(Door Peter de Zwaan)
Bijna Thriller Tiendaagse. Mooi moment om te schrijven over iets anders: de Maand van het Spannende Boek, drie hoofdletters. Hij was bedacht door schrijvers van misdaadromans die vonden dat er een beetje geschopt diende te worden tegen de Boekenweek. Zij, die van dat literaire, een week, wij, jongens van de gestampte pot, een maand, lekker puh. De onruststokers kozen voor juni, want die maand lag lekker tegen de vakantietijd aan en als eind mei het vakantiegeld kwam dan kon iedere werknemer ermee terecht in de boekwinkel voor het betere leeswerk.
De hoofdletters gingen gaandeweg van de maand af, maar het bleven vier weken en omdat de prijs Gouden Strop toen nog telde, werden er behoorlijk wat boeken verkocht. Helaas voornamelijk van Amerikanen en later van door relatieproblemen in drank gedrenkte Scandinaviërs, maar er ging ook wel wat Nederlands spul weg dus wij, misdaadauteurs, mochten niet klagen.
Dat is me vooral bijgebleven: dat wij niet mochten klagen.
Van wie niet eigenlijk? Als wij willen klagen dan klagen we toch een eind weg? We moeten toch iets als we de verkoopcijfers van het afgelopen jaar hebben gehoord?
De Maand werd maand en toen gebeurde er iets waarvan de achtergrond menigeen is ontgaan: de maand moest twee weken en een paar dagen worden. De Weken van het Spannende Boek; de hoofdletters zijn van mij, om er nog iets van te maken.
Ik vroeg wel eens aan mensen van wie ik dacht dat ze het konden weten: ‘Wie kwam toch op het idee om van die maand twee weken te maken?’
Het kwam er altijd op neer dat het ‘de boekhandel’ was. Die kon vier weken spanning niet aan. De inkopers van de grotere ketens bezweken al als ze alleen maar dachten aan langdurige spanning. Zij hadden te maken met uitgevers die wilden en boekhandelaren die niet wilden.
Dat werd me verteld en, makkelijk te beïnvloeden mannetje dat ik ben, ik geloofde het.
Tot ik, niet lang geleden, een boekhandelaar hoorde uitbarsten.
‘Wij dat bedacht? Helemaal niet, hoe kom je op het idee. Ik niet in elk geval. Een maand die twee weken moest worden, kom nou.’
Vlammetjes in haar ogen. Ze meende het en ze kende collega’s die er net zo over dachten.
De weken van het spannende boek zijn in de praktijk teruggebracht tot een dikke week. Ergens in juni valt in sommige etalages iets spannends te zien. Buitenlanders bij voorkeur. Bij sterke voorkeur. Bekende namen die je ook in de etalages ziet als het juli is, of november. Wat dat betreft, kunnen we meteen overgaan tot de Dag van het Spannende Boek, neem een zondag dan kan iemand die zes dagen zijn winkel open heeft gehad met een gerust hart zeggen dat hij dat wel genoeg vindt.
Blijft het feit dat iemand heeft doorgedrukt dat de Maand ingekort moest worden. Wij, schrijvers, zijn het niet, voor zover ik weet. De uitgevers niet. De boekhandel blijkbaar ook niet, in elk geval niet unaniem. Maar wie dan wel?
Mail het als je het weet. Niet bellen, niet Facebooken, mailen. Nu wil ik het weten ook. Omdat ik bij vlagen een nieuwsgierig mens ben.
Deze column is ook te lezen op www.peterdezwaan.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten