Tomas Ross - Het meisje uit Buenos Aires (2009)

Uitzonderlijk complexe intrige

(Door Hans Knegtmans)

Iedereen lijkt te denken dat de titel van Tomas Ross' nieuwe misdaadroman naar prinses Máxima verwijst. Alsof de schrijver de jongmiddelbare moeder een 'meisje' zou noemen!

De lezer begrijpt echter binnen enkele hoofdstukken dat hij in werkelijkheid de 24-jarige Carmen Lugones op het oog heeft, dochter van een Argentijnse journalist die in 1978 van de aardbodem verdween.

Niet dat het veel uitmaakt: beide interpretaties leiden zonder omwegen naar het Oranjehuis, het favoriete studie- en speculatieobject van onze meest kritische royalty watcher.

Het verhaal speelt in 2003. Prins Bernhard leeft nog, Máxima is zwanger van haar eerste kind, Jorge Zorreguieta heeft het onderzoek naar zijn politieke verleden glansrijk doorstaan en Carmen eist tien miljoen dollar plus rehabilitatie van haar vader. Een gesprek onder vier ogen met onze kroonprinses is de eerste stap in haar strijdplan.

Zij vormt niet de enige bedreiging voor de Oranjes. Ook Edwin de Roy van Zuydewijn, vals en inhalig als altijd, hoopt het koninklijk huis een poot te kunnen uitdraaien. Arme Máxima! En vooral arme Willem-Alexander, die nooit is bijgepraat door zijn vrouw, en van geen toeten of blazen weet.

Het meisje uit Buenos Aires toont Ross in zijn favoriete gedaante, namelijk als herschrijver van de vaderlandse geschiedenis. Alle fictieve romanpersonages, hoe zorgvuldig ook beschreven, ontlenen hun bestaansrecht uitsluitend aan de intrige. Dat geldt zowel voor Hartman Veenendaal, leraar klassieke talen die gaandeweg een steeds belangrijkere rol krijgt, als voor Kaplan, een chantabele ritselaar die door 'Roy' wordt gecharterd om in te breken in villa Eikenhorst.

Halverwege het boek introduceert Ross een nieuwe romanfiguur in de persoon van rechercheur Peter Lodz. Mogelijk vond hij dat het verhaal een werkelijk sympathiek personage wel kon gebruiken. Maar het lijkt waarschijnlijker dat de nieuweling hem een alibi verschafte om de uitzonderlijk complexe intrige nog eens rustig te recyclen. En dan nog heeft de politieman het gevoel 'dat elk nieuw feit hem verder het bos in stuurt'.

In de interviews die de auteur over het boek heeft gegeven, gaat het steevast over het koninklijk huis. Nooit heeft Ross het over de compositorische kwaliteiten of over de fictieve personages die hij bedenkt. Die kwaliteiten spelen in zijn versie van quasi-journalistiek geen rol. En ook de lezer zal het worst zijn. Ross is een broodschrijver zonder literaire pretenties. In Het meisje uit Buenos Aires pakt dat heel behoorlijk uit.

Tomas Ross - Het meisje uit Buenos Aires. Uitgeverij Cargo, 367 pag.

(Bron: Het Parool)