Patrick de Bruyn - Verdoemd (2006)

Antistoffen tegen de angst

(Door Peter Kuijt)

'Hoe kun je als volwassene je minderjarige kinderen respect leren hebben voor de wetten en regeltjes die het samenleven mogelijk maken als je iedere dag in de media hoort hoe die met het grootste gemak met voeten worden getreden of belachelijk worden gemaakt?'

Ziedaar de motivatie die de Vlaamse misdaadauteur Patrick de Bruyn (1955) onlangs gaf in een interview voor het schrijven van zijn roman Verdoemd. Het is zijn vijfde thriller en overigens niet de eerste waarin De Bruyn wijst op de gevaren in het verkeer. 'Een misdaadauteur die verlegen zit om een agressieveling, hoeft maar in de auto te stappen en in de file om zich heen te kijken. Keuze genoeg', aldus De Bruyn.

In Verminkt uit 2004 schreef De Bruyn vol suspense over twee heethoofden in een terreinwagen die verhaal komen halen bij een automobilist die hen hindert. In Verdoemd, waar De Bruyn overigens en passant in één zin de crux van De Da Vinci Code prijsgeeft, gaat een automobiliste over de schreef als ze een slak in een Renault Kangoo inhaalt en op een zebrapad een vrouw aanrijdt. 'Ze hoort amper het geluid van een aanrijding. maar de vrouw tolt en valt neer. En het dekentje dat ze tegen zich aan geklemd hield, ligt op het zebrapad. Roerloos.' En de reactie van de automobiliste: doorrijden. Maar haar leven is veranderd in een leven lang achterom kijken.

Thrillers bezweren de angst, beweert De Bruyn in het interview met thrillerkenner Ine Jacet. 'Als je erover leest of er een film over ziet, zijn het gevaren die anderen ondergaan.' 'Misdaad is vreselijk om te ondergaan, maar zo fascinerend om naar te kijken.' Dat zegt een van mijn personages in Verminkt. 'Door erover te lezen creëer je als het ware antistoffen tegen de angst.'

Patrick de Bruyn - Verdoemd. Uitgeverij Manteau, 297 pag.