanden geleden won de Vlaming Bram Dehouck zowel de Schaduwprijs als de Gouden Strop met zijn thrillerdebuut De minzame moordenaar. Hoe is het de minzame misdaadauteur sindsdien vergaan? 'Als ik in een zwart gat val, zal het een bouwput zijn.'

(Door Peter Kuijt)

- Ben je inmiddels van de schrik van het winnen van twee prijzen bekomen?
Bram Dehouck: 'De eerste schrik was voorbij toen ik van het podium stapte. Van toen af was het plezierig.'

- En nu, al in een zwart gat gevallen?
'Van een zwart gat heb ik geen last. Daarvoor ben ik te druk bezig. In juni was mijn nieuwe verhaal voor de helft af, ik heb daar gewoon rustig aan verder gewerkt.'

- Is het kapitaal van de Schaduwprijs (duizend euro) en de Gouden Strop (tienduizend euro) inmiddels al dan niet nuttig besteed?
'Het kapitaal staat momenteel op een spaarrekening. Ik hoop het binnenkort te investeren in een huis. Als ik toch nog in een zwart gat val, zal het een bouwput zijn.'

- Het boek dat de Gouden Strop wint, belandt doorgaans in de Bestseller 60. Dat was ook het geval met De minzame moordenaar. Maar de thriller stond er maar één week in. Teleurgesteld?
'Ik was blij toen het in de Bestseller 60 belandde en spijtig toen het er terug uit lag. Maar over de verkoop zijn de uitgever en ik best tevreden. Er is een goede basis gelegd voor de toekomst, en da's belangrijk voor een debutant. Zelf wilde ik vooral een grote lezersgroep bereiken, en dat is zeker gelukt. Aangezien het boek dun is en leest als een trein, wordt het enorm vaak uitgeleend en doorgegeven. Niet ideaal voor de verkoop, maar wel goed om mensen te bereiken.'

- Heeft het winnen van de thrillerprijzen merkbaar invloed gehad op de verkoop van De minzame moordenaar?
'De prijzen hebben een grote invloed gehad op de verkoop. De prijzen zijn hele mooie reclame en openden voor mij de deuren van de Nederlandse boekhandels. Bovendien zorgt het ook voor een langere levensduur van het boek.'

- Heb je al een dankwoord voorbereid als je ook op de Vlaamse Boekenbeurs de prijs voor het beste debuut in ontvangst mag nemen?
'Neen, het heeft geen zin dat ik een dankwoord voorbereid. Als ik eenmaal op het podium sta en de lichten zie flitsen, sta ik toch stijf van de schrik en komt er geen woord meer uit. Maar ik verwacht niet dat ik voor de Vlaamse debuutprijs het podium op zal moeten.'

- En dan volgt ooit De Diamanten Kogel...
'De Diamanten Kogel is, net als de Gouden Strop, een prachtige prijs. Als je hem wint, krijg je een boksbeugel ontworpen door Wim Delvoye. Delvoye is één van mijn favoriete kunstenaars. Ik zou dus zeker ooit die boksbeugel naast het Stropbeeldje willen zien staan.'

- De verwachtingen voor je volgende thriller zijn natuurlijk hooggespannen. Wil je er al iets over kwijt?
'Het volgende boek zal verschijnen in het voorjaar van 2011. Het manuscript ligt momenteel bij strenge maar rechtvaardige testlezers. Een heel spannend moment. Het verhaal speelt zich af in een dorpje waar een aantal inwoners het evenwicht verliest. Ze doen domme dingen, en die stommiteiten monden uit in chaos en geweld. Een titel kan ik nog niet geven, want die staat nog niet vast.'

- Komt het vermaledijde etiket 'literaire thriller' ook op je volgende boek te staan. Of ga je dat proberen te voorkomen?
'De term 'literaire thriller' heeft bij thrillers blijkbaar dezelfde reputatie als de term 'paaldanseres' bij danseressen. Jammer, want ik blijf het een mooie benaming vinden voor een waardevol subgenre. Ik twijfel nog over wat ik op de cover van mijn volgende boek zal plaatsen. Zeker een titel, en misschien een lichaamsdeel van een roodharige vrouw. Of van een paaldanseres!'

Tuurlijk, joh (nieuws, 2010)

ERNEST VAN DER KWAST: IK BEN SUZANNE VERMEER

Schrijver Ernest van der Kwast heeft op zijn blog gemeld dat hij ook de auteur is van de door Suzanne Vermeer geschreven vakantiethrillers. Hij is dus met twee boeken genomineerd voor de NS Publieksprijs 2010, niet alleen met 'Mama Tandoori' (onder zijn eigen naam), maar ook met Vermeers 'Cruise', hier op De Spanningsblog bestempeld als 'keukenmeidenproza'.

Van der Kwast (op de foto tweede van rechts) stelt dat hij eerder romans publiceerde onder de pseudoniemen van Yusef el Halal ('Man zoekt vrouw om hem gelukkig te maken') en Sieger Sloot ('Stand-in').

Al sinds de verschijning van het debuut van Suzanne Vermeer is bekend dat de auteur zich bedient van een schuilnaam, maar de ware identiteit van de schrijver is altijd een geheim gebleven. Van der Kwast vindt het nu de juiste tijd om naar buiten te treden met de waarheid: ,,Ik ben er trots op dat ik de eerste schrijver ben die met twee boeken is genomineerd voor de NS Publieksprijs.''

De andere genomineerden, allen met één boek, zijn Vasco van der Boon & Gerben van der Marel, Erwin Mortier, Franca Treur en Simone van der Vlugt. Er kan nog tot en met donderdag 14 oktober worden gestemd via www.nspublieksprijs.nl. Ernest van der Kwast roept zowel zijn literaire lezers als zijn thrillerfans op om wel op 'Mama Tandoori' te stemmen: ,,Ik vind dat mijn beste boek moet winnen en dat is zonder twijfel het boek dat ik onder eigen naam heb geschreven.''

Dream on, Ernest. Wij van De Spanningsblog zijn er nog steeds van overtuigd dat de boeken van Suzanne Vermeer worden geschreven door... Paul Goeken.

Groslijst (nieuws, 2010)

Vlaamse prijs maakt pas op de plaats



Niet meer, niet minder. Waar de Gouden Strop jaar na jaar records breekt als het gaat om het aantal inzendingen, daar maakt De Diamanten Kogel, de Vlaamse tegenhanger van de Nederlandse thrillerprijs, dit jaar pas op de plaats. Net als in 2009 werden er dit jaar 67 spannende romans afgeleverd bij het secretariaat van de 'Kogel'. Een tienkoppige jury, onder voorzitterschap van Henri-Floris Jespers, buigt zich dezer dagen over de thrillers om op 31 oktober tijdens de Boekenbeurs in Antwerpen de nominaties bekend te maken. Wanneer de prijs wordt uitgereikt, is nog niet bekend.

Een flink aantal nieuwe namen op de lijst (Belinda Aebi, Nanne Harkema, Elma Noë) naast ouwe getrouwen als René Appel, Pieter Aspe, Simone van der Vlugt en Mieke de Loof. De schrijver van een van de inzendingen, Jan van Hout, is al vier jaar geleden overleden. Zijn boek 'Eindspel' werd voltooid door Jacob Vis, die onder eigen naam ook op de lijst is vertegenwoordigd met 'De erfgename'. De meeste boeken, vijftien in totaal, zijn ingezonden door uitgeverij WPG/Manteau. Daarna volgen Ellessy Crime en Linkeroever met ieder negen thrillers en Cargo en Anthos (beide vijf titels).

De groslijst:

Een echte conservatief (nieuws, 2010)

COBRA OP EEN TYPEMACHINE

Je komt soms wel eens persberichten tegen waarvan de laatste zin de meest prikkelende is. Zo ook vandaag weer. Uitgeverij A.W. Bruna meldt dat Frederick Forsyth, grondlegger van het thrillergenre 'faction' (dus niet Tomas Ross, zoals velen denken), na vier jaar weer terug is met een nieuwe thriller. Op 28 september ligt 'De cobra' in de winkel. De lezer mag zich volgens de uitgever verheugen op een terugkeer van Cal Dexter, held uit 'De wreker'.

Leuk nieuws voor de Forsyth-fans, maar die laatste zin uit het persbericht hebben we nog niet gehad. Die luidt: 'Hij (Forsyth dus, red.) schrijft zijn boeken op een typemachine.'

Een typemachine!

In deze tijden van iPads, iPods, e-boeken en e-readers moeten we auteurs die het nog doen op een ouderwetse schrijfmachine koesteren. Dat zijn pas echte ambachtslieden, de mastodonten onder de auteurs! Voor wie zich geen voorstelling kan maken van een typemachine: Dit apparaat werd in 1867 uitgevonden door Christopher Sholes, Carlos Glidden en Samual W. Soule, zegt Wikipedia, dus hang de redactie van De Spanningsblog er niet aan op. De eerste commerciële schrijfmachine werd door Remington gemaakt op 1 maart 1873 in Ilion, New York. Voor een afbeelding van het toetsenbord: zie het fotootje in de rechterkolom onder 'Whodunnit?'.

Maar dit terzijde. Het gaat natuurlijk om 'De cobra'. In het kort de inhoud: Wanneer de president van de VS geconfronteerd wordt met de dood van de kleinzoon van een van zijn personeelsleden ten gevolge van drugsgebruik, is voor hem de maat vol: hij besluit de handel in cocaïne helemaal uit te roeien.

Paul Devereaux, oud-hoofd van de afdeling contraspionage van de CIA, zal de opdracht uitvoeren. Met een budget van twee miljard dollar en de beschikking over het complete Amerikaanse militaire arsenaal wordt hij de op een na machtigste man ter wereld. Zijn codenaam: de Cobra. Samen met zijn vroegere tegenstander Cal Dexter neemt Deveraux het op tegen de Colombiaanse drugskartels, die worden aangestuurd door Don Diego Esteban.

Het plan van de Cobra is even simpel als gevaarlijk: alle cocaïne die Colombia verlaat, moet vernietigd worden zonder dat de Don het merkt. Als het lukt, zou dat het grootste wapenfeit uit de Amerikaanse geschiedenis zijn. Als hij echter faalt, zal er een drugsoorlog ontstaan die Amerika compleet kan verwoesten…

De Britse journalist Frederick Forsyth debuteerde in 1971 als misdaadauteur met het fameuze 'De dag van de jakhals'. Zijn thrillers worden bevolkt door spionnen, diplomaten, oorlogsmisdadigers, militairen, terroristen en politici die zich, als stukken op het schaakbord van de internationale politiek, voortbewegen tegen de achtergrond van bestaande conflicten en (burger)oorlogen. Forsyth is actief lid van de Britse Conservatieve Partij. En als een echte conservatief werkt hij dus op een typemachine...

In Moskou (nieuws, 2010)

NA SHERLOCK HOLMES VOLGT JACK RYAN

Scriptschrijver Anthony Peckham, die onder andere meewerkte aan het scenario van de 'Sherlock Holmes'-film van Guy Ritchie, gaat het scenario schrijven voor de spionagethriller 'Moscow'. Daarin zal het personage terugkeren van CIA-agent Jack Ryan, een creatie van thrillerschrijver Tom Clancy.

Chris Pine (foto), die doorbrak met 'Star Trek', zal het personage spelen dat eerder al vertolkt werd door Alec Baldwin (in 'The Hunt for Red October'), Harrison Ford (in 'Patriot Games' en 'Clear and Present Danger') en Ben Affleck (in 'The Sum of All Fears'). Regisseur wordt Jack Bender, die al sinds de jaren tachtig aan veel televisieseries heeft gewerkt en recentelijk afleveringen van 'The Sopranos' maakte.

Over het plot van 'Moscow' is nog weinig bekend, maar het zal zich grotendeels afspelen in Rusland, in de begindagen van Jack Ryans carrière als CIA-agent. Ryan is net klaar met militaire dienst en gaat als analist werken voor een Russische miljardair. Hij komt hier echter in aanraking met een terroristisch netwerk en moet op de vlucht slaan als hij ervan verdacht wordt medeplichtig te zijn.

De opnames zullen eind dit jaar of begin volgend jaar van start gaan. Een releasedatum is echter nog niet bekend.

(Bron: Film1.nl)

Gezonder dan kroket (nieuws, 2010)

LEE CHILD UIT DE MUUR

Even snel een boek scoren voordat jouw trein vertrekt. Op Rotterdam CS kan het sinds kort bij een speciale boekenautomaat, bovenaan de trap bij perron 1. Het idee komt van het bedrijf Van Bomen. Pieter Kool, een van de twee eigenaren van het bedrijf, bedacht het terwijl hij zich zat te vervelen in de trein. Hij kwam tot de ontdekking dat hij toch graag wilde lezen, maar vaak niet de tijd had om snel wat literatuur te scoren bij de boekhandel op het station.

De boekenautomaat functioneert op dezelfde wijze als de bekende snoepautomaten op het perron. In plaats van een zakje chips, stroopwafels of een gevulde koek kun je kiezen uit werk van Herman Koch of Dan Brown. Maar er zitten ook puzzelboekjes en agenda's in. De boeken kosten tussen de 5 en 10 euro.

De ondernemers zijn de 'boekenfebo' als proef begonnen op Rotterdam Centraal. Als het daar een succes wordt, willen ze de automaat ook op andere plekken neerzetten. De NS is in ieder geval enthousiast over het idee.

Er is een redelijke keuze aan thrillers. Zo kun je boeken, overigens niet de nieuwste, van Tineke Beishuizen, Lee Child, Henning Mankell, Stephen King en Dick Francis uit de muur halen.

(Bron: NOS, De Papieren Man)

De neuzen tellen (nieuws, 2010)

GESCHENKAUTEURS KOMEN VAN BEPERKT AANTAL UITGEVERIJEN

Slechts een handvol uitgeverijen heeft auteurs geleverd voor het schrijven van het geschenkboekje voor de Maand van het Spannende Boek. Dat blijkt uit een inventarisatie van de lijst met schrijvers die voor het cadeauboekje zijn gevraagd.

Met de keuze van de Stichting CPNB voor het Italiaanse duo Monaldi & Sorti dat in 2011 het geschenk schrijft, mag uitgeverij Cargo voor de derde keer een van haar auteurs (ditmaal een duo dus) leveren. In 2008 schreef Cargo-auteur Karin Slaughter de novelle 'Onbegrepen' en was het vijf jaar eerder Tomas Ross die het cadeauboek 'De klokkenluider' schreef.

De Stichting CPNB koos in 1995 definitief voor het concept Maand van het Spannende Boek en een bijbehorend geschenk. Dean Koontz (uitgeverij Luitingh-Sijthoff), de eerste geschenkauteur, schreef het boekje 'In de val'. Van dezelfde uitgever komt Ian Rankin die in 2006 voor 'Schuld & boete' tekende.

Uitgeverij Anthos is goed vertegenwoordigd met geschenkauteurs Esther Verhoef (2009, Erken mij), Saskia Noort (2007, Afgunst) René Appel (hoewel hij ten tijde van zijn geschenkboekje 'Als broer en zus' in 2005 nog door Prometheus werd uitgegeven) en Nicci French (2002, 'Verlies'). Sinds 1995 mocht uitgeverij A.W. Bruna twee geschenkauteurs leveren (David Baldacci met 'Nachtwerk' in 2000 en Elizabeth George in 1996 met 'Betrapt'), evenveel als De Geus (Charles den Tex in 2010 met 'Onmacht' en Henning Mankell in 2004 met 'Het graf').

Andere uitgeverijen waarvan auteurs een CPNB-cadeau schreven zijn: De Arbeiderspers (James Ellroy, 1998, 'Gedumpt'), De Boekerij (Minette Walters, 1999, 'De tondeldoos') en Meulenhoff (Phillip Margolin, 1997, 'Rookgordijn'). Een 'twijfelgeval' is geschenkauteur Rinus Ferdinandusse (2001, 'Dovemansoren'), die bij De Arbeiderspers publiceerde, maar samen met Tomas Ross ook misdaadromans voor De Bezige Bij schreef. Sinds 1995 zijn elf buitenlandse auteurs (inclusief Monaldi & Sorti) voor het geschenkboekje gevraagd tegen zes Nederlandse schrijvers.

Big sleep (nieuws, 2010)

RAYMOND CHANDLER NA HALVE EEUW HERENIGD MET ZIJN CISSY

Over de dood en waar iemand eeuwig te ruste wordt gelegd, was een van de meest hardvochtige detectives uit de literatuur, Philip Marlowe, uiterst cynisch. ,,Wat maakt het uit waar je komt te liggen als je eenmaal dood bent? In een put of onder een toren van marmer?'', zei de held van schrijver Raymond Chandler kort nadat hij een 'bad guy' een kogel door het lijf had gejaagd in 'The Big Sleep'.

Marlowes geestelijk vader was in tegenstelling tot zijn protagonist behoorlijk romantisch. De man die Los Angeles op de literaire kaart zette met hard-boiled detectiveromans, wilde zijn eigen 'big sleep' voor eeuwig doorbrengen naast zijn geliefde vrouw Cissy Chandler. Maar de twee - hier nog samen op een foto uit 1952, genomen door douanebeambten - werden na hun dood gescheiden. De resten van de een werden ter aarde besteld op een kerkhof, die van de ander liggen nog steeds op een plank in het magazijn van een mausoleum.

Maar daar komt verandering in. Komende Valentijnsdag, 14 februari 2011, zullen de stoffelijke resten van Raymond en Cissy Chandler worden herenigd tijdens een plechtigheid op Mount Hope Cemetery in San Diego, meldt persbureau Associated Press. De hereniging werd eerder deze maand in gang gezet nadat een rechter had bepaald dat de resten van Cissy Chandler moeten worden gevoegd bij die van haar man, die in 1959 op 70-jarige leeftijd overleed. ,,We zullen het glas heffen bij het graf'', zei Chandler-kenner Loren Latker, die zich jaren heeft ingezet voor de hereniging van de twee.

Door dronkenschap en depressie zijn de schrijver en zijn vrouw meer dan een halve eeuw van elkaar gescheiden geweest. Cissy Chandler stierf in 1954 en haar as werd op een plank bewaard in het Cypress View Mausoleum, in afwachting van wat nabestaanden wilden wat er mee gedaan zou worden. Chandler, een nog grotere drinkebroer dan zijn creatie Marlowe, was kapot van de dood van zijn vrouw. Hij begon nog meer in te nemen en stierf uiteindelijk op 26 maart 1959 aan een longontsteking zonder een deugdelijke testament achter te laten. Hij werd ter aarde besteld in een bescheiden graf, slechts een kleine steen meldt dat hij bij leven en welzijn een auteur was. Chandler had niet vastgelegd wat er met zijn stoffelijke resten moest worden gedaan, maar in een brief aan zijn raadsman stelde hij dat hij, evenals dat bij zijn vrouw was gebeurd, gecremeerd wilde worden. Maar die wens is al die jaren over het hoofd gezien.

Cissy en Raymond Chandler zouden voor eeuwig gescheiden blijven, als Chandler-fan Latker in 2002 geen website zou zijn gestart die gewijd is aan de schrijver. Daarop legde hij de routes vast van detective Marlowe die in Los Angeles achter bad guys aan joeg. Gedurende zijn research voor zijn website stuitte de nu 68-jarige Latker op aanwijzingen dat Chandler na zijn dood herenigd wilde worden met zijn vrouw. Er moest een rechter aan te pas komen om die wens in vervulling te doen gaan.

Boek in wording (nieuws, 2010)

SCHRIJVER VERKOOPT AANDELEN OM THRILLER TE PUBLICEREN

Reclametekstschrijver Edward Hendriks verkoopt aandelen om de uitgave van zijn thriller 'Cappuccino na elven' te bewerkstelligen. Hij doet dat via TenPages.com, een website waarop aspirant-auteurs de eerste tien pagina's (of meer) van hun manuscript kunnen plaatsen. Vervolgens kunnen geïnteresseerde lezers – die het boek graag uitgegeven zouden willen zien – aandelen in het manuscript kopen en zo mede-eigenaar van het toekomstige boek worden. Heeft een schrijver eenmaal voldoende aandeelhouders warm gemaakt voor zijn manuscript, dan wordt het boek ook echt uitgegeven én gaan aandeelhouders verdienen aan de verkoop.

Hendriks plaatste tien pagina's van zijn toekomstige thriller online. Tot nu toe wist hij ruim tachtig aandeelhouders te overtuigen. Samen kochten ze inmiddels meer dan 900 aandelen. Daarmee is het boek in wording goed op weg, maar er is volgens Hendriks nog een lange weg te gaan. Hij heeft in totaal vier maanden de tijd om minimaal honderd verschillende aandeelhouders warm te maken, die gezamenlijk tweeduizend aandelen kopen. Aandelen kosten vijf euro per stuk, waarvan de aandeelhouders vier euro terugkrijgen als het boek onverhoopt niet wordt uitgegeven

Brede mannen (nieuws, 2010)

FIGURANTEN GEZOCHT VOOR THRILLER

Wie komend weekend even niets om handen heeft en er altijd van gedroomd heeft om in een film te spelen, moet zich wenden tot filmproducent Pupkin Film BV. Het bedrijf is namelijk op zoek naar figuranten voor de verfilming van Charles den Tex' prijswinnende thriller 'De macht van meneer Miller'.

In het boek komt communicatiespecialist Michael Bellicher (gespeeld door Daan Schuurmans) na de zelfmoord van een vrouwelijke collega een groot complot op het spoor. Terwijl Bellicher dit complot probeert te bewijzen, wordt hij plots beschuldigd van de 'moord' op zijn vrouwelijke collega. Michael slaat op de vlucht voor zowel de politie als 'veiligheidsadviseur' Theo Maassen (foto).

Voor deze serie staat onder meer een aantal draaidagen in Brussel gepland. Zaterdag 18 september wordt er gedraaid in Zwembad Neptunium in Schaarbeek. Pupkin Film BV zoekt vier brede mannen tussen de 25 en 40 jaar die als beveiliger kunnen optreden en acht sportieve mannen of vrouwen die baantjes trekken in het zwembad. Een dag later zijn er scènes in het Conrad hotel in Brussel. De productie zoekt nog een 'sjeik' (een man tussen de 25 en 60 jaar met Arabisch uiterlijk en maat 50 of 52), een hotelmanager (nette man tussen de 30 en 50 jaar) en drie brede mannen tussen de 25 en 40 jaar als beveiliger/portier.

Gegadigden kunnen mailen naar figuratiemiller@gmail.com. De vergoeding houdt niet over: die is slechts 15 euro.

(Bron: tv-visie.be)

Verandering (nieuws, 2010)

RAMBO-AUTEUR OMARMT E-BOEK

De Amerikaanse thrillerauteur David Morrell, schepper van onder anderen mannetjesputter Rambo, heeft een deal gesloten om exclusief via Amazon e-boeken te publiceren. Morrell, wiens debuut 'First Blood' uit 1972 leidde tot een succesvolle Rambo-filmserie, kondigde deze week aan dat hij zijn nieuwe boek, 'The Naked Edge', samen met negen andere thrillers uitsluitend via Amazons Kindle-shop op de markt zal brengen.

De auteur volgt daarmee de goedverkopende zakenschrijver Stephen Covey, die in december een soortgelijke deal sloot en literair agent Andrew Wiley, die een nieuwe 'digitale' uitgeverij startte, Odyssey Editions. Wiley's bedrijf brengt exclusief via Amazon e-boeken op de markt die alleen met de Kindle-e-reader zijn te lezen.

,,Het uitgeven van deze tien boeken via de Kindle-winkel is een uitstekend middel om te onderzoeken hoe ik mijn lezers via elektronische uitgaven aanvullend, uniek materiaal kan verstrekken'', aldus Morrell, mede-oprichter van de International Thriller Writers Organisation en drievoudig winnaar van de Bram Stoker-prijs, in een verklaring. Morrell zei te hopen dat zijn lezers in staat zullen zijn om hun favoriete titels te herontdekken.

Op zijn website spoorde Morrell collega-schrijvers aan om zijn voorbeeld te volgen. ,,Sommige schrijvers betreuren de ontwikkelingen in de boekenbranche, omdat zij gehecht zijn aan de luxe van een warm nest en ondersteuning. Maar het digitaal uitgeven van jouw boeken geeft een bevrijdend gevoel, omdat je beseft dat je niet langer afhankelijk bent van een groot concern.''

,,De uitgeversbranche mag dan in zwaar weer verkeren, dat betekent nog niet dat lezers zijn gestopt met lezen. Boeken zullen niet verdwijnen, maar e-boeken zullen dat ook niet doen'', aldus Morrell. ,,De verwachtingen zijn dat binnen vijf jaar de helft van de verkochte boeken digitaal zal zijn. Veranderingen kunnen pijn doen, maar veranderingen bieden ook kansen. De schrijvers en uitgevers die de toekomst verwelkomen en vernieuwen zullen overleven en opbloeien.''

(Bron: The Guardian)

Bijna een droom (nieuws, 2010)

GRISHAM DUIKT IN TWIJFELACHTIGE VEROORDELINGEN

De Amerikaanse bestsellerauteur John Grisham is blij met de commissie in de staat North Carolina die claims van gevangenen dat ze ten onrechte zijn veroordeeld, onderzoekt. Hij zei dat hij het zou toejuichen als andere staten dit initiatief overnemen.

Grisham die wereldberoemd werd met zijn legal thrillers, heeft toegezegd zijn bekendheid en zijn vaardigheden als advocaat in dienst te stellen om te bevorderen dat strafzaken waarover twijfels (zijn) ontstaan, opnieuw te onderzoeken. ,,Het is met zo'n vooruitziende blik en zo progressief, het is bijna een droom'', zei Grisham over North Carolina's 'Innocence Commission'. De commissie hield eerder dit jaar hoorzittingen, die leidden tot de vrijlating van Greg Taylor, die zeventien jaar in de gevangenis zat voor een moord die hij niet had begaan.

De 55-jarige Grisham is betrokken bij wat hij noemt de 'innocence movement', sinds hij onderzoek deed voor zijn non-fictieboek 'The Innocent Man', over een man die ten onrechte ter dood was veroordeeld. Toen hij nog als advocaat werkte in Mississippi, was Grisham er nog niet van doordrongen dat er veel mensen ten onrechte waren en werden veroordeeld. ,,Tijdens mijn onderzoek realiseerde ik me dat er veel onschuldigen achter de tralies zitten. De meeste Amerikanen geloven dat niet, maar het is waar'', zei hij deze week tegen verslaggevers voordat hij een tweeduizendkoppig publiek toesprak op Wake Forest University. Onder de aanwezigen was Greg Taylor, die na afloop zei te hopen dat Grishams boodschap zal beklijven onder de rechtenstudenten op de universiteit. ,,Ik hoop dat ze door hem worden beïnvloed en speciaal door wat hij heeft gezegd over het 'innocence'-project.''

Jesse Kellerman - Waarschuwing (2010)

Geen evenwichtige compositie


(Door Hans Knegtmans)

Filosoof Joseph Geist zit in een impasse. Vriendin Yasmina heeft hem op de keien gezet. Noodgedwongen logeert hij bij een vriend. De begeleider van zijn promotieonderzoek krijgt een beroerte, en diens opvolgster ziet al snel dat het almaar uitdijende proefschrift - over de vrije wil - nergens heen gaat. Ze schort Josephs promotieaanstelling op. Hij moet maar eens terugkomen als hij iets fatsoenlijks heeft geschreven.

Uit geldnood reageert Joseph op een ongewone personeelsadvertentie. 'Gezocht: gesprekspartner. Alleen serieuze gegadigden.' Het klikt meteen met de bejaarde Alma Spielmann. Toevallig is ook zij afgestudeerd filosoof. Anders dan Joseph heeft zij haar proefschrift wél voltooid, maar door een conflict met haar begeleider had zij geen zin het werkstuk officieel in te dienen. Een vrouw met principes.

Hun filosofisch getinte discussies zijn zo stimulerend, dat zij hem zelfs een leegstaande kamer aanbiedt. Joseph bloeit helemaal op. Totdat hij Alma's achterneef Eric leert kennen. Die heeft niet genoeg aan haar genereuze periodieke toelagen, en zint op een mogelijkheid haar spaargeld in één klap te incasseren. Het lukt Joseph niet haar te overtuigen van Erics kwade bedoelingen.

Jesse Kellerman is een begenadigd stilist. In lange inwendige monologen schetst hij Josephs besluiteloze getob. Anderzijds is Waarschuwing geen toonbeeld van evenwichtige compositie. Pas laat in het verhaal zet de auteur het thrillerelement stevig aan, en dan is het ook van-dik-hout-zaagt-men-planken.

De hoofdpersoon grossiert in ongelukkige beslissingen, en verliest al doende zijn greep op de werkelijkheid. Een romanfiguur die abrupt de kluts kwijtraakt, is meestal een zwaktebod. Maar Kellerman is zichzelf nog steeds aan het uitvinden als thrillerauteur, dus we moeten maar niet te zwaar tillen aan die paar minpunten.

Wie in plaats van het Amerikaanse origineel de Nederlandse versie leest, komt in de problemen. De vertaler heeft verkeerde ideeën over hoe - in de VS en ook in Nederland - een academische studie is ingericht. Zo weet hij niet dat iemand die afstudeert, de graad van master (in Nederland tot voor enkele jaren doctorandus) verwerft.

Het promoveren tot doctor is een extraatje waar maar weinig afgestudeerden aan toekomen. De vertaler echter denkt dat een studie pas voltooid is als iemand daadwerkelijk promoveert. Hij duidt Joseph dan ook consequent aan als 'student', die nog geen 'scriptie' (bedoeld wordt: proefschrift of dissertatie) heeft geschreven. De flaptekst noemt Joseph een 'intellectuele nietsnut'. Daar ben je dan gediplomeerd filosoof voor geworden.

Jesse Kellerman - Waarschuwing. Vertaling: Bob Snoijink. Uitgeverij De Boekerij, 316 pag.

(Bron: Het Parool)

'Roze wangetjes (nieuws, 2010)

120STE GEBOORTEDAG QUEEN OF CRIME WERELDWIJD GEVIERD

Woensdag 15 september wordt wereldwijd de 120ste geboortedag van Quuen of Crime Agatha Christie gevierd. In Nederland gebeurt dat onder andere met een nieuwe Christie-site. En ''Dubbele moord' van de schrijfster wordt uitgebracht in een dwarsliggerformaat.

'De lieve oma met de roze wangetjes', zoals Christie (1890-1976) ooit werd genoemd, krijgt ter gelegenheid van haar 120ste geboortedag een officiële Nederlandstalige website. Op de site is ruimte voor nieuws, foto’s, archiefbeelden en interviews, zoals een speciaal jubileuminterview met de kleinzoon van Agatha Christie. De site wordt een platform voor fans om met elkaar over Agatha Christie en haar boeken te praten.

Ook is er een Christie whodunit schrijfwedstrijd. Deelenemers kunnen zich verdiepen in de mysterieuze verdwijning van Agatha Christie op 3 december 1926. Elf dagen was ze spoorloos en tot op de dag van vandaag weet niemand wat er toen écht gebeurd is. Het is aan de deelnemers om te fantaseren en er een verhaal rond te schrijven. De winnende verhalen worden uitgegeven in een bundel.

Vanaf deze maand worden ook de 75 delen van de Agatha Christie-'pastelreeks voor het eerst als e-boek uitgegeven. Deze titels zullen later ook via Printing on Demand beschikbaar zijn.

(Bron: Knack.be)

Galg en rad (nieuws, 2010)

MONALDI & SORTI SCHRIJFT GESCHENKBOEK

Het Italiaanse duo Monaldi & Sorti schrijft het geschenkboek voor Juni - Maand van het Spannende Boek 2011. Het schrijversechtpaar heeft zich gespecialiseerd in literaire historische thrillers gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen en bestaande historische personages. Het eerste boek van Monaldi & Sorti, 'Imprimatur', werd door het Vaticaan en Roomse lezers niet gewaardeerd. Vlak na het verschijnen trok ook hun Italiaanse uitgever zich terug. Het echtpaar verhuisde naar Wenen en besloot hun werk niet meer in Italië uit te brengen. Tegenwoordig wordt de Italiaanse editie door de Nederlandse uitgever Cargo uitgegeven. Het thema van Juni – Maand van het Spannende Boek gaat over historische misdaadverhalen. Het motto luidt 'Galg en rad – misdaad door de eeuwen heen'. Thema en auteurs sluiten hierdoor naadloos bij elkaar aan.

De classica Rita Monaldi (1966) en haar man de musicoloog Francesco P. Sorti (1964) schrijven fulltime aan hun romancycli. Het duo verwierf faam met een serie over Atto Melani, castraat en tevens diplomaat en spion in dienst van de Zonnekoning. Het eerste deel, 'Imprimatur', verscheen in 2002 en is in 20 talen en 45 landen uitgegeven. Alleen in het vaderland van de auteurs was de bestseller al snel niet meer te krijgen. De onthullingen rondom de zeventiende-eeuwse paus Innocentius XI leidden tot felle, vijandige recensies. Italiaanse uitgevers waagden zich daarna niet meer aan publicatie van het boek. Na 'Imprimatur' volgden 'Secretum' (2005) en 'Veritas' (2006) met een totale Nederlandstalige oplage van 200.000 exemplaren. In de zomer van 2011 verschijnt het vierde deel in deze reeks: 'Mysterium'. De serie zal uiteindelijk bestaan uit zeven delen. In 2007 startte het schrijversduo met een nieuwe cyclus over Salaì, de geadopteerde zoon en assistent van Leonardo da Vinci.

De misdaadromans waarin geschiedenis een essentiële rol speelt vormen inmiddels een eigen genre. Mysteries, complotten, riten: het zijn sleutelwoorden van de historische thriller. Het grote voorbeeld waarop veel boeken terug te voeren zijn is 'De naam van de roos' (1980) van Umberto Eco. In diezelfde periode werden de detectives van Ellis Peters over de Middeleeuwse monnik Cadfael zeer populair, mede door de tv-verfilming ervan. In Nederland schreef Hélène Nolthenius misdaadverhalen over een middeleeuwse broeder. De reli-thrillers over Bijbelse of godsdienstige gebeurtenissen die hun sporen tot in het heden nalaten – zoals 'De Da Vinci Code' (2004) van Dan Brown - maken het genre compleet. Geliefd in het genre zijn onder andere de boeken van Ken Follet, Kate Mosse, James Rollins, David Hewson en Iain Pears en de Nederlandse auteurs Ashe Stil, Renée Vink en Wouter van Mastricht en Daniëlle Hermans.

Enorme azijnpissers (nieuws, 2010)

MARION PAUW: 'RECENSENTEN ZIJN EEN NAAR SLAG MENSEN'

Marion Pauw, de schrijfster die in 2009 de Gouden Strop won met haar thriller 'Daglicht', maakt in een interview met de Volkskrant van haar hart geen moordkuil. ,,Ik heb een verschrikkelijke hekel aan recensenten'', zegt ze. ,,Het is maar de mening van één persoon hoor, en niet eens van een normaal iemand, maar van een enorme azijnpisser die even gaat vertellen wat hij van jouw werk vindt.''

Op de vraag van de interviewer of zij recensenten a priori een naarder slag mensen vindt dan andere mensen, antwoordt Pauw: ,,Ja, natuurlijk! Een negatieve recensie is veel leuker om te schrijven dan een positieve, veel smeuïger, dat snap ik ook wel. Zo iemand leest mijn boeken niet ter ontspanning, maar om mij op fouten te betrappen.''

Iets verderop matigt ze haar toon lichtelijk. ,,Weet je, een goeie of een slechte recensie, dat maakt eigenlijk niet uit. Het is in elk geval publiciteit. 'Jetset' (haar nieuwe thriller die in oktober verschijnt, red.) zal waarschijnlijk ook geen hoge ogen gooien bij de heren recensenten. Dat is prima, ik heb het ook niet voor hen geschreven. Ik wilde het vetste, smeuïgste boek schrijven dat ik kon bedenken. Het resultaat is een whodunnit in de geest van Agatha Christie, maar dan met seks en bloed.''

Ze heeft nooit de neiging gehad om er het bijltje er bij neer te gooien, vertelt ze. ,,Nee hoor dan ben je geen echte schrijver. Wat een bullshit zeg, kom op. Ja, het kan me boos maken, maar dat is goed. Boosheid is een goede emotie. Dan denk ik: ik zal jullie nog eens wat laten zien.''

(Bron: de Volkskrant)

Tijd over (nieuws, 2010)

'GEWOON BEGONNEN' AAN 'PENOZA'

Eerst was er de serie, toen pas het boek. De thriller 'Penoza', die sinds een week in de winkel ligt, is er puur gekomen omdat Pieter Bart Korthuis, scenarioschrijver van de gelijknamige tv-serie, nog tijd over had. ,,Ik had geen idee of ik het zou kunnen, dus ik ben maar gewoon begonnen'', zegt Korthuis in een interview met het Parool. ,,Al was het maar om te kijken of ik het leuk zou vinden.''

Korthuis vond het bevrijdend. ,,Er liggen ineens zo veel mogelijkheden open. Bij een scenario is het een enorme worsteling om beelden te verzinnen bij de dingen die je helder in je hoofd hebt. Je kunt de personages niet letterlijk laten uitspreken wat ze denken.''

Met erkenning heeft het ook te maken, geeft de schrijver toe. In de publiciteit rond een nieuwe tv-serie wordt de regisseur met een beetje geluk nog wel genoemd, maar de scenarioschrijver komt er in het algemeen bekaaid vanaf. ,,Negen jaar lang schrijf ik scenario's en dan heb je altijd te maken met invloed van anderen op je werk. Hoezeer ik dat ook waardeer, wilde ik eens geen blauwdruk maken waar anderen mee aan de haal gaan, maar een eindproduct. Dit boek is van mij, hier zet ik mijn handtekening onder.''

Complex karakter (nieuws, 2010)

'JONGE JAMES BOND MAAKT VERHALEN INTERESSANTER'

In zijn nieuwe avontuur is geheim agent James Bond 'weer gewoon' 29 jaar oud. Dat zegt de Amerikaanse schrijver Jeffery Deaver in een interview met het Parool. Deaver is door de nabestaanden van geestelijk vader Ian Fleming gevraagd om een nieuw verhaal rond 007 te schrijven.

,,We gaan hem herstarten'', aldus Deaver. ,,Een 29-jarige James Bond kan worden geïntroduceerd bij een nieuwe generatie lezers. En het is interessanter in creatief opzicht: de verhalen kunnen beter worden.''

Ian Fleming (1908-1964) creëerde de spion on her majesty’s secret service in 1953, in het boek 'Casino royale'. Sinds Flemings overlijden houdt de Ian Fleming Estate de held zorgvuldig in leven. Dat gebeurt via verfilmingen, altijd spectaculair en romantisch, altijd met begerenswaardige hoofdrollen en even begerenswaardige hoofdrolspelers. En via boeken.

Ian Fleming schreef zelf vijftien Bondavonturen, maar ook na zijn dood zijn James Bondverhalen blijven verschijnen. De Ian Fleming Estate nodigt daartoe nauwgezet gekozen auteurs uit. De Amerikaanse thrillerschrijver Jeffery Deaver (1950) mag nu, als zesde auteur na Kingsley Amis (die het schreef onder pseudoniem van Robert Markham), John Gardner, Raymond Benson, Charlie Higson en Sebastian Faulks, de nieuwe James Bond schrijven. Deaver is auteur van 28 thrillers. Zijn bekendste hoofdrolspelers zijn de verlamde forensische wetenschapper Lincoln Rhyme (en zijn partner Amalia Sachs) en detective Kathryn Dance.

Deaver heeft een paar jaar geleden de Ian Fleming Steel Dagger gewonnen met zijn boek 'Garden of beasts'. ,,Toen heb ik verteld hoe ik als jongetje James Bond las en hoe Fleming mij heeft beïnvloed. Dus ik ken hem, de James Bond zoals Ian Fleming hem heeft gecreëerd, met dat het complexe karakter en ook zijn donkere kanten. Die James Bond, dus niet alleen de grappige sophisticated Bond uit de film, kan ik heel goed verwerken in een Jeffery Deaverboek. De vraag was: kan ik een verhaal verzinnen dat de Ian Fleming Estate zou aanstaan.''

Intimidatie en chantage (nieuws, 2010)

CONFLICT LEIDT TOT ANDERE 'BLIKVANGER'

Uitgeverij De Leeskamer heeft deze week een tweede druk van de misdaadroman 'De blikvanger' van M.P.O. Books uitgebracht. De herdruk is voorzien van een nieuwe omslag. Nu prijkt het gemeentehuis van Renswoude op de cover.

Volgens de uitgever speelt het gemeentehuis een prominente rol in het boek. In het pand vindt een belangrijke raadsvergadering plaats, waarna er een aanslag op een wethouder wordt gepleegd. En auteur Marco Books laat in een persbericht weten: ,,Het gemeentehuis is een prachtig gebouw met een mooie uitstraling, Een echte blikvanger als je Renswoude binnen komt rijden. Omdat Renswoude nog altijd een zelfstandige gemeente is, leek het ons een mooi gebaar om dit gebouw op de voorkant van de tweede druk te plaatsen. Ik zie mijn serie boeken als een eerbetoon aan mijn geboortestreek.''

Maar de vork zit toch iets anders in de steel, laat Books desgevraagd weten. De cover is in de eerste plaats aangepast omdat de eigenaar van een landhuis in Rhenen dat eerst was afgebeeld bezwaren had gemaakt. Books: ,,De foto van het landhuis was jaren geleden door mij gemaakt en mijn uitgever ging ervan uit dat er geen bezwaar was tegen het gebruik van die foto. Ik ging daar ook van uit, omdat er in het verleden al uitgebreid over dit huis is gepubliceerd en er foto's circuleren. Bovendien is het een gedeeltelijk opengesteld landgoed dat dagelijks door duizenden wordt gezien. Er is ook geen wet die klip en klaar verbiedt om een foto van een huis te gebruiken voor een cover van een boek.''

Nooit eenduidig (nieuws, 2010)

KUNSTENAAR HERKENT ZICH NIET IN PERSONAGE MISDAADROMAN

De verdwenen hoofdpersoon Bennie van der Kolk in 'Bloed op het palet', de eerste, recent verschenen misdaadroman van de broers Auke en Gerlof Leistra (rechts op de foto), is gebaseerd op de Zwolse kunstenaar Henk Heideveld. Maar de kunstenaar herkent zich niet in de romanpersonage, zo heeft hij tegenover dagblad de Stentor laten weten. ,,Het is een clichématig beeld. Ik herken me niet in die man. Alsof ik een domme mediageile kunstenaar ben zonder geld. Ik ben behoorlijk vermogend want ik werk hard'', zegt Heideveld. ,,Het plot vind ik ook wankel. Bovendien weet ik aan het eind nog niet wie mij heeft vermoord.''

Heideveld, lid van kunstenaarsvereniging het Palet in de Hanzestad, wist en weet vaak de media te bespelen met opvallende performances. Zo heeft hij de ereportrettengalerij geschilderd in het stadion van FC Zwolle en steekt hij zijn fascinatie voor Rembrandt niet onder stoelen of banken.

Auke Leistra, ook lid van het Palet, stelde Heideveld vooraf op de hoogte van het boek dat hij en zijn broer aan het schrijven waren. „Zijn bijzondere karakter leent zich goed voor een misdaadroman. En de voetballersportretten die hij voor het stadion van FC Zwolle schilderde, leken ons een mooi uitgangspunt'', aldus Auke Leistra in de Stentor. Volgens hem wordt er op het Palet kritisch over hem gepraat. ,,Jaloezie. Hij is de enige van ons die van zijn kunst kan leven. Henk vraagt zelf ook om aandacht. Niet alleen vanwege zijn performances maar omdat hij niet erg tactvol reageert op het werk van Palet-collega's. Alsof we wat aanklungelen.''

Gerlof Leistra stelt in de krant dat hun boek geen Zwolse sleutelroman is. „Sommige personages zijn herkenbaar, zeker voor Zwollenaren maar niet iedereen is één op één te herleiden'', zegt hij. ,,Nou ja, Jonnie en Therèse Boer van de Librije hebben inderdaad veel gemeen met onze Sjakie en Francisca van De Refter'', moet hij bekennen. ,,Maar dat zijn markante figuren, die kunnen tegen een stootje.''

Jussi Adler-Olsen - De fazantenmoordenaars (2010)

Vrouw bedreigt kostschoolgroepje


(Door Sonja de Jong)

Snoeihard en bloedstollend spannend zijn superlatieven waar je zuinig mee moet zijn, maar ze zijn volstrekt van toepassing op De fazantenmoordenaars, het tweede boek van de Deense thrillerschrijver Jussi Adler-Olsen. Toonde hij met zijn eersteling, De vrouw in de kooi, zijn talent al onmiskenbaar, met dit boek – met wederom de eigenzinnige brigadier Carl Morck en zijn Arabische assistent Assad in de hoofdrol - versterkt de Deen die indruk nog.

Het verhaal is ijzersterk, de karakters zijn uitstekend neergezet, de onderhuidse sfeer is dreigend. Enig puntje van kritiek: de vertaling – mogelijk wat al te letterlijk? - levert hier en daar rare kromme zinnen op.

De fazantenmoordenaars uit de titel zijn enkele extreem rijke mannen, die ieder een hoge maatschappelijke positie bekleden. Zij vermoorden al sinds zij elkaar op een exclusieve kostschool leerden kennen, veel, maar niet alleen maar fazanten, maar komen daar dankzij hun contacten in de juiste kringen steeds straffeloos mee weg. Slechts één ding bedreigt hun veiligheid: de enige vrouw uit het kostschoolgroepje. Zij heeft zich jaren terug losgemaakt van de anderen, maar beschikt over bewijzen die de moordenaars de das om zouden kunnen doen.

Brigadier Morck, die leider is van een team dat onopgeloste zaken uit het verleden onderzoekt, komt min of meer bij toeval op het spoor van de groep en opent de jacht. Adler-Olsen weet volkomen aannemelijk te maken dat dit soort mannen, met macht en vrienden tot in de hoogste regionen van politie en rechterlijke macht die zich superieur wanen aan 'gewone' mensen, werkelijk bestaat. Ook in onze wereld.

Jussi Adler-Olsen, De fazantenmoordenaars. Vertaling: Kor de Vries, uitgeverij Prometheus, 405 pag.

(Bron: Noordhollands Dagblad)

Vier keer scheepsrecht? (nieuws, 2010)

THRILLERSCHRIJFSTERS GENOMINEERD VOOR PUBLIEKSPRIJS

'De Vastgoedfraude' van Vasco van der Boon & Gerben van der Marel, 'Mama Tandoori' van Ernest van der Kwast, 'Godenslaap' van Erwin Mortier, 'Dorsvloer vol confetti' van Franca Treur en de thrillers 'Cruise' van Suzanne Vermeer en 'Op klaarlichte dag' van Simone van der Vlugt zijn genomineerd voor de NS Publieksprijs 2010. Dit is vandaag bekendgemaakt tijdens Manuscripta, de opening van het boekenseizoen.

Drie literaire werken, twee spannende boeken en een journalistieke bestseller strijden met elkaar om de eretitel Boek van het jaar 2010. De grote diversiteit aan genres is kenmerkend voor de enige Nederlandse boekenprijs waarbij het publiek de prijswinnaar bepaalt. Stemmen kan tot en met donderdag 14 oktober. Op maandag 18 oktober wordt het winnende boek bekendgemaakt.

De zes oorspronkelijk Nederlandstalige boeken behoren tot de bestverkochte titels van het afgelopen jaar (juni 2009-juni 2010). Een selectiecomité van boekverkopers en bibliothecarissen maakte de keuze. Iedereen in Nederland vanaf 18 jaar kan stemmen op een van de zes genomineerde titels of op een zelf gekozen, oorspronkelijk Nederlandstalig boek.

Het publiek kan online stemmen via www.nspublieksprijs.nl. Daarnaast stemt ook een Kernjury bestaande uit driehonderd, jaarlijks wisselende leden. In aanwezigheid van de genomineerde auteurs is de Kernjury 2010 vandaag geïnstalleerd. De leden brengen hun stem uit, mét motivatie. De stemmen van de Kernjury en die van het algemene publiek bepalen samen welk boek de NS Publieksprijs 2010 wint.

De NS Publieksprijs bestaat uit de eretitel Boek van het jaar 2010, een sculptuur van Jeroen Henneman, een geldbedrag van 7500 euro en een 1ste klas Jaarabonnement van NS ter waarde van 5867 euro. Vorig jaar won het boek 'Het diner' van Herman Koch. Geert Mak en Hella S. Haasse wonnen de prijs twee keer. Voor Simone van der Vlugt is het overigens de vierde keer dat ze is genomineerd voor de prijs. In 2008 was ze in de race met haar thriller Blauw water, een jaar eerder met 'Het laatste offer' en in 2005 met haar debuut 'De reünie'. Overigens heeft nog nooit een thrillerauteur de NS Publieksprijs voor het Nederlandse boek gewonnen.

Eindresultaat (nieuws, 2010)

LOES DEN HOLLANDER OP DE PLANKEN

Een van de thrillers van Loes den Hollander krijgt een toneeluitvoering. Het Haarlems Toneelgezelschap brengt vanaf januari 2011 het boek 'Dwaalspoor' als toneelstuk gecombineerd met film. ,,Dat is natuurlijk geweldig'', vertelt de schrijfster in CTR De Polderbode. ,,Het script is geschreven door een oud-journalist van het Haarlems Dagblad. Die heeft dat voortreffelijk gedaan. Ik word ook nauw betrokken bij het stuk. De combinatie van toneel en film maakt het extra spannend. Dat zet de situaties in het verhaal nog beter neer. Ik ben erg benieuwd naar het eindresultaat.''

'Vluchtgedrag', de achtste literaire thriller van Loes den Hollander ligt sinds vorige week in de winkel. De presentatie was in Primera De Pijp, een boekhandel in Heemstede. ,,Deze komt letterlijk voor in het boek en dan is het leuk om daar ook de presentatie te doen."

'Vluchtgedrag' is een oud manuscript dat helemaal is herschreven door Den Hollander. ,,Het verhaal lag er al, maar over het eindresultaat was ik niet tevreden. Ik had wel een idee welke verhaallijn ik er in moest verwerken en nu is het helemaal af. Heb ik er een goed gevoel bij.''

Ze is veel met lezers in gesprek, vertelt ze. ,,Ik twitter inmiddels ook, heb een Hyves-pagina en via mijn eigen site reageer ik ook altijd op reacties in het gastenboek. Het is een kleine moeite en ik vind het leuk.''

(Bron:CTR De Polderbode)

Altijd aardig (nieuws, 2010)

AFSCHEID IN MEDEMBLIK

De zondag overleden Appie Baantjer is vanavond herdacht in de Bonifaciuskerk in Medemblik. Tientallen familieleden, vrienden en anderen die de overleden schrijver een warm hart toedroegen waren hierbij aanwezig. Baantjer lag in de kerk opgebaard. Elders in de kerk konden de belangstellenden met een drankje in de hand over hem napraten.

Volgens zijn trouwe vriend Douwe Woudstra was Baantjer in eerste instantie meer voorstander van een rustig en klein afscheid. ,,Omdat veel mensen hem kenden, vond hij een openbaar afscheid ook wel prima.'' ,,Een goed besluit'', vulde Baantjers vaste redacteur Maran Olthoff aan. ,,Iedereen moet de kans krijgen om afscheid van hem te nemen, want veel mensen hebben Baantjer dwars door zijn boeken heen in hun hart gesloten.''

Bij politieman Jan Rozenbrand, die van 1981 tot 1983 met Baantjer samenwerkte, riep de bijeenkomst vooral goede herinneringen op. ,,Hij was een politieman met veel kennis van zaken en was altijd aardig, ook tegen verdachten. Eigenlijk was hij net als De Cock.''

Baantjer overleed op 86-jarige leeftijd na een kort ziekbed. Hij werd vooral bekend met zijn boekenreeks rond rechercheur De Cock. Van deze reeks zijn er ruim zeven miljoen verkocht. Naar aanleiding van de boeken is ook een televisieserie gemaakt waarin acteur Piet Römer de hoofdrol vertolkte. Baantjer werkte zelf tientallen jaren bij de Amsterdamse politie waarvan vele op het bekende bureau Warmoesstraat.

Om half acht hield Wim Hazeu, uitgever van Baantjer, een toespraak. Familieleden en vrienden lieten af en toe een traan, maar moesten ook vaak lachen om de herinneringen die Hazeu ophaalde. ,,We hoeven niet verdrietig te zijn omdat Appie vond dat het goed was.'' Baantjer wordt zaterdag in besloten kring begraven.

Binnenkort verschijnt een boekje over de laatste twee levensjaren van Appie Baantjer. Dat vertelde Geertje Bos, die in 2008 al een biografie over hem schreef. ,,Na de biografie ben ik elke maand bij Appie op bezoek geweest om te bespreken wat hij de weken daarvoor allemaal had gedaan. En hij deed nog van alles. Appie vond het een leuk idee om op deze manier ook zijn laatste jaren vast te laten leggen.''

(Bron: Het Parool)

Van de hand gedaan (nieuws, 2010)

DAN BROWN NOG STEEDS NIET VOOR DE HEB

De Amerikaanse bestsellerauteur Dan Brown heeft de twijfelachtige eer de schrijver te zijn van boeken waar de mensen zo snel mogelijk van af willen. Zijn boeken worden het meest gedoneerd, blijkt uit een lijst van hulporganisatie Oxfam, die in Groot-Brittannië 686 boekwinkels heeft.

Brown staat overigens al voor het tweede achtereenvolgende jaar bovenaan de lijst. De auteur van de vorig jaar verschenen vrijmetselaarsthriller 'Het verloren symbool' weet zich overigens in goed gezelschap. Ook de thrillers van John Grisham, Patricia Cornwell en Alexander McCall Smith worden maar wat graag van de hand gedaan.

Browns collega Ian Rankin is de op een na meest weggegeven auteur, maar daar staat tegenover dat de Schotse thrillerauteur met zijn boeken over de dwarse speurder John Rebus bovenaan de lijst staat met meest verkochte boeken in de Oxfam-winkels. Ook Stieg Larsson en J.K. Rowling vliegen in de filialen van de hulporganisatie over de toonbank.

,,Ik vind het fantastisch om voor het tweede achtereenvolgende jaar de bestverkochte Oxfam-auteur te zijn. En ik ben ook blij dat lezers mijn boeken doneren'', aldus Rankin. ,,De verschrikkelijke beelden uit Pakistan op onze tv-schermen maken nog eens duidelijk hoe belangrijks organisaties als Oxfam zijn en het doet me goed dat mijn boeken daarbij een beetje kunnen helpen.'' Oxfam is de op twee na grootste boekverkoper in Groot-Brittannië en Europa's grootste handelaar in tweedehands boeken.

De lijst met meest gedoneerde auteurs aan Oxfam (met tussen haakjes hun positie in 2009):

1. Dan Brown (1)
2. Ian Rankin (3)
3. Patricia Cornwell (9)
4. Alexander McCall Smith (-)
5. John Grisham (2)
6. Danielle Steel (4)
7. JK Rowling (7)
8. Jeremy Clarkson (-)
9. Maeve Binchy (-)
10. Bill Bryson (-)

De Oxfam-bestsellerlijst:

1. Ian Rankin (1)
2. Stieg Larsson (-)
3. JK Rowling (-)
4. Stephenie Meyer (4)
5. John Grisham (-)
6. Patricia Cornwell (-)
7. James Patterson (-)
8. Terry Pratchett (5)
9. Kate Atkinson (-)
10. Dan Brown (2)

(Bron: The Guardian)

Plaat van de maand (5)

AUTEUR VAN EEN ECHT INDISCHE SFEER

De Spanningsblog besteedt met recensies, interviews en nieuws voornamelijk aandacht aan de hedendaagse thriller en de auteurs daarvan. De vroege Nederlandse misdaadroman is op deze site een ondergeschoven kindje. Maar verzamelaar Wim van Eyle biedt uitkomst. Uit zijn rijke collectie richt Van Eyle eens per maand de schijnwerper op het werk van een - wellicht vergeten - Nederlandse misdaadschrijver uit vroeger tijden. Vandaag de vijfde aflevering uit de serie Plaat van de Maand. Over de exotische auteur Boekan Saja.



De naam Boekan Saja komt uit het Maleis en betekent 'ik niet'. Het was het
pseudoniem van C.W. Wormser die enige tijd in Nederlands-Indië woonde en werkte. Carl Wilhelm Wormser werd op 21 augustus 1876 in Amsterdam geboren. Hij stierf op 7 augustus 1946.

Van 1908 tot en met 1920 was hij rechterlijk ambtenaar, landraadvoorzitter en officier van justitie in het oosten van Nederlands-Indië. Wormser, die ook advocaat in Bandoeng was, nam in 1921 het hoofdredacteurschap van het Algemeen Indisch Dagblad De Preangerbode, voorheen De Preangerbode, over van Th.E. Stufkens. Een jaar later werd Wormser mede-eigenaar van de krant en hij wordt uiteindelijk enig eigenaar.

Hij was toen al druk boeken aan het schrijven: reisverhalen (o.a. 'Door de landen van de Oostzee', 'Door de wereld' etc.), het geloofsleven van de Javanen, vertellingen over Java en journalistieke schetsen. Bij zijn boeken treffen we ook nog 'Gedenkschriften van een Duitsch onderwijzer', dat was hij vermoedelijk vóór 1908 en in die periode heeft hij waarschijnlijk de Nederlandse nationaliteit aangenomen.




















In 1942 verscheen bij Uitgeverij Van Hoeve het boek 'Handlangers van den dood', een Indische detectiveroman, en in 1943 'Het graf van den Mammon', eveneens een Indische detectiveroman. Mammon staat overigens voor een slecht karakter dat alleen maar uit is op geld en macht.




















Ook in 1943 verscheen 'In de woning der geesten' (Hoeve-Deventer). Dit boek is geen detective maar eerder een romantisch avontuur. In ondoordringbare wouden is een meisje op weg om de top van de Smeroe te beklimmen na een weddenschap met een stel avontuurlijke jongens. In 1946 verschijn dan tenslotte 'Het geheim van de tempelruïne' waarin de criminaliteit (Japanse samenzwering) weer een hoofdrol speelt (Hoeve-Deventer). Het boek werd later in Nederland herdrukt.



















Het zijn vooral de beschrijvingen van de landschappen, de natuur en het af en toe gebruiken van Maleise en Javaanse woorden die de boeken een echte Indische sfeer geven. Er zijn niet veel geschreven met deze Aziatische 'touch'.

(Bronnen: Wim van Eyle, Peter Ronner, Lectuur Repertorium)