Beter dan de laatste (nieuws, 2009)

BOEK RANKIN MOET LEESZIN AANWAKKEREN

Hij mag dan wel met pensioen zijn gestuurd, het gerucht gaat dat de beroemdste - fictieve - rechercheur in Edinburgh niet de dagen zit af te tellen in een comfortabele leunstoel, met pantoffels aan en een pijp in de hand. ,,Hij is daar ergens buiten bezig, ik betwijfel dat John Rebus van een rustige oude dag geniet'', zegt zijn geestelijk vader, de Schotse bestsellerauteur Ian Rankin. ,,In het beste geval is hij - als burgerman - toch nog werkzaam voor de politie in Edinburgh, waarschijnlijk houdt hij zich bezig met 'cold cases', iets wat gepensioneerde politiemensen vaker doen. Ik heb het gevoel dat ik nog wat met hem te stellen krijg.''

Ook al is John Rebus met pensioen, de 48-jarige Rankin zit zelf niet stil. Sinds het laatste Rebus-avontuur is er een nieuwe thriller verschenen, 'Doors Open'. Later dit jaar verschijnt er een 200 pagina's tellend stripboek, getiteld 'Dark Entries'. Momenteel schrijft hij aan een nieuwe thriller, dat zich afspeelt in de Schotse hoofdstad.

Zijn meest recente project is getiteld 'A Cool Head', een thrillerachtige novelle, die op 5 maart, World Book Day, wordt gepubliceerd. Het boek maakt deel uit van de 'Quick Read'-serie, een reeks boeken voor mensen die het plezier in lezen zijn kwijtgeraakt of voor hen die moeite hebben met lezen.

Rankins fictieve wereld is ver verwijderd van zijn leven thuis met zijn vrouw Miranda Harvey en hun twee zonen Jack (16) en Kit (14). De laatste lijdt aan het Angelman syndroom, een zeldzame genetische afwijking, met als gevolg dat Kit blind is en niet in staat is te lopen of te spreken. ,,Ik maak me zorgen over het feit dat mijn jongste zoon nooit in staat zal zijn om voor zichzelf te zorgen'', zegt Rankin. ,,Hij is nu veertien, maar spoedig na zijn geboorte wisten we dat hij altijd vierentwintig uur per dag zorg nodig zou hebben.''
,,Hij zal nooit praten en, hoewel we blijven hopen dat hij eens zal lopen, kan hij dat nu nog steeds niet. Hij kan zichzelf wat eten toestoppen, maar hij kan zichzelf niet aankleden. En wij proberen hem nog steeds zindelijk te maken.''

Rankin en zijn gezin zijn onlangs van een korte vakantie uit Bermuda teruggekeerd. Een experiment dat hij niet snel zal herhalen, zegt de schrijver. ,,Kit heeft nog nooit een zes uur durende vliegreis gemaakt. En op luchthaven Gatwick slaagde men erin zijn rolstoel kwijt te maken. We moesten zonder rolstoel terug in een taxi naar Edinburgh. Kit heeft de rest van de dag in de woonkamer moeten wachten op het moment dat men zijn rolstoel kwam afleveren.''

Naar schatting maakt de verkoop van Rankins boeken zeker tien procent uit van alle verkochte misdaadromans in Groot-Brittannië. Toch blijft hij zelf zijn strengste criticus. ,,Je wilt altijd dat jouw volgende boek beter is dan de laatste.''

(Bron: Edinburgh Evening News)

Het oog wil wat (column, 2009)

De abri-babes

(Door Peter Kuijt)

Bij tijd en wijle maak ik in de regio Den Haag - waar ik woon en werk - gebruik van het openbaar vervoer. Dat gebeurt doorgaans bij een spat regen, maar ook tijdens momenten van wanhoop en overtuiging dat ik dat buikje er toch nooit meer af fiets.

Het heeft wat bloed, zweet en ontsporingen gekost, maar sinds enkele jaren rijden er op een steenworp afstand van mijn zilvervisjeswoning met hoge regelmaat de moderne voertuigen van de Randstadrail. Binnen een vloek en een zucht en een hoofdstuk van een spannend boek ben je zo vanuit de buurgemeente op de redactie in het centrum van Den Haag.

Maar vaak vergeet ik een boek in mijn tas te stoppen en dan zit er niets anders op dan wat schaapachtig om je heen te kijken. En dan blijkt maar weer hoe vaak je met de wereld van het boek wordt geconfronteerd.

Zeker nu is dat het geval. Want al enkele dagen voordat de thriller echt verkrijgbaar was kondigden grote posters op de perrons van mijn snelle railverbinding aan dat het nieuwe boek van Saskia Noort 'nu verkrijgbaar is'. De poster toont een - dat mag ook wel eens gezegd worden - fraai door fotograaf Eline Klein gemaakt portret van de schrijfster van De verbouwing.

Als je een beetje oplet, blijkt Saskia Noort op dit moment de Überbabe van de Abri's te zijn. Zoals Mao in Peking en Kim Jong-il in Pyongyang dat zijn stuit je in Nederland overal op haar beeltenis. Op perrons aan beide zijden van de rails en ook daadwerkelijk bij iedere halte. Die eer viel Karin Slaugter overigens vorig jaar te beurt. Tijdens de Maand van het Spannende Boek was zíj de Koningin van de Tramhalte.

Eerder kwam je Esther Verhoef al tegen bij de stempelautomaat voor je strippenkaart. Althans, de cover van Alles te verliezen - met die diep gedecolleteerde groene jurk met inhoud - zag je vaak, alhoewel weer niet zo vaak als haar collega Noort. Maar de Bossche schrijfster zal dit jaar zeker de lezer nog tot vervelens toe aanstaren vanaf zo'n perronbord als de grote 'lokker' voor de CPNB-thrillermaand.

Er zijn trouwens wel gradaties in die aandachttrekkerij. De reden is me onduidelijk, maar posters die de lezer moesten wijzen op de nieuwste thriller van Simone van der Vlugt zag ik onlangs alleen geplakt op de kasten van de lokale energieleverancier. En als er iemand is die dat niet verdient, dan is het de auteur van Herfstlied wel. Simone van der Vlugt is een van de meest sympathieke schrijfsters van het land. Ze kijkt je niet met de nek aan en geeft je toch nog een warme hand als je je niet zo positief over haar werk hebt uitgelaten. Uitgeverij Anthos, wees daarmee toch voorzichtig en let op waar de beeltenissen van je auteurs zijn te bewonderen! Een bijnaam – MeterkastMokkel – is namelijk zo geboren.

Zeg, meneer Kuijt, wordt dit niet een beetje seksistische column? Niet een beetje te veel gefixeerd op schrijvende dames?

Zou heel goed kunnen, per slot van rekening is niets testosterons mij vreemd.

Maar aan de andere kant maken de uitgeverijen het er ook een beetje naar. Want vrijwel uitsluitend auteurs van vrouwelijke kunne begroeten je op perrons en bij de halte. Covers van hun boeken spotten we nog wel eens, maar de door het leven getekende konterfeitsels van Tomas Ross, Charles den Tex, Felix Thijssen, Simon de Waal?

Ik zie ze niet.

Het oog van de uitgever wil kennelijk ook wat...

Saskia Noort - De verbouwing (2009)

Het bal der eenzamen

(Door Peter Kuijt)

Saskia Noort is dé wegbereider van de vaderlandse relatiethriller. In haar kielzog waagden auteurs als Simone van der Vlugt, Esther Verhoef, Loes den Hollander en Marion Pauw ook de sprong en niet zonder succes. Sterker nog, sommige schrijfsters hebben reeds meer dan een handvol behoorlijk verkochte boeken uitgebracht, waarin veelal tot ondergang gedoemde relaties 'gezellig' matchen met moord en doodslag.

Saskia Noort - of 'het leescijferkanon van de lage landen' zoals collega Kluun haar noemt - heeft tot nu toe een betrekkelijk bescheiden oeuvre aan thrillers bijeengeschreven. Na het te verfilmen debuut Terug naar de kust (2003), de opvolger De eetclub (2004) en de zwaar tegenvallende Vinex-soap Nieuwe buren (2006) is De verbouwing pas de vierde thriller van de schrijfster uit Bergen, het geschenkboekje Afgunst uit 2007 even niet meegerekend.

Ze heeft dus ruim de tijd genomen om De verbouwing in de steigers te zetten. Maar het resultaat mag er zijn: op zijn beste momenten is het boek een 'fokking' spannende thriller, om met puberzoon Thom van hoofdpersoon Mathilde van Asselt-Fortuin te spreken.

De titel kan op twee manieren worden uitgelegd. Mathilde verbouwt mensen: zij is plastisch chirurg en heeft zojuist haar eigen kliniek geopend. Ze woont samen met Thom en echtgenoot Rogier in een huis dat ook een grondige facelift ondergaat.

Dat 'samen' moet trouwens niet al te letterlijk worden opgevat. Het huwelijk van Rogier en Mathilde is verre van bruisend te noemen. Terwijl zij druk doet in haar kliniek, zit psychiater Rogier met een burn-out thuis. Hij leeft alleen op als hij met de holistische aannemer Hylke, 'die altijd naar soep ruikt', weer verder kan gaan aan de eeuwigdurende, doch milieuvriendelijke verbouwing. Over Rogier zegt Mathilde: ,,Hij is mijn zoon geworden. Ik kan nooit eens op hem leunen.'' De echte zoon Thom, nerd op school, is de chaos ontvlucht en leeft in een kamer boven de garage, waar hij met zijn Xbox continu bejaarden neermaait. Kortom, Mathilde, Rogier en Thom dansen met zichzelf op het bal der eenzamen.

Ondanks haar niet misselijke salaris kampt Mathilde met een flinke schuldenlast. Dan ontmoet ze Johan, een oud schoolvriendje dat in 'huizen' zit en haar wel uit de problemen wil helpen. Hij investeert in haar kliniek en weet een paar Poolse bouwvakkers die de verbouwing van haar huis tot een goed einde kunnen brengen. Maar het blijkt dat Mathilde een dodelijk pact met de duivel heeft gesloten.

Het schrijven van een thriller in de ik-persoon brengt het gevaar met zich mee dat de hoofdpersoon wat al te veel gaat babbeldebabbelen. Bij Mathilde is dat soms het geval, vooral op momenten als ze zich wel heel erg zielig voelt. Voor de rest is De verbouwing een uitermate vlot geschreven thriller, met rake observaties en knetterende dialogen, waaruit blijkt dat Noort een scherp oog heeft voor de gebleekte tand des tijds. Hoewel er vanaf het begin al onheil broeit, wordt De verbouwing pas na een pagina of honderd een thriller. Maar dan gaat Noort ook loos met een aantal scènes waar de vonken vanaf vliegen. Eén vraag dient zich daarbij wel bij deze lezer aan: kun je met een gebroken enkel fietsen alsof je leven ervan afhangt?

Met haar eerste twee thrillers sleepte Noort een nominatie voor de Gouden Strop in de wacht. Nieuwe buren wilde ze niet inzenden, onder andere omdat ze anderen ook de kans gunde om de prijs te winnen. Haar uitgever kon nog niet zeggen of De verbouwing wel aan de Gouden Strop-jury wordt voorgelegd. Wellicht is dit het juiste moment om het te doen. Echt veel serieuze concurrenten hebben zich nog niet aangediend.

Saskia Noort - De verbouwing. Uitgeverij Anthos, 284 pag.

Prachtig land (nieuws, 2009)

ISRAËL BIEDT MAFFIA-AUTEUR THUIS AAN

De Israëlische president Shimon Peres (links) heeft de met de dood bedreigde Italiaanse maffia-auteur Roberto Saviano persoonlijk uitgenodigd om in Israël te komen wonen. Dat heeft een regeringswoordvoerder vandaag bekendgemaakt. Peres sprak Saviano gisteren en zei hem dat Israël 'een prachtig land is om in te leven'.

Saviano heeft zich niet bepaald geliefd gemaakt bij de Napolitaanse camorra. Hij infiltreerde in het maffianetwerk en beschreef zijn ervaringen in het boek 'Gomorra' (2006). In Italië werden 1,2 miljoen exemplaren verkocht en het boek werd in meer dan veertig talen uitgebracht. Sinds het boek een bestseller is, heeft de maffia wraak gezworen. De camorra kondigde vorig jaar aan Saviano nog voor de Kerst te zullen doden. De schrijver is ondergedoken en wordt 24 uur per dag beveiligd.

Saviano liet vorig jaar weten dat hij Italië tijdelijk wil ontvluchten. ,,Ik wil een biertje drinken in het openbaar, ik wil wandelen'', aldus de auteur destijds.

Saskia Noort (interview, 2009)

'Er groeit alweer een nieuw verhaal in mijn hoofd'

(Door Sonja de Jong)

Ze ontvangt enkele dagen lang journalisten in het Ambassade Hotel in Amsterdam. 'Nee, dat had ik nooit kunnen dromen toen ik Terug naar de kust, mijn debuut, publiceerde. Maar die populariteit voelt alleen maar positief, het legt geen extra druk op me.'

Schrijfster Saskia Noort zit in de bibliotheek van het hotel. Een snelle blik leert dat haar drie eerdere thrillers er op de planken staan. Alleen Afgunst, dat in 2007 als geschenkboekje in de Maand van het Spannende Boek verscheen, ontbreekt. Een tweede blik maakt duidelijk dat de boeken van haar grootste concurrentes, Simone van der Vlugt en Esther Verhoef, ontbreken in de bibliotheek. Noort glimlacht neutraal en laat zich niet verleiden tot commentaar.

Er kan een nieuwe titel bij worden gezet. Op 27 februari verschijnt De verbouwing. 'Absoluut mijn beste boek tot nu toe', vindt ze zelf. 'Natuurlijk zal een schrijver dat meestal zeggen van zijn laatste boek, maar ik meen het echt. Ik leer steeds beter wat ik weg moet laten, waardoor de spanningsboog beter wordt. Maar mijn meest dierbare boek is en blijft Terug naar de kust, mijn eersteling. Gewoon omdat ik me toen voor het eerst echt 'schrijver' kon noemen en omdat daarmee een droom uitkwam die ik al vanaf mijn puberteit koesterde.'

Een droom die Noort aanvankelijk diep wegstopte. 'Ik durfde er niet in te geloven en ging na mijn middelbare schooltijd naar de School voor Journalistiek omdat dat nog het dichtst bij mijn ideaal kwam.' Ze werkte daarna voor bladen als Viva, Marie Claire, Ouders van Nu en had dat met gemak en succes haar leven lang kunnen blijven doen. 'Maar toen ik begin dertig was, begon het steeds meer te kriebelen. Ik heb vrij genomen en mezelf een jaar gegeven om te kijken of ik het kon. Halverwege wist ik het al: dit is wat ik werkelijk wil en of het nou een succes wordt of niet, hier ga ik de rest van mijn leven mee door.'

Maar het werd wél een succes. Terug naar de kust werd genomineerd voor de Gouden Strop 2003 en ook haar tweede, De eetclub, kreeg een jaar later die nominatie. De derde thriller Nieuwe buren werd door de recensenten zeer uiteenlopend ontvangen. 'Ach, dat geldt wel voor al mijn boeken', haalt Noort haar schouders op. 'Dat doet me weinig. Het enige wat voor mij telt is of mijn boeken aan de criteria voldoen die ik er zelf aan stel: een goede spanningsboog, een vrouwelijke hoofdpersoon waar veel mensen zich in kunnen herkennen en daarnaast ook nog op een kleine manier iets maatschappelijks. De vraag wat de lezer er van zal vinden, daar houd ik me onder het schrijven niet mee bezig. Pas als het af is, bij het teruglezen. Dan denk ik wel eens: oei, dat zou wel eens hard aan kunnen komen. Daar lig ik dan wel eens wakker van.'

Ook De verbouwing voldoet weer geheel aan haar eigen criteria. Het begrip 'verbouwing' heeft in dit geval een dubbele betekenis: hoofdpersoon Mathilde is plastisch chirurg en opent haar eigen kliniek waar mensen zich kunnen laten 'verbouwen'. Ondertussen zit zij thuis al anderhalf jaar in de puinhopen van een verbouwing die haar man, een psychiater met een burn-out, bij wijze van therapie probeert uit te voeren. Als zich iemand aandient die de huizenklus snel en deskundig belooft over te nemen, laat Mathilde zich maar al te graag overhalen. Maar daar krijgt zij al snel heel veel spijt van.

'Ik zoek altijd naar een onderwerp dat leeft in de maatschappij en plastische chirurgie is het helemaal op dit moment. Eeuwige jeugd binnen handbereik, iedereen kan zijn eigen schoonheid creëren. Ik spreek daar geen waardeoordeel over uit. Er zitten goede kanten aan, maar ook uitwassen. Ik zou vroeger hard geroepen hebben: dat zal ik nooit laten doen, sleutelen aan mijn hoofd of lijf. Maar ik ben wat dat betreft milder geworden. Ik heb - een flinke tijd geleden alweer - mijn oogleden laten liften, niet om mooier te zijn, maar omdat ze echt op mijn wimpers hingen. Ik hoop zo stoer te zijn dat ik verder zonder ingrepen oud durf te worden.'

Een tweede rode draad in haar boek is de komst van een groep Polen die de verbouwing van het huis snel en goedkoop verricht, tegen minimale betaling. 'Ik vind dat een foute situatie. Je kunt het die mensen niet kwalijk nemen, zij hebben geld nodig. Maar het is in feite een vorm van moderne slavernij. En als ze dan gaan drinken en zich misdragen, wijst iedereen met de vinger naar ze.'

Morgen ligt het boek in de winkel. 'Na elk boek neem ik me voor om een tijdje niet te schrijven, even rust nemen. Want met name die laatste maanden, als je het aan het afronden bent, zijn behoorlijk inspannend. Maar binnen twee weken dient zich alweer iets aan waarvan ik denk: dát sla ik op in het mapje in mijn hoofd, daar kan ik iets mee. Ja, ook nu. Er groeit alweer een nieuw verhaal in mijn hoofd.'

Bron: Noordhollands Dagblad

Theresa Schwegel - De veroordeelde (2009)

In de greep van China White

(Door Hans Knegtmans)

Person of interest is de derde thriller van Theresa Schwegel, en de eerste die hier in vertaling wordt uitgebracht.

Rechercheur Craig McHugh bevindt zich elke avond in een illegaal pokerhol, in de achterkamer van een Chinees restaurant. De Fuxi Spidersgang maakt in Chicago talloze slachtoffers met de handel in China White, een mengsel van heroïne en fentanyl. McHugh probeert het noodzakelijke bewijsmateriaal te verzamelen om de schuldigen te arresteren. Zo serieus neemt hij zijn missie dat hij, als zijn budget op is, met eigen geld doorpokert.

Zijn vrouw Leslie speldt hij op de mouw dat hij nachtdienst heeft en, om haar nachtrust niet te verstoren, tijdelijk op de bank slaapt. Die smoes werkt min of meer, totdat zij een briefje met een onbekend telefoonnummer in zijn broekzak vindt. De door een vrouw ingesproken voicemail is een ordinaire, hoerige boodschap.
Aha, meneer gaat vreemd tijdens zijn 'nachtdienst'! En zij maakte zich nog wel zorgen over haar prettige gevoel bij de avances van Niko. Voor de goede orde: Niko is het vriendje van haar zeventienjarige dochter Ivy.

Als Ivy op een nacht apestoned door twee rechercheurs wordt thuisgebracht uit de kroeg waar ze ecstacy heeft gebruikt en verhandeld, begrijpt zelfs de tragere lezer dat het gezin McHugh zich aan de rand van de afgrond bevindt.

Alleen een uitzonderlijk getalenteerde schrijver komt weg met zo'n over the top-thema. Al met haar debuutroman, Officer down, uit 2005, waarvoor ze de Edgar Award ontving, toonde Schwegel aan inderdaad tot die buitencategorie te behoren. Haar personages hebben een authenticiteit die weldadig afsteekt bij de romanfiguren in het werk van gelikte bestsellerschrijvers.

De vraag of de gezinsleden tijdig tot inkeer komen is dan ook ten minste even klemmend als de onzekerheid over het welslagen van Craigs undercoveroperatie.

Theresa Schwegel - De veroordeelde. Vertaling: Bert Stroo. Uitgeverij Sijthoff, 367 pag.

Bron: Het Parool

De deur plat (nieuws, 2009)

WONING AGATHA CHRISTIE OPEN VOOR PUBLIEK

Liefhebbers en diehard-fans van de boeken van de Britse detectiveschrijfster Agatha Christie kunnen vanaf zaterdag een kijkje nemen in één van haar huizen. Het gaat om het zogeheten Greenway House in het graafschap Devon in het zuidwesten van Engeland.

Van 1938 tot 1959 verbleef Christie vaak in dit huis, samen met haar familie. Ze las er vaak voor uit haar romans. Bezoekers van de woning kunnen onder meer een groot aantal persoonlijke zaken van de schrijfster bekijken. Nu ziet het er weer precies zo uit als in de jaren vijftig. De boeken, papieren, bloemen en dozen bonbons staan en liggen er net zo bij als toen Christie gebruikmaakte van het huis. De Britse stichting voor cultureel erfgoed National Trust heeft het landgoed van Christie sinds 2000 in bezit. Er is twee jaar aan de restauratie van het huis gewerkt.

De afgelopen jaren konden bezoekers al door de tuinen van Greenway House wandelen. De woning zelf was niet toegankelijk, aangezien die nog werd bewoond door Christies dochter Rosalind en haar man Anthony Hicks. Nadat zij waren overleden in 2004 en 2005, kreeg de National Trust ook de beschikking over het pand.

Agatha Christie werd geboren op 15 september 1890. Ze overleed in januari 1976 en is de best verkopende auteur aller tijden. Ze schreef tachtig detectiveromans, twintig toneelstukken en circa 150 korte verhalen. Er werden ruim vier miljard exemplaren
van haar werken gedrukt.

Elementary, my dear Watson (nieuws, 2009)

SHERLOCK HOLMES UIT DE KAST

De Britse detective Sherlock Holmes is in de nieuwe film van regisseur Guy Ritchie een homo. In de film deelt hij de lakens met zijn hulpje Thomas Watson, aldus de krant News of the World.

,,We spelen twee mannen die elkaars kamergenoot zijn, het bed delen en samen een beetje stoeien'', aldus acteur Robert Downey Jr. die de rol van de speurneus speelt. Hollywoodster Jude Law speelt zijn kompaan.
Ritchie liet eerder al weten dat de nieuwste Holmes-verfilming juist authentiek zou zijn. ,,Wij doen het meest recht aan de verhalen van de legendarische Arthur Conan Doyle'', aldus de ex van Madonna.

De film is volgend jaar te zien in de bioscoop.

(Bron: De Standaard )

Gek en vervreemdend (nieuws, 2009)

ROSS DENKT AAN HOLLAND

Thrillerschrijver Tomas Ross en zijn dochter, fotografe Iona Hogendoorn, presenteren zondag 22 februari hun boek 'Denkend aan Holland' bij boekhandel Paagman in Den Haag. Tijdens de presentatie zal Iona Hogendoorn aan de hand van een aantal foto’s uit het boek vertellen over het ontstaan ervan, en zal haar vader voorlezen uit de begeleidende tekst.

Vroeger waren sommige dingen toch echt beter, vinden auteur en fotografe. Nederland verandert voortdurend, en in alles: het landschap, de stad, de kust, het platteland, maar ook de bevolking, taal en cultuur, vrijetijdsbesteding, het gezin. Dat is altijd al zo geweest maar het lijkt steeds sneller te gebeuren. In de afgelopen twee decennia is er méér veranderd dan in de eeuw ervoor. En verdwenen.

Zo goed als we onze cultuurhistorische erfenis koesteren, onze monumenten in ere houden en onze natuur beschermen, zo sluipenderwijs verdwijnen er bijna dagelijks dingen: vergezichten, gebouwen en tradities waarvan je je pas bewust wordt als ze er níét meer zijn. De kerk, de buurtwinkel, de vrouwen in klederdracht, het dorpsschooltje, het weiland - weg, plaatsgemaakt voor iets anders. De emigrant die na een paar jaar terugkomt, is al gedesoriënteerd: is dit zijn vaderland? Hoe gek en vervreemdend moet het dan wel niet zijn voor iemand die er al in geen twintig jaar is geweest?

In 'Denkend aan Holland' schrijft Ross in briefvorm aan zijn in 1991 overleden moeder wat er allemaal sinds haar dood is veranderd, verdwenen en op het punt staat óm te verdwijnen. Haar kleindochter Iona legde het vast in beeld: wat ervoor in de plaats is gekomen maar vooral ook wat er nog is. Het boek is deze maand bij uitgeverij A.W. Bruna verschenen.

Niet erg goed (nieuws, 2009)

STEPHEN KRAAKT STEPHENIE

De Amerikaanse bestsellerauteur Stephen King vindt zijn eveneens goed verkopende schrijvende landgenote Stephenie Meyer maar een beroerde schrijver. In een interview met USA Weekend Magazine zei King dat Meyers boeken, de succesvolle 'Twilight'-serie, weinig kwaliteit hebben. ,,Zij is niet erg goed.'' Hij vergeleek Meyer met J.K. Rowling, auteur van de 'Harry Potter'-serie. King beschouwt Rowling als een uitstekend auteur, zei hij.

Stephenie Meyer heeft overigens op haar website laten weten dat ze het werk aan haar laatste roman, 'Midnight Sun', voor onbepaalde tijd heeft uitgesteld, nu een onvoltooide versie van haar manuscript op internet is te vinden.

Ondanks de negatieve opmerkingen over Meyers werk en de aankondiging van de schrijfster de pen voorlopig neer te leggen, blijven haar boeken onverminderd populair. Haar vier boeken, 'Twilight', 'New Moon', 'Eclipse' en 'Breaking Dawn' staan alle in de toptien van Amazon.com.

(Bron: About.com )

Marianne en Theo Hoogstraaten - Lokvrouw (2009)

Een Kroatisch allegaartje

(Door Peter Kuijt)

Engeland heeft Nicci (Gerrard en Sean) French, Nederland heeft het schrijversechtpaar Marianne en Theo Hoogstraaten. Waar het Britse duo al ruim tien jaar bestseller na bestseller scoort, is het oeuvre 'literaire thrillers' van hun Hollandse collega's nog tamelijk bescheiden. Na Een middag aan zee en Kruisgang is Lokvrouw de derde thriller van het Friese echtpaar, dat overigens wel een trits detectives voor de jeugd op zijn naam heeft staan.

In een recent interview noemde het duo de recensent die het literaire gehalte van hun voorlaatste thriller Kruisgang op waarde wist te schatten 'heel integer'. 'Je kunt onze thrillers oppervlakkig lezen', aldus Theo Hoogstraaten, 'maar iedereen die wat meer wil, vindt de diepere lagen eronder. Er zitten subtiliteiten in die niet iedereen zal herkennen.'

Ook op Lokvrouw prijkt het stempel 'literaire thriller'. Het is natuurlijk heel goed mogelijk dat de schrijver van déze recensie niet integer genoeg is, maar de veronderstelde gelaagdheden zijn aan hem voorbij gegaan.

De thriller is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van een Kroatische vrouw, wier familie een zware tol heeft moeten betalen tijdens de vijandelijkheden met de Serviërs begin jaren negentig. De stad Vukovar waar zij woonde, werd in 1991 drie maanden lang bestookt door Serviërs. Daarna namen soldaten de stad over en trokken ze moordend en verkrachtend rond.

Het boek begint sterk met een ijzingwekkende scène die zich afspeelt in het Vukovar van toen om daarna ineens over te schakelen naar het Amsterdam van nu. Daar lijdt boekhandelaar Daniel du Mont aan een ernstige, progressieve oogziekte. Omdat deze vijftiger niet in zijn eentje het huishouden kan runnen, plaatst hij een advertentie voor een 'personal assistant', die hem ook nog zou kunnen vergezellen op de reizen die hij nog wil maken. Du Mont is diep onder de indruk van de opvallende wijze waarop de jonge Kroatische Kristina reflecteert en neemt haar in dienst, zeer tegen de zin van zijn filiaalhoudster Elsbeth die een oogje op Daniel heeft.

Kristina weet Du Mont ervan te overtuigen dat het varen met een cruiseschip voor hem de ideale manier van reizen is. De twee boeken een cruise op de Middellandse Zee. Maar aan boord komt Du Mont erachter dat Kristina er een dubbele agenda op na houdt. Het wordt geen plezierreisje maar eerder een trip met moord en doodslag.

Het duo-Hoogstraaten stelt dat in ieder geval Kristina maar ook Lokvrouw het verdienen om in de hoofden van lezers te blijven zitten. Het is de vraag of dat gaat lukken. De stijl is niet je dat. Lokvrouw maakt een nogal rommelige indruk door de chaotische verteltechnieken. Zo doet Du Mont kond van zijn belevenissen in de ik-persoon, zijn er brieven van 'een zusje' aan ene Darija en gaat het verhaal in de derde persoon verder. Karakters blijven tweedimensionaal en komen maar niet tot leven. Hoe geloofwaardig zijn bijvoorbeeld politiemensen die elkaar waarschuwen voor een tunnelvisie? De weinig scherpe dialogen remmen eerder het verhaal af dan dat ze het voortstuwen. De zo gehoopte verrassende wending blijft achterwege. En de lezer struikelt over de Slavische namen: Ivana, Kristina, Darija, Andja. Het maakt van Lokvrouw een Kroatisch allegaartje.

Marianne en Theo Hoogstraaten - Lokvrouw. Uitgeverij De Boekerij, 301 pag.

Op een toren (column, 2009)

STAN

(Door Peter de Zwaan)

Een paar keer per jaar krijg ik een mail van iemand die Stan Lauryssens heet, of die zich zo noemt. Ik lees die mailtjes altijd met aandacht en plezier. Niet vaak krijg ik iets onder ogen van iemand die zo tevreden is met en over zichzelf.
,,Zopas leverde ik mijn nieuwe thriller in, waarop ik prompt het volgende mailtje kreeg van mijn uitgever: 'Een ware wervelwind. Spannend, burlesk en controversieel. Chapeau. De commissaris is en blijft een man om van te houden.' Titel 'Bloedrozen' ('The Dali Killings').''
Geweldig. Dat mailtje dan. Over het boek weet ik niets. Stan heeft het zojuist (februari) ingeleverd en de uitgever zorgt dat het eind maart, begin april in de boekwinkels ligt.
Vlotte uitgever.
Als-ie bestaat.
Het kan best aan mij liggen, maar ik heb nooit, in welke winkel dan ook, een boek zien liggen dat is geschreven door Stan Lauryssens. Ik ben zijn naam nooit tegengekomen op een lijst voor Gouden Strop of Diamanten Kogel en ik ben nooit op een bijeenkomst geweest waar zijn naam werd genoemd.
Nogmaals: kan allemaal aan mij liggen, er ontgaat me veel.
Maar zelfs als Stan Lauryssens niet bestaat kunnen we van hem leren.
Die aanpak, die tevredenheid, laat het een voorbeeld voor ons allen worden.
De eerste keer dat ik een Stan-mailtje kreeg dacht ik: Nounou, is dat niet een beetje veel van het goede?
Een paar mailtjes later voelde ik bewondering.
Waarom ook niet.
Je schrijft een boek, je stuurt het naar je uitgever, en dan?
Bij mij: dan niks. Ik ben klaar, laat de uitgever de rest maar doen.
De Stannen onder ons zien dat anders en ze hebben gelijk.
Ooit heb ik in een interview naar aanleiding van een nominatie voor de Gouden Strop de interviewer laten schrikken. Hij vroeg: 'Wie gaat er winnen?' Ik zei: 'Ik natuurlijk.' Meteen schoten zijn wenkbrauwen omhoog en ik zag hem denken: hebben we hier te maken met een eigenwijs persoon?, een zelfverheerlijker?, een arrogante meneer?
Pas toen ik zei: 'Als ik niet achter mijn eigen werk sta, wie moet het dan doen?', begreep hij wat ik bedoelde. Hij vond het nog steeds te veel van het goede, maar het kon er mee door. In het interview verwerkte hij de vraag en het antwoord niet, hij had zijn grenzen.
Toch moeten we overwegen of we Stan niet moeten volgen.
Je schrijft een boek, je stuurt het op, je klimt op een toren en je blaast dat het een lieve lust is. Laat horen dat je trots bent op je boek. Ga Stannen tot je er bij neervalt. Misschien lacht iemand je uit, maar je naam blijft hangen. Nooit een boek van Stan Lauryssens gezien, schreef ik. Maar de naam zal mijn geheugen nooit verlaten.
Daarom volg ik hem, hier en nu. 'Maanden geleden stuurde ik mijn nieuwe boek naar De Bezige Bij. Mijn uitgever vond het geweldig. In september komt het uit. 'Een zaak van vrouwen'. Vergeet die titel niet. 'Een zaak van vrouwen'.
Stan. Bedankt, jongen.

(Deze column is ook te lezen op de website van Peter de Zwaan: www.peterdezwaan.nl)

Peter de Zwaan (1944, Meppel) heeft tientallen publicaties op zijn naam staan, misdaadromans en jeugdboeken. Voor zeven van zijn thrillers werd hij genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Met 'Het Alibibureau' won hij in 2000 de Gouden Strop. In 2006 werd 'De Voeder', de eerste misdaadroman met Jeff Meeks als hoofdpersoon, genomineerd voor de Diamanten Kogel. De tweede Jeff Meeks-thriller, 'Duivelsrug', kreeg in 2007 zowel een nominatie voor de Gouden Strop als voor de Diamanten Kogel. In het najaar van 2009 verschijnt zijn nieuwe thriller 'Een zaak van vrouwen'. Kijk op de site van Peter de Zwaan voor een fragment. Maar op zijn website staan ook nog meer columns, korte verhalen en de Bob Evers-feuilleton 'Clandestiene streken op een cruiseschip'.

Wordt verwacht 86 (nieuws, 2009)

ER IS IETS DAT HEM VERONTRUST

Er staat gewoon 'roman' op de cover, geen 'thriller'. Maar volgens uitgeverij Nieuw Amsterdam is 'Verdwenen tijd', het nieuwe boek van Thomas Verbogt, wel degelijk spannend. En melancholiek en hilarisch bovendien.

'Verdwenen tijd' dat in mei 2009 in de boekhandel ligt, gaat volgens de uitgeverij over de vraag in hoeverre je jezelf echt kent. Verbogt vertelt over het wel en voornamelijk het wee van kunsthistoricus Robert van Noorden. Op televisie legde hij eens fel en eigenzinnig uit wat mooi is, en waarom. Onmiddellijk werd hij overal gevraagd voor lezingen, presentaties en interviews. Razendsnel werd hij zo'n 'De Wereld Draait Door'-kerel, zo'n man die overal een mening over heeft, ongeacht het onderwerp. Als hij maar praat, met die eigenzinnigheid van hem. Zijn vak raakt op de achtergrond, Van Noorden is verslaafd aan zijn nieuwe status en het bestaan dat daarbij hoort.

Maar er is iets aan de hand dat hem verontrust. Eerst is dat alleen maar voelbaar en dan ineens nadrukkelijk aanwezig. Er komt een vrouw in zijn leven die hem fascineert en die hij op afstand wil houden maar ook weer niet. Zij maakt iets in hem los waarmee hij geen raad weet, ontrafelt een geheim dat steeds dichterbij komt en gevaarlijk is. Het achtervolgt hem.

DA'S PECH, DIAMANT WEG

'De blauwe tweeling' (verschijning mei 2009) is reeds de vierde detective van vader Jan Terlouw en dochter Sanne Terlouw. En opnieuw wordt in dit avontuur van het speurdersduo Reders (vader en dochter) weer alle heil en zegen verwacht.

Manon, de vriendin van vader Job Reders, is Française van geboorte. Een Franse jeugdvriend benadert haar met een probleem: zijn vader is met een kostbare diamant naar een diamantair in Amsterdam gereisd, maar hij heeft een ongeluk gehad en nu is de diamant zoek.

Job en zijn dochter Leonie duiken in de zaak, die ingewikkelder is dan aanvankelijk lijkt. Het onderzoek voert hen naar een kasteel in het Franse departement Vendée. er zijn enkele gruwelijke, ogenschijnlijk rituele moorden gepleegd. Hebben die ermee te maken? Met hulp van hun vrienden Jacco en Zoë, en heel wat denkwerk, slagen ze erin het mysterie te ontrafelen.

Natuurkundige, oud-politicus en 'Oorlogswinter'-auteur Jan Terlouw schreef met zijn dochter, neerlandica Sanne Terlouw, de misdaadromans 'De charmeur', 'Venijn' en 'De apotheker'. Van deze thrillers zijn in totaal meer dan vijftigduizend exemplaren verkocht.

Uitermate populair (nieuws, 2009)

OOK AZIË VALT VOOR STIEG LARSSON

Het populaire fictieve speurdersduo journalist Mikael Blomkvist en computerhacker Lisbet Salander, ontsproten aan het brein van de Zweedse auteur Stieg Larsson, wordt binnenkort ook beroemd in zuidoost-Azië. De succesvolle 'Millenniumtrilogie' van Larsson wordt namelijk uitgegeven in Thailand en Indonesië.

,,Er is in het buitenland grote vraag naar de boeken van Larsson'', aldus Magdalen Hedlund van Norstedts Agency, dat namens de Norstedts Publishing Group de rechten van zijn werk verkoopt. ,,Naar schatting worden er dagelijks vierduizend exemplaren van zijn boeken verkocht.''

De boeken van Larsson zijn bijzonder populair. Bijna de helft van de Zweedse bevolking en één miljoen Denen hebben een boek van hem in huis staan. Wereldwijd zijn er meer dan zes miljoen Millennium-thrillers verkocht. Onlangs werd bekend dat Larsson na Khaled Hosseini ('De vliegeraar') de populairste fictie-auteur is in de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland, Italië, Spanje en China.

Larsson heeft zijn grote literaire succes niet kunnen meemaken. Hij overleed in 2004 op vijftigjarige leeftijd aan een hartaanval. Zijn eerste boek werd een jaar na zijn overlijden in Zweden gepubliceerd.

(Bron: ScandAsia.com)

Groen lezen (nieuws, 2009)

UITGEVER ZET BOOM OP

A.W. Bruna Uitgevers koopt een boom voor elke tien verkochte boeken uit de serie 'ecothrillers'. Bruna begon in het najaar van 2007 met het uitgeven van spannende boeken met het milieu als onderwerp.

De uitgeverij wil door de actie meehelpen aan het verbeteren van de kwaliteit en schoonheid van Nederland. De Stichting Nederlands Cultuurlandschap zorgt voor de selectie, aanschaf en aanplant van de boompjes ,,op cultuurhistorisch en ecologisch verantwoorde wijze in het Nederlandse platteland''. De eerste boom gaat woensdag 18 februari in Groesbeek de grond in. In totaal is de verkoop van 'ecothrillers' tot nu toe al goed voor ruim 2500 bomen.

(Zie de column 'Hoeveel bomen is één ecothriller' van Arjen Fortuin in NRC Boeken)

Ritselaars en rockers (nieuws, 2009)

EERSTE THRILLER VAN MEDIASCHUWE AUTEUR PYNCHON

De Britse uitgeverij Jonathan Cape brengt dit jaar een nieuw boek op de markt van de veelgeprezen maar uiterst mediaschuwe Amerikaanse auteur Thomas Pynchon. 'Inherent Vice' heet het boek dat in augustus in Engeland gaat verschijnen. Het is de eerste detectiveroman van Pynchon.

'Inherent Vice' speelt zich af in Los Angeles in de jaren zestig. Privédetective Doc Sportello loopt een ex-vriendin tegen het lijf, die van plan is een miljonair te ontvoeren. Sportello raakt volgens uitgever Dan Franklin verstrikt in een 'bizar web' met een stoet aan personages variërend van surfers, ritselaars, rockers, een moordlustige woekeraar tot een ex-delinquent met een swastika-tattoo en een zwak voor musicalactrice Ethel Merman. Franklin noemt het boek een briljante weergave van het Los Angeles kort na de door Charles Manson gepleegde moorden en exemplarisch voor Pynchons kijk op de drie-eenheid seks, drugs en rock-'n-roll.

Cape heeft tot dusver alle romans van Pynchon uitgegeven. Diens meest recente boek 'Against the Day' dateert van 2006 en telde meer dan duizend pagina's. 'Inherent Vice' kent een meer conventioneel aantal van zo'n vierhonderd pagina's.

Thomas Pynchon, geboren op 8 mei 1937 in Glenn Clove, is een schrijver van complexe 'encyclopedische romans' en wordt ook wel vergeleken met de Ierse schrijver James Joyce. Hij heeft altijd de publiciteit gemeden. Nooit heeft hij een interview gegeven en sinds 1963 zijn de enige tekens van leven zijn werk zelf, en daarnaast wat journalistiek werk, enige recensies van andermans werk, en flapteksten voor boeken. In dit kluizenaarsgedrag heeft hij tot nu toe volhard. Overigens werd Pynchon tot tweemaal toe n de tv-serie The Simpsons opgevoerd, zij het dan met een papieren zak over zijn hoofd.

Pynchon zelf heeft één keer zijn standpunt toegelicht toen CNN