Wordt verwacht 290 (nieuws, 2012)

DODELIJKE ROADMOVIE

De nieuwe thrillerbeloftes komen niet uitsluitend uit Scandinavische landen. Wat te denken van Owen Laukkanen? Hoewel zijn naam anders doet vermoeden is Laukkanen een volbloed Canadees. Uitgeverij Karakter brengt in september 2012 zijn thrillerdebuut 'De professionals' op de markt, volgens Lee Child 'ijzingwekkend spannend'.

Vier vrienden die onlangs zijn afgestudeerd aan de universiteit worden geconfronteerd met de dramatische situatie op de Amerikaanse arbeidsmarkt. Uit frustratie en baldadigheid beginnen ze mensen te kidnappen en vragen ze vervolgens een relatief laag bedrag - zo'n 60.000 dollar - aan losgeld voor hun slachtoffers - allen vermogende mensen, die eerst zorgvuldig gescreend worden - voor wie dat een schijntje is. Ze hopen hiermee te voorkomen dat de slachtoffers toch naar de politie stappen. De methode blijkt uitstekend te werken en in twee jaar hebben de vier al een aardig kapitaal opgebouwd.

Totdat ze de verkeerde man ontvoeren, Donald Beneteau, wiens vrouw ervan verdacht wordt connecties te onderhouden met de maffia. En plots is hun betrekkelijk zorgeloze leventje over en worden ze achtervolgd door juist die mensen die ze koste wat kost zo ver mogelijk bij zich vandaan hadden willen houden: niet alleen de lokale, maar ook de federale politie, in de personen van de ervaren inspecteur Kirk Stevens en de jonge en talentvolle FBI-agente Carla Windermere, en een aantal geslepen en keiharde maffialeden die op zoek zijn naar vergelding.

Wat volgt is een dodelijke achtervolging door het hele land, met een aantal gewelddadige confrontaties, waarbij de vier kidnappers worden gedwongen verder te gaan dan ze ooit gewild hadden. Naarmate er meer slachtoffers vallen, worden alle betrokkenen uiteindelijk gedwongen de waarheid te erkennen: de echte professionals, agent dan wel kidnapper, zijn diegenen die bereid zijn om alles op te offeren.

Owen Laukkanen volgde aan de universiteit van British Columbia de studie Creative Writing. Hij bracht drie jaar door in de professionele pokerwereld, van toernooi naar toernooi reizend als schrijver voor een van de grootste pokerwebsites. Als hij niet schrijft, verdient Laukkanen zijn geld als visser, en brengt hij zijn tijd door tussen Vancouver en Prince Edward Island in Canada. Klik hier voor de trailer.

Andere nieuwe titels:

David S. Khara - 'Eenheid 731' (juni 2012). 1957, Maryland. In een centrum voor bacteriologisch onderzoek van het Amerikaanse leger heeft professor Jane Woodridge de leiding over gevaaarlijke experimenten. Plotseling gaat het alarm af.
Max Allan Collins - 'Mindgames' (augustus 2012). Gebaseerd op de tv-serie Criminal Minds. Een FBI-ream wordt naar Lawrence, Kansas, gestuurd om onderzoek te doen naar een aantal moorden onder de plaatselijke daklozenbevolking. De slachtoffers zijn allemaal pas gedoucht, netjes gesoigneerd en in nieuwe kleding gestoken.
Loes den Hollander - 'Troostkind' (mei 2012). Voor de buitenwereld lijkt het een gewoon gezin dat het verlies van het jongste kind heeft verwerkt. Maar het ligt anders. Een van hen heeft de kenmerken van een tijdbom en brengt de anderen regelmatig in beroering.
Jet van Vuuren - 'Bloedheet' (juni 2012) Het is hoogzomer. De meeste inwoners van Almere heben ter verkoeling de omliggende strandjes opgezoch. Als opeens het kattenvrouwtje, Mies van Rossum, verdwijnt, worden in diverse wijken van Almee dode katten gevonden. Niet voor later wordt ook het lijk van Mies ontdekt.
Quentin Bates - 'Schrale troost' (juli 2012).
Inspecteur Gunnhildur Gisladóttir, beter bekend als Gunna, wordt van het dorpje Hvalvík naar Reykjavik gepromoveerd, waar ze aan het hoofd staat van de afdeling Moordzaken. De IJslandse hoofdstad is net getroffen door een serie gewelddadige moorden, vermoedelijk allemaal gepleegd door één man, Lange Ommi.

Gesignaleerd 128 (nieuws, 2012)

vers van het mes!

ARNALDUR INDRIDASON - VERDWIJNPUNT

Bij uitgeverij Q verschijnt dinsdag 1 mei 'Verdwijnpunt', een nieuwe thriller van de IJslandse verteller Arnaldur Indriðason. Met daarin de terugkeer van inspecteur Erlendur Sveinsson. De speurder was in de laatste boeken van Indriðason met vakantie.

Inspecteur Erlendur Sveinsson bezoekt in de Oostfjorden zijn ouderlijk huis, dat al jaren leeg staat. Hij wordt er opnieuw herinnerd aan de verdwijning van zijn broertje, waar hij zich persoonlijk verantwoordelijk voor voelt.

Maar niet alleen gebeurtenissen uit zijn eigen leven, ook andere onopgeloste zaken komen bovendrijven. Zo raakte jaren geleden tijdens een storm in de bergen een groep Britse soldaten spoorloos. In dezelfde nacht verdween ook een jonge vrouw, die nooit meer werd teruggevonden. Erlendur dwingt zichzelf een confrontatie met het verleden aan te gaan.

Arnaldur Indriðason (Reykjavík, 1961) is historicus en schrijver. Hij is winnaar van de Martin Beck Award (voor de beste thriller in Noord-Europa) en de CWA Gold Dagger Award (de grootste prijs voor het spannende boek). Van Indriðasons boeken zijn wereldwijd meer dan zes miljoen exemplaren verkocht.

Arnaldur Indriðason - Verdwijnpunt. Vertaling: Adriaan Faber. Uitgeverij Q, 272 pag., € 19,95. ISBN: 978 902 144 196 2.

Origineel en vernieuwend (nieuws, 2012)

OEUVREPRIJS VOOR ANNE HOLT

De Noorse thrillerschrijfster Anne Holt heeft de 2012 Great Calibre Award of Honour gewonnen voor haar gehele oeuvre. Zij ontvangt deze prestigieuze prijs op het International Festival of Crime Fiction, dat in oktober in het Poolse Wroclaw wordt gehouden.

Met deze prijs worden auteurs geëerd om hun originele, vernieuwende bijdrage aan het thrillergenre in binnen- en buitenland. Eerdere winnaars zijn onder anderen Jo Nesbø, Jeffery Deaver, Maj Sjöwall, Boris Akunin en Alexandra Marinina.

Anne Holt (1958) werkte als journaliste, nieuwslezeres en als juriste bij de politie van Oslo. Ze opende vervolgens haar eigen advocatenkantoor. In het midden van de jaren negentig was ze de Noorse minister van Justitie. Holt ontving vele prijzen voor haar werk, waarvan wereldwijd meer dan vier miljoen exemplaren zijn verkocht. Haar meest recente boek is 'Hartslag', dat zij samen met haar broer Even Holt schreef.

Gesignaleerd 127 (nieuws, 2012)

vers van het mes!

GUILLERMO DEL TORO & CHUCK HOGAN - DE MEESTER. EEUWIGE DUISTERNIS

Bij uitgeverij Mistral is verschenen 'De meester. Eeuwige duisternis', het laatste deel van de vampierentrilogie van Guillermo del Toro en Chuck Hogan.

Over de aarde is een nucleaire winter neergedaald. Afgezien van één uur zonlicht per dag is de hele wereld in duisternis gehuld. Het is een bijna volmaakt leefklimaat voor vampiers. Ze hebben gewonnen. Dit is hun tijd.

Ergens in de wildernis houdt zich een desperaat netwerk van vrije mensen schuil. Zij blijven verzet bieden, hoe hopeloos het ook lijkt.

Filmmaker Guillermo del Toro regisseerde onder andere 'Pan's Labyrinth', 'Hellboy' en 'Blade II'. Chuck Hogan is de auteur van 'The Stand-off' en 'Prince of Thieves'.

Guillermo del Toro & Chuck Hogan - De meester. Eeuwige duisternis. Vertaling: Hugo Kuipers. Uitgeverij Mistral, 352 pag., € 15,00. ISBN: 9789049952785.

Eriksson & Sundquist - Het kraaienmeisje (2012)

Zinnen als vuistslagen



(Door Wilko Voordouw)

Jerker Eriksson en Håkan Axlander Sundquist zijn twee nieuwe namen aan het firmament van de Zweedse misdaadroman. Hun debuut 'Het kraaienmeisje' is een boek dat je, eenmaal begonnen, niet meer kan neerleggen. Spannend? Nee, beklemmend. Geschreven met een scalpel. Zinnen die aankomen als vuistslagen.

Het boek draait om Jeanette Kihlberg, hoofdinspecteur bij de politie van Stockholm. Deze energieke kostwinster - haar echtgenoot is een kunstenaar die nog niet is doorgebroken - wordt in korte tijd geconfronteerd met een aantal bijzondere lijken. De lichamen zijn als gemummificeerd, het gaat steeds om jonge jongens waarvan de identiteit niet valt vast te stellen. Al snel wordt duidelijk dat het gaat om illegaal in Zweden verblijvende jongens, die langdurig zijn mishandeld en misbruikt. Er zijn sporen te vinden van een verdovend middel dat tandartsen bij hun behandelingen gebruiken. Verder zijn er eigenlijk geen aanknopingspunten.

Bij de speurtocht naar de dader zoekt Kihlberg het in de richting van seksueel geperverteerden. Maar daarbij werkt het Openbaar Ministerie bepaald niet mee. De mogelijke verdachte die ze wil verhoren krijgt ze niet in de verhoorkamer. Uiteindelijk vindt ze steun bij psychotherapeut Sofia Zetterlund, die belangstelling lijkt te hebben voor dezelfde verdachten. Deze Zetterlund is op haar beurt weer geobsedeerd door een van haar patiënten, Victoria Bergman. Deze vrouw gaat gebukt onder de gevolgen van seksueel misbruik in haar jeugd. De verhoren zijn op bandjes opgenomen. De therapeute luistert deze op gepaste tijden af. Zetterlund is ook betrokken bij hulpverlening aan voormalige kindsoldaten.

Al deze lijntjes grijpen in de roman langzaam in elkaar. De permanente spanning die het schrijversduo weet op te wekken is zodanig, dat het moeilijk wordt het boek terzijde te leggen. De mannen begrijpen iets van psychologie, hebben waarschijnlijk gedegen onderzoek gedaan naar de werkwijze in de psychotherapie en bij de politie in een grote metropool als Stockholm. In ieder geval krijg je als lezer geen enkel moment het gevoel dat er iets aan het verhaal is gekunsteld. Sterker: het ene gruwelijke moment vloeit logisch voort uit het vorige. Briljant.

Gezien de grote belangstelling van het Nederlandse lezerspubliek voor dit soort thrillers is het aannemelijk dat er snel nieuwe drukken van 'Het kraaienmeisje' zullen komen. Dan verdient het aanbeveling dat ze bij uitgeverij Cargo nog eens zorgvuldig kijken naar de tekst op de achterflap van het boek. Want hoewel de hele roman zich in Stockholm afspeelt, stelt de tekst dat bij een 'een metrostation in Oslo' het eerste lichaam wordt gevonden. Dat staat nogal knullig, vooral bij een thriller van een schrijversduo waar we in de toekomst - als de voortekenen niet bedriegen - nog veel van zullen horen.

Eriksson & Sundquist - Het kraaienmeisje. Vertaling: Elina van der Heijden en Wiveca Jongeneel. Uitgeverij Cargo, 381 pag.

Gesignaleerd 126 (nieuws, 2012)

vers van het mes!

BAANTJER INC. - MOORD AAN TAFEL

Bij uitgeverij De Fontein is het vierde deel verschenen in de Baantjer Inc.-reeks, 'Moord aan tafel'.

Een bekende antropoloog heeft zojuist een onderscheiding in ontvangst genomen en viert dit met vrienden en familie tijdens een etentje in een Amsterdams restaurant. Wanneer de man opstaat en het glas heft om een toost uit te brengen, zakt hij in elkaar. Pogingen om hem te reanimeren mislukken. Iedereen gaat uit van een hartaanval, totdat een van de aanwezigen iets op de grond ziet liggen naast het lijk: een pijltje uit een blaaspijpje.

Werk aan de winkel voor rechercheur Hendrick (met ceekaa) Zijlstra en zijn collega Oscar Graanoogst. Ondertussen begint op het bureau de krachtmeting tussen Zijlstra en Vera Keizer, met de oude De Cock als geïnteresseerde toeschouwer op de achtergrond.

Ed van Eeden schreef 'Moord aan tafel' in de traditie van schrijver Appie Baantjer (1924-2010). De naam Baantjer Inc. werd door de oud-rechercheur zelf bedacht.

Baantjer Inc. – Moord aan tafel. Uitgeverij De Fontein, € 9,95. ISBN 978 90 2612 982 7.

Angst en dreiging (nieuws, 2012)

NEDERLAND LEEST OVER SIGARENHANDELAAR OSEWOUDT

'De donkere kamer van Damokles' van Willem Frederik Hermans (1958) is het boek dat centraal staat tijdens Nederland Leest 2012. Het evenement is een initiatief van de CPNB

Het boek vertelt het verhaal van sigarenhandelaar Osewoudt die in de Tweede Wereldoorlog voor zijn dubbelganger, de verzetsman Dorbeck, gewillig opdrachten uitvoert. Na de bezetting wordt hij gekwalificeerd als landverrader, want Dorbeck lijkt niet te bestaan. Heeft Osewoudt hem verzonnen?

In zijn roman komen Hermans' centrale thema's aan bod: angst, dreiging en verraad, ongrijpbaarheid van de werkelijkheid en onkenbaarheid van de ander.

'De donkere kamer van Damokles' wordt tijdens de campagneperiode van donderdag 1 t/m vrijdag 30 november door de openbare bibliotheken gratis aan hun leden verstrekt. Voor de boekhandel wordt 1 november een luxe editie uitgebracht.

Willem Frederik Hermans (1921-1995) groeide op in een Amsterdams onderwijzersgezin. Hij studeerde fysische geografie en werd lector aan de Universiteit van Groningen waar hij in 1973, na interne problemen, weer vertrok. Hermans was redacteur van de tijdschriften Criterium en Podium.

In 1957 weigerde Hermans de Prijs van de Stichting Kunstenaarsverzet 1942-1945 en in 1971 de P.C. Hooftprijs voor zijn gehele oeuvre. Hij vestigde zich in Parijs en later in Brussel en werkte daar aan zijn omvangrijke oeuvre, waarvan titels als 'De tranen der acacia's' (1949), 'Paranoia' (1953), 'De donkere kamer van Damokles' en 'Nooit meer slapen' (1966) tot de klassiekers van de twintigste-eeuwse literatuur behoren.

Gesignaleerd 125 (nieuws, 2013)

vers van het mes!

CLARA SÁNCHEZ - WAT JOUW NAAM VERBERGT

Bij uitgeverij Cargo is verschenen de psychologische thriller 'Wat jouw naam verbergt' van de Spaanse auteur Clara Sánchez.

Sandra is dertig en zwanger van een man van wie ze niet houdt. Als ze haar baan opzegt en zich terugtrekt in een dorpje aan de Spaanse kust, leert ze de bejaarde Fredrik en Karin Christensen kennen. Het Noorse echtpaar vangt Sandra op en biedt haar zelfs kost en inwoning aan, in ruil voor de zorg voor de hulpbehoevende Karin.

De komst van de mysterieuze Julián verstoort hun idyllische samenleven. Julián vertelt Sandra over choquerende gebeurtenissen uit zijn WO II-verleden en dat van de Christensens. Hoewel Sandra Julián aanvankelijk niet gelooft, beginnen haar langzaam de geheimzinnige gewoontes van het echtpaar en hun duistere vrienden op te vallen. Ondanks haar groeiende inzicht beseft ze niet dat ze haar eigen leven en dat van haar kind in gevaar brengt.

Clara Sánchez (Guadalajara, 1955) groeide op in Valencia en studeerde Spaanse taal- en letterkunde in Madrid, waar ze nog steeds woont. Ze doceerde aan de universiteit, is columniste van El Pais en heeft een blog bij www.elboomeran.com. Sánchez schreef eerder diverse met literaire prijzen bekroonde romans. Met 'Wat jouw naam verbergt' won ze de Premio Nadal 2010.

Clara Sánchez - Wat jouw naam verbergt. Vertaling: Irene van de Mheen. Uitgeverij Cargo, 432 pag., € 19,90. ISBN 978 90 234 7163 9

Aan de overkant (nieuws, 2012)

'NIEUWE BUREN' WORDT TV-REEKS

In de jaren tachtig zond de VARA de televisieserie 'Nieuwe buren' uit. Het was een dramaserie rond de bewoners van de nieuwbouwwijk Zandmere in Flevoland. Nieuwkomers zijn het gemengd Nederlands-Antilliaans echtpaar Niels en Lisa Drijver en hun vier kinderen uit eerdere huwelijken. Leontine Borsato speelde destijds twee seizoenen mee in deze reeks, geregisseerd door Nico Knapper ('Zeg 'ns AAA').

Nu komt er een nieuwe serie onder dezelfde titel. Maar ditmaal is de reeks gebaseerd op de thriller van Saskia Noort (foto). De bestsellerauteur tekende daartoe vandaag het contract, zo liet ze weten via Twitter.

Als de serie het boek uit 2006 enigszins volgt, dan krijgt de kijker verwikkelingen te zien van twee stellen uit de Vinexwijk De Zonnepolder: het echtpaar Peter en Eva en hun overburen Steef en Rebecca. Peter, chef sportredactie bij een regionale krant, en kleuterleidster Eva zien hun kinderwens maar niet vervuld worden. Peter heeft namelijk lui zaad. Als gevolg hiervan staan hun seksleven en huwelijk onder zware druk. Maar hun overburen, politieman Steef, een ex-Dutchbatter met posttraumatisch stresssyndroom, en zijn vrouw Rebecca brengen daar verandering in. Steef en Rebecca zijn ervaren swingers, overtuigde partnerruilers die geregeld stoom afblazen in parenclubs. Ze slagen er in Peter en Eva in te wijden in de wereld van de 'swing'. Maar van ruilen komt huilen...

Wie in de serie gaat spelen, is nog niet bekend. Evenmin is een naam van een regisseur vrijgegeven. Met de bewerking tot tv-reeks van 'Nieuwe buren', zijn nu al Noorts boeken 'hergebruikt', hetzij voor film, hetzij voor een toneelstuk (of beide). Ook van Noorts jongste thriller, 'Koorts', wordt een film gemaakt, zo werd onlangs gemeld.

Peter Robinson (interview, 2012)

'Moord is grenzeloos geworden'

In de Engelse streek waar ooit de Yorkshire Ripper huishield, lost DCI Banks de misdaden op. Hij is de inspecteur uit de boeken van Peter Robinson. ,,Ik moest hem even ontzien.'' De KRO gaat DCI Banks vanaf eind mei in Nederland uitzenden.

(Door Theo Hakkert)

Hij zou het moeten weten. Peter Robinson heeft een huis gekocht, hier in Richmond, in het Engelse graafschap Yorkshire. Alleen nu hij het huis vanuit de vallei waarin het stadje ligt, wil aanwijzen, heeft hij geen idee welke het is. ,,Ik denk die daar, die ene naast die drie rode. Of wacht....''

Hij neemt zijn pet af en krabt zich op het hoofd, maar dat helpt ook al niet.

,,Vanaf hier, zo laag, heb ik werkelijk geen idee.''

Zijn pet weer op, de wandeling gaat verder.

Hij is van hier, van deze streek: de Dales. Robinson (1950) stamt uit Leeds, de stad even verderop. ,,Als we vroeger een dagje weggingen, gingen we naar de Yorkshire Dales. Het is zo mooi hier.'' Fraai heuvellandschap inderdaad. Echt Engels, zonder - om bij de misdaad te blijven - dat al te pittoreske decor van Midsomer Murders.

Inmiddels woont Robinson al heel lang in Toronto. Zijn vrouw is Canadese. ,,Zij zal daar nooit kerstmis overslaan.''

Prima. Peter Robinson heeft zo zijn eigen manier gevonden om de band met zijn geboortestreek in stand te houden. Hij laat zijn boeken hier spelen. ,,Uit nostalgie, dat mag je gerust stellen.'' Hij is de schrijver van een reeks thrillers rond inspecteur Alan Banks. DCI (Detective Chief Inspector) Banks lost de moorden die op in Yorkshire worden gepleegd. Recent verscheen 'Zwanenzang' in vertaling. Het bekendste boek uit de reeks, 'Nasleep', ligt sinds kort voor een schappelijke prijs in de winkel.

Onder de titel 'DCI Banks' is een aantal boeken uit de serie verfilmd voor televisie met Stephen Tomkinson in de titelrol. De KRO gaat 'DCI Banks' in Nederland uitzenden, te beginnen - onder voorbehoud - op 28 mei met de verfilming van 'Nasleep'.

Peter Robinson heeft een lange wandeling uitgestippeld. Door het dal, over de heuvels, door de kronkelende keistraatjes van Richmond. De stad heeft model gestaan voor het fictieve Eastvale, dat het decor van de romans vormt. ,,Zo hoeft niet alles te kloppen'', zegt de schrijver met een grijns. ,,Ik heb wel eens een brief gehad van iemand die mij verweet dat ik Banks bij een scène in Leeds tegen het eenrichtingsverkeer in liet rijden.''

'Zwanenzang', de nieuwe vertaling, is een Banks-boek van halverwege de reeks, uit 1995. Hoe levendig staat hem het boek dan nog voor de geest? Zonder blikken of blozen zegt Robinson: ,,Ik weet er helemaal niets meer van. Ik herinner me alleen dat het gaat over de moord op een accountant. Zijn dochter vindt zijn lijk. Ik weet hoe het eindigt en ik herinner me een mooie violiste, die Pamela heet. Banks heeft een oogje op haar, maar er komt niets uit voort. Ze duikt ook in latere boeken weer op. Dat is alles. Ik zou het moeten herlezen.''

Dat gaat hij ook daadwerkelijk doen, want eerdaags wordt 'Zwanenzang' verfilmd voor de televisiereeks. ,,Ik moet het herlezen om te zien wat ze fout doen. Bij de televisie veranderen ze altijd van alles. Ik ben niet in de positie om veranderingen aan te brengen in het script, maar kleine dingen zijn ook belangrijk. Ik wijs ze wel eens op uitdrukkingen die Banks niet zou gebruiken. Daar luisteren ze dan wel naar. Als ik zou zeggen dat ze het eind hebben verknald, dan zeggen ze: dit werkt beter op televisie. Ik probeer er muziek in te brengen en valse noten er uit te halen.''

Hij heeft kunnen ervaren hoe het is om de personages die hij in zijn boeken heeft geschapen op televisie te zien. DCI Alan Banks van vlees en bloed. ,,Het voelt alsof het niks met mij te maken heeft. De personages staan toch losser van mij dan ik had gedacht. Ze zijn anders dan hoe ik ze heb bedacht en mij had voorgesteld. Maar de spirit is te herkennen.''

Een aantal lezers heeft er meer problemen mee, zegt hij, terwijl hij stopt bij een bocht in de rivier de Swale die om Richmond vloeit. Het water lijkt stil te staan, maar stort bij een waterval hard over de rand. ,,Wat lezers willen is dat Banks er net zo uitziet als het beeld dat ze van hem hebben gevormd in hun hoofd. Geen woord mag ontbreken. Elke scène moet erin. Maar dat kan nooit. Ik moet daar vaak om lachen. En ach, de meeste mensen die kijken, lezen nooit een van de boeken en zij zullen dat ook niet doen. Zo heb ik twee soorten publiek.''

Zo langzaam komen tijdens de wandeling meer details van 'Zwanenzang' bij hem terug. ,,Ik was toen geïnteresseerd in mensen die een dubbelleven leidden. Dat kwam mede door de film 'The captain's paradise' met Alec Guinness. Over een veerman die op beide oevers een vrouw heeft. Er zijn veel verhalen over mensen met dubbellevens waar de familie pas achterkomt als zo iemand sterft. Het
bekende thema: hoe goed kennen we de ander eigenlijk?''

In 'Zwanenzang' wordt een accountant vermoord gevonden. ,,Ik zoek naar motief. Veel verhalen gaan over wie, in plaats van waarom. Ik zit meer aan de kant van het waarom. Motief is interessanter. Ik heb interessante personages nodig, mensen met karakter. Zowel de slachtoffer als de dader.''

Later op de middag, bij een grote kop koffie, spreekt hij over Alan Banks, de politie-inspecteur die hij al zo veel misdaden heeft voorgeschoteld. ,,In de periode van het schrijven zie ik alles door de ogen van Banks. Maar ook alleen dan. Ik heb er totaal geen probleem mee een boek te schrijven buiten de serie om.'' Dat doet Robinson, die tot zijn dertigste poëzie schreef, ook al met veel succes. Uitgerekend dezer dagen ligt een stapeltje van het 'stand-alone'-boek 'Before The Poison' bij de boekhandel aan het plein van Richmond op nummer 1 op de tafel met bestsellers.

,,Terwijl ik zo'n boek schrijf, heeft Banks vrij. Ik heb hem aan het eind van het vorige boek naar Californië laten reizen. Ik vond dat hij in de laatste boeken nogal veel voor de kiezen had gehad. Ik pakte hem zijn vriendin af, bijna zijn dochter, zijn baan, zijn leven. Nogal hard. Ik moest hem even ontzien. Een vakantie van een heel boek, daar had hij recht op. Om tot zichzelf te komen.''

Is hij inmiddels terug? ,,Ja, en het heeft geholpen. Hij heeft zijn verleden achter zich gelaten.'' Werktitel van de volgende Banks: 'Watching The Dark'.

,,Hoe lang Banks nog meegaat, weet ik niet. Ik verveel me nog lang niet met hem. Ik laat hem sowieso niet doodgaan. Maar een uitgestippeld levenspad voor hem heb ik ook niet. Zo heb ik geen idee of hij over drie boeken weer trouwt.''

'Nasleep' was de grote doorbraak voor Peter Robinson. ,,In Europa'', nuanceert hij. ,,In de VS was dat al eerder gebeurd, met 'In A Dry Season'.'' Opmerkelijk: 'Nasleep' werd pas gaandeweg een Banks-boek. ,,De hoofdpersoon was te naïef, die kon niet alles weten wat ik haar toevertrouwde. Zo kwam Banks in beeld.''

Die roman gaat over een 'killer couple'. ,,Een paar dat samen moorden pleegt, daar zijn er niet veel van. Hier had je Brady en Hindley, en Fred en Rosemary West.'' Maar pas bij het Canadese koppel Paul Bernardo en Karla Homolca kon hij er iets mee. ,,Hij was een dynamische, knappe accountant. Zij een zeer aantrekkelijke blonde. Zo'n stel had ik nodig.''

Wat hem aan misdaad is opgevallen de laatste jaren is dat het veel internationaler is geworden. ,,Grenzelozer. De moord in Eastvale op een arme Poolse immigrant kan in verband staan met de Baltische maffia. Met een rol voor iemand in Londen. Misdaden resoneren verder. Of ze komen ver van buiten Yorkshire binnen. Al zijn er ook lokale misdaden. Yorskhire is nog geïsoleerd genoeg.''

Eén plannetje wil hij wel vertellen. ,,We hebben hier de grote legerbasis Catterick. Daar zijn een paar moorden geweest. Het kan interessant zijn daar eens over te schrijven. Toch eens zien of ik het leger aan de praat kan krijgen.''

Peter Robinson - Zwanenzang. Vertaling: Valérie Janssen. Uitgeverij A.W. Bruna.

(Bron: De Twentsche Courant Tubantia)

Aftrap (nieuws, 2012)

LITERAIRE RECHTBANK OORDEELT OVER 'BONITA AVENUE'

Op donderdag 31 mei vindt voor de 6de keer de Avond van het Spannende Boek plaats. Het evenement vormt de opening van de Maand van het Spannende Boek en is voor zowel schrijvers als lezers. De Avond opent traditiegetrouw met de uitreiking van de Schaduwprijs en De Gouden Strop. Eregast dit jaar is Simone van der Vlugt, die het geschenkboek voor de Maand, getiteld 'De ooggetuige', schreef. Het kwaad in jezelf is het thema van Juni – Maand van het Spannende Boek.

Na de uitreiking van De Gouden Strop zal volgens de organiserende stichting CPNB de Avond losbarsten in de verschillende zalen van Felix Meritis. Maar het is een programma met weinig verrassingen. Wim Brands voelt Simone van der Vlugt aan de tand over 'De ooggetuige'. De Zweed Micael Dahlén schreef het boek 'Monster' en spreekt over zijn ontmoetingen met massamoordenaars als Charles Manson.

Forensisch psychiater Antoine de Kom schreef 'Het misdadige brein' en praat over het kwaad in jezelf met filosoof en ex-crimineel Rein Gerritsen. De Literaire Rechtbank buigt zich dit jaar over 'Bonita Avenue' van Peter Buwalda. En wie zelf een thriller wil schrijven kan terecht bij Judith Visser en Alex van Galen voor een schrijfworkshop. Originele, nieuwe programma-ideeën zitten er vooralsnog niet tussen.

(Voor kaartverkoop en programma: www.spannendboek.nl)

Håkan Nesser (interview, 2012)

'Als God bestaat is hij een gentleman en niet almachtig' 

Håkan Nesser wilde geen boeken meer schrijven met een politieman in de hoofdrol. Totdat hij in een roman vastliep en Gunnar Barbarotti aanklopte.

(Door Maarten Moll)

De man die de roman 'De man zonder hond' schreef, betreedt met een aangelijnde hond de lobby van het Bath Hotel in Lynmouth. Norton heet die hond, een Rhodesian Ridgeback. ,,Een leeuwenjager'', zegt de eigenaar van die hond, Håkan Nesser.

,,En nee, er zijn geen leeuwen in Engeland'', vervolgt hij. ,,Niet meer.'' En hij grijnst in de richting van Norton, die voor een tafel is gaan liggen.

,,Kom, Norton! We gaan naar buiten.'' En hij neemt hond en journalist mee naar de tuin van het even verderop gelegen Rock House Hotel. We kijken uit over het Bristol Channel, terwijl Håkan Nesser (62) vertelt dat hij na een verblijf in New York en Londen hier in het graafschap Devon is gaan wonen. Nog specifieker, in het nationale park Exmoor. Voor de rust.

We spreken over zijn net in het Nederlands vertaalde roman 'De man zonder hond'. ,,Ik had me voorgenomen nooit meer een boek over een politieagent te schrijven. Nooit meer.'' Hij lacht, en pakt de roman op. ,,Duh man soender hoend. Ienspecteur Gunnar Barbarottirrreeks.''

Tien politieromans schreef Nesser. Tien boeken met inspecteur Van Veeteren als hoofdpersoon. Daarna was het gedaan met Van Veeteren. Nesser ging 'gewone' romans schrijven.

Zoals 'De man zonder hond'. Nesser wilde een roman rond de uit tirannen en ongelukkige personen bestaande familie Hermansson schrijven. Allerlei problemen zorgen ervoor dat de familiebijeenkomst bij opa en oma Hermansson in december behoorlijk beladen is. En dan verdwijnen twee personen: zoon Robert en kleinzoon Henrik.

,,En toen liep ik vast. Ik dacht: dit verhaal heeft een inspecteur nodig. Maar ik wilde niet weer over een inspecteur schrijven. Ik was klaar met Van
Veeteren. Ik had 3600 pagina's over hem geschreven. Dat was het. Ik had Van Veeteren beloofd hem met rust te laten. Dus legde ik het manuscript weg.''

Nesser drinkt van zijn cappuccino en geeft dan Norton een hondenkoekje. ,,Maar na twee maanden, waarin ik een paar keer tevergeefs weer aan het boek had proberen te werken, bekroop me een onrustig gevoel. Er was geen oplossing. Ik heb die inspecteur nodig. Ik wilde nog steeds niet. Maar na nóg een maand was hij daar. Hij klopte op mijn hoofd en zei: 'Hallo, ik ben Gunnar Barbarotti, ik ben inspecteur bij de politie van Kymlinge en ik kan jou helpen.' Ik liet hem binnen, we begonnen te praten, en ik mocht hem wel. Dus... ja, toch weer een serie over een politieman. Vijf delen schrijf ik over hem, het laatste deel komt komende herfst in Zweden uit.''

Met Gunnar Barbarotti, zoon van de Italiaanse vader Giuseppe Barbarotti en de Zweedse moeder Maria Larsson, schiep Nesser een toegankelijke inspecteur. Hij is dan wel gescheiden, zoals zo veel politiemannen in Scandinavische romans, maar hij is niet aan de drank. Bovendien heeft hij een uitstekende relatie met zijn achttienjarige dochter.

,,Barbarotti is 'a likable personage'. Je mag hem als lezer, denk ik. Toch? Het is makkelijk je met hem te identificeren. Hij vraagt zich de hele tijd van alles af over het leven. Hij is een stuk minder mysterieus dan Van Veeteren. Ik liet de lezer bewust niet dicht bij van Veeteren komen. Hij is moeilijk te doorgronden, je kunt niet in zijn ziel kijken. Barbarotti is veel transparanter. Een beetje naïef. Hij vraagt zich dingen af die een tiener zich ook af zou vragen. Waartoe dient alles? Dat soort vragen.''

Barbarotti, zegt Nesser, lijkt een beetje op Grijpstra uit de Grijpstra &
De Gierboeken van Janwillem van de Wetering. Een wat rustige man, de tegenpool van de wildere De Gier. Nesser heeft wat met die boeken, want Van Veeteren is weer afgeleid van de achternaam Van de Wetering.

Nesser speelt met het genre. Hij introduceert Gunnar Barbarotti pas op pagina 189. Dus precies op dat moment waarop hij in problemen kwam. Hij heeft Barbarotti niet eerder in het boek geschreven, waardoor die eerste,
overigens uitstekende bladzijden inderdaad lezen als een modern familiedrama.

Dat zou een redacteur van een beginnend thrillerschrijver, of de leider van de twaalf ochtenden durende opleiding 'Hoe schrijf ik een thriller' natuurlijk nooit goedkeuren. Barbarotti loopt ook behoorlijk achter de feiten aan, en is duidelijk geen superheld. Dat is, doordat Nesser zo goed schrijft, niet hinderlijk. En dan beschrijft hij de moorden in 'De man zonder hond' ook nog eens niet. Juist passages waarin menig schrijver zich zou uitleven. Er vloeit ook geen druppel bloed.

,,Ik hou niet zo van die plastische beschrijvingen. De moorden en het bloed zitten tussen de regels verstopt. 'De man zonder hond' is misschien donker van toon, met een depressief wereldbeeld, maar beslist niet gewelddadig.''

Een mooie vondst is de overeenkomst die hij sluit met God. Barbarotti weet niet wat hij van God moet vinden en bedenkt een systeem, gebaseerd op punten. Als God zijn (redelijk gestelde) wensen doet uitkomen, verdient hij punten, waardoor zijn bestaan voor Barbarotti geloofwaardiger wordt. Worden de wensen niet vervuld, dan worden punten afgetrokken, met de kans dat God onder de nullijn belandt. Dan bestaat hij niet. Prachtige rode lijn.

,,Hoe ik dat bedacht heb? Ja... Daar kan ik je geen antwoord op geven. Ik bedacht het gewoon, en ik had nog niet eerder zoiets gelezen. Het begint als een grap, maar in de volgende delen van de serie wordt de vraag of er wel een god is serieuzer.... Of ik in een god geloof? Laat ik het zo zeggen; als er een god bestaat is het een gentleman, heeft hij humor en is hij zeker niet almachtig. Een goede kracht, wat betekent dat er ook een slechte kracht moet bestaan, en dat is maar goed ook, anders kan ik als schrijver wel stoppen.''

We stoppen ook met het interview, om in een kilometers verderop gelegen pub, de Exmoor Forest Inn, het gesprek onder de lunch voort te zetten. Onderweg wijst hij op het landschap en vertelt hij over wandelingen met Norton en dat hij dan urenlang niemand tegenkomt. We zien ongekende mogelijkheden een lijk te dumpen.

Nesser lacht. Dat doet hij vaak. Håkan Nesser is een vrolijke, charmante man. Die bovendien vindt dat er ook humor in de boeken moet zitten.

Opvallend is dat Nesser in hoofdstuk 19 de naam Kerstin Wallander laat vallen. Een hommage aan zijn beroemde landgenoot Henning Mankell, die furore maakte met de tien thrillers rond inspecteur Kurt Wallander?

,,Nee, dat is geen eerbetoon, maar een grapje. En weet je dat de naam Giuseppe Larsson, zoals Gunnar Barbarotti ook had kunnen heten, een personage van Mankell is?''

Dat wisten we niet, al hadden we dat wel moeten weten, want Giuseppe Larsson komt voor in Mankells prachtige, Wallanderloze 'De terugkeer van de dansleraar'.

Nesser vind het humor. Zoals vooral in 'De man zonder hond' opvalt hoeveel humor er in zit. Die lichte toets, in een verhaal over de duistere kanten van de mens maakt het verhaal zeer draaglijk.

,,De boeken van veel Scandinavische misdaadschrijvers zijn vaak zo donker en zonder humor. Die van Mankell, bijvoorbeeld. Ik kan zo niet schrijven. Het leven is al zwaar genoeg, je hebt humor nodig om te overleven. Dus zeg ik nu dat ik nooit meer een roman over een politieman zal schrijven, hahaha!''

En hij gooit Norton nog een koekje toe.

Håkan Nesser - De man zonder hond. Vertaling: Ydelet Westra. Uitgeverij De Geus

(Bron: Het Parool)

Deal (nieuws, 2012)

007 VINDT ONDERDAK BIJ AMAZON

James Bond heeft een nieuwe Amerikaanse uitgever: Amazon.com. De internetmultinational heeft de rechten verkregen om de klassiekers van Ian Fleming, waaronder 'Dr. No' en 'From Russia With Love', zowel in print als in digitale vorm op de Amerikaanse markt te brengen.

Amazon biedt de Bond-thrillers aan met ingang van komende zomer. De overeenkomst met de nazaten van Fleming geldt voor tien jaar.

Slagman (nieuws, 2012)

HOMERUN VOOR GRISHAM IN HAARLEM

Uitgeverijen verzinnen steeds mallere manieren om hun nieuwe releases onder de aandacht te brengen. Bij vooruitexemplaren van 'Ideale ouders' van Alex van Galen zat bijvoorbeeld een brief van diens moeder waarin ze schreef dat de recensent zojuist een meesterwerk in handen had gekregen. Iets anders van toon was het schrijven van ene professor H. Davies bij de drukproef van 'De vijfhonderd' van Matthew Quirk (uitgeverij Van Holkema & Warendorf). Hij drong er bij de recensent op aan vooral een mooie quote te formuleren, anders wist hij de bespreker wel te vinden.

