Bavo Dhooge: 'Het boek viel tussen twee stoelen'
Welk literair genre je ook beoefent, je debuut blijft een bijzonder iets. Vrij van de druk van uitgevers, recensenten en lezers is ineens jouw eerste proeve van bekwaamheid daar. De Spanningsblog vroeg thrillerauteurs met een aantal boeken op hun naam een 'trip down memory lane' te maken en hun debuut met de kennis van nu eens tegen het licht te houden. Vandaag: De Vlaamse schrijver Bavo Dhooge. 'Ik zou het helemaal anders aanpakken.'
Wanneer heb jij voor het laatst een blik geworpen in jouw debuut Spaghetti?
Bavo Dhooge: 'Toevallig gisteren nog omdat ik op het punt sta te verhuizen en al vijftig van de 120 kartonnen dozen heb gevuld met mijn meer dan vijfduizend boeken. Het stond al die tijd braaf in mijn eigen boekenkast met meer dan honderd titels van mijn eigen hand, en al die tijd heb ik het nooit meer ingekeken.'
Hoe verliep destijds de reis van de eerste woorden op papier naar daadwerkelijke publicatie?
'Heel erg moeilijk. Na vier jaar ploeteren en een classeur vol beleefde weigeringen van alle uitgeverijen in Nederland had ik eerlijk gezegd de moed al opgegeven, tot ik ineens een positieve brief kreeg van een hele kleine Vlaamse uitgeverij, Zuid & Noord, waarvan de uitgeefster de dichteres Edith Oeyen was. Zij geloofde in mij en ik ben haar nog altijd heel dankbaar.'
 |
| Bavo Dhooge mailde een foto van Spaghetti en spaghetti |
'Het was een kleine druk van amper vijfhonderd of duizend exemplaren, denk ik. Ik heb wel op mijn allereerste boekvoorstelling meer dan tweehonderd stuks verkocht.'
Wat waren destijds de reacties van pers en publiek?
'Weinig of geen. Welgeteld één recensie in het Vlaamse magazine KNACK. Het kwam erop neer dat ze deze literaire thriller aan de ene kant te filosofisch vonden om spannend te blijven en aan de andere kant te weinig om het lijf hebben om voor de pulpversie van Waiting for Godot door te kunnen gaan.
Met wat voor gevoel kijk je naar jouw eerste thriller?
'Met gemengde gevoelens. Het boek viel tussen twee stoelen. Er was geen spannend plot of ontknoping. Wel twee sympathieke hoofdpersonages. Er is wel al een indicatie van mijn filmische, sobere schrijfstijl, veel sfeer, veel rake dialogen en een voorliefde voor film. Wist je trouwens dat Spaghetti in 2010 al werd verfilmd tot een langspeelfilm (met opnames in Saint-Tropez) door regisseur Jimmy Hendrickx, al was het allemaal vrij rock-'n-roll en guerrilla waardoor het nog altijd wachten is op een verdeler.'
Zou je, met de inmiddels opgedane kennis en schrijfervaring, nu een ander debuut hebben geschreven? Zo ja, wat zou je er aan veranderen?
'Ik zou het helemaal anders aanpakken en ik heb voor mezelf dit boek herschreven als tweede kans, met Scrabble Man, mijn derde 'L.A. thriller' uit 2011. Daarin heb ik het uitgangspunt behouden (twee gangsters gijzelen een bekende Hollywoodacteur en leggen alles op film vast), maar heb het allemaal veel komischer, filmischer en verhalender gemaakt. Ik kan dus zeggen dat het toch allemaal nog is goedgekomen.'
Bavo Dhooge (Gent, 1973) maakte zijn literaire debuut in 2001 met de roman Spaghetti. Sedertdien publiceerde hij meer dan 100 'S-boeken': literaire romans, thrillers, verhalenbundels, westerns, jeugdthrillers, griezelboeken, sciencefiction en kinderboeken, waarvan de titels allen beginnen met een 'S'. Daardoor kreeg hij de bijnaam 'S-Express'.
Dit jaar viert hij zijn twintigjarig jubileum als schrijver met de publicatie van twaalf boeken in één jaar (elke maand een op een exclusieve oplage van honderd exemplaren). Meer info vind je op deze site waar je ook de boeken kunt bestellen.
Dennis en Co, twee sympathieke boeven, hebben het magistrale idee opgevat om een hoogst originele film te draaien. Ze gijzelen de beroemde method actor Alec Bachman in diens buitenverblijf in Zuid-Frankrijk en leggen daarbij alles op film vast. 'Het leven is één grote set', zegt Dennis. Maar na verloop van tijd komen de twee tot het besef dat er niets wezenlijks gebeurt in de film. Uiteindelijk komen ze voor een moeilijke keuze te staan... 'Real life seems to have no plots'. Of toch? Wat is echt en niet echt?
Spaghetti gaat in de eerste plaats over authenticiteit, maar ook over het nut van plotpoints in een film, over Hemingway en Ed Wood. Deze zwarte komedie is de pulpversie van Waiting for Godot, met veel aandacht voor een opmerkelijke vriendschap tussen twee losers, gekruid met alle elementen van een broeierig kamerspel à la Polanski.
Lees ook:
René Appel vertelt hier over zijn debuut Handicap
Loes den Hollander vertelt hier over haar debuut Vrijdag
Corine Hartman vertelt hier over haar debuut Schone kunsten
Peter de Zwaan vertelt hier over zijn debuut Dietz
Lieneke Dijkzeul vertelt hier over haar debuut De stille zonde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten