Ondernemen, bijvoorbeeld (nieuws, 2018)

Pieter Aspe zoekt aandeelhouders onder zijn lezers



De Vlaamse thrillerschrijver Pieter Aspe (64) vaart voortaan zijn eigen koers. Samen met de cartoonist Marec (62), richt hij – zoals hij eerder aankondigde – de uitgeverij Aspe NV op. Aspe nodigt lezers ook uit om aandeelhouder te worden van Aspe NV: wie in de buidel tast, kan lid worden van De Loge van Marec.

Aanvankelijk zal Aspe NV enkel eigen werk publiceren, zowel gezamenlijk als individueel. 'Ik word op 3 april 65 jaar',  zegt Pieter Aspe in de Gazet van Antwerpen. 'Normaal gaat een mens dan met pensioen, maar ik wil nog andere dingen doen. Ondernemen, bijvoorbeeld. Ik ben ondertussen ook weer aan het schrijven en breng in april een nieuwe Van In uit. Maar Marec en ik broeden op nog nieuwe plannen'.

De Vlaamse bestsellerauteur had al eerder scherpe vragen gesteld over bestaande uitgeefmodellen die hem onvoldoende opleveren. Hij wil financieel meer vruchten plukken. Vandaar de keuze voor een zelfstandige besloten vennootschap 'zodat de inkomsten rechtstreeks naar de auteurs vloeien en hun geld niet verprutst wordt, bijvoorbeeld aan evenementen als de Boekenbeurs. Het zijn uiteindelijk de auteurs die de werking van uitgeverijen financieren. Een bedrijf moet natuurlijk winst maken, de vraag is: hoe verdeel je die winst?'

Volgens Boekblad blijft de Standaard Uitgeverij (het vroegere WPG) het initiatief van Aspe NV ondersteunen.  'Standaard Uitgeverij gaat dit initiatief ondersteunen', aldus CEO Jeroen Overstijns. 'We zijn daarvoor de gesprekken aan het afronden. Pieter Aspe neemt zelf de marketing en pr op zich. Standaard Uitgeverij verzorgt de ondersteunende diensten zoals redactie, logistiek, verkoop, distributie en productie.'

Aspe heeft in Vlaanderen drie miljoen boeken verkocht. Zijn werk is vertaald in het Engels, Frans, Italiaans, Duits, Spaans, Tsjechisch, Pools en Russisch.

Bron: De Morgen

Hoe alleen zijn we? (nieuws, 2018)

Elvin Post verlaat de grote stad

Fans van het werk van thrillerschrijver Elvin Post zijn er zo langzamerhand van doordrongen dat geduld een schone zaak is. Zij moeten jaren wachten op nieuw werk van de Rotterdamse auteur. Maar er staat weer een verse thriller van hem op stapel. In augustus ligt zijn zesde, Arizona Blues, in de winkel.

'Eindelijk een nieuwe thriller.' Als zelfs jouw eigen uitgeverij dat in een aanbiedingsfolder uitspreekt, dan betekent dat in ieder geval dat ook zij er reikhalzend naar uit heeft gekeken. Tussen de vierde thriller Roomservice en het daaropvolgende Dame Blanche zat een periode van drie jaar. Maar nu heeft de Post-fan maar liefst vijf jaar moeten wachten op de nieuwste aanwinst in zijn oeuvre. Post neemt de tijd, hij laat zich niet opjagen.

Waren zijn vorige boeken veelal gesitueerd in de grote stad (voornamelijk in New York, voor Vals beeld werd een uitstapje gemaakt naar Boston), ditmaal trekt de schrijver naar het platteland van Donald Trumps Verenigde Staten. New York Times-journalist Karen Hart moet vanwege autopech noodgedwongen enkele dagen doorbrengen in Snowflake een nog geen zesduizend zielen tellend stadje in de staat Arizona. Ze probeert het beste van de situatie te maken.

Al snel richt ze haar aandacht op Snowflakes plaatselijke miljonair: Gerald Treadway, een man die zijn fortuin verdiende met een roman en een Hollywoodfilm over de dag waarop hij naar eigen zeggen werd meegenomen door een ufo. Wat Karen niet weet is dat er meer mensen zijn die interesse hebben in Gerald Treadway, mensen met heel wat minder nobele intenties dan zijzelf.

Volgens zijn uitgeverij Ambo|Anthos levert Elvin Post met Arizona Blues niet alleen een thriller af, maar werpt hij ook de vraag op hoe alleen wij eigenlijk zijn. Zijn wij de enigen zijn in het universum? En is het werkelijk zo vreemd te geloven dat dit niet zo is?

Elvin Post (Rotterdam, 1973) won in 2004, als jongste winnaar tot dan toe, de Gouden Strop voor zijn debuutthriller Groene vrijdag. Post begon zijn carrière na zijn stage bij het literaire agentschap Ralph Vicinanza in Manhattan. Daar schreef hij ook recensies voor het AD van buitenlandse thrillers. In 2006 verscheen Vals beeld, dat ook een nominatie kreeg voor de Gouden Strop. Vals beeld is gebaseerd op een kunstroof in 1990 waarbij verschillende topkunstwerken ontvreemd werden uit een museum in Boston. Vervolgens schreef Post de thrillers Geboren verliezers, Roomservice en Dame Blanche.

Andere nieuwe titels:

Mads Peder Nordbo - Meisje zonder huid (september 2018). Bestempeld als 'arctic noir'. Na het verongelukken van zijn vriendin verliest het leven alle glans voor de Deense journalist Matthew Cave. Hij besluit te verkassen naar Groenland in de hoop daar meer te weten te komen over zijn Amerikaanse vader die er een tijdlang gestationeerd was. Matthew krijgt een baan bij een lokale krant en wordt naar de rand van de ijskap gestuurd om verslag te doen van de ontdekking van een mummie. Maar chaos breekt uit als de mummie verdwijnt en een politieman vlak bij de vindplaats dood wordt aangetroffen. Schrijver Mads Peder Nordbo woont ook op Groenland en werkt bij de afdeling Communicatie van het stadhuis in de hoofdstad Nuuk.

Willem Asman - Exit (juni 2018). Laatste deel van Rebound-trilogie. Eerder verschenen de delen Enter en Error.

B.A. Paris - Breng me terug (juli 2018). Verhaallijn doet ons sterk denken aan het later verfilmde Het gouden ei van Tim Krabbé uit 1988. Een jong stel rijdt door Frankrijk en stopt onderweg bij een benzinestation. Finn stapt uit om te tanken en te betalen, maar wanneer hij terugkomt bij de auto is Layla verdwenen. Haar lichaam wordt nooit teruggevonden.

In ziekenhuis (nieuws, 2018)

Loes den Hollander getroffen door aneurysma


Thrillerauteur Loes den Hollander is afgelopen week getroffen door een hersenaneurysma. Dat meldt het lokale radiostation Schagen FM. Een hersenaneurysma is een uitstulping op een bloedvat in de hersenen waardoor de wand van het bloedvat verzwakt. 

De 69-jarige schrijfster is op genomen in het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam, waar zij is geopereerd.

Volgens de lokale omroep gaat het redelijk goed met haar. Ze lijkt geen beperkingen te hebben. Wel heeft ze te kampen met ernstige hoofdpijn, die nog enkele weken zal aanhouden.

Loes den Hollander liet op 15 maart nog op haar Facebookpagina weten dat ze het manuscript van haar nieuwe thriller Mij zie je niet had afgerond en dat ze was begonnen met redigeren. De verschijningsdatum staat gepland voor 1 juli.

Het hele proces voor het nieuwe boek heeft volgens de auteur wat vertraging opgelopen omdat ze voorbereidingen moest treffen voor de thuiskomst van haar man Harry. Die was elf maanden geleden getroffen door een hersenbloeding en was sindsdien aan het revalideren. Harry was sinds een paar weken weer thuis in hun aangepaste woning. Sinds de opname van zijn vrouw in het AMC verblijft hij  tijdelijk in een verpleeghuis in Schagen.

Bron: Schagen FM

Vader van Bernie (nieuws, 2018)

Thrillerschrijver Philip Kerr overleden



De Schotse thrillerauteur Philip Kerr is vrijdag 23 maart op 62-jarige leeftijd overleden. Hij leed aan kanker. Zijn uitgever heeft het heengaan van de schrijver, bekend van de creatie van speurder Bernie Gunther, bevestigd, meldt The Guardian.

Philip Kerr schreef een aantal historische thrillers die zich afspelen in Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog en de periode van de Koude Oorlog. Veel collega's hebben inmiddels gereageerd op de dood van Kerr. Ian Rankin reageerde via Twitter: 'Ik ben verdoofd door dit nieuws. Kerrs thrillers over Bernie Gunther zijn bijzonder, een combinatie van briljant onderzoek en prachtige stijl met een geloofwaardige held.'

De auteur zag zichzelf 'een beetje' als een impressionistische schilder, zei hij in een interview met de GPD uit 2008. 'De grote historische lijnen schets ik uit de losse pols. De details zijn de kleine vlekjes op het doek. Stuk voor stuk betekenen ze niets, vallen ze bijna niet op. Pas als je een paar passen naar achter zet en nog eens kijkt, zie je pas het plaatje dat de schilder je wil voorschotelen. Het komt dus allemaal aan op die kleine vlekjes, de details, maar dat mag niet opvallen. Als ik te veel feiten wil droppen, zit dat mijn verhaal in de weg. Maar als je ze achteloos door je verhaal heen strooit, gaat het pas echt leven.'

Kerr, die meer dan dertig boeken schreef, waaronder twaalf Gunther-delen, standalone thrillers en non-fictie, was getrouwd met schrijfster Jane Thynne, met wie hij drie kinderen had. Zij schreef op Twitter: “RIP beloved Philip Kerr. Creator of the wonderful #BernieGunther. Genius writer and adored father and husband. 1956-2018.”

De schrijver die in de Schotse hoofdstad Edinburgh was geboren, studeerde rechten voordat hij copywriter werd voor een aantal reclamebureaus. Zijn eerste boek, March Violets, kwam uit in 1989. Het was ook het eerste boek waarin Gunther voorkwam. Kerr schreef ook een aantal kinderboeken onder de naam P.B. Kerr.

Lees hier het interview met Kerr uit 2008.

Bron: The Guardian Foto auteur: Ed Lederman

Verneukeratief (column, 2018)

De Dubbele Strop

(Door Tomas Ross)


Onverwacht worden het toch nog mooie dagen voor de Gouden Strop en de Weken van het Spannende Boek. Verdubbeling van het prijzengeld én meer promotionele aandacht, wie had dat enkele maanden geleden gedacht. Knap werk zowel van de CPNB als van het GNM-bestuur al is het nog afwachten hoe het uit gaat pakken maar armzaliger dan afgelopen jaar kan het niet worden.

Toch – ik kan het niet laten – een kritische noot. Toen medio jaren tachtig Nederlandse en Vlaamse thrillerauteurs het initiatief tot de Strop namen, en niet veel later met de CPNB tot de Maand van het Spannende Boek, was de intentie om de noodlijdende Nederlandstalige misdaadroman nieuw leven in te blazen.
Nieuw, want de voorgaande jaren, jaren vijftig en zestig, was een bloeiperiode met onder anderen Havank, Joop van den Broek, Robert van Gulik, Van Eemlandt, Martin Mons, Gerben Hellinga en Appie Baantjer, niet veel later gevolgd door Janwillem van de Wetering, die keurig stand hielden tegen buitenlandse coryfeeën als Alistair Maclean, Len Deighton. Sjöwall & Wahlöö en Robert Ludlum.
Ook eind jaren zeventig was er sprake van een veelbelovende generatie auteurs, Van Zomeren, Capel, Post, Ross – een 'Nouvelle Vague', maar ondanks de lovende kritieken staken de verkoopcijfers schril af bij een veel heftiger golf van buitenlandse bestsellers waarop de uitgevers inzetten. John le Carré, Ken Follett, Frederick Forsyth, diezelfde Ludlum, Jack Higgins, Ruth Rendell. Onder anderen. Een vicieuze cirkel, zij verkochten goed tot fantastisch, wij niet denderend. En dus (?) maakten de uitgevers meer promotie voor hen dan voor ons, de voorschotten en het tarief van hun agenten moesten per slot terug worden verdiend, met het gevolg dat zij, en niet wij, nog meer verkochten. En aandacht kregen.

Daartegen kwamen die Hollandse auteurs toen in het geweer met de Strop en de Maand van het Spannende Boek onder het motto ‘Koop Hollandse Waar’. Dat leek heel aardig maar alras kwam er de klad in, met name toen de CPNB het jaarlijkse boekje voor die maand om en om liet schrijven door juist die buitenlandse bestsellerauteurs, vaak tussendoortjes, in de naïeve hoop dat Karin Slaughter of Deon Meyer dan meer aandacht voor de Nederlandstalige thriller zouden stimuleren. Niet dus, want afgezien van een enkeling, doorgaans een vrouwelijke auteur, verkopen Nederlandse thrillerauteurs matig. Het absolute dieptepunt was wel een Maand in het teken van de Scandinavische misdaadliteratuur. Een gotspe natuurlijk, geen enkel ander land zou het in zijn hoofd halen een maandje Nederlandstalige thrillers te pushen. De Telegraaf noemde dat vroeger de ‘weg-met-ons’ mentaliteit.

Wanneer ik nu in het persbericht van de CPNB lees dat in de aanloop naar de zomervakantie 27% van de totale boekverkoop van fictie het spannende boek betreft, is dat op zijn minst verneukeratief . Verminder het met de verkoopcijfers van Terry Hayes, Jo Nesbø, Karin Slaughter, Paula Hawkins, Dan Brown, Lee Child, David Baldacci of Robert Harris en je houdt vermoedelijk nog geen 5% over, meestal op conto van Saskia Noort of Suzanne Vermeer.

Het zij hun gegund maar dat was nooit de bedoeling en moet het nog steeds niet zijn. En als ik in datzelfde persbericht lees dat Bookspot, de stichting de Gouden Strop en de CPNB met deze samenwerking het leesplezier van zo veel mogelijk mensen willen stimuleren, houd ik toch mijn hart een beetje vast want pas dan volgt bijna en passant ‘én het Nederlandstalig aanbod van spannende boeken willen ondersteunen.’

Dat moet natuurlijk omgekeerd en anders worden geformuleerd: ‘Met deze samenwerking willen we het Nederlandstalig aanbod van spannende boeken ondersteunen en daarom het leesplezier van zo veel mogelijk mensen stimuleren.’

Zo moet dat. Net als op de charters van Tui, dat ook in die samenwerking is betrokken, onderweg naar Samos of Lanzarote voortaan in vlammende kapitalen: ‘Lees Nederlandstalige thrillers!!’

Dwingende spanningsboog (nieuws, 2018)

Uitgever slaat 'belangrijkste slag' sinds Stieg Larsson


A.W. Bruna Uitgevers heeft middels een pre-empt de rechten verworven van het thrillerdebuut van Søren Sveistrup, de schrijver achter het Deense televisiefenomeen The Killing. 'Al zes jaar ben ik in gesprek met Sveistrups agent over een boekproject van deze auteur. Nu is het eindelijk zo ver,' aldus Susan Sandérus, acquirerend redacteur.

Scène uit The Killing

'Alles wat The Killing zo goed maakte – de dwingende spanningsboog, de personages van vlees en bloed, het sfeervolle Kopenhagen en de politieke en sociale geëngageerdheid – zit ook in deze thriller', jubelt Sandérus.

Voorafgaand aan het Nederlandse bod werd het boek in Noorwegen verkocht aan uitgeverij Gyldendal. Inmiddels buitelen internationale uitgevers over elkaar heen om de rechten voor hun land veilig te stellen. 'Dit is onze belangrijkste acquisitie uit Scandinavië sinds Stieg Larsson,' aldus Sandérus. 'De verwachtingen zijn overal zeer hoog gespannen.' De Nederlandse vertaling zal nog dit najaar van 2018 verschijnen.

De nu 50-jarige Søren Sveistrup schreef naast het script voor The Killing ook het scenario voor The Snowman, gebaseerd op het gelijknamige boek van Jo Nesbø

Kassa! (nieuws, 2018)

Prijzengeld voor Gouden Strop en Schaduwprijs wordt verdubbeld

Het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs (GNM) heeft een nieuwe sponsor gevonden voor zowel de Gouden Strop als de Schaduwprijs. Het is BookSpot, het voormalige ECI, dat de prijzen voor een periode van minimaal drie tot vijf jaar zal financieren. En de geldschieter is genereus: het prijzengeld wordt verdubbeld. De winnaar van de Gouden Strop krijgt geen 10.000 euro, maar 20.000 euro. En op de cheque voor de winnaar van de debutantenprijs staat voortaan 2.000 euro in plaats van duizend.

Een en ander is door GNM-voorzitter Peter Römer aan de leden meegedeeld. 'In de relatief korte en prettige onderhandelingen zijn wij ervan overtuigd geraakt dat BookSpot een juiste partner is, die zich niet alleen inzet voor de verkoop van het boek, maar juist ook voor de leesbevordering onder alle lagen van de bevolking', meldt Römer. Naast verdubbeling van het prijzengeld voor de winnaars, krijgen de genomineerden voor de Gouden Strop een 'troostprijs' van duizend euro. De prijzen zullen door het leven gaan als de BookSpot Gouden Strop en de BookSpot Schaduwprijs. Het sponsorcontract is vanmorgen door de betrokken partijen van handtekeningen voorzien.

Eerder deze maand werd al bekend dat BookSpot de nieuwe sponsor is van de ECI Literatuurprijs. ECI, de 51-jaar oude 'boekenclub' , gaat ook onder die nieuwe naam verder. Hoewel de club vier jaar geleden failliet ging, bestaat het bedrijf in afgeslankte nog steeds, met zo'n honderdduizend leden. ECI is inmiddels in handen van Novamedia, dat met een nieuwe aanpak minstens 300.000 klanten in huis wil halen.

Charles den Tex, voorzitter van de Stichting Gouden Strop en drievoudig winnaar zegt in een persbericht van de CPNB: 'BookSpot maakt De Gouden Strop nog mooier! Uit het verhoogde prijzengeld spreekt een enorme waardering voor de Nederlandse thriller. Het laat zien dat we de toekomst vol vertrouwen tegemoet gaan.'

'Sinds 1986 wordt De Gouden Strop uitgereikt aan de auteur die het allerspannendste boek schrijft', aldus Römer. 'Een essentiële prijs die lezen van spannende boeken stimuleert, maar ook de schrijver van dit mooie genre ondersteunt. Wij zijn daarom heel blij met BookSpot want samen kunnen we de aandacht voor de genomineerde en winnende boeken vergroten en de prijzen relevanter maken.'

Afrekenen met clichébeeld (nieuws, 2018)

Schrijfster Ina Bouman overleden

Schrijfster Ina Bouman is zondag 18 maart op 81-jarige leeftijd overleden. Dat heeft het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs (GNM) op zijn Facebookpagina bekendgemaakt. Bouman is 81 jaar geworden.

Clazina Bouman werd op 27 mei 1936 geboren en was werkzaam als journaliste. In 1957 leerde zij in Amsterdam dichter Hans Andreus kennen. Ze trouwden op 23 september 1958. Ze verhuisden naar Laren en via Blaricum naar Eemnes. Ze kregen twee kinderen. Eén ervan overleed jong. In 1961 scheidden ze.

In 1985 debuteerde Bouman met Dames aan de Maas, dat door haar uitgever werd geafficheerd als ‘feministische thriller’. Hoofdpersoon is de onafhankelijke en geëngageerde journaliste Jos Welling. Boumans thrillerdebuut boek speelt zich af rond een sekte die de dekmantel vormt voor moord en terreur. De pers sprak van een ‘verbluffend debuut’. Dat had onder andere te maken met het feit dat Ina Bouman radicaal afrekende met het clichébeeld van hoe een vrouwelijk personage zich in een roman dient te gedragen en de vanzelfsprekendheid waarmee de hoofdpersoon seks heeft met andere vrouwen.

Na Dames aan de Maas volgden nog drie misdaadromans met Jos Welling in de hoofdrol. In Gratis monster (1986) stuit de journaliste op illegale experimenten en praktijken van een farmaceutische international. In De vierde wand (1995) raakt ze vanaf de Amsterdamse wallen betrokken bij een geraffineerd drugstransport. Het vege lijf (1997) gaat over gruwelijke en mensonterende consequenties van orgaan- en embryohandel en over gemanipuleer met genen. Dames aan de Maas en Gratis monster werden in het Duits vertaald.

Behalve vier thrillers schreef Ina Bouman enkele romans en korte verhalen, onder andere in twee Amerikaanse bundels met verhalen van internationale misdaadauteurs. Ina Bouman was erelid van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs. Ze overleefde in het verleden al twee hersenbloedingen. De hersenbloeding die haar eind vorig jaar trof is haar fataal geworden.

De foto is gemaakt door John Brosens tijdens het laatste Mystery Dinner. Met toestemming van de fotograaf geplaatst.

Verhalenverteller (nieuws, 2018)

Immense interesse voor 'Koreaanse Henning Mankell'

Uitgeverijen, filmmaatschappijen en tv-stations vechten om het hardst om de gunsten van de Zuid-Koreaanse schrijver Un-su Kim te verwerven. Het Britse 4th Estate, een imprint van uitgeefhuis HarperCollins heeft een veiling om de rechten van zijn thriller The Plotters gewonnen, zo meldt The Bookseller.

Het manuscript van The Plotters trok de aandacht van Amerikaanse en Canadese uitgevers, die er een bedrag van zes cijfers voor de komma voor over hadden om het boek op de markt te mogen brengen. Ook uitgevers in Tsjechië en Turkije hebben een bod uitgebracht. De Duitse uitgeverij Europa Verlag bedacht de bijnaam 'de Koreaanse Henning Mankell' voor Kim.

Het boek neemt de lezer mee op een reis door de onderwereld van Seoul, waar huurmoorden zorgvuldig worden voorbereid. De 'plotters' uit de titel zijn de plannenmakers, duistere figuren die aan de touwtjes trekken en minutieus de aanslagen beramen. De thriller zoomt in op een 'hitman', die zelf een prooi wordt.

'Het boek heeft een rijk palet aan boeiende karakters en kenmerkt zich door een verrukkelijk droog gevoel voor humor', zegt Anna Kelly van uitgeverij 4th Estate. 'Ik denk dat lezers de energie en de originaliteit van dit boek zullen waarderen.'

Literair agente Barbara Zitwer zegt dat de Koreaanse thriller het genre de broodnodige versterking biedt. 'De schrijvers pompen nieuw leven het genre. Lezers zijn de Scandinavische thrillers een beetje beu, ze willen iets anders.'

Un-su Kim is de auteur van enkele veelgeprezen romans. Hij heeft de Munhakdogne-prijs gewonnen, de meest prestigieuze literaire prijs van Korea. The Plotters is het eerste boek van hem dat in het Engels wordt vertaald. Het boek komt in de lente van 2019 op de Britse markt.

Of de schrijver veel van de enorme aandacht van de uitgevers heeft gemerkt, is de vraag. In december vorig jaar scheepte de auteur in voor een acht maanden durende vistrip als onderdeel van de research voor zijn nieuwe boek. Hij is onbereikbaar voor telefoon, ook mailtjes zullen hem niet bereiken. Pas in augustus meert hij weer aan in Fiji. Zijn volgende boek speelt zich af in de jaren net na de Koreaanse oorlog.

Hoewel de interesse vanuit het buitenland toeneemt, zijn thrillers in Zuid-Korea niet meer dan tweederangs boeken. Een schrijver vertelde Barbara Zitwer dat thrillerauteurs niet eens beschouwd worden als echte schrijvers, maar 'verhalenvertellers' worden genoemd.

Bron: The Bookseller. The Guardian

Missie (nieuws, 2018)

Reisorganisatie sponsort Spannende Boeken Weken


De CPNB heeft een sponsor gevonden die de Spannende Boeken Weken van een financiële injectie voorziet en het is geen kleintje. Het gaat om reisorganisatie TUI, marktleider in Nederland op het gebied van georganiseerde vakanties. Het bedrijf verzorgt jaarlijks voor 1,8 miljoen reizigers een vakantie.

De boekpromotor en de reisorganisatie, die in Nederland opereert onder de merken TUI en Kras, zeggen in een gezamenlijk persbericht dat ze elkaar hebben gevonden in een gezamenlijke missie: 'lezen bevorderen en ontspanning vergroten'. TUI gelooft dat het lezen van boeken extra ontspanning biedt. 'De CPNB wil van Nederland het meest boekbelezen land ter wereld te maken, daar gaat TUI nu bij helpen'.

De CPNB en TUI verenigen zich onder het motto 'Je vakantie begint met boeken', een slogan die je op twee manieren kunt lezen (een vakantie boeken of boeken lezen).  TUI zal tijdens de Spannende Boeken Weken (van 6 t/m 24 juni) het lezen van boeken gaan stimuleren. Wie bij TUI zijn reis boekt, krijgt onder andere boekentips en kan deelnemen aan exclusieve acties. De CPNB wil nog niet prijsgeven aan welke spannende evenementen we moeten denken. 'Dat houden we graag nog even geheim tot de Spannende Boeken Weken zelf', zegt woordvoerder Job Jan Altena. 'Maar ik kan je verzekeren dat de Spannende Boeken Weken, dankzij de genereuze en enthousiaste inzet van TUI, dit jaar een nog groter lezersfeest worden. De samenwerking met TUI richt zich allereerst op de Spannende Boeken Weken, maar zal daarna ook een langere periode boeken als ultieme vorm van ontspanning gaan uitdragen.Ook De Gouden Strop krijgt zeker onze energie en aandacht. Zo zijn ze in een vergevorderd stadium om deze belangrijke prijs extra aandacht en een financiële injectie te geven.'

De twee organisaties benadrukken dat de vakantie het uitgelezen moment is om te ontsnappen en ontspannen met een boek. De vakantie is voor vier op de tien Nederlanders het moment om méér boeken te lezen dan normaal. Gemiddeld nemen we zo'n zes boeken mee op reis. Spanning is het meest gelezen genre en in aanloop naar de zomervakantie zorgen spannende boeken voor 37% van de totale omzet uit verkopen van fictie, blijkt uit onderzoek door KVB-SMB/GfK.

Monique van Loon, werkzaam bij de afdeling Branding & Campaign van TUI, zegt: 'Het is wetenschappelijk bewezen dat het lezen van boeken een van de beste manieren is om compleet te ontspannen. Dat geldt ook voor op vakantie gaan. Voor ons is lezen en vakantie dus een perfecte combinatie. Op vakantie kun je ontdekken, genieten en relaxen. Boeken lezen draagt absoluut bij aan het vakantiegevoel.'

Annette Reijersen van Buuren van de CPNB is dolenthousiast over de samenwerking die zij nu al waardevol noemt. 'Met diverse campagnes zoals de Spannende Boeken Weken willen wij het lezen van boeken bevorderen en kinderen en volwassenen naar de boekwinkel en bibliotheek brengen. Op vakantie worden heel veel boeken gelezen. Dit is het uitgelezen moment om te ervaren wat een boek allemaal kan doen. Samen met TUI kunnen wij dit nog meer Nederlanders laten ervaren.'

Doodsvijanden (nieuws, 2018)

Felix Thijssen voltooit 'filmische thriller'


Al een tijd niets meer over of van Felix Thijssen gehoord. Zijn laatste spannende boek dateert al weer van 2012. Aangezien de auteur al enkele decennia de pensioengerechtigde leeftijd is gepasseerd, zou je kunnen verwachten dat hij het rustiger aan is gaan doen en de pen heeft neergelegd. Niets is minder waar: sinds enkele dagen is zijn nieuwste thriller Moordfilm verkrijgbaar.


Bij uitgeverij Boekscout is vrijdag 16 maart de thriller Moordfilm verschenen. De schrijver ervan is Gouden Strop-winnaar Felix Thijssen, maar eigenlijk is het boek een coproductie. Het verhaal is bedacht door de in 1939 geboren Wim 'Bill' van Roosmalen, oud-directeur/grootaandeelhouder van het filmverhuurbedrijf Gofilex. Schrijven was zijn hobby. Van zijn hand verscheen de biografie Mijn leven met film. De publicatie van Moordfilm was een droom van Van Roosmalen, maar die heeft hij  niet zien uitkomen. Hij overleed in 2012. Felix Thijssen, die bevriend was met de filmdistributeur, heeft de misdaadroman voltooid.

Het verhaal speelt zich af in de filmwereld. De tekst op de achterflap luidt: De bioscooppremière is een daverend succes. Hun nieuwste speelfilm belooft een internationale tophit te worden. Redding voor Samson Producties dat in zwaar weer is beland. Maar de vreugde over dit schot in de roos slaat nog dezelfde feestavond om in ongeloof en verbijstering als de oudste van de twee producenten in elkaar zakt.
Zijn jongere zakenpartner, John, hoort het donderen wanneer een bevriende rechercheur hem laat weten dat het hier niet gaat om een hartverlamming, maar om moord.
In het spoor van de bevriende rechercheur graaft John door het verleden van wijlen zijn mededirecteur. Stuit daarbij op doodsvijanden en potentiële daders als ook op een omgebracht slachtoffer van verkrachting.
Zijn speurtocht ontrafelt niet alleen het mysterie achter de moord, maar mondt tevens uit in een dodelijke wraakactie.