De lancering van het nieuwe boek van bestsellerauteur John Grisham, 'Vergiffenis', krijgt weer een heel andere aanpak. Omdat deze roman zich in de wereld van het honkbal afspeelt, is de presentatie, woensdag 18 april, tijdens de eerste training van het Nederlandse honkbalteam, dat vorig jaar het wereldkampioenschap won. De plaats delict is het Pim Mulier stadion in Haarlem. Je moet er maar op komen.

Grishams nieuwste is ditmaal geen thriller, maar een roman. In 1973 is de jonge speler Joe Castle een van de populairste honkballers in het land. Uitkomend voor de Chicago Cubs groeit de nieuwkomer uit Calico uit tot een publiekslieveling die record na record uit de boeken slaat. De fans komen speciaal naar de stadions om Joe te zien spelen. Het publiek staat op de banken.

Maar dan treft het noodlot Joe Castle. Hij komt tegenover Warren Tracey te staan, een werper wiens reputatie buiten het veld niet veel beter is dan die op het veld. En Warren werpt een bal die Joe's leven voor eeuwig zal veranderen…

Tientallen jaren later ligt Warren op sterven. Zijn zoon, die vervreemd is geraakt van Warren, weet dat hij de relatie met zijn vader onmogelijk nog kan redden. Toch doet hij nog één laatste poging: hij vraagt zijn vader om contact te zoeken met Joe Castle. Warren weigert pertinent. Maar naarmate Warrens einde nadert, komt onherroepelijk het moment naderbij dat de levens van Joe en Warren elkaar nog één keer zullen kruisen…

Gesignaleerd 124 (nieuws, 2012)

vers van het mes!

JULIÁN SÁNCHEZ - DE STEM VAN DE DODEN

Bij uitgeverij Q is vandaag verschenen 'De stem van de doden' van Julián Sánchez.

In dit deel van de Barcelona-serie wordt politie-inspecteur David Ossa geconfronteerd met een moeilijke opdracht: het oplossen van een meervoudige moord en een zelfmoord op de Rambla, midden in het hart van Barcelona. Ossa begrijpt al snel dat dit een speciale zaak is, met kanten die het gezond verstand te boven gaan.

Het onderzoek voert hem terug naar een onopgeloste zaak uit 1969, die bijna identiek lijkt aan de zaak die hij onder handen heeft. Als zijn superieuren merken dat hij weinig vorderingen maakt, wordt hij gedwongen het onderzoek af te sluiten. Maar Ossa weigert en vervolgt zijn zoektocht, die hem langzaam binnen voert in een fascinerende wereld, waarin het bovennatuurlijke een steeds grotere rol krijgt. Ondanks het risico om voor gek te worden verklaard, bijt Ossa zich steeds vaster in deze zaak.

Julián Sánchez (1966), opgegroeid in Barcelona, woont in San Sebastián. Behalve schrijver is hij ook scheidsrechter in de eredivisie van het Spaanse basketbal. Hij debuteerde succesvol met de roman 'De antiquair'.

Julián Sánchez - De stem van de doden. Vertaling: Marga Greuter en Margriet Muris. Uitgeverij Q, 504, pag., € 19,95. ISBN 978 90 214 4218 1

Prijsmechanismen (column, 2012)

DE CONTENT DAT ZIJN WIJ, DE SCHRIJVERS

(Door Peter de Zwaan)

Ik had, om mijn zinnen te verzetten, een Bob Eversboek geschreven. 'Prijsschieten op een premiejager', deel 52 van de roemruchte serie over de jongens Bob Evers, Jan Prins en Arie Roos waarvan deel 1 stamt uit de jaren veertig. ('Ben je dan al zo oud, Peter?' 'Net niet, zoek op internet maar op hoe het zit.') De boeken kwamen uit bij De Eekhoorn, maar die ging eind vorig jaar failliet. Op Facebook schreef ik dat ik nog niet wist wat ik met deel 52 aan moest en meteen kwam er een reactie van een collega-schrijver. 'Naar internet', zei hij, 'want daar ligt de toekomst.'

Hij zei nog veel meer en een deel wil ik u niet onthouden. Zie wat volgt daarom niet als een column, maar als jatwerk waar van te leren valt.

Hij schreef: 'Amazon.nl komt binnenkort en dan gaan alle ebookinitiatieven op de helling.'

Na die zin kwam hij los, en goed ook. 'De meeste Nederlandse uitgevers zijn in de jaren tachtig blijven steken; het is toch totaal bezopen dat auteurs nog steeds maar 10 procent royalty’s krijgen. We hebben een digitale revolutie achter de rug, we leveren de boeken praktisch kant en klaar aan, en nog altijd is de betaling hetzelfde als 30 jaar geleden. Ze durven zelfs zo'n zelfde percentage te bieden voor ebooks waar ze verdorie nauwelijks kosten aan hebben.'

Het bracht hem bij de prijs van eboeken aan de hand van een van zijn vertalingen. 'Het boek was 19,95 geprijsd en het ebook 17,95. Voor een bestandje op een e-reader, een mobieltje of een pc. Kijk eens in Engeland en Amerika: daar zijn ebooks ongeveer een derde van de prijs van een fysiek boek en zelden duurder dan een tientje. Heb ik het daarover met een Nederlandse uitgever of boekverkoper dan zegt hij: Ja, dat is Amerika, daar is alles anders. Nee! Echt niet. Hier gaan de prijsmechanismen hetzelfde werken als in de VS, zoals ze eerder hebben gewerkt in de muziekindustrie.'

Ik kan het niet onderbouwen, maar op het gevoel zeg ik: de collega heeft gelijk. Zo zal het gaan. En misschien nog een stapje verder. Lees de volgende zinnen: 'Een uitgever had het onlangs tegen mij over de problemen in de boekhandel en zei: Blij dat wij aan de content-kant zitten. Ik dacht: nee, jongen, dat zit jij helemaal niet, wij auteurs zitten aan de content-kant.'

Over die laatste zinnen ga ik eens zitten nadenken en misschien kom ik er op terug. Als ze waar blijken dan sneuvelen eerst de boekwinkels, en dat is gaande, en daarna de uitgevers. Dan zijn wij, schrijvers, op onszelf aangewezen. Misschien is dat slecht voor luie bliksem als ik die eigenlijk alleen maar willen schrijven, maar ik vrees dat we allemaal gedwongen worden er over na te gaan denken. En diep ook.

(Deze column is ook te lezen op de website www.peterdezwaan.nl)

Peter de Zwaan (1944, Meppel) heeft tientallen publicaties op zijn naam staan, misdaadromans en jeugdboeken. Voor zeven van zijn thrillers werd hij genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Met 'Het Alibibureau' won hij in 2000 de Gouden Strop. Dit jaar verscheen bij uitgeverij Ellessy Crime de thriller 'Zusjesliefde', dat De Zwaan samen met zijn vrouw Lia Krijnen onder het pseudoniem Lia Peters heeft geschreven. (Foto Peter de Zwaan: Bob Bronshoff)

Drooglegging (nieuws, 2012)

DICAPRIO OPNIEUW IN LEHANE-FILM

Leonardo DiCaprio gaat een hoofdrol spelen in de verfilming van het nog te verschijnen boek 'Live By Night' van schrijver Dennis Lehane. Dat meldt de Amerikaanse filmsite Deadline. Lehane is vooral bekend van zijn misdaadromans die zich afspelen in Boston.

Eerder werden al Lehanes boeken 'Mystic River', 'Gone Baby Gone' en 'Shutter Island' verfilmd. In de laatste film, geregisseerd door Martin Scorsese, speelde DiCaprio ook de hoofdrol.

'Live by night', dat dit najaar verschijnt, is het vervolg op 'The Given Day' uit 2008. Dat ging onder meer over de opkomst van vakbonden na de Eerste Wereldoorlog. 'Live By Night' zou gaan over de Amerikaanse drooglegging van 1919 tot 1933.

Lehane gaf bij het verschijnen van The Given Day al aan dat het boek minstens twee vervolgen zou krijgen. DiCaprio gaat 'Live By Night' ook coproduceren voor Warner Bros. Wanneer de film in de bioscoop moet verschijnen is nog onbekend.

(Bron: Deadline)

Leestips (nieuws, 2012)

BIEB KOMT MET GLOSSY

Tijdens Juni - Maand van het Spannende Boek kunnen leden van de bibliotheek niet alleen met misdaadromans onder de arm huiswaarts keren, maar ook met een 'stijlvolle' thrillerglossy.

De bibliotheek trakteert (nieuwe) leden daarom op het magazine, waarin naast een interview met Simone van der Vlugt, ook 350 leestips staan. Nieuwe leden die in juni een abonnement afsluiten, krijgen eveneens korting op hun jaarabonnement.

De Avond van het Spannende Boek, de officiële aftrap van de actiemaand, vindt zoals bekend plaats op donderdag 31 mei in zalencentrum Felix Meritis in Amsterdam. Op deze avond worden in ieder geval de Schaduwprijs en de Gouden Strop uitgereikt. Morgen maakt de CPNB meer bekend over het programma. Dan start ook de kaartverkoop.

Wordt verwacht 289 (nieuws, 2012)

CAPPUCCINO VERANDERT IN BLOEDGELD

Het heeft eventjes geduurd, maar het leidde uiteindelijk wel tot het gewenste resultaat. Reclameschrijver Edward Hendriks (Velp, 1975) begon in de zomer van 2010 met de verkoop van aandelen om de uitgave van zijn thriller 'Cappuccino na elven' te bewerkstelligen. Hij deed dat via TenPages.com, een website waarop aspirant-auteurs de eerste tien pagina's (of meer) van hun manuscript kunnen plaatsen.

Nadat alle tweeduizend aandelen à vijf euro per stuk waren verkocht, wist TenPages.com Hendriks onder te brengen bij Uitgeverij De Fontein. In september 2011 tekende hij een contract voor het publiceren van zijn debuutthriller. De prikkelende werktitel werd wel definitief veranderd in de weinig originele titel 'Bloedgeld' (al eerder gebruikt door Lee Child, T. Jefferson Parker, Brenda Novak en Gé Bosschee). Het boek ligt in juni 2012 in de winkels.

Tekstschrijver Wessel leeft van deadline naar deadline, vooral om deze te overschrijden. Hij houdt van zijn werk, maar nog meer van ‘la dolce vita’. Als de kans zich aandient, koopt hij samen met zijn vriendin Sanne een oude boerderij in een slaperig dorpje aan de Amalfitaanse kust in het zuiden van Italië.

Wanneer de verbouwing is afgerond, de opdrachten van klanten uitblijven en de bodem van de bankrekening in zicht komt, gaat hij zonder medeweten van zijn vriendin in op een lucratief aanbod van zijn Italiaanse huurder. Het enige wat hij hoeft te doen is het begeleiden van twee Nederlanders die tijdens het bloedhete middelpunt van de zomer voor zaken naar Napels komen.

Wat voor deal moet er eigenlijk worden gesloten? En is de mysterieuze Giorgio, die heimelijk naar Sanne lonkt, wel wie hij zegt dat hij is? De Italiaanse droom verandert al snel in een nachtmerrie als Wessel verstrikt raakt in het netwerk van de camorra. Hij krijgt nog eenmaal de kans een deadline te halen. Deze keer is het een zaak van leven of dood.

Hendriks is in het dagelijks leven freelance copywriter. Hij bestiert zijn eigen 'minireclamebureau': Doyoucopy. Daarnaast heeft hij een passie voor Italië en de Italiaanse cultuur. Hij is er meerdere keren geweest. In 2009 bracht de auteur zelfs een maand in Napels door om 'de vibrerende Zuid-Italiaanse cultuur op te snuiven'.

Andere nieuwe titels:

Steve Berry - 'De tombe van de keizer' (mei 2012). Held Cotton Malone ontvangt een anonieme brief met daarin een link naar een website. Op die site ziet hij dat een onbekende man een vrouw martelt. Zijn eis aan Malone: 'Bezorg mij het kunstwerk dat zij bij je in bewaring heeft gegeven'. Maar Malone heeft geen idee waar hij het over heeft.
Heather Gudenkauf - 'Broer' (mei 2012). Op de laatste dag voor de vakantie heeft een gewapende man een dorpsschool in gijzeling genomen. Door noodweer zijn de inwoners van het dorpje op zichzelf aangewezen om de dader onschadelijk te maken.
Peter Römer - 'Chantage' (juni 2012). Voor meer informatie klik hier.
Baantjer - 'De Cock en de onzichtbare moordenaar' (juni 2012). Wat bij Suzanne Vermeer kan, moet bij Baantjer ook kunnen, denkt De Fontein. Onder de merknaam Baantjer zet een andere, onbekende auteur de reeks met rechercheur De Cock voort. Over een dooie ritselaar en even levenloze kunstprofessor.
Elly Griffiths - 'Beenderhuis' (mei 2012, uitgeverij De Kern). Forensisch speurneus Ruth Galloway is op weg naar de opening van een middeleeuwse grafkist, maar vindt het lijk van de curator van het museum naast de kist. Vervolgens valt ook de eigenaar van het museum dood neer.
Katia Lief - 'Ik zal je vinden' (augustus 2012). Na de moord op haar man en kind heeft Karin Schaeffer eindelijk haar leven weer op orde. Ze is getrouwd met rechercheur Mac en ze hebben een zoontje. Wanneer Macs ouders worden overvallen en vermoord en Mac spoorloos verdwijnt, belandt Karin opnieuw in een nachtmerrie.
Jørgen Brekke - 'Genadeslag' (mei 2012). 1528: Een monnik bezoekt de Noorse plaats Bergen. Bij zijn vertrek heeft hij vele messen en mensenhuiden bij zich. 2010: Het lijk van een museumconservator wordt onthoofd gevonden in Richmond, Virginia. Kort daarna wordt er nóg een gevild lijk ontdekt, in Trondheim. Beide zaken lijken verband te houden met een eeuwenoud manuscript, geschreven op perkament van mensenhuid. Debuut van Noorse journalist.

Gesignaleerd (123)

vers van het mes!

MISCHA HILLER - OP DE HIELEN

Bij uitgeverij Nieuw Amsterdam is verschenen 'Op de hielen' van Mischa Hiller, een thriller met het Palestijns-Israëlisch conflict als decor.

Michel is een geheime PLO-agent in Londen die zich voordoet als student. Van zijn mentor krijgt hij de opdracht een locatie te vinden voor geheime Palestijns-Israëlische besprekingen. Maar zijn buurmeisje Helen, een verboden vrucht in zijn clandestiene wereld, leidt hem af.

Michel wordt gedwongen tot vluchten als hij een pakje toegestopt krijgt dat te maken heeft met een moordaanslag in Berlijn, een pakje dat zowel de Israëli's als de Palestijnen dolgraag in handen willen krijgen. Overal – van de straten van Londen, Cambridge en Berlijn tot de meest afgelegen oorden in Schotland – moet Michel met zijn KGB-training en Helens hulp zijn achtervolgers één stap voor zien te blijven.

Mischa Hiller werd in 1962 in Engeland geboren en groeide op in Londen, Dar-es-Salaam en Beiroet. Hij schreef de roman 'Sabra Zoo'. In 2009 won hij met een omwerking van dat boek de scenariowedstrijd van het European Independant Film Festival.

Mischa Hiller - Op de hielen. Vertaling: Jacques Meerman. Uitgeverij Nieuw Amsterdam, 319 pag., € 18,95. ISBN: 9789046812419

Niet voor profiteurs (nieuws, 2012)

DE ZWAAN ZOEKT BOB EVERS-FANS

Peter de Zwaan schrijft niet alleen thrillers, maar ook jeugdboeken. Zo heeft hij een flink aantal delen uit de Bob Evers-serie op zijn naam staan. Recent heeft hij deel 52 voltooid, 'Prijsschieten op een premiejager'.

Dit nieuwe deel wordt echter niet door een reguliere uitgeverij op de markt gebracht, zoals dat vroeger gebeurde door uitgeverij De Eekhoorn. De Zwaan: ,,Ik heb besloten de verkoop van deel 52 in eigen hand te houden. Daar heb ik iets voor bedacht wat, voor zover ik weet, niet eerder is uitgevoerd. Dat heeft in elk geval de charme van het nieuwe.''

Er zijn minimaal 500 Bob Evers-liefhebbers nodig om De Zwaans plan te laten slagen. ,,Nog geen 10 jaar geleden waren het er tussen de 20.000 en 25.000 dus 500 moet lukken'', aldus de schrijver.

Op De Zwaans website staat hoofdstuk 1 van het nieuwe Bob Evers-boek. Eronder staat nu een klein deel van hoofdstuk 2. Wanneer 500 nieuwsgierige lezers 1 euro hebben overgemaakt op de bankrekening van De Zwaan, plaatst hij de rest van het hoofdstuk, dat hij laat volgen door het begin van hoofdstuk 3. Als voor hoofdstuk 3 ook weer vijfhonderd lezers een euro hebben gedokt, volgt dezelfde procedure.

,,Inderdaad'', stelt De Zwaan, ,,de profiteurs wachten tot de 500 is bereikt en kunnen het hoofdstuk dan voor nop en voor niets lezen. Ze lopen wel het risico dat er helemaal niks te lezen valt, want als iedereen op iedereen wacht dan bereiken we de 500 nooit en stort het plan in elkaar.'' Hij zal op onregelmatige tijden op zijn site vermelden hoeveel BE-liefhebbers zich hebben gemeld.

Gesignaleerd (122)

vers van het mes!

SUE GRAFTON - V STAAT VOOR VERGELDING

Bij uitgeverij Boekerij is verschenen 'V staat voor Vergelding', een nieuwe deel in de alfabetreeks van Sue Grafton.

Een vrouw met een schimmig verleden pleegt zelfmoord – of was het toch moord? Een stervende oude man wordt verzorgd door de zoon die hij altijd meedogenloos mishandelde. Een professionele bende winkeldieven harkt miljoenen aan gestolen goederen bij elkaar. Een verwende puber heeft gokschulden tot over zijn oren, maar denkt het systeem te kunnen verslaan. Een eenzame weduwnaar treurt om de dood van zijn geliefde en zoekt naar antwoorden die erger kunnen blijken te zijn dan de pijn om zijn verlies.

De spin in dit bizarre web: een elegante zakenman zonder scrupules, wiens deals zonder uitzondering illegaal zijn. En privédetective Kinsey Millhone wil er het fijne van weten.

Sue GraftonSue Grafton is een van Amerika's populairste misdaadauteurs. Ze is wereldberoemd met haar 'moordalfabet' rond de eigenzinnige privédetective Kinsey Millhone. Graftons boeken worden in 28 landen uitgegeven.

Sue Grafton - V staat voor Vergelding. Vertaling: Ineke de Groot. Uitgeverij Boekerij, 397 pag., € 19,95

Ben Pastor - Kaputt Mundi (2012)

Nauwgezette geschiedenisles


(Door Guido Huisintveld)

De van oorsprong Italiaanse auteur Ben Pastor heeft een groot deel van haar leven in Amerika gewoond, gaf daar les op de Universiteit van Vermont en schrijft haar boeken in het Engels. Met een achtergrond bestaande uit vakgebieden als archeologie, literatuur, geschiedenis en psychologie komt het niet als een verrassing dat de boeken van deze erudiete auteur rijk gelardeerd zijn met historisch feitenmateriaal. Dit eist van de lezer een extra inspanning en dubbele concentratie.

'Kaputt Mundi' is de derde misdaadroman in de reeks met Martin Bora in de hoofdrol. In dit deel is het 1944. Hoewel Rome nog steeds wordt overheerst door de Duitse bezetters, komen de geallieerden hoorbaar dichterbij. Martin Bora - een personage dat gebaseerd is op graaf Von Stauffenberg - is officier bij de Wehrmacht en een Duitser met het hart op de goede plaats, geenszins geïnfecteerd door het nazistische gedachtegoed.

Hij komt wederom in aanraking met de Italiaanse inspecteur Guidi tijdens het onderzoek naar de dood van een ambassademedewerkster. Is ze uit het raam gesprongen of geduwd? Kleurrijke en historisch accuraat geportretteerde personages kruisen het pad van dit duo. Het blijft niet bij dit ene slachtoffer en Bora & Guidi worden langs verschillende kanten tegengewerkt.

Ben Pastor reconstrueert met uiterste precisie de laatste akkoorden uit de Tweede Wereldoorlog. Met Martin Bora als protagonist krijgt dit verhaal een bijzondere invalshoek. Nauwgezette geschiedenislessen worden afgewisseld met scherpzinnige dialogen. Er moet moeite gedaan worden om de rode detectivedraad te blijven ontwaren. Geen boek om even snel tussendoor te lezen.

Ben Pastor - Kaputt Mundi. Vertaling: Ronnie Boley. Uitgeverij Wereldbibliotheek, 432 pag.

Gesignaleerd (121)

vers van het mes!

SHARON BOLTON - ZIELSGEHEIM

Bij uitgeverij A.W. Bruna is verschenen Zielsgeheim, een nieuwe thriller van Sharon Bolton.

Ondanks haar fascinatie voor de negentiende-eeuwse seriemoordenaar Jack the Ripper heeft de jonge Londense politieagente Lacey Flint nog nooit aan een moordonderzoek gewerkt. Totdat er op een avond een vrouw hevig bloedend door messteken op Lacey's auto leunt, in haar armen valt en sterft.

Als getuige moet Lacey een gepaste afstand tot de moordzaak houden, maar wanneer ze via een journaliste een brief ontvangt waarin een verwijzing naar Jack the Ripper én Lacey staat, blijkt dat onmogelijk. Is er een 'copycat killer' aan het werk? Lacey weet als geen ander dat er volgens het patroon van de negentiende-eeuwse moorden nog meer slachtoffers gaan vallen. En zij kan wel eens de volgende zijn… Klik hier voor de boektrailer.

Sharon Bolton volgde een toneelopleiding en haalde vervolgens een mba. Haar boek 'Bloedschande' was genomineerd voor de Gold Dagger Award 2010 en ze stond met al haar boeken op de shortlist voor de CWA Dagger in the Library 2011.

Sharon Bolton - Zielsgeheim. Uitgeverij A.W. Bruna, 352 pag., € 19,95. ISBN 978 94 005 0064 8

Simon de Waal (interview, 2012)

'Iedereen mag schreeuwen en huilen, behalve jij' 

Met het wat suffige, stoffige imago dat ooit aan het verschijnsel Telefilm kleefde, rekent de laatste editie die vandaag op tv begint, definitief af. De nieuwe serie staat in het teken van de misdaad, is bloedspannend, keihard en voorzien van een puike cast. In een enkel geval was de productie net zo ijzingwekkend als het resultaat. Schrijver en onverwachte regisseur van de rauwe openingsfilm 'Cop vs Killer', Simon de Waal: ,,Schop onder je kont, het diepe in en maar zien of je blijft drijven.''

(Door Monique Brandt)

Het was de nachtmerrie van elke filmproducent. Vier dagen op streek met het draaien van de film 'Cop vs Killer', werd regisseur Hans Pos op de set getroffen door ernstige gezondheidsproblemen. Al snel was ook duidelijk dat hij de film niet meer zelf kon afmaken. Omdat tijd ook in de filmwereld geld is, moesten de producers de knoop doorhakken: zij vroegen Simon de Waal, schrijver van de oorspronkelijke thriller 'Cop vs Killer' uit 2005 én het filmscenario, de rolprent verder te regisseren.

De Waal (1961) liep al mee met regisseur Hans Pos om ervaring op te doen met het regisseursvak. ,,Ik dacht al heel lang dat ik misschien ooit nog eens zou willen regisseren. Ik had vrij genomen om gedurende de gehele draaiperiode op de set te zijn, als een soort rechterhand van Hans.''

Het liep dus dramatisch anders. Omdat hij crew en acteurs kende en het scenario van zijn hand was, kreeg een totaal onervaren De Waal opeens een film op de brede schouders geschoven. ,,Ik heb allereerst gebeld met de twee hoofdrolspelers om te vragen wat zij ervan vonden. Ik had het begrepen als zij liever iemand hadden gehad die het klappen van de zweep kent. Maar zij spraken hun vertrouwen in me uit. Toen was het, weliswaar met steun van iedereen, toch: schop onder je kont, het diepe in en dan maar zien of je blijft drijven.''

Aan het resultaat te zien, is dat prima gelukt. 'Cop vs Killer' is een strak geregisseerde film over de keiharde crimineel Mirko Narain (Jeroen Willems), die niet te vangen lijkt, totdat zijn tegenstrever, politieman Frank Spinola (Marcel Hensema) diens zwakke plek ontdekt. Willems speelt een weergaloze rol als een bloedstollende crimineel met vele gezichten. De Waal: ,,Het is nu eenmaal zo dat ook criminelen niet zo groot kunnen worden als ze niet 'íets' hebben, noem het charisma. Holleeder zat tijdens de rechtszaak grappen te maken met de rechtbankpresident. Dat doe je niet als autokrakertje. Jeroen doet dat heel goed: hij is in de film een nietsontziende crimineel, maar je krijgt op een gekke manier toch sympathie voor hem.''

BOKS
De Waal, die nog immer werkt als rechercheur Zware Misdrijven bij de Amsterdamse politie, is behalve een gevierd thrillerauteur, al een ouwe rot in de tv- en filmwereld. Hij schreef en produceerde met zijn bedrijf Screenpartners tal van films en series, van afleveringen van 'Baantjer' en de Talpa-reeks 'Boks' tot 'Grijpstra & De Gier', 'Spangen' en 'Russen' en speelfilms als 'Lek' en 'Kapitein Rob en het geheim van professor Lupardi'. ,,Ik heb me altijd al flink bemoeid met het creatieve proces van de films en series waarvoor ik schreef'', aldus De Waal. ,,En omdat ik het boek en het scenario had geschreven, wist ik natuurlijk precies hoe het er uit moest zien.''

Dat maakte zijn regisseursdebuut er niet makkelijker op. Slapeloze nachten had hij wel. ,,Ik heb voor ik begon een vriend van me gebeld, regisseur Ben Verbong. Licht paniekerig vroeg ik hem om twee van zijn meest bruikbare tips. Hij zei me: 'Tip 1: Weet wat je wil. En tip 2, de belangrijkste: raak nooit in paniek. Iedereen mag schreeuwen en huilen op de set, behalve jij. Als je je daaraan houdt, komt het goed'. Wat ik vooral belangrijk vond was dat de sfeer goed was op de set, zeker na die eerste emotionele klap. Waardoor iedereen wel hetzelfde gevoel had: we maakten de mooiste film die we konden maken, voor Hans.''

Als rechercheur weet De Waal hoe het eraan toegaat in de misdaadwereld. Of dat zijn film meer realistisch maakt dan andere, vindt hij moeilijk te zeggen. ,,Ik hield de acteurs wel steeds voor: ga niet met pistolen lopen zwaaien, hou 'm langs je zij, en berg 'm dan weer op. Ik wilde geen criminelen die voortdurend met pistolen tegenover elkaar staan te wijzen en te schreeuwen. Hoe bedeesder, hoe kalmer je bent, hoe zachter je praat, hoe meer indruk het maakt. Het mooiste compliment kreeg ik van mensen die niets wisten wat er vooraf was gebeurd. Zij zeiden: Je kunt zien dat er met visie is geregisseerd.''

Wat hem betreft zou hij best nog eens willen regisseren, zij het onder dezelfde condities: dus voldoende tijd voor montage en nabewerking. ,,Maar met meer voorbereidingstijd! Nu was het: overmorgen ga je draaien.''

Maar voorlopig heeft hij zijn handen vol aan andere klussen. Binnenkort verschijnt 'Mes in de rug', het zesde deel in de boekenserie De Waal & Baantjer, die hij ooit begon met Appie Baantjer en die hij sinds het overlijden van de laatste, alleen verder schrijft.

Dit najaar wordt bovendien het langverwachte 'Vijf Families' gepubliceerd, het eerste boek van een trilogie over de opkomst en ondergang van de Italiaanse maffiafamilies. En daarbij is er werk aan de scenario's van 'twee of drie speelfilms' en het opstarten van twee tv-series. Eén van die films wordt trouwens een romantische komedie omdat hij ook eens wil kijken wat hij nog meer kan als auteur. Daarbij werkt hij nog parttime als rechercheur, al liggen de uren niet per week vast: ,,Als ze me wakker bellen met: 'er ligt een lijk', dan weet ik dat ik weer een paar weken full time bezig ben.''

Die productiviteit is geen opgave, aldus De Waal. ,,Ik ben niet afhankelijk van een creatieve bui. Ik ga zitten en ik schrijf. Ik kan ook 's morgens aan het ene project schrijven en 's middags aan wat anders. In mijn hoofd zit het allemaal opgeborgen in verschillende vakjes. Als ik klaar ben is het: vakje dicht, ander vakje open, en schrijven maar.''

Cop vs Killer, vanavond 20.30 uur, Nederland 3, kijkadvies 12 jaar en ouder. Steeds op zaterdag volgt om 22.25 uur een herhaling, maar dan in een ongekuiste 16+-versie. (foto auteur: copyright GPD/Freek van Asperen)


TELEFILMS
De Telefilms 2012, die met ingang van vandaag wekelijks maandagavond op Nederland 3 worden uitgezonden, zijn, na Cop Vs. Killer:

- 'Laptop' van Ger Poppelaars (maandag 23 april, 20.30 uur). Drie mannen vinden een laptop met geheime politiedossiers over een criminele organisatie en besluiten deze informatie voor veel geld te verkopen aan de criminelen.

- 'De overloper' van Pieter van Rijn (maandag 30 april, 20.30 uur) gaat over Eva en Floris, wiens relatie zwaar onder druk komt te staan als Floris zich aansluit bij een groep criminelen, waardoor de twee tegenover elkaar komen te staan.

- 'Oom Henk', een misdaadkomedie van Elbert van Strien (maandag 7 mei, 20.30 uur) gaat over student Koen die zichzelf uit een benarde situatie redt door te beweren dat topcrimineel Henk de Koning zijn oom is.

- In 'Doodslag' van Pieter Kuijpers (maandag 14 mei, 20.30 uur) slaat ambulancebroeder Max (Theo Maassen) een jongen dood die hem in zijn werk belemmert.

- 'Black Out' van Arne Toonen (maandag 21 mei, 20.30 uur) Een ex-crimineel wordt de dag voor zijn huwelijk wakker naast een lijk en ervan wordt beschuldigd twintig kilo cocaïne gestolen te hebben. Hij weet er echter niets meer van. Met rollen voor de zusjes Schuurman.


ANDERHALF UUR
Telefilms zijn speelfilms van maximaal 90 minuten, die in eerste instantie
bedoeld zijn voor televisie. Ze worden door onafhankelijke producenten gemaakt in opdracht van de Nederlandse Publieke Omroep. Sinds het begin in 1998 zijn 45 Telefilms geproduceerd of uitgezonden. Sommige komen desondanks toch eerst uit in de bioscoop, zoals 'Familie', 'Cloaca', 'Het Schnitzelparadijs' en 'TBS'.

De Telefilms zijn destijds opgezet omdat Nederlandse speelfilmproducenten
vroeger moeilijk een behoorlijke film van de grond konden krijgen vanwege de beperkte financiële middelen. De publieke omroepen gaven maar weinig geld uit aan producties van eigen bodem. Filmproducenten zetten de publieke omroep Onder druk om meer geld te besteden aan Nederlandse films. Met geld van onder andere het ministerie van OCW en het Cobo (Co-productiefonds Binnenlandse Omroep) is dit gelukt. De volgende serie Telefilms krijgt het thema Familiefilms, waarbij ook de jeugdige kijker vanaf 6 jaar mee kan kijken.

Deal or no deal? (nieuws, 2012)

ZOON MAIGRET-AUTEUR WIL RECHTEN TERUG

John Simenon, de zoon van de Belgische schrijver Georges Simenon (foto), wil de exploitatierechten van zijn vaders oeuvre terugkopen. Hij krijgt daarbij de steun van Meusinvest, een investeringsmaatschappij uit Luik.

Volgens documenten die het Vlaamse dagblad De Morgen kon inzien, zal Simenon samen met Meusinvest een vennootschap oprichten. Het doel van de samenwerking: de wereldwijde exploitatierechten voor de boeken van Georges Simenon (zowel geschreven als audiovisueel) terugkopen van Chorion, de Britse eigenaar. Naast Simenons oeuvre bezit het bedrijf ook de rechten van het werk van onder anderen Agatha Christie.

De partners deden al een bod van ruim 2,5 miljoen euro op de exploitatierechten. Chorion overweegt momenteel of het akkoord gaat met dat voorstel. ,,We zijn aan het onderhandelen'', bevestigt John Simenon, wiens vader stierf in 1989.

Simenon is een van de bestverkochte Europese auteurs van de 20ste eeuw. Hij heeft meer dan 350 boeken geschreven, waaronder 70 politieromans met inspecteur Maigret in de hoofdrol. Zijn boeken werden in vijftig talen vertaald en bereikten wereldwijd één miljard lezers.

,,Dit een belangrijke zaak voor ons'', stelt topman Gaëtan Servais van Meusinvest. ,,Voor Luik zou het een symbolische koop zijn, want er loopt momenteel ook een project rond Simenon in het stadscentrum.''

In de vennootschap zal Meusinvest 21,7 procent van de aandelen bezitten en Simenon 78,3 procent. De kapitaalinjectie van Meusinvest bedraagt 1,25 miljoen euro. Daarnaast steekt ING 700.000 euro in het project. John Simenon zal het overige deel inbrengen.

(Bron: De Morgen)

Plopmoment (nieuws, 2012)

EEN BLIJMOEDIGE PADVINDER IN HET THRILLERBOS

(Door Peter Kuijt)

De Spanningsblog bestaat vandaag vijf jaar. Op zaterdag 14 april 2007 eigende ik me een plekje in cyberspace toe, waar ik mijn thrillerrecensies en interviews met misdaadschrijvers kon verzamelen. De blog groeide gaandeweg uit tot een site waar behalve de besprekingen en de interviews, ook columns, achtergrondverhalen en nieuws uit het thrillergenre een plek kregen. En daar hoop ik vooralsnog nog eventjes mee door te gaan. Met de gewaardeerde hulp en bijdragen van onder anderen Monique Brandt, Hans Knegtmans, Guido Huisintveld, Theo Hakkert, Maarten Moll en Arno Ruitenbeek.

Om dit eerste lustrum enige luister bij te zetten, heb ik vijfendertig thrillerschrijvers uit het Nederlandse taalgebied gevraagd of zij eens De Spanningsblog de maat wilden nemen. Om het werk van de recensent te recenseren. Zij mochten de site afbranden of ophemelen (of iets ertussenin). Zij mochten ook op de persoon spelen, alles was geoorloofd. Een paar regels was voldoende. Maar het mochten er ook wat meer zijn.

De thrillerschrijvers hebben me niet teleurgesteld. Integendeel, 24 van hen namen de moeite om te reageren en leverden een bijdrage. Van enkele zinnen tot meerdere alinea's. Waarvoor hartelijk dank.

Natuurlijk waren er ook bij die niet reageerden. Namen ga ik niet noemen. Maar zowel van de voorzitter als de vicevoorzitter van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs werd taal noch teken vernomen. Evenmin van de auteur die zijn boek eens promootte vanuit een kliko, hetzelfde geldt voor de 'pain in the ass' van het koninklijk huis. Er waren er een paar bij die een toezegging deden, zoals de bestverkopende thrillerschrijfster van Nederland, maar die hun belofte toch om een of andere reden niet nakwamen. It's a shame, but it's all in the game.

Uit de bijdragen blijkt overigens overduidelijk hoe fatsoenlijk het gilde der thrillerauteurs is. Geef je ze een keer de kans om de recensent tot aan de veters toe af te branden, blijven ze met een brandende lucifer in de vingers staan tot het vlammetje de huid schroeit. Het is gebleven bij hier en daar een speldenprikje. Positieve geluiden voerden de boventoon. John Brosens maakte een grappige vergelijking: hij ziet de initiatiefnemer van De Spanningsblog als een blijmoedige padvinder in het thrillerbos. Mag ik daar aan toevoegen dat deze woudloper er niet voor terugdeinst er kond van te doen als hij de hopman met de akela in het struweel heeft zien rotzooien?

Nogmaals, een diepe buiging voor de thrillerschrijvers die voor deze ene keer het vak van recensent uitoefenden. U heeft zo veel veren in mij gestoken, dat het nog weken zal duren voor ik weer normaal kan lopen.

Hier volgen de bijdragen van de auteurs:

SIMONE VAN DER VLUGT: ,,Begonnen als nieuwssite heeft De Spanningsblog zich ontwikkeld tot de Privé van thrillerland. Soms staan er vooral roddels en flauwe grappen op, maar meestal voldoet het aan zijn journalistieke taak en wordt er nieuws vermeld. Vaak zelfs lang voor andere sites ergens over berichten. Wat dat betreft zit De Spanningsblog overal bovenop. Ook op Twitter en Facebook, waar eenvoudige berichtjes bijelkaar worden geharkt en gepresenteerd als nieuwswaardige feiten. Maar laten we eerlijk zijn, dat zijn tegelijk de leukste items...''
(Simone van der Vlugt schrijft behalve thrillers ook historische romans en jeugdboeken. Met 'De ooggetuige' schreef zij het geschenkboekje voor de Maand van Spannende Boek 2012.)

LIENEKE DIJKZEUL: ,,Met regelmaat volg ik De Spanningsblog. Onafhankelijk, actueel, scherp, relativerend, tongue-in-cheek, en vooral: het plezier spat er vanaf. Dat er nog vele jaren mogen volgen.''
(Lieneke Dijkzeul schreef tot nu toe vier thrillers in de Paul Vegter-reeks. In augustus verschijnt 'Wat overblijft'.)

JOHN BROSENS: ,,De Spanningsblog demonstreert al vijf jaar dat recensies ook op iets anders dan oprispend maagzuur gebaseerd kunnen zijn. Peter Kuijt struint als een blijmoedige padvinder door het Thrillerbos, waar hij fleurige viooltjes, rijpe besjes en ontluikende anemoontjes verzamelt en teder in zijn mandje legt. Het onkruid laat hij staan. Want ach, dat steekt altijd weer de kop op. En het licht bestaat nu eenmaal alleen bij de gratie van het duister...''
(John Brosens schrijft naast spannende romans ook jeugdboeken. Van zijn hand verschenen onder andere de thrillers 'Dubbel gepakt' en 'Project Luvarine'.)

MICHAEL BERG: ,,Vroeger, toen ik nog in Amsterdam woonde en er nog geen internet en mobieltjes bestonden, ging ik iedere dag naar café Scheltema. Daar kwamen journalisten, schrijvers en artiesten die, meestal met een slok op, luidkeels de laatste roddels verkondigden. Een uurtje Scheltema op gehoorafstand van de stamtafel, een paar consumpties en ik was weer helemaal op de hoogte.

Tegenwoordig woon ik in een Frans dorp, zonder café, maar gelukkig is er internet. Ochtenden verlopen altijd volgens een vast stramien: koffie, beesten, internetkranten en dan is het de beurt aan de onvolprezen Spanningsblog voor het laatste thrillernieuws.

Peter Kuijt runt de website in z’n eentje. Is dat zielig? Welnee, dat is juist goed. Geen gedonder met personeel, geen inspraak, maar een eigenzinnige site met constante kwaliteit.

Ik heb de goede man nooit ontmoet. Ik heb zelfs geen idee hoe hij eruitziet. Ongetwijfeld zwerft op het internet ergens een foto van Peter Kuijt rond, maar ik wil het beeld dat ik inmiddels heb niet verpesten. Ik stel me een middelgrote man voor op zekere leeftijd. (Ooit wisselden we op twitter onze zorgen uit over ons ineengestorte PNO-pensioen.) Verder zie ik in mijn fantasie een snor en een bril met dubbel focale glazen.

Zijn bureau staat ergens in Twente in een tot kantoortje verbouwd tuinhuis. Veel boeken, veel papier, een fles bordeaux binnen handbereik, een asbak (zware shag?) en twee of drie monitoren waarop de wereld binnenkomt. Peter is een harde werker die er iedere dag weer een bericht weet uit te poepen. Ik krijg de indruk dat hij nooit op vakantie gaat, maar misschien staat zijn bureautje wel op een zonnig eiland. Hij is een liefhebber, maar blijft journalist waardoor gelukkig niet alles even serieus wordt genomen.

Sinds wij in Frankrijk een fatsoenlijke internetverbinding hebben loop ik iedere ochtend even Peters virtuele thrillerkroeg binnen om de laatste nieuwtjes te horen. Al bijna vijf jaar. Dus niet stoppen, Peter. En van harte santé op je eerste lustrum en dat er nog maar vele mogen volgen!''
(Michael Berg gaf zijn omroepcarrière op en vestigde zich als schrijver van thrillers in Frankrijk. Zijn nieuwste thriller Nacht in Parijs ligt binnenkort in de winkel.)

NICOLET STEEMERS: ,,Het lijkt een contradictie, de loftrompet te steken over een site vanwege het verfrissende, tegendraadse geluid. Ik zocht naar smetjes, met de bedoeling geen al te brave quote af te scheiden, maar helaas, ik vind De Spanningsblog gewoon goed. Het is niet anders.

De reden? Het is slechts weinigen gegeven: zonder aanzien des persoons het werk van schrijvers te beoordelen terwijl je de meeste schrijvers ook nog persoonlijk kent. Ik geef het je te doen. Helemaal waardevrij is niemand, maar De Spanningsblog komt er dichtbij.''
(Nicolet Steemers schrijft theater- en muziekrecensies. Zij schreef o.m. de thrillers 'Zachte heelmeesters', 'Lichtval' en 'Overspel'.)

LOES DEN HOLLANDER: ,,Pas vijf jaar? Of al vijf jaar? Ik heb me niet eerder gerealiseerd dat De Spanningsblog is opgericht na mijn eigen debuut. Ik was er dus eerder, maar daar gaan we niet moeilijk over doen. Waarover dan wel? Ik mag afbranden en ophemelen. Van afbranden ben ik niet, tenzij je het te gortig maakt. Dat is niet het geval.

Ik kijk vrijwel iedere dag even naar het laatste nieuws en vind het doorgaans boeiend. Vrijwel elke dag??? Straks ben ik nog verslaafd. Nou ja, je kunt aan ergere dingen verslaafd zijn. Van ophemelen houd ik niet, tenzij ik iets goed vind. Dus vooruit: Chapeau! Ga zo door en óp naar het tweede lustrum.''
(Loes den Hollander is een van de meest productieve thrillerauteurs. In vijf jaar tijd verscheen ruim een dozijn boeken van haar hand. Ze heeft inmiddels een half miljoen boeken verkocht.)

RENÉ APPEL: ,,Was elke website maar zo overzichtelijk en goed leesbaar als De Spanningsblog! Ik ben graag kritisch - dat houdt de mensen alert - , maar ik kan weinig negatiefs ontdekken, terwijl een vroegere docent bij de studie Nederlands al zei dat het makkelijker is om in een recensie aan te geven waarom je 'Bartje' slecht vindt dan waarom 'Woutertje Pieterse' een goed boek is.

Ook veel aandacht voor oorspronkelijk Nederlandstalige thrillers op De Spanningsblog en niet die rare fixatie op buitenlands werk. Ga zo door, Peter, en je verdient een ereplaats in dethrillerhemel (waar je hopelijk nog lang niet naartoe wilt afreizen).''
(Taalwetenschapper René Appel schreef in een ver verleden thrillerrecensies voor NRC Handelsblad. Inmiddels heeft hij twee Gouden Stroppen op zijn naam staan.)

CARLA DE JONG: ,,De Spanningsblog: actueel, soms provocatief, altijd informatief voor de thrillerliefhebber die net iets meer wil weten van auteur en boek!''
(Carla de Jong werd genomineerd voor de Gouden Strop met haar thriller 'Serpent'. Deze maand komt haar vierde boek 'Gebroken wit' uit.)

INGRID OONINCX: ,,Lang voordat mijn eerste thriller uitkwam, was De Spanningsblog al op mijn Hyvespagina aan het rondsnuffelen om informatie in te winnen. Kenmerkend! Dit blog is snel, soms een tikkeltje venijnig, vaak interessant en altijd vermakelijk. Gefeliciteerd met het eerste lustrum!''
(De Tilburgse auteur Ingrid Oonincx debuteerde met de thriller 'Nickname'. In oktober 2011 verscheen haar tweede boek 'Botsing'.)

PETER DE ZWAAN: ,,Dat was nu precies waar ik op zat te wachten: een recensent die een schrijver uitnodigt om zijn werk te recenseren. Niet helemaal zijn werk, helaas, maar met een blog kom je aardig in de buurt.
Eerst even de messen slijpen, even azijn pissen, even bedenken wat het slachtoffer ooit over me heeft gezegd of geschreven.
Oké, ik weet het weer.
Dat spanningsblogje, Kuijt, is k.., sorry, is klo…, pardon, is knud…
Ach, het zijn zinnen die je droomt, maar daarna word je wakker.
Ik heb met regelmaat een appeltje geschild met Peter Kuijt. En hij met mij. Na het schillen vergaten we het appeltje en gingen we verder op collegiale voet. Zoals het hoort. Maar zoals het weinig gebeurt.
Goed, als ik een boek heb geschreven en op de blog staat een stukje met minder dan 6 sterren spuug ik vuur, maar dat gaat over.
Zes, ja, u las het goed. Het maximum is vijf, ik kan wel tellen. Maar mijn boeken, die prachtige boeken van mij. Zes. Minstens.
Tot nu toe is het er niet van gekomen, maar ik blijf hopen. Alleen daarom al moet De Spanningsblog blijven.
En omdat er te weinig andere sites zijn die worden beheerd door een gedreven liefhebber van misdaadromans, iemand die alle boeken waar hij over schrijft ook heeft gelezen, iemand die …
Stop, als ik op deze manier doorga wordt dit stukje een loftuiting en het gaat maar om vijf jaar.
Peter, nog vijf jaar volhouden. Als de blog tien is gaan we er serieus tegenaan.
Gefeliciteerd.''
(Peter de Zwaan won in 2000 met 'Het alibibureau' de Gouden Strop. Op De Spanningsblog verschijnen regelmatig door hem geschreven columns.)

TUPLA M.: ,,Kritisch, grappig, luchtig, gevoelig, prikkelend, soms opruiend. De Spanningsblog. Na vijf jaar een begrip in de wereld van de spanningsliteratuur.''
(Het duo Tupla M., voorheen Tupla Mourits, bestaat uit Atie Vogelenzang en Wendela de Vos die in 2005 debuteerden met het met de Schaduwprijs bekroonde Vrouwelijk naakt. Op 1 mei verschijnt hun nieuwe boek Schuld.)

MARIANNE EN THEO HOOGSTRAATEN: ,,Jij vijf jaar Spanningsblog, wij vijf jaar thrillerschrijvers. Zoiets schept een band, ook al heb je het ons in het begin niet makkelijk gemaakt. Je geeft ons nu de kans om jou te recenseren en en je site af te branden, schrijf je. We kijken daar niet elke dag naar (sorry), maar de keren dat we het doen zien we een site die beslist de moeite waard is en die veel informatie geeft. Geen zoete wraak dus. Gefeliciteerd met dit jubileum.''
(Schrijversechtpaar Marianne en Theo Hoogstraaten publiceert naast jeugdromans ook thrillers. Hun jongste thriller heet 'Schijnwereld'.)

ROEL JANSSEN: ,,Hoogspanning of Laagspanning, met De Spanningsblog zorgt Peter Kuijt voor spetterende kortsluiting tussen schrijvers, lezers en liefhebbers van de beste spannende boeken. Op naar de volgende vijf jaar op het scherpst van de snede.''
(Journalist Roel Janssen heeft naast non-fictieboeken over economie en het grote geld ook een zevental thrillers op zijn naam staan. Met 'De tiende vrouw' won hij de Gouden Strop 2007.)

CHARLES DEN TEX: ,,Vijf jaar Spanningsblog. Gemiddeld vijf keer per week bezocht (conservatieve schatting) en dus ruim dertienhonderd keer langs geweest (echt waar?). Er zijn mensen die ik in die periode minder vaak heb gezien (heel veel mensen), er zijn kranten die ik minder vaak heb gelezen (niets aan te doen) en er zijn liedjes die ik minder vaak heb gehoord (gelukkig). Bedankt en gefeliciteerd!''
(Charles den Tex won tot drie keer toe de Gouden Strop. Zijn recente thriller 'De vriend' staat op de longlist voor de Gouden Strop 2012.)

JACOB VIS: ,,Vroeger, toen de wereld nog jong en recenseren een vak was, hadden de meeste landelijke en sommige regionale kranten een boekenkatern waarin eens per week recensies over de nieuwe boeken van die week verschenen. Die recensies werden geschreven door journalisten die van recenseren hun vak hadden gemaakt. Iedere recensent had zijn of haar eigen specialisme. De meesten hielden zich bezig met de literaire roman – de top van het vaderlandse boekenwezen -, maar er waren ook recensenten die zich richtten op een genre dat in het wereldje van de literatuur met nog steeds met dédain wordt bezien: de misdaadroman.

Dat is niet alleen in Nederland het geval: ook in andere landen is de misdaadroman een ondergeschoven kind. In 'Thinks', een roman uit 2001 van de Engelsman David Lodge komt een vermakelijke scène voor waarin de ik-figuur Helen Reed, 'a distinguished novelist' die het hoog in haar bol heeft op een feestje een professor ontmoet die haar enthousiast vertelt over zijn bouwprojecten.

'Helen has a different interest in mind', Messenger said. 'She is a novelist.'
'That right? Crime fiction?' said Professor Rosenbaum. I said no, I was afraid I didn't even read it. 'Elmore Leonard's my favourite', he said. 'You should check him out.' I promised to do so, and moved on to greet Carrie. (uit: Thinks, pag.308)

Ik haal dit scènetje graag aan, want het is symptomatisch voor het ongemak dat je als misdaadauteur ontmoet in literaire kringen. In dezelfde tijd waarin die roman verscheen bedacht een Nederlandse uitgever een fantastische truc om de thriller sophisticated te maken: hij plakte er het etiket 'literair' aan vast en opeens hoefden alle snobs de misdaadromans waarvan ze op de wc of in bed stiekem snoepten niet meer te verbergen maar ze konden die boeken open en bloot op de salontafel laten liggen zolang dat etiket er maar op stond.

Natuurlijk stelt dat label geen reet voor. Een thriller is een thriller en een literaire roman is een literaire roman, 'and never the twain shall meet'. Elk genre heeft zijn eigen wetten en eigenaardigheden en die moet je als schrijver en lezer niet door elkaar halen. Ooit probeerde het Modern Jazz Quartet jazz en klassieke muziek te mengen en het resultaat was een bloedeloze riedel die noch het een, noch het ander was.

Zo is het ook in de literatuur. Ik kan het met enig gezag zeggen, want na vijftien thrillers heb ik nu een literair-historische roman geschreven die weer heel andere eisen aan mijn schrijverschap stelde dan de thrillers deden. Ik moet zeggen dat ik het heerlijk vond om te doen. Nog meer dan bij het schrijver van thrillers kreeg ik het gevoel van totale vrijheid en nu ik mijn eigen verhaal in druk herlees merk ik weer wat een vreugde het schrijven met zich mee bracht.

Wat heeft dat met De Spanningsblog te maken? Drijf ik niet van de kudde weg? Nee, dat gevoel heb ik helemaal niet. Integendeel, wat me zo bijzonder bevalt in deze site is dat het vooral gaat over misdaadromans en alles wat daaromheen zit: geschreven door en voor liefhebbers van het literaire genre dat ik vijfentwintig jaar met passie heb beoefend. De recensenten zijn vaklui en ervaren lezers van wie schrijvers en lezers een bezonken oordeel mogen verwachten. Hier is geen spoor van dédain: integendeel, uit alle berichten spreekt de passie die de liefhebber voelt voor dit merkwaardige genre.

Het is veel, soms verbijsterend veel wat er in zo'n week Spanningsblog aan nieuws en recensies voorbijkomt, maar de veelvraten onder de thrillerlezers komen hier ruim aan hun trekken.

Houd vol, Spanningbloggers. Jullie voorzien in een behoefte. Met dank van Jacob Vis.''
(Jacob Vis debuteerde in 1987 met de thriller 'Prins Desi' en werd sindsdien vijf maal genomineerd voor de Gouden Strop. In 'Het Rijk van de Bok' schreef hij over een zijns inziens gerechtelijke dwaling.)

ESTHER VERHOEF: ,,Heb door een recensie op je blog al vaker een nieuwe auteur ontdekt, zoals John Hart (Onschuld, Het ijzeren huis). Ga zo door!''
(Esther Verhoef is een van de meest succesvolle thrillerschrijvers van Nederland. Eind deze maand verschijnt haar eerste roman, 'Tegenlicht'.)

BRAM DEHOUCK: ,,Proficiat met de vijfde verjaardag van De Spanningsblog!

Voor mijn nieuwe boek 'Hellekind' (komt wat later uit dan verwacht) deed ik opzoekingswerk naar het gedrag van kinderen (het gaat over een vader die niet meer overweg kan met het gestoorde gedrag van zijn zoontje). Tijdens mijn onderzoek over peuters, kleuters en ander klein grut vond ik onderstaande beschrijving van een kind van vijf jaar. Daar moest ik meteen aan denken toen je me mailde. Jij zal als vader van De Spanningsblog wel het beste weten of deze beschrijving ook geldt voor jouw vijfjarige. Mijn commentaar vind je onder de stellingen. (Bron: Famidoo.be)

- 'Op vijfjarige leeftijd start voor je kind 'een kalmere periode', waar crisissen en woede uitbarstingen verminderen. Het is duidelijk dat hij gegroeid is!'
De Spanningsblog heeft geen kalme periode nodig. Hij is één van de belangrijkste bronnen van nieuws over de thrillerwereld. Aan zo'n site is er echt nood. Ik mis bijvoorbeeld de berichtgeving van De Papieren Man, de blog van Dirk Leyman, die er vorig jaar mee stopte.

- 'Je kleine deugniet is nu ook 'een gepassioneerde gesprekspartner' geworden: hij argumenteert, maakt zijn opinie kenbaar, probeert zijn omgeving te begrijpen... Je merkt al gauw dat zijn 'woordenschat' veel rijker is geworden.
Om zo'n blog op te starten, heb je zeker een gepassioneerde thrillerliefhebber nodig. Ik vind het fijn dat De Spanningsblog niet alleen nieuws brengt, maar dat er regelmatig ook een opinie doorschemert of zelfs openlijk wordt geuit. En de woordenschat, die was de afgelopen jaren al dik in orde.

- 'Op deze leeftijd probeert hij ook meer 'vriendschappen' aan te knopen. Hij kan heel toegeeflijk zijn t.o.v. zijn omgeving. Hoewel er nog af en toe wat ruzies zijn met broers en zussen.'
Ruzies met broers en zussen, zou dat dan met sites zijn die wel gratis exemplaren van boeken weggeven?

- 'Hoewel hij duidelijk 'de beleefdheidsregels' kent, zal je die toch nog af en toe moeten herhalen. Je kind is heel bewust en fier dat hij groter wordt, dit zal hem stimuleren om zijn autonomie te versterken.'
Beleefdheid is vanzelfsprekend belangrijk. Maar de beleefdheid mag natuurlijk een vleugje spot of ironie niet in de weg staan. Als een auteur zichzelf niet kan relativeren, doet De Spanningsblog dat wel in zijn plaats.

- 'Tenslotte zal hij ook je aandacht trekken op je 'tegenstellingen en tekortkomingen'. Vooral als jij vergeet om je gordel om te doen in de auto of bij het schrikken even hardop scheldt.
De Spanningsblog houdt auteurs aan hun woord. Als je beweert de beste thriller van het jaar geschreven te hebben, kan je dat maar beter ook gedaan hebben.

'Kortom, je gaat als ouder 'een sereen en aangenaam jaar' tegemoet. Je lieveling zal niet anders willen dan je te behagen. Profiteer ervan! Want ook deze fase is gelimiteerd in tijd. Het daaropvolgende jaar zal hij weer wat moeilijker in de omgang worden...'
Dat belooft voor de zesde verjaardag...''
(Bram Dehouck won in 2010 de Gouden Strop met zijn thriller 'De minzame moordenaar'. Zijn meest recente boek 'Een zomer zonder slaap' staat op de longlist voor de Gouden Strop 2012.)

BAVO DHOOGE: ,,Al vijf jaar lang vertelt De Spanningsblog een Story, een goed verhaal, in korte Segmenten of feuilletons, zoals de avonturen van Zola al zolang geleden. Zoals het hoort kijkt ondergetekende schrijver elke ochtend reikhalzend uit naar het volgende 'avontuur', 'hoofdstuk' of 'Spannende Scène'. De Site staat ook boven in mijn bladwijzerlijst. Een zakelijke, korte, maar krachtige Schrijfstijl, een zeker zacht rebels karakter, de nodige flair én bovenal een liefde voor de Spannende roman: de nodige ingrediënten zijn aanwezig voor een lange reeks. Vijf Sterren.''
(De Vlaamse schrijver-scenarist Bavo Dhooge heeft tientallen thrillers, romans en verhalenbundels op zijn naam staan, waarvan de titels alle beginnen met een S. Dhooge won De Diamanten Kogel met de thriller 'Stiletto Libretto'.)

ALEX VAN GALEN: ,,De Spanningsblog is internet op z'n best. Een onmisbare, informatieve site waar je het laatste nieuws kunt vinden over thrillers en hun schrijvers, heet van de naald. Gemaakt met passie, kunde en een vleugje azijn. En voor al dat moois nemen we Peter Kuijt graag op de koop toe.''
(Alex van Galen schrijft naast thrillers en romans ook scenario's voor televisieseries. In mei verschijnt zijn nieuwste thriller 'Ideale ouders'.)

JUDITH VISSER: ,,De Spanningsblog! Het bezoeken ervan is een gewoonte geworden, iedere ochtend wanneer ik na het opstarten van mijn computer langs mijn lijstje met favorieten surf. Toen ik er een paar jaar geleden via Google voor het eerst op terechtkwam, dacht ik dat de site werd bijgehouden door een of meerdere studenten die als liefhebberij thrillers lazen en bespraken. Pas later ontdekte ik het bestaan van Mister Spanningsblog himself, Peter Kuijt, de man wiens scherpe pen bij sommige collegaschrijvers geliefd maar ook gevreesd is!

Samen met Crimezone beschouw ik De Spanningsblog als de site waar je in een oogopslag het laatste nieuws uit thrillerland vindt. Mijn favoriete onderdelen zijn de recensies, het 'wordt verwacht'-overzicht en de columns van Peter de Zwaan. Dat er soms dagenlang niets nieuws op de site staat zullen we Peter Kuijt dan maar vergeven, hij heeft het ongetwijfeld erg druk met zijn studie ;)
(4 sterren)''
(Judith Visser studeerde voor voedingsdeskundige, maar koos toch voor het schrijven. Haar thrillerdebuut 'Stuk' werd genomineerd voor de Gouden Strop 2009. Haar laatste thriller heet 'Time-out'.)

JAC. TOES: ,,Ik weet niet waarom mijn vader De Spanningsblog dagelijks bezocht. Zijn hele leven heeft hij geen enkele misdaadroman gelezen. Het genre boezemde hem afkeer in. Misdaadromans moesten het volgens hem vooral hebben van leedvermaak en misdaadromanciers waren sensatiezoekers die op de narigheid in de wereld parasiteerden.

Op zijn 83ste begon hij aan een kortstondige computercarrière, als paardenmiddel tegen de eenzaamheid. Een paar maanden lang keek hij naar nieuwssites die hem een blik op een maatschappij boden waarin alles per minuut leek te veranderen en die zich tegelijkertijd bleef herhalen. Het verveelde hem snel, maar De Spanningsblog ontpopte zich tot een blijvertje. Hoe hij daarop terechtkwam, is me een raadsel. Waarschijnlijk heeft een van de talloze thuiszorgmevrouwen hem erop attent gemaakt. In ieder geval was hij een tijdlang goed voor een redelijk aantal hits.

'Die Kuijt schrijft niet beroerd', zei hij toen ik een keer meekeek.

Dat was een compliment.

'O ja?' zei ik.

'Hij zeurt tenminste niet zo.'

Dat betekende dat hij De Spanningsblog hem beviel vanwege een directheid die hij van het Noord-Hollandse platteland kende.

'Hij heeft humor ook.'

Hij bedoelde de gemengd ironisch-objectieve toon waardoor de journalistieke afstandelijkheid werd opgevrolijkt met steken onder water. Daar hield hij wel van.

'Doet die Kuijt aan sport?'

'Ongetwijfeld', zei ik.

'Dat zie je terug in die stukjes.'

Hij draaide weg van het scherm.

'Hij heeft het ook over jou.'

Een tijdje later ging hij dood. Mijn misdaadromans heeft hij nooit gelezen, maar via De Spanningsblog wist hij in ieder geval dat ze bestonden.
(Jac. Toes won met 'Fotofinish' de Gouden Strop 1998. Kuijt zat toen in de jury. Daarna volgden nog vele thrillers. De laatste jaren schrijft hij samen met de Duitser Thomas Hoeps een reeks thrillers, de meest recente heet 'Hoogste bod'.)

MARELLE BOERSMA: ,,Een imago opbouwen als zure recensent. Je moet het maar durven. Maar Peter Kuijt heeft het gedaan, en hij is er goed in. Hieraan herken je zijn eigen artikelen op de Spanningsblogspot direct. Gelukkig staan er ook leuke wetenswaardigheden en interviews op en - dat moet gezegd! - hij is akelig actueel. Maar een onsje minder zuur, mag van mij wel.''
(Marelle Boersma is, zoals ze stelt op haar website, 'schrijfster, columniste, workshopleider, schrijfcoach en mensenmens'. In haar boeken schrijft ze over actuele misstanden in de maatschappij, zoals het volgens haar gebrekkig functioneren van Jeugdzorg.)

ELVIN POST: ,,Mijn boeken komen er bij jou doorgaans niet erg positief af. Ik was daarom een beetje verbaasd door de uitnodiging iets te schrijven naar aanleiding van het vijfjarig bestaan van De Spanningsblog. Dat gezegd hebbende: als liefhebber van thrillers in een tijd waarin de media steeds minder aandacht besteden aan boeken, en in de wetenschap dat smaken nu eenmaal verschillen: ik hoop dat de collega's wier boeken meer aan jouw criteria beantwoorden de vruchten plukken van een mooie bespreking op jouw site en dat nog lang zullen doen.''
(Elvin Post won met zijn debuut 'Groene vrijdag' de Gouden Strop 2004. Daarna volgden nog drie thrillers, waaronder het fraaie 'Geboren verliezers'. Post recenseert ook misdaadromans voor het AD.)


En als laatste kwam binnen - gelijk een echte politieman:

SIMON DE WAAL: ,,De Spanningsblog is altijd een bron van kennis, en van vermaak. Van mild ironische stukjes, tot regelrechte aanvallen in al dan niet zure columns, tot nieuwsgierig makende recensies – het is er allemaal. Ook de Geliefde Beheerder van het Blog is iemand die van controverse houdt en als een echte journalist altijd op zoek is naar een prettige scoop.

Ook op andere fora is hij regelmatig actief, wat tot interessante discussie kan leiden die niet door iedereen op hun ware ironie, cynisme en plagerij begrepen wordt. Maar dat geeft niet, want uiteindelijk komt het altijd wel weer goed.

Ook met de gezonde concurrentie met collega-sites zit het wel goed. Af en toe wordt er even fijn op gewezen dat een bepaalde primeur toch echt van De Spanningsblog afkomt, want, ere wie ere toekomt, de blog heeft het vaak bij het juiste eind wat scoops betreft.

Het is knap om zoiets vijf jaar vol te houden, in weer en wind en in voor- en tegenspoed. Het is het beste bewijs dat Peter Kuijt of een stijfkoppige doorzetter is, of dat de site in een ware behoefte weet te blijven voorzien. Ik denk dat het een gelukkige combinatie van de twee is.

Gefeliciteerd!''
(Simon de Waal is behalve rechercheur zware misdaad in hartje Amsterdam ook auteur van diverse politieromans (samen met Appie Baantjer) en thrillers. Zijn thriller Cop vs Killer wordt maandag 16 april als Telefilm op televisie uitgezonden. Kijk die dag op de blog voor een artikel over Simon de Waal.)