Met de kennis van nu #9 (interview, 2021)

Charles den Tex: 'Niemand was geïnteresseerd' 

Welk literair genre je ook beoefent, je debuut blijft een bijzonder iets. Vrij van de druk van uitgevers, recensenten en lezers is ineens jouw eerste proeve van bekwaamheid daar. De Spanningsblog vroeg thrillerauteurs met een aantal boeken op hun naam een 'trip down memory lane' te maken en hun debuut met de kennis van nu eens tegen het licht te houden. Vandaag: Charles den Tex. 'Ik kende helemaal niemand in het wereldje van de spannende boeken.' 


Wanneer heb jij voor het laatst een blik geworpen in jouw thrillerdebuut Dump?
Charles den Tex: 'Dump verscheen in 1995 bij Bert Bakker. De laatste keer dat ik het boek heb herlezen was voor de heruitgave van De Geus in 2003 en dat is inmiddels ook alweer achttien jaar geleden.'

'Over het algemeen lees ik oude titels van mijzelf niet meer nadat ze zijn gepubliceerd en soms kom ik daar wel eens door in de problemen. Als een lezer een opmerking maakt over Claim of Deal of Schijn van kans, moet ik vaak heel hard nadenken om weer in herinnering te roepen waar het verhaal over ging en wie de personages waren. Dat is geen gebrek aan interesse, het komt vooral omdat ik met mijn hoofd altijd in nieuwe verhalen zit met weer nieuwe personages. Maar het is soms wel lastig.'

Hoe verliep destijds de reis van de eerste woorden op papier naar daadwerkelijke publicatie? 
'De eerste versie van Dump heb ik geschreven toen ik een half jaar vrij had genomen van het werk dat ik deed en dus kon ik er toen fulltime aan werken. De zeven versies die ik er daarna nog van heb gemaakt heb ik naast mijn werk moeten doen. Uiteindelijk heb ik met Dump jaren geleurd.'

'De eerste versie had ik in het Engels geschreven, daartoe aangezet door een vriend van me in Londen. Hij had een boek gepubliceerd bij Bloomsbury en had gezegd dat hij me wel bij zijn uitgever zou introduceren als ik een manuscript had. Zo gezegd, zo gedaan. Via hem is het manuscript van Dump bij Bloomsbury ingeleverd en vervolgens heb ik bijna een jaar gewacht op een reactie ('We are very sorry to inform you that we do not publish thrillers').'

'Daarna ben ik in Nederland op zoek gegaan naar een uitgever. Eerst is het vertaald in het Nederlands en heb ik de vertaling weer onder handen genomen en vervolgens heb ik het naar de ene na de andere uitgever gestuurd. Niemand was geïnteresseerd. De laatste aan wie ik het stuurde was Bert Bakker en die wilde het wel hebben op voorwaarde dat ik het nog een keer ingrijpend zou herschrijven en inkorten. Dat heb ik gedaan, onder uitstekende leiding van Plien van Albada die toen redacteur was bij Bert Bakker. Zo kon het boek in 1995 eindelijk in de winkels komen. Toen ik het manuscript naar Bert Bakker stuurde had ik besloten dat het de laatste poging was. Als zij het niet wilden hebben, zou ik het in een la stoppen en proberen te vergeten. Gelukkig is dat niet gebeurd.'

Weet je nog hoeveel je van je eersteling hebt verkocht?
'Ongeveer 1300 exemplaren. Na al het werk dat erin zat, was dat een nogal teleurstellend aantal.'

Wat waren destijds de reacties van pers en publiek?
'De reacties waren goed tot zeer goed, tot mijn stomme verbazing werd het boek genomineerd voor de Gouden Strop 1996. Ik had nog nooit van de Gouden Strop gehoord, ik kende ook helemaal niemand in het wereldje van de spannende boeken. Tijdens de bijeenkomst voor de bekendmaking van de winnaar ontmoette ik voor het eerst andere schrijvers in ons genre.'

Met wat voor gevoel kijk je naar jouw eerste thriller? Wat vind jij de pluspunten van het boek?
'Ik kijk met tevredenheid naar mijn eerste boek omdat het mijn eerste boek is. Zonder dat boek was het allemaal anders gelopen, denk ik. Ik stond toen op een belangrijk punt in mijn werk, ik was gevraagd om in dienst te komen bij een van de leukste en interessantste adviesbureaus in Nederland en als Dump niet was gepubliceerd had ik dat aanbod aangenomen en had ik me in een carrière als consultant gestort.'

'Maar bij de publicatie van Dump zei Mai Spijkers tegen me: ‘Je vindt dit boek natuurlijk het belangrijkste wat er is en dat begrijp ik, maar het gaat niet om dit boek, het gaat om je volgende boek.’ Hij wilde dat ik een volgend boek schreef en dan ging hij dat weer uitgeven. Op basis van dat gesprek heb ik het aanbod van de baan afgewezen. Vriendelijk bedankt. Ik zei: Ik wil het wel doen maar dan wil ik drie maanden vakantie per jaar, aaneengesloten. Dat was onbespreekbaar.'

Zou je, met de inmiddels opgedane kennis en schrijfervaring, nu een ander debuut hebben geschreven? Zo ja, wat zou je er aan veranderen?
Ja en nee. Je kunt maar één keer een debuut schrijven, daarna wordt alles anders. Ja, nu zou ik het heel anders schrijven. Nee, want dan zou het geen debuut meer zijn. Wat ik nu zou schrijven is gebaseerd op de kennis en ervaring die ik heb omdat ik al meer dan tien boeken heb geschreven.'

Over Dump

Charles den Tex (Box Hill, Australië, 1952) kwam op vijfjarige leeftijd met zijn ouders terug naar Nederland. Hij studeerde fotografie en film in Londen, werkte in Parijs en vestigde zich in 1979  als reclametekstschrijver en later als communicatie- en managmentadviseur in Nederland. Den Tex won tot dusver drie keer de Gouden Strop: voor Schijn van kans (2002), De macht van meneer Miller (2005) en Cel (2008).

Op zijn eigen website schrijft hij over Alex Duffield. 'Mijn eerste held, in Dump.' Duffield erft tegen wil en dank het chemisch bedrijf van zijn vader. Hij is vastbesloten een einde te maken aan gerotzooi met chemisch afval door het bedrijf. Maar dan moet hij wel eerst afrekenen met een internationale criminele organisatie.

Den Tex: 'Oorspronkelijk in het Engels geschreven, nooit in die taal uitgegeven. Vertaald door mijn broer Gideon. Alex is een jongeman, headhunter van beroep, een professionele dienstverlener zoals ik zelf ook was. Een man met een netwerk in de moderne wereld (van toen, ook alweer meer dan twintig jaar geleden), maar met weinig zicht op de smerige zaken van zijn vader. In de ogen van Alex is de oude Duffield een keurige ondernemer. Als hij zelf de leiding krijgt over het bedrijf, omdat zijn vader overlijdt, ontdekt hij pas hoe verkeerd dat beeld is. Geen enkel volgend boek heb ik zo vaak en zo veel herschreven als dit boek.'

Lees ook: 
René Appel vertelt hier over zijn debuut Handicap
Loes den Hollander vertelt hier over haar debuut Vrijdag
Corine Hartman vertelt hier over haar debuut Schone kunsten
Peter de Zwaan vertelt hier over zijn debuut Dietz
Lieneke Dijkzeul vertelt hier over haar debuut De stille zonde
Bavo Dhooge vertelt hier over zijn debuut Spaghetti
Michael Berg vertelt hier over zijn debuut Twee zomers
Almar Otten vertelt hier over zijn debuut Verdwenen chemie