Een fragment uit het boek:

In de menigte is het niet moeilijk om anoniem te blijven. Duizend gasten praten en drinken, stemmen, gelach, muziek. Je bent niemand, je kijkt en luistert, waakt over de details. De lijfwacht wordt aangeklampt en meegenomen door een politieagent. Je doelwit slentert de zaal in, achter de vrouw aan. Ze wacht hem op, halverwege het zijpad.
Heimelijk gefluister en geknik, als verliefde pubers. De vrouw blijft staan, neemt een glas champagne van een passerend dienblad. De man wandelt langs de zaalwand naar de gang naast het toneel.
Pet op, en snel. Je bent er en mompelt een excuus als hij de deur opent. De man knikt afwezig en gaat voor je uit de gang in.
Nu. Deur dicht, de spuit, de dop van de naald. Twee meter, drie meter. De man hoort je en lijkt een seconde te aarzelen, maar de naald gaat door de smokingstof voordat hij zich kan omdraaien en je drukt de spuit leeg. Je brein wil iets zeggen, dit is wat je verdient, en waarom. Je mond zwijgt.
De man slaakt een zwakke kreet en valt voorover.
Je steekt de spuit weg. Hoort de deur en rent langs de kleedkamers naar de nooduitgang.
Je staat in de koele nachtlucht. Je voelt niks. Leegte. Er is geen maan.

Felix Thijssen is een van Nederlands meest succesvolle thrillerauteurs. Bekroond met de Gouden Strop - en in België met de Diamanten Kogel - onder meer voor zijn Max Winter serie. Hij woont in het Franse St Germain de Calberte, waar hij met zijn vrouw Fe Mylène de vakantieboerderij La Garde runt.

Bron: Boekscout.nl

Isabel Ashdown - Kleine zus (2018)

Bijna alle personages liegen alsof het gedrukt staat


(Door Hans Knegtmans)


Wel zestien jaar hebben ze elkaar niet gezien, de zusjes Jess en Emily. Destijds, na een traumatiserende abortus, had Jess haar leven op het Engelse eiland Wight gelaten voor wat het was. Later bleek ze koers te hebben gezet naar Canada. Nu is ze terug, bereid om de relatie met haar oudere zus - ze schelen slechts één jaar, maar toch - een nieuwe kans te geven. Ze is zelfs ingetrokken bij Emily's gezin, bestaande uit echtgenoot James, hun baby Daisy en tiener Chloe, James' dochter uit een eerder huwelijk. Haar moeder is overleden.

Dat gaat verrassend goed. Tot op oudejaarsavond een insluiper de kleine Daisy ontvoert. Vader en moeder waren op een feestje, Chloe logeerde bij een vriendin. Oppas Jess was flauwgevallen op de keukenvloer.

De politie van Newport heeft niet het flauwste idee waar ze het zoeken moet. De dader geeft geen teken van leven; een brief of telefoontje over losgeld blijft uit. Acties van de familieleden - een oproep van James op de tv, de Twittercampagne #zoekDaisy van Chloe - leveren niets op. Het verhaal zou een dooie boel zijn, ware het niet dat het conflict tussen de zusters in deze omstandigheden alle kans krijgt op te laaien. En niet alleen tussen de zusjes. Ook James en Chloe moeten geloven aan de nukken van de labiele Emily.

Jess maakt overuren om het krakende gezinsleven overeind te houden. Ze bespreekt met James - niet helemaal belangeloos, lijkt het - de jaloezie en achterdocht waarmee Emily hem bejegent. Ze geeft Chloe de genegenheid die haar moeder niet kan opbrengen. En als we daar al niet spontaan voor zouden applaudisseren, breekt ons hart wel bij het aanhoren van alle rotstreken die haar onbetrouwbare zuster de arme Jess ooit heeft geleverd. Het met inkt besmeuren van haar cavia Doctor Who behoorde nog tot de lichtere vergrijpen.

Pas op de laatste paar pagina's - met het happy end onmiskenbaar in zicht - betrapt de lezer de heldin op een paar onhebbelijkheden die onmiddellijke heiligverklaring in de weg staan.

Overigens liegen bijna alle personages alsof het gedrukt staat, ook als dit niet per se nodig is. In de vakpers wordt dit genre dan ook wel aangeduid als 'de onbetrouwbare verteller'. Ashdowns Nederlandse uitgever prijst het boek aan met de aansporing 'voor de lezers van Gillian Flynn'. Dat lijkt me lichtelijk overdreven.

Isabel Ashdown - Kleine zus. Uitgeverij Boekerij, 368 pag.

Deze recensie, met toestemming van de auteur overgenomen, is eerder verschenen in Het Parool

Oordeel (nieuws, 2018)

Wie/Wat denkt Hebban wel dat hij/zij/het is?*
* Doorhalen wat niet van toepassing is

Voor het tweede achtereenvolgende jaar legde boekencommunity Hebban.nl alle boekenblogs en -sites langs de meetlat. Wie meet mag zelf ook wel eens de maat worden genomen. Omdat anderen het niet doen, houdt De Spanningsblog ditmaal Hebban tegen het licht.

(Door Peter Kuijt)

Het moet een uitputtend monnikenwerk zijn geweest, dat geregeld droef stemde maar soms ook vrolijk maakte. Maar liefst 222 blogs werden de afgelopen maanden uitgevlooid door het redactieteam van Hebban.nl. Je moet er maar zin in en tijd voor hebben, ik neem mijn papieren hoedje ervoor af.

Van die 222 blogs kregen er veertien het predicaat Getipt voor Hebban, wat we kennelijk moeten beschouwen als het equivalent van een keurmerk. Eén van die veertien uitverkorenen is De Spanningsblog. Wat de Hebban-redactie schrijft over deze blog is best wel een beetje fraai: ‘De Spanningsblog van Peter Kuijt bestaat al tien jaar. Peter is een echte nieuwsjager en slaagt er dan ook regelmatig in om als eerst met spannend nieuws naar buiten te komen. Gastbijdragen van o.a. columnist Peter de Zwaan en zijn eigen beknopte recensies uit het Algemeen Dagblad maken het blog compleet, naast het grote archief waarin vele recensies, dossiers, columns en interviews te vinden zijn. Peter heeft een unieke schrijfstijl – in zijn artikelen steekt hij zijn mening niet onder stoelen of banken en praat niemand naar de mond – en dat maakt dat De Spanningsblog opvalt tussen de vele andere thrillerblogs.’

Met al die veren in mijn bips is het lastig klagen over het boekbloggersoverzicht van Hebban. Dat zult u mij dus ook niet zien doen. Andere bloggers hadden wel wat te mokken, die hadden liever gezien dat de boekencommunity het bij een blogbeschrijving had gehouden en er geen oordeel aan had geplakt. Daarmee, zo was de redenering, werd de suggestie gewekt dat er volgens Hebban zoiets bestaat als een Eredivisie en een Jupiler League onder de boekenblogs. Zo’n indeling werkt misschien voor topbankiers met een armzalig salaris, maar niet voor de boekenbloggers die gratis en voor niets hun ziel en zaligheid stoppen in hun eigen website over de letteren.

Daar valt wat voor te zeggen. Je zou je kunnen afvragen waar Hebban de autoriteit vandaan haalt om andere aan het boek gewijde sites en blogs langs de meetlat te leggen? Oftewel, wie/wat denkt Hebban dat hij/zij/het is? Toegegeven, het is een indrukwekkende boekenwebsite die met dank aan zijn investeerders vol zit met digitale toeters en bellen, de nieuwste gadgets en andere op boekenfans geënte gekkigheden. Een grote speler in de branche. Maar wie kaatst, moet ook de bal verwachten, is mij altijd geleerd. En als anderen Hebban niet tegen het licht (durven te) houden, dan trekt De Spanningsblog wel de stoute schoenen aan.

Ondertussen in Stavanger (nieuws, 2018)

Uitgeverij brengt 'vintage' Varg Veum opnieuw uit


In de jaren 90 was het uitgeverij Meulenhoff die Nederlandse lezers kennis liet maken met Varg Veum, een privédetective in het Noorse Bergen. De speurder, een creatie van schrijver Gunnar Staalesen, werd destijds door de uitgever een moderne Philip Marlowe genoemd. Na de millenniumwisseling bleef het stil rond Veum wat Nederlandse vertalingen betreft. Maar nu pakt uitgeverij Marmer de draad weer op.

Eind deze maand verschijnt bij Marmer de thriller De vrouw in de koelkast, een 'vintage Varg Veum', zo noemt de uitgever het zelf. Staalesen schreef Kvinnen i kjøleskapet al in 1981, maar de vertaling kwam pas vijftien jaar later op de Nederlandse markt.

Veum opereert voornamelijk in het altijd regenachtige Bergen, maar in deze thriller is hij in Stavanger op zoek naar Arne Samuelsen, die werkzaam is in de offshorebranche. Samuelsen zelf is spoorloos, maar in de koelkast van zijn flat vindt Veum wel een onthoofd lijk van een vrouw. Tijdens zijn onderzoek wordt hij geconfronteerd met de groeiende macht van de onderwereld van Stavanger, die zijn zoektocht naar Samuelsen probeert te dwarsbomen. Maar de melancholieke Varg Veum - hij wordt nooit betaald en is ongelukkig in de liefde - is niet van plan zich door hen te laten tegenhouden.

In De vrouw in de koelkast weet Gunnar Staalesen de rauwe sfeer van de Noorse oliestad Stavanger in de jaren 80 perfect neer te zetten, stelt de uitgeverij. Destijds werd door recensenten wisselend gereageerd op Staalesens thrillers. 'Wat goed is, hoeft niet snel te komen', schreef Rolf Bos in de Volkskrant. 'En de boeken van Staalesen zijn zonder meer goed: hij weet de juiste toon te treffen. Collega-criticus Willy Wielek was minder enthousiast. Over De vrouw in de koelkast schreef zij: 'Ik vond de intrige dunnetjes, de opzet ouderwets, de stijl niet veel bijzonders.'

De vrouw in de koelkast is de eerste in de reeks Varg Veum-thrillers die bij Uitgeverij Marmer zal verschijnen. Later dit jaar komen de delen Grote zus (begin mei), het nieuwste deel in de reeks, en Het uur van de wolf (juni) op de markt.

Gunnar Staalesen (Bergen, 1947) is een Noorse bestsellerauteur van tientallen thrillers. Ook schreef hij toneelstukken en hoorspelen, kinderboeken en romans. Hij studeerde aan de universiteit van Bergen. Vanaf 1987 richtte hij zich volledig op het schrijven. Hij is vooral bekend geworden door zijn serie met privédetective Varg Veum.

Staalesen debuteerde in 1969 met de roman Uskyldstider. Zijn thrillerdebuut maakte hij in 1977 met Bukken til havresekken, het was de eerste van een lange reeks Varg Veum-thrillers, waarvan de eerste pas in 1996 in Nederland verscheen,. Staalesens held is een door geldzorgen geplaagde private eye die de politie steeds een stapje voor is. In 1975 en in 2002 werd de auteur met zijn thrillers Rygg i rand, to in spann en Some i et speil bekroond met de Rivertonpris Den Gylne Revolver voor de beste Noorse thriller. Beide boeken werden niet in Nederland uitgegeven.

Van de vijftiendelige Varg Veum-serie zijn slechts vijf boeken naar het Nederlands vertaald. In de juiste volgorde van de serie: De vrouw in de koelkast (1996), Het uur van de wolf (1997), Zwarte schapen (1998), Gevallen engelen (1992) en Bittere bloemen (1999). Van de Varg Veum-serie werden ook enkele boeken verfilmd en op de Nederlandse televisie uitgezonden. De Noorse acteur Trond Espen Seim vertolkte de rol van de privédetective (zie foto). 

Exit (nieuws, 2018)

Australische thrillerschrijver Peter Temple overleden


Peter Temple, de eerste misdaadauteur die de Miles Franklin, de belangrijkste literaire prijs van Australië won, is overleden. Temple stierf op donderdag 8 maart in zijn huis in Ballarat aan de gevolgen van kanker. Hij is 71 jaar geworden.

Peter Temple was ook de eerste Australische schrijver die de prestigieuze Gold Dagger van de Britse Crime Writers' Association in de wacht sleepte. Dat gebeurde met The Broken Shore (De gebroken kust) in 2007. Met Truth (Waarheid) won hij in 2010 de Miles Franklin Award. Zijn prijzenkast is verder gevuld met vijf Ned Kelly Awards, de belangrijkste Australische thrillerprijs..

De meeste bekendheid vergaarde Temple met zijn vier romans, waarin de hoofdrol was weggelegd voor de parttime privédetective annex gokker Jack Irish. In totaal verschenen er negen boeken van Temples hand. Volgens landgenoot en bestsellerauteur Michael Robotham heeft Temple er voor gezorgd dat de Australische thriller een internationale doorbraak beleefde. 'Hij was de eerste thrillerschrijver die de grootste literaire prijs in zijn land won, een ongelooflijke prestatie.'

Op een thrillerfestival werd Temple eens gevraagd of er wat hem betreft nog een taboe was waarover je niet kon en mocht schrijven. Zijn antwoord was dat het dik in orde was om te schrijven over het koken van een baby en die met truffels te verorberen, maar huisdieren pijn doen was uit den boze.

Temple werd in 1946 in Zuid-Afrika geboren en verhuisde naar Australië na een tweejarig verblijf in Duitsland. Hij was onder meer werkzaam bij de krant The Sydney Morning Herald als onderwijsredacteur.

Bron: The Sydney Morning Herald

Wordt verwacht 433 (nieuws, 2018)

Een groene envelop tussen de post

Tomas Ross en redacteur Chris Kooi komen superlatieven te kort als het thrillerdebuut Vogelvrij van Kasper van Beek ter sprake komt. 'Onovertroffen' en 'waanzinnig sterk' is het boek volgens hen. Of ze gelijk hebben, kan de thrillerliefhebber vanaf 16 april zelf vaststellen. Dan verschijnt Vogelvrij bij uitgeverij Cargo.

Centraal in de thriller staat ene Olaf. Diens rustige leven wordt op zijn kop gezet wanneer hij een groene envelop tussen zijn post vindt. In de envelop zit een foto van hemzelf, lachend aan de oever van een bevroren meer, met zijn arm om de schouders van een andere man.

Hij herkent deze man niet en heeft geen enkele herinnering aan het moment waarop de foto is genomen. Nergens lijkt hij antwoorden te kunnen vinden, maar zijn argwaan wordt gewekt als zijn familie zegt dat het vast een grap is en dat hij de foto maar moet vergeten.

Samen met Mila, een collega die haar eigen redenen heeft om hem te helpen, begint Olaf aan een zoektocht naar de onbekende man op de foto. Het leidt hem van Amsterdam naar Helsinki, en de nachtmerries die Olaf in toenemende mate teisteren blijken verrassend dicht bij de waarheid te komen. Hoe meer Olaf en Mila ontdekken, hoe gevaarlijker de belagers worden die hen achtervolgen. Wie heeft de foto gestuurd en vooral: waarom?

‘Onovertroffen droomdebuut, met prachtige karakters en een uniek plot van internationale allure', zegt Tomas Ross over Vogelvrij. De drievoudig winnaar van de Gouden Strop heeft Van Beek met open armen in zijn fonds Tomas Ross Crime ontvangen. En Cargo-redacteur Chris Kooi twitterde eerder: 'Heel trots om als redacteur dit boek te begeleiden. Een thrillerdebuut schrijven is zo ontzettend moeilijk, maar Vogelvrij is waanzinnig sterk.'

Kasper van Beek (Amsterdam, 1985) is film- en televisieproducent. Voor zijn studie aan de Filmacademie studeerde hij aan de Montana State University.  Hij is medeoprichter van twee productiebedrijven, waarmee hij een breed scala aan nationale en internationale projecten maakt. Hij woont en werkt in Amsterdam. In het tweede jaar van zijn studie was hij uitvoerend producent van de Engelstalige speelfilm Game (2013) en startte hij met twee medestudenten een eigen bedrijf: Fonk Film. Met dit bedrijf maakten zij o.a. de korte speelfilm Sky High (2013), die geselecteerd werd voor de Gouden Kalf Competitie tijdens het Nederlands Film Festival, een pilot voor een televisieserie onder regie van Mijke de Jong en verschillende commercials.

Foto auteur: Tessa Posthuma de Boer

Wordt verwacht 432 (nieuws, 2018)

In Reykjavik zijn de mensen in rep en roer


Goed nieuws voor de fans van Arnaldur Indriðason, u kent hem wel die IJslandse thrillerauteur met een streepje door de d van zijn achternaam. Over twee maanden komt er een nieuwe thriller van hem uit, tegelijkertijd met een boek over de belangrijkste locaties die in het werk van de schrijver voorkomen.


Valkuil, dat op 8 mei bij uitgeverij Q verschijnt, kan min of meer bestempeld worden als een oorlogsthriller. Het verhaal begint in Finland. Daar wacht een jonge IJslandse vrouw op haar geliefde. De twee willen per schip naar IJsland terug, om de oorlog te ontvluchten die zich nu tot de noordelijke landen heeft uitgebreid. Haar verloofde komt echter niet opdagen.

Een paar jaar later heeft de Tweede Wereldoorlog een hoogtepunt bereikt en is IJsland bezet door geallieerde troepen. In de hoofdstad Reykjavík is de bevolking in rep en roer, omdat aan het strand van Nauthólsvík een lichaam is aangespoeld. Niet veel later wordt een jongen aangevallen achter een legerkroeg en wordt een vrouw die veel contacten heeft onder militairen als vermist opgegeven. Rechercheur Flóvent en Thorson van de militaire politie volgen tegenstrijdige en gevaarlijke sporen die volgens de uitgeverij naar een gruwelijke ontknoping leiden.

Valkuil is, als we goed geteld hebben, de zeventiende thriller van Arnaldur Indriðason die in Nederlandse vertaling verschijnt. Indriðason (Reykjavik, 1961) is naast schrijver ook historicus. Hij is winnaar van de Martin Beck Award (voor de beste thriller in Noord-Europa) en de CWA Gold Dagger Award (de grootste prijs voor het spannende boek). Van Indridasons boeken zijn wereldwijd elf miljoen exemplaren verkocht.

Op dezelfde dag dat Valkuil verschijnt, wordt ook het boek Het IJsland van Indridason op de markt gebracht, geschreven door Alexander Schwarz. Het boek neemt de lezer mee naar belangrijke plekken die in Indriðasons boeken voorkomen. Schwarz, kenner en persoonlijke vriend van Arnaldur Indriðason, gidst hem door Reykjavík en neemt hem mee op reis naar het meertje Kleifarvatn, de Westfjorden, de gletsjervulkaan Snæfellsnes, het nationale park Þingvellir, de Blue Lagoon, de oude militaire basis bij Keflavík en uiteraard de onheilbrengende berg Harðskafi in het Oosten, daar waar het zich het grote drama rond speurder Erlendur en zijn broer in die nietsontziende sneeuwstorm afspeelt.

Deze 'reis door IJsland' wordt aangevuld met foto’s van nu en toen, uitspraken van de auteur zelf en historische en actuele achtergrondinformatie over Reykjavík en IJsland.

Erkenning en status (nieuws, 2018)

De thriller kampt met een imagoprobleem


(Door Peter Kuijt)

Aanvankelijk was de werktitel van dit stuk 'Wat u (nog) niet kunt lezen op Hebban'. Maar daar heb ik maar van afgezien: 'niet' staat niet zo netjes in een kop. Maar hij dekte de lading wel.

Boekensite Hebban vroeg schrijvers en kenners van het thrillergenre, onder wie men ook schrijver dezes schaart, een aantal vragen te beantwoorden over de huidige staat van de Nederlandstalige misdaadroman. Vragen en antwoorden zouden gepubliceerd worden in het kader van de Thriller Tiendaagse die vrijdag 2 maart eindigde. UPDATE: Dat artikel is op 15 maart online gezet. Daar zijn de reacties van de betrokkenen vanzelfsprekend door de Hebban-redactie ingekort, anders zou het een immens lang artikel worden. Voor wie nieuwsgierig is: hier de vetgedrukte vragen en mijn - volledige - antwoorden.


De populariteit van de (Nederlandstalige) thriller daalt. Wat is er nodig om het tij te keren?
Dat de populariteit van de Nederlandstalige thriller daalt, durf ik niet te onderschrijven. Het spannende boek van Hollandsche of Vlaamse bodem heeft eigenlijk nooit een heel breed publiek getrokken, behalve dan degenen die een thriller van het supertrio Esther Verhoef, Saskia Noort en Simone van der Vlugt of de politieromans van Baantjer of – nog veel vroeger – een boek van Havank kochten.

De CPNB zal hoogstwaarschijnlijk tegenspreken dat de thriller steeds minder populair wordt. En de boekpromotor zal dan schermen met cijfers van verkochte boeken over 2017. Dan Brown stond op 1 met 243.770 verkochte exemplaren van Oorsprong, Judas van Astrid Holleeder – gepresenteerd als ‘spannend boek’ – bezette de tweede plaats en Goede dochter van Karin Slaughter stond op 3. In de toptien vonden verder nog drie spannende boeken een plekje. Of er qua populariteit dus sprake is van een tij om te keren, is dus discutabel.

Waar de thriller wel mee kampt, is een imagoprobleem. Je kunt met goed fatsoen niet met een thriller in je hand gesignaleerd worden, is de heersende gedachte. Of het moet langs de rand van een zwembad zijn of liggend op een strandlaken (zie alleen al het promotiemateriaal van de CPNB tijdens de Spannende Boeken Weken van vorig jaar). En dan zijn de thrillers nog uitsluitend in de zomermaanden te consumeren, wee je gebeente als je in de winter een spannend boek van de plank pakt.

Thrillers zijn voor dummies, voor laaggeletterden. Niet voor niets ratelt het panel boekverkopers tijdens De Wereld Draait Door uitsluitend over highbrow literatuur. Die verlagen zich niet om een misdaadroman als aanrader te presenteren. Het zou me niets verbazen als het kwartet heeft afgesproken sowieso thrillers buiten beschouwing te laten bij de selectie van het Boek van de Maand.

Maar niet alleen boekverkopers halen hun neus op voor het spannende genre. Was het niet uitgerekend Rinus Ferdinandusse, de grondlegger van de door velen zo onterecht verafgode Detective- & Thrillergids, die het constant denigrerend over ‘srillertjes’ had? En in kranten en tijdschriften krijgen thrillers maar een klein hoekje op de recensiepagina’s toebedeeld, je mag er vooral niet te veel woorden aan vuil maken.

Dat tij mag wat mij betreft wél gekeerd worden. Meer en serieuze aandacht van pers en de handel voor slim geconstrueerde thrillers, die bovendien goed geschreven zijn, is broodnodig.


Het genre heeft een hele goeie periode gehad, maar moeten we niet gewoon concluderen dat het niet zo zeer 'het genre' was, maar een handjevol populaire thrillerschrijfsters waren die de Nederlandse thriller wat aanzien hebben gegeven?
Ik durf de stelling te poneren dat die populaire thrillerschrijfsters de boel eigenlijk een beetje hebben verpest. Ik misgun auteurs als Simone van der Vlugt, Saskia Noort en Esther Verhoef hun bekendheid, succes, (publieks)prijzen en enorme aantallen verkochte boeken niet. Integendeel, je kunt op hun conto schrijven dat een grote groep onwetenden er achter is gekomen dat er überhaupt iets als een Nederlandse thriller bestaat.

Een nadelig effect is dat uitgevers massaal zijn gaan denken dat de literaire thriller geschreven door een – liefst blonde – vrouw hét Gouden Kalf is. De markt is en wordt nog steeds overstroomd door een grote golf aan relatiethrillers, domestic noir en meer van dat soort ongein. Juist de interessante thrillers die een maatschappelijk of actueel thema aanstippen – wijlen Joost Zwagerman zou het ‘straatrumoer’ noemen - delven hierdoor het onderspit. Risicoloze degelijkheid en na-aperij over losse handjes in een Vinex-woning of vreemdgaanderij met dodelijke afloop domineren de Nederlandse misdaadroman. De politieke thrillers, spionageromans of spannende boeken die bijvoorbeeld terrorisme als thema hebben, boeken dus die wat denkkracht van de lezer vergen, zijn tegenwoordig op het aantal vingers van een vuurwerkslachtoffer te tellen.

Wat het genre thrillers met een hoog werkelijkheidsgehalte betreft heeft Tomas Ross zegenrijk werk verricht. Hij is in zijn eentje verantwoordelijk voor een groot aantal van dat soort boeken (denk aan De zesde mei, De hand van God of De vlucht van de vierde oktober). Maar ook bijvoorbeeld Roel Janssen, Jacob Vis, Charles den Tex en René Appel weten van wanten met het ‘straatrumoer’.

De immense populariteit van de vrouwelijke thrillerauteur heeft ertoe geleid dat de lezer boeken van haar mannelijke evenknie terzijde legt. Van enige mate van genderneutraliteit is in het thrillergenre geen sprake. Het doet er helaas wél toe of een thriller door een vrouw of een man is geschreven. We zijn ons steeds meer gaan richten op de schrijfster en verbannen de schrijver naar de zijlijn. Sommige mannen zijn van de weeromstuit onder een vrouwelijk pseudoniem gaan schrijven (Suzanne Vermeer, Tess Franke). In talkshows zie je geen mannelijke thrillerauteur meer, zijn vrouwelijke collega des te vaker. Er is een collectief auteurs, Moordwijven, dat uitsluitend vrouwen telt. Er bestaat zelfs een website vrouwenthrillers.nl, die door een uitgeverij financieel wordt ondersteund. Laatst was in Rotterdam de presentatie van de nieuwste thriller van Sophia Hannah, haar gesprekpartners waren uitsluitend seksegenoten. Schrijfsters komen ter promotie ook steeds vaker opdraven op evenementen die speciaal op vrouwen zijn gericht, zoals de Huishoudbeurs en de zomerweken van Libelle. De mannelijke thrillerauteurs worden in feite gediscrimineerd. Het verbaast me dat die nog geen eigen #MeToo-beweging hebben opgericht.

Nu mogen vrouwen – en mannen ook – zo veel mogelijk collectieven en clubjes oprichten als ze willen. We leven in een vrij land. Maar dat bij elkaar kruipen van gelijkgestemden levert helaas niet veel meer op dan eenheidsworst. Veel zogeheten literaire thrillers lijken op elkaar.

De uitreiking van de Gouden Strop aan Felix Weber in 2017. Foto: Chris van Houts

Hoe belangrijk is de Gouden Strop eigenlijk nog voor het genre?
De tenenkrommende uitreiking van de Gouden Strop 2017 bij RTL Late Night leidde niet tot de opening van het Journaal, maar hier en daar wel tot enige commotie. Schrijfster Saskia Noort kondigde daags erna aan een eigen thrillerprijs in het leven te roepen. Ze liet weten dat 'heel veel uitgevers, auteurs en lezers' dolenthousiast waren. Maar negen maanden nadat ze haar initiatief via Twitter wereldkundig had gemaakt, zijn er nog steeds geen concrete stappen gezet. Ik zie die prijs er ook niet komen. Tomas Ross, grondlegger van de Gouden Strop, zei vorige zomer ook al dat hij met iets nieuws bezig was, maar over wat en met wie wilde hij niets kwijt. 'Het is allemaal nog heel precair.'

De CPNB, die de Gouden Strop van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs (GNM) overnam en de activiteiten rond de prijs in de loop der jaren ontmantelde totdat er zelfs geen uitreiking meer over bleef, vindt het allemaal wel best zo. De organisatie wil alles rond de letteren coveren, dus ook het spannende boek. Maar uit niets blijkt bij deze boekpromotor enige liefde voor de thriller. Er wordt bijvoorbeeld flink uitgepakt rond de literaire roman (Boekenweek met bijbehorend Boekenbal, gratis treinreizen met het Boekenweekgeschenk) en jeugdboeken (grootscheepse campagne rond de Kinderboekenweek, een Kinderboekenbal, lespakketten en speciale uitgaven), maar als het om thrillers gaat, dan heet de keukenmeester Schraalhans.

Het GNM praat ondertussen met een eventuele sponsor die het prijzengeld van de Gouden Strop (10.000 euro, nog altijd minder dan de 25.000 gulden van destijds) moet opvijzelen, om de prijs nog enig aanzien te geven. De GNM-voorzitter laat weten dat de gesprekken 'de goede kant' op gaan.

Of de Gouden Strop blijft bestaan of dat we het in de toekomst moeten doen met de door Saskia Noort geïnitieerde award, het maakt me eigenlijk niet zo veel uit. Dat er een belangrijke thrillerprijs voor Nederlandstalige misdaadliteratuur moet blijven bestaan, is echter buiten kijf. Het genre verdient het om zo’n prijs te hebben, het behoort net zo goed tot de letteren als de poëzie, jeugdboeken of de laatste roman van Griet Op De Beeck.

Die prijs moet wat mij betreft net zoveel aanzien krijgen als de Libris Literatuurprijs. Het geldbedrag moet mijns inziens flink omhoog, naar 50.000 euro en er moet flink veel publicitaire aandacht aan worden geschonken. Als in de ons omringende landen (behalve België) prestigieuze thrillerprijzen al decennia kunnen bestaan, waarom zou dat niet in Nederland kunnen?


Wat maakt de Nederlandse thriller nu zo bijzonder om voor te blijven vechten? Is het genre nog wel vernieuwend genoeg?
De Nederlandse thriller is niet meer of minder bijzonder dan de Scandi-noir, de detectives uit het Verenigd Koninkrijk of de legal thriller uit de Verenigde Staten. Maar de thriller van vaderlandse bodem is het waard om te blijven koesteren.

Een goede spannende roman zegt iets over de tijd waarin het geschreven is, over de samenleving waarin het verhaal zich afspeelt, over hoe wij denken en doen. Kwaliteit moet voorop staan: het verhaal moet overtuigen, maar net zo belangrijk is een onberispelijke en liefst originele schrijfstijl.

Uitgevers zouden meer aandacht moeten schenken aan hun Nederlandstalige auteurs, de opeenvolgende jury’s van de Gouden Strop hameren daar niet voor niets op. Niet meer lukraak elk manuscript op de markt gooien dat geschreven is door iemand die een thrillerworkshop heeft gevolgd op een zeilschip of onder de Portugese zon. Een goede begeleiding is onontbeerlijk, evenals een degelijke redactie en investeren in publiciteit. Als dat allemaal goed zit, verwerf je erkenning en status en zit vanzelfsprekend vernieuwing in de lucht.

Peter Kuijt is oprichter van De Spanningsblog en thrillerrecensent voor het AD

Ellie lust 'm (nieuws, 2018)

Actrice en thrillerauteur bundelen krachten


Elders op het wereldwijde web wordt gesteld dat er in ons land geen nieuwe misdaadschrijvers meer opstaan. Maar die bewering wordt door de feiten gelogenstraft. Vorige week werd bekend dat non-fictieauteur Annejet van der Zijl zich op de suspense stort en bij uitgeverij Cargo roepen ze dat het genre met Kasper van Beek een nieuw talent rijker is. Ook bij uitgeverij Luitingh-Sijthoff zijn ze opgetogen. Daar verschijnt op 19 april Erfenis van Henk Apotheker en Kirsten van Dissel.

'Een nieuw Nederlands thrillerduo en de start van een ijzersterke nieuwe serie rond de eigenzinnige privédetective Chris Meyer', meldt een persbericht van de uitgeverij. Henk Apotheker is een bekende naam in het genre. De schrijver en scenarist maakte furore met onder andere De Turkenflat en de succesvolle tv-serie Flikken.

Actrice Kirsten van Dissel zouden we moeten kennen van onder andere Baantjer. Daarnaast is zij de Anniko van Santen van Zuid-Holland. Zij presenteert namelijk Team West, het opsporingsprogramma van de regionale omroep TV West.

Erfenis is het eerste deel in een reeks rondom privédetective Chris Meyer, waarin, zo stelt de uitgever, 'de auteurs hun ervaring en kennis rondom misdaad verenigen in een ijzersterke thriller'. Sinds Chris Meyer voor zichzelf is begonnen, laat ze geen sporen meer na. Niet digitaal en niet in de echte wereld. Chris is privédetective, ze is een kameleon en computers hebben geen geheimen voor haar. Ze lost liever problemen voor andere mensen op dan dat ze haar eigen leven aanpakt.

Als internetmiljonair Mirko Noorman haar vraagt zijn verdwenen zoon op te sporen, lijkt dat een onmogelijke missie. De jongen is al vier jaar weg. Chris waagt zich al gelijk op verraderlijk terrein en als haar jonge informant Danny dood wordt gevonden, is er voor Chris geen weg meer terug. Ze komt in aanvaring met de beruchte misdaadfamilie De Soete. Dan blijkt Chris’ turbulente verleden een onverwachte rol te spelen, en loopt de vier jaar oude ontvoering uit op een persoonlijk drama.

De uitgeverij heeft inmiddels een BN'er gevonden die een blurb over de nieuwe thriller wil produceren. Het is Ellie Lust, woordvoerder van de politie Amsterdam en bekend van Wie is de Mol? en haar programma Ellie op patrouille. Ze zegt: 'Hier kijk ik echt naar uit voor 2018: kennis van misdaad en de opsporing en schrijftalent gecombineerd in een nieuwe thriller!’

Rijk vermaak (nieuws, 2018)

Oeuvreprijs voor Michael Connelly

De Crime Writers' Association (CWA) heeft de prestigieuze Diamond Dagger toegekend aan de Amerikaanse thrillerauteur Michael Connelly, geestelijk vader van rechercheur Harry Bosch van de LAPD. De prijs wordt jaarlijks uitgereikt aan schrijvers die een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de ontwikkeling van het thrillergenre.

Michael Connelly heeft als laureaat illustere voorgangers. Zo gingen schrijvers als P.D. James, John le Carré, Dick Francis, Ruth Rendell en Lee Child eerder met de trofee aan de haal. De Amerikaanse krijgt zijn prijs overhandigd tijdens de CWA's Dagger Awards-ceremonie in Londen op 25 oktober.  

Voorzitter Martin Edwards van het Britse thrillerschrijversgenootschap stak de loftrompet over Michael Connelly. 'Zijn boeken worden al meer dan vijfentwintig jaar overal ter wereld hogelijk gewaardeerd. Lezers, tv-kijkers en filmliefhebbers vinden in het oeuvre van Connelly een bron van rijk vermaak. Zijn werk wordt gekarakteriseerd door een combinatie van opmerkelijke karakters, levendige decors en bij de strot grijpende verhaallijnen. De CWA is verheugd om zijn verdiensten te bekronen met een Diamond Dagger.'

Mortuarium (nieuws, 2018)

Het afscheidsbriefje in de maag


De Amerikaanse thrillerschrijver Brad Meltzer gaat wat research betreft niet over één nacht ijs. Hij doet altijd uitvoerig onderzoek voor zijn thrillers. Zo is de lezer dankzij zijn inspanningen meer te weten gekomen over tunnels onder het Witte Huis en het verborgen labyrint onder het Capitool. Voor zijn nieuwste thriller The Escape Artist deed Meltzer een ontdekking die hem nog lang zal bijblijven.

Ruim drie jaar geleden kreeg Brad Meltzer toegang tot de Dover Air Force Base in Delaware. Het complex doet dienst als mortuarium. Maar het is niet zo maar een mortuarium, hier worden slachtoffers gebracht van zaken die met veel geheimen zijn omgeven of gebeurtenissen die een enorme impact hebben gehad. Na '9/11' werden hier de slachtoffers van de aanslag op het Pentagon naartoe vervoerd. Hetzelfde gebeurde met de astronauten van de spaceshuttle Columbia die crashte bij terugkeer naar de aarde. Ook werden de stoffelijke resten van meer dan 50.000 soldaten en CIA-agenten die stierven in Vietnam, Afghanistan en Irak of op andere, geheime locaties naar de luchtmachtbasis overgebracht.

'De mensen daar hebben kennis van details over geheime missies die niemand anders ter wereld ooit te weten zal komen', schrijft Brad Meltzer in een artikel in de Washington Post. 'Dover is een plaats met meer geheimen dan jij je kunt voorstellen. Een perfect decor voor een thriller.'

Meltzer stelt dat hij diep onder de indruk raakte van het respect dat de medewerkers op de luchtmachtbasis aan gesneuvelde militairen betonen. 'Wanneer het stoffelijk overschot van een soldaat terugkeert, stellen kunnen de mortuariummedewerkers alles in het werk om zijn hand te reconstrueren zodat een rouwende moeder die nog een keer kan vasthouden. Voor hen is werken met een prothese uit den boze.'

Gedurende zijn research hoorde Meltzer iets wat hij nooit zal vergeten. Tegenover een medewerker van het mortuarium vertelde hij over de plot van zijn boek en hij vroeg zich af of een mens een boodschap kan verbergen in zijn lichaam voordat hij sterven. 'De patholoog zei dat als je aan boord bent van een vliegtuig dat gaat crashen en je schrijft een briefje en slikt dat door, dat de menselijke maag genoeg sappen bevat om te voorkomen dat de notitie bij brand verloren gaat.' Volgens de medewerker is dat 'de ultieme boodschap in een fles'. De medewerker had het zelf een keer meegemaakt, na 9/11. Pathologen waren bezig met de lichamen van de slachtoffers van de aanval op het Pentagon en vonden in de maag van één van hen een briefje.

Tot de dag van vandaag wil de patholoog niet vrijgeven wat er op het briefje stond. Meltzer: 'Ik heb dat te respecteren.' De auteur schreef vervolgens zijn thriller over een patholoog op de luchtmachtbasis. In het eerste hoofdstuk vindt hij een notitie, gemaakt door een slachtoffer van een vliegramp.

Bron: The Washington Post

Het lijk in het Vondelpark (nieuws, 2018)

CPNB kiest weer voor - gaap - vakantielezen

Bij de Stichting CPNB loopt men niet over van inspiratie als het gaat om het spannende boek. Bij de campagnes voor andere genres kiest de promotor steeds voor nieuwe thema's. Zo is dat dit jaar 'Natuur' bij het literaire boek en 'Vriendschap' staat centraal tijdens de Kinderboekenweek. De CPNB is niet zo creatief bij de aanpak van de thriller. Die blijft stiefmoederlijk bedeeld met het motto van vorig jaar: 'Vakantielezen'. Alsof het spannende boek slechts in maanden met hoge temperaturen gelezen mag worden.


'Bij vakantie denk je aan boeken', doceert de CPNB in de 'factsheet' voor de Spannende Boeken Weken (6 t/m 24 juni). 'De vakantie is voor 40% van de Nederlanders hét moment om méér boeken te lezen dan normaal. (...) Ook dit jaar staan de Spannende Boeken Weken in het teken van vakantielezen: lekker ontspannen met een stapeltje spanning. Spanning is het meest gelezen genre en in aanloop naar de zomervakantie zorgen thrillers voor wel 37% van de totale omzet uit verkopen van fictie', citeert de CPNB uit een onderzoek van KVBSMB/GfK.

Zoals bekend schrijft oud- D66-politicus, strafrechter en thrillerauteur Boris Dittrich het geschenk voor de 'actiemaand'. Het geschenk wordt door de boekverkoper cadeau gedaan bij besteding van €12,50 aan Nederlandstalige boeken. In de cadeaunovelle Barst is een belangrijke rol weggelegd voor rechercheur Maya Olyphant, die ook al in Dittrichs uitstekende thriller Halszaak haar opwachting maakte.

Het verhaal van Barst in grote lijnen: Een vrouw laat haar hond uit in het Amsterdamse Vondelpark en vindt het lijk van een jonge man. Zijn schedel is ingeslagen. Rechercheur Maya Oliphant krijgt de leiding over het moordonderzoek, maar het is onduidelijk wie de man is en wat hij 's nachts in het park deed. Ondertussen is heel Nederland in de ban van een nieuwe talentenjacht op televisie. De 18-jarige Lilian Lely heeft zich door de audities geknokt en maakt tijdens de liveshows bekend dat haar moeder niet lang meer te leven heeft. Ze wint daarmee de sympathie van het publiek, maar niet iedereen gelooft wat ze beweert. Dan neemt het onderzoek van Maya Oliphant een verrassende wending. Wat heeft de moord met Lilians ambities te maken?

Boris Ottokar Dittrich (1955) was advocaat in Amsterdam, rechter in Alkmaar en jarenlang Tweede Kamerlid en fractievoorzitter van D66. Zijn werk als strafrechter en hoofd van de Psychiatriekamer wekten zijn nieuwsgierigheid naar de psychologische drijfveren achter misdaad. Sinds 2007 werkt Dittrich voor Human Rights Watch, vanuit New York en Berlijn. Zijn thrillers schrijft hij het liefst op reis, tijdens de lange vluchten die hij als mensenrechtenactivist over de hele wereld maakt. Dittrich verwerkt graag actuele thema's in zijn thrillers. Na zijn thrillerdebuut Moord en brand (2011) volgde De waarheid liegen (2013). Zijn derde thriller W.O.L.F. (2016), over extremisme in Berlijn, werd bekroond met vijf sterren in de VN Detective & Thriller Gids. In november 2017 verscheen zijn meest recente literaire thriller Halszaak.

Werd de Gouden Strop vorig jaar op de valreep uitgereikt in RTL Late Night, dit jaar is de talkshow van de vertrekkende Humberto Tan opnieuw het decor van de thrillerprijs. Anniko van Santen, tijdens deze editie opnieuw voorzitter van de jury, maakt op 9 mei in RTL Late Night de nominaties voor het beste oorspronkelijk Nederlandstalige spannende boek bekend. Vorig jaar zagen ruim een half miljoen kijkers hoe Felix Weber in de talkshow de Gouden Strop en een cheque van 10.000 euro won. In de uitzending van 6 juni maakt Van Santen de winnaar van 2018 bekend. Ook de nominaties en de winnaar van de Schaduwprijs, de prijs voor het beste thrillerdebuut, worden geopenbaard in Tans programma.

Bron: CPNB

Daniel Cole - Marionet (2018)

Megalomane moordenaar


(Door Hans Knegtmans)

In Nederland wordt de tweede thriller van Daniel Cole uitgebracht onder de titel Marionet. De Engelstalige editie heet Hangman, Ragdoll Book 2. Dat is een hele mond vol. Mogelijk had uitgeverij Luitingh-Sijthoff meer vertrouwen in het kernachtige Marionet. Of misschien leek het haar onverstandig te suggereren dat het boek slechts een vervolg is van Ragdoll.


Hoofdpersoon is de Londense rechercheur Emily Baxter, die sinds haar vorige avontuur bevorderd is tot hoofdinspecteur bij de Metropolitan Police. In die hoedanigheid krijgt ze bezoek van twee Amerikaanse collega's: Damien Rouche (CIA) en Elliot Curtis (FBI). Aanleiding is een spectaculaire moord in New York, die sterk lijkt op de reeks moorden die Emily in het vorige boek heeft opgelost.

Het gelegenheidsteam valt met zijn neus in de boter. Nadat zij de gevangenis hebben bezocht waar Lethaniel Masse - die we nog kennen uit Ragdoll - zijn dagen slijt, wordt deze vermoord door een medegevangene. Dat blijkt het begin te zijn van een nieuwe reeks dodelijke aanslagen, die verschillen in hun modus operandi. De enige constante, zo lijkt het, is dat bij vrijwel alle slachtoffers een woord in de borst is gekerfd: pop of lokaas. Daar kunnen Baxter en haar gasten zich op uitleven.

Om het onderzoeksteam scherp te houden tekent CIA-agent Rouche op een schoolbord een schema met locaties, moordmethode en identiteit van de slachtoffers. Het hoeft geen betoog dat dit schema regelmatig geactualiseerd moet worden. Daardoor is het voor de lezer haast ondoenlijk mee te puzzelen. Gelukkig toont Daniel Cole zich een vakbekwaam verteller, die uitstekend uit de voeten kan met zowel dialogen als actie.

Hoofdpersoon Baxter is een intrigerend personage. Haar aanzienlijke competentie wordt vaak verhuld door een dwars karakter en een ergerlijk gebrek aan empathie. Des te opmerkelijker is het dat de belangrijkste mannelijke personages een oogje toeknijpen voor haar hebbelijkheden. Haar vriend Thomas cijfert zich een godgans boek weg uit onbaatzuchtige liefde. Politieman Edmunds wordt getreiterd door zijn collega's van de afdeling Fraude, omdat hij zijn loyaliteit aan Baxter heeft laten prevaleren boven trouw aan zijn eigen afdeling. En CIA-man Rouche ontpopt zich als een modelcollega, die zelfs zijn leven waagt in een wanhoopspoging de megalomane moordenaar een halt toe te roepen.

En passant stelt de auteur de slaafse volgzaamheid van de mens en de behoefte aan een almachtige leider ter discussie. Marionet is een dijk van een pageturner.

Daniel Cole - Marionet. Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 400 pag.


Deze recensie, met toestemming van de auteur overgenomen, is eerder verschenen in Het Parool.

Voor een nog breder publiek (nieuws, 2018)

Annejet van der Zijl duikt in de suspense


Bij uitgeverij The House of Books verschijnt op 8 maart de eerste roman van historica Annejet van der Zijl. Samen met haar partner Jo Simons schreef ze onder de naam Simons & Van der Zijl De Val van Annika S., het eerste deel van vijf spannende romans. Pure suspense, aldus de uitgever. 

In De val van Annika S. staat de Duitse Annika Schaefer centraal. De wereld van deze ambitieuze politica stort in elkaar als uitkomt dat ze heeft gelogen over haar verleden. Wat erger is zal uit het boek moeten blijken maar ze heeft de toorn opgewekt van haar partijgenoten én schoonfamilie.

Om aan de woede van haar tegenstanders te ontkomen vlucht ze halsoverkop naar de Noord-Hollandse kust, waar ze als kind met haar grootouders kwam. Maar ook daar laat het verleden haar niet met rust.

Annejet van der Zijl is een van de bekendste en meest gelezen non-fictieauteurs. Ze debuteerde in 1998 met Jagtlust en schreef bestsellers als Sonny Boy en meest recentelijk De Amerikaanse prinses (2015). Vorig jaar zomer werd gemeld dat zij werkte aan een roman.

De val van Annika S. is Van der Zijls eerste gezamenlijke fictieproject met neerlandicus, journalist en bladenmaker Jo Simons en wordt groot gelanceerd door uitgeverij The House of Books, onderdeel van Overamstel Uitgevers. 'Het is suspense', zegt uitgever Tomás Kruijer in Het Parool. 'Echt iets anders dan wat Van der Zijl voorheen heeft gedaan en voor een nog breder publiek.' Het boek verschijnt in een oplage van 'tientallen duizenden'.

Het boek mag je wat Kruijer betreft geen thriller noemen. 'Het woord thriller zou deze boeken tekort doen. Het is lastig er een label op te plakken. Ja, er komen moorden in voor, de plot is goed. Maar ze hebben meer diepgang, er zitten ook de historische lijnen in die we van Van der Zijl kennen.'

Volgens de uitgever speelde Van der Zijls partner Simons achter de schermen altijd al een belangrijke rol bij haar boeken. Hij deed het intensieve researchwerk. De inspiratie voor hun boek vond het nieuwe schrijversduo in een nieuwsbericht over een spoorloos verdwenen Duitse politica. Het ging om SPD-politica Petra Hinz, die in 2016 bleek te hebben gelogen over haar cv, op stel en sprong verdween uit de Bondsdag en onderdook.

Het volgende deel uit de serie, Rijke mensen zijn anders, verschijnt in 2019 bij The House of Books.

Bron: Het Parool. Foto auteurs: Mark Uyl