Uitgesproken (9)

'IK HOUD NIET VAN STEMPELS. EEN BOEK IS GOED OF NIET GOED'

Regelmatig terugkerende rubriek met soundbites van thrillerauteurs uit interviews over het edele ambacht van het schrijven en over misdaadliteratuur. Hieronder een aantal - onsterfelijke - uitspraken gedaan in interviews die in het archief van deze blog te vinden zijn en uit andere media. De illustratie is van thrillerauteur Corine Hartman.

KRANTENJONGEN
,,Ik ben in mijn hart nog steeds een krantenjongen. Ik beschouw mezelf in feite niet als boekenschrijver maar nog steeds als journalist die ook andere dingen is gaan doen.'' Michael Connelly (2010)

AFSCHUWELIJK
,,Alleen al met Dennis Lehane praten over zijn techniek en opbouw van zijn romans was erg verhelderend. Ook aan andere schrijvers heb ik veel te danken. Michael Connelly bijvoorbeeld heb ik indertijd doorgezaagd over de ins and outs van het schrijverschap. George Pelecanos net zo. Hij bereidde me erop voor dat uitgevers mijn eerste boek waarschijnlijk afschuwelijk zouden vinden en dat ik me daar vooral niets van zou moeten aantrekken. Het belangrijkste doel van een schrijver moet volgens hem zijn dat het volgende boek beter is dan het vorige. Dat kun je ook aan zijn eigen werk afzien.'' Michael Koryta (2010)

VERSCHILLEN
,,Ik houd trouwens niet van stempels, een boek is goed of niet goed. Daarbij, we leven op dit moment in de Gouden Eeuw van de misdaadliteratuur. Er komt zoveel goeds uit dat het niet gepast is hoogdravend te gaan doen over de verschillen tussen literatuur en misdaadliteratuur. Noem vijf boeken uit de wereldliteratuur die de afgelopen vijfhonderd jaar hebben overleefd, die geen misdaad bevatten? Dat gaat niet lukken. Victor Hugo, Dostojevski, Oscar Wilde, Charles Dickens, ze schreven allemaal over misdaad. En ze stimuleren mij weer door te schrijven omdat ik als auteur nog nooit de staat van nirwana heb bereikt die ik zoek. Ik wil steeds beter worden, met elk boek.'' Harlan Coben (2010)

EIGEN AUTO
,,Een van mijn regels is: je moet niet voor andere mensen denken, maar voor jezelf. Als je wilt weten wat een ander ervan vindt, dan moet je het maar vragen. Dat we dat niet doen, is vaak de aanleiding voor zaken die verkeerd gaan. In mijn thriller 'CEL' komt Richard, 'een halve coureur', voor. Die zegt het anders maar bedoelt hetzelfde: 'Je rijdt alleen je eigen auto, niet die van een ander, daar komen ongelukken van'.'' Charles den Tex (2010)

UITLACHEN
,,Er is geen maffia hier (op IJsland, red). En er zijn ook geen seriemoordenaars. Soms worden vier mensen per jaar vermoord, soms één, soms nul. Dus struikel je in mijn boeken ook niet over lijken. Ik hou het graag realistisch. Als ik iemand met een kettingzaag losliet in mijn boeken, zouden ze me heel hard uitlachen. Wat je als schrijver kunt doen, is teruggaan naar het verleden. Naar die verdwijningen. Een andere tijd, een andere plek laten zien. Gebruikmaken van oude sages. Geloofwaardigheid is het woord. In je karakters zitten en ze zo opvoeren dat de lezer denkt dat hij ze kan zijn. Gewone mensen met gewone banen. Dat is het, denk ik, wat de lezers aanspreekt in mijn boeken. Gecombineerd met het beschrijven van de barre winters, de lange zomeravonden, de straten van Reykjavik. Herkenbaarheid.'' Arnaldur Indridason (2010)

GNIFFELEN
,,Maar zijn we niet allemaal wel eens jaloers? Gniffelen we niet allemaal wel eens om het ongeluk van iemand van wie we vinden dat het hem of haar eigenlijk al veel te lang te goed is gegaan? Het zit nét onder de oppervlakte van wat betamelijk is. Beschaving is eigenlijk maar een heel dun laagje.'' Simone van der Vlugt (2010)

GHOSTWRITING
,,Wat ik van ghostwriting geleerd heb is hoe je iemand tot leven brengt op papier. Het werk gaf mij de kans om naar de wereld te kijken door de ogen van iemand anders. Het bleek een rijke ervaring toen ik fictie ging schrijven. Mijn personages vertellen mij hun verhalen. Ik schrijf hun levensverhaal.'' Michael Robotham (de Volkskrant, 2010)

KRUISVAARDERS
,,Wij richten ons op drie dingen: een ijzersterk plot, een hoofdpersoon met een hart en een actueel moreel dilemma. Over dat laatste maken wij ons dan inderdaad kwaad, maar onze maatschappelijke relevantie is anders dan die van Sjöwall en Wahlöö. Wij schrijven zonder mening vooraf.''
,,We nemen wel onverbiddelijk de maatschappelijke realiteit als fundament: voor Drie seconden hebben we twee jaar lang alles en iedereen ondervraagd over het gebruik van criminele infiltranten door de politie. Dat is een journalistieke manier van werken die onvermijdelijk tot maatschappelijke relevantie leidt. Maar we zijn geen kruisvaarders. We zien thrillers als entertainment, maar het moet ook een snaar raken.'' Roslund & Hellström (NRC Handelsblad, 2010)

VERWACHTINGEN
,,De vele mensen die nu ineens thrillers schrijven, zou ik willen aanraden om heel veel op een stoel achter een computer te zitten en hun hoofd te gebruiken maar toch hun hart te volgen. Mijn hart ging bij 'Headhunters' uit naar het bespelen van de verwachtingen van lezers. Ik denk niet dat het resultaat erg Scandinavisch is, maar ik heb veel plezier gehad.'' Jo Nesbø (NRC Handelsblad, 2010)

PSEUDONIEM
,,We kozen voor een pseudoniem omdat we zelf al boeken uitgebracht hebben en wilden dat onze thriller gewoon op zijn kwaliteit beoordeeld werd en niet met de voorkennis van ons eerdere werk. We hadden totaal niet verwacht dat het zo'n succes zou worden.'' Alexandra Coelho en Alexander Ahndoril, oftewel Lars Kepler (De Telegraaf, 2010)