Niet belangrijk genoeg (column, 2019)

Je moers taal



(Door Peter de Zwaan)

‘Ja, jongen, je krijgt waar je om vraagt.’ Ik heb het vaak gehoord en het hoort thuis in de afdeling domme spreekwoorden, gezegden en uitdrukkingen. 

Als ik kreeg waar ik om vroeg dan belde de baas van de Staatsloterij om te vertellen dat ik die 17,3 miljoen heb gewonnen. Vraag ik al een dikke zestig jaar om en hij scheept me twee keer per jaar af met een eigengeldje.

Je krijgt helemaal niet waar je om vraagt, je krijgt schimpscheuten.

Om het woord dystopisch. Iedereen schijnt het te kennen, behalve ik. En ik onthoud de betekenis nog niet ook. Nog een woord dat steeds weer wegebt en het verdomt een plek in een hersenkwab te zoeken: megalomaan.

Ken je dat ook al niet? Jawel hoor, ik ken het, ik weet alleen niet goed wanneer ik het moet gebruiken. Mijn ouders zeiden: spreek je moers taal en mijn moer had het nooit over megalomaan. Ook niet over dystopisch.

Ze had het evenmin over websites, want die waren er niet voor meneer Alzheimer bij haar aan kwam kloppen. Gelukkig maar, want er wonen in websiteland mensen met tenen waar mijn moeder met liefde op was gaan dansen.

Tenen die zeiden dat ze hartstikke veel aan de Gouden Strop hadden gedaan en zo. Dat iedereen alles van en over de Strop-genomineerden had geweten als iedereen hun website maar had bezocht.

Dat ik er in mijn stukje over de uitreiking van dit jaar bij vermeldde dat ik er een handje van heb net toevallig de goede websites niet te bezoeken, deed er niet toe.

Er was ook iemand die me vol liefde en begrip toesprak en daarom leg ik de bedoeling met evenveel liefde en begrip nog een keer uit. Mensen die dagelijks de goede en beslist nuttige websites bezoeken waarin veel (‘alles,’ zeggen websiters graag) te lezen is over de Strop zijn geweldig op de hoogte. Maar, en schuif de tenen maar naar voren, ik weeg 85 kilo dus het kan aankomen: het gaat me niet om kennis van geharde liefhebbers, het gaat me om de mensen die best een misdaadroman willen kopen als ze maar wisten van wie en waarom.

Het kan zijn dat het Journaal de winnaar in beeld heeft gebracht en het kan zijn dat Radio 1 er twaalf keer hetzelfde item over heeft uitgezonden. Maar ik heb het gemist en ik ben niet bestraffend toegesproken door lezers die het wel hebben gezien/gehoord. Ik vrees dat de Strop domweg niet belangrijk genoeg werd bevonden. Ik heb de tijd meegemaakt dat je je kop terugzag in het Journaal als je de Strop won, dat Radio 1 een interview wilde en dat de kranten die er toe deden er artikelen dan wel interviews over plaatsten. Tijdschriften kwamen wat later en dat was mooi, dan bleef je in de aandacht.

Prachtig, de websites waar de kenners komen, schitterend de blogs die alles melden wat te melden valt. Maar ik ben een krantenman. Ik wil nieuws over de Strop voor mij zien, op tafel, tijdens het ontbijt, met foto en samenvatting van de feestelijke uitreiking.

Zolang dat niet gebeurt, ga ik herhalen waar ik mijn vorige stukje mee eindigden.

De Gouden Strop. Mooie prijs, maar, godverdegodver: voor wie?