Uitgesproken (4)

'VROEGER WAS SCHRIJVEN OVER GEWELD UITSLUITEND VOORBEHOUDEN AAN MANNEN'

Regelmatig terugkerende rubriek met soundbites van thrillerauteurs uit interviews over het edele ambacht van het schrijven en over misdaadliteratuur. Hieronder opnieuw een tiental - onsterfelijke - uitspraken gedaan in interviews die in het archief van deze blog te vinden zijn. By the way, de illustratie is van Corine Hartman, thrillerauteur en kunstschilder. Haar nieuwe boek 'Schijngestalten' verschijnt eind deze maand.

PRETENTIELOOS
,,Ik zal niet zeggen dat ik Appie Baantjer zo'n goede auteur vind, maar die man heeft wel enorme verdiensten voor het misdaadgenre in Nederland. Heel veel mensen lezen zijn boeken. Appie zal de eerste zijn die zegt: ik schrijf pretentieloos, maar hij heeft tenminste het pad geëffend voor de misdaadliteratuur. Hij zal nooit de Gouden Strop voor de beste thriller winnen, maar ik zou zeggen: geef die man een prijs voor zijn hele oeuvre. Hij verkoopt 120.000 boeken per keer, daar kunnen [René] Appel en ik niet aan tippen.'' Tomas Ross (2003). NB: In hetzelfde jaar ontving Baantjer de Meesterprijs van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs.

DOL OP ELLENDE
,,Het is grappig, als je in een drukke straat in Schotland een steen gooit, weet je zeker dat je iemand zult raken die thrillers schrijft. Het genre is 'booming'. Schotten zijn dol op misdaadliteratuur, en hoe donkerder, hoe beter. Wij beschouwen melancholie meer als een normale emotie dan bijvoorbeeld blijdschap. Het is dus niet zo raar dat lezers uit Schotland mijn boeken nog tamelijk vrolijk vinden: wij Schotten zijn dol op ellende.'' Denise Mina (2007)

NOGAL UITBUNDIG
,,Mijn fantasie is altijd nogal uitbundig geweest. Als ik als kind weer eens te laat thuis kwam, verzon ik dat ik ontvoerd was door een groep mensen en ergens vastgehouden, waardoor ik op geen mogelijkheid op tijd voor het eten kon zijn. Op een gegeven moment kreeg mijn moeder er kennelijk genoeg van, ze kocht voor mij zo´n boek met blanco pagina´s. Toen ging ik los.'' David Baldacci (2007)

BESCHADIGDE WAAR
,,Niemand zal mijn collega-auteur Michael Connelly vragen naar het geweld in zijn boeken. Mij voortdurend. Mensen verwachten zo'n stijl kennelijk niet van een vrouw. Vroeger was schrijven over geweld uitsluitend voorbehouden aan mannen, een uitzondering daargelaten. Zij schreven niet over de gevolgen van een misdrijf voor een slachtoffer, en zeker niet voor een vróuwelijk slachtoffer. Kijk naar de misdaadliteratuur in de veertiger en vijftiger jaren, en zelfs in de sixties. Het vrouwelijke slachtoffer werd aan het einde van het boek meestal vermoord, omdat de auteurs geen raad wisten met haar. Beschadigde waar maak je het beste af, om het maar grof te zeggen.'' Karin Slaughter (2007)

VRIJHEID VAN SATIRE
,,Het boek valt binnen de grenzen van entertainment. Ik benut de vrijheid van satire op machthebbers, een onderdeel van onze democratische vrijheid. Je moet alles wel erg letterlijk nemen als je dit boek beschouwt als een feitelijk portret van iemand.’’ Robert Harris in 2007 over het boek 'Geest', waarvan de verfilming onder de titel 'The Ghost Writer' deze week in première ging.

GOEDKOPE ROMANNETJES
,,Ik had een collega die goedkope romannetjes schreef. Ze waren behoorlijk slecht en dus dacht ik: dat moet ik beter kunnen. Ik besloot dat ik vijftien afwijzingen van uitgeverijen zou accepteren, lukte het dan niet om mijn boek gepubliceerd te krijgen, dan zou ik ermee stoppen.'' Kathy Reichs (2007)

OP WELKE TOON
,,Het mooiste is om, ook in een thriller, in dialogen alles te zeggen. Ik zou het zo goed willen kunnen dat ik er zelfs niet bij hoef te zeggen op welke toon iemand iets zegt, maar dat je dat aan het woord kunt zien. Ik ben dan ook niet van plan mijn hele leven lang alleen thrillers te schrijven.'' Nicolet Steemers (2007)

KAAL EN REGISTREREND
,,Ik heb alle moraal uit mijn boeken weggesneden. Kaal en registrerend moet het zijn. De wereld zoals-ie is. Geen moraal van mijn kant.'' George Pelecanos (2006)

EXHIBITIONISTISCH
Ik weet niet wat dat met me is. Je wilt worden gelezen, als schrijver, je wilt erkenning. Je bent exhibitionistisch. Maar ondertussen ook zo vreselijk bang. Het is alsof je in het openbaar je kleren uittrekt, met altijd de angst dat de mensen je lichaam niet mooi zullen vinden.'' Sara Paretsky (2003)

ONTSTOPPINGSMIDDEL
,,Ik zat te grinniken tijdens het schrijven, erg hè? Ik bedacht dat ik vooral normale huishoudelijke artikelen wilde gebruiken in de gruwelscènes. Een hamer en spijker, ontstoppingsmiddel, dat soort dingen. We hebben veel artsen in onze kennissenkring. Dat was erg handig, omdat ik moest weten of bepaalde medische handelingen mogelijk waren. Op een ochtend reed ik naar de bank, toen ik een oude vriend van de familie, een eerstehulparts, zag lopen. Ik stop, draai mijn raampje open, en vraag hem: 'Hé Frank, ik wil je even wat vragen. Is het mogelijk om eigenhandig iemands milt te verwijderen, of lukt dat je niet zonder hulp. Hij legt het me zonder blikken of blozen uit, waarop ik hem bedank, mijn raampje weer dichtdraai en weg rij. Tot op de dag van vandaag heeft hij me nooit gevraagd waarom ik dat wilde weten. Maar zoals ik al zei, verder ben ik best heel normaal.'' Chelsea Cain (2008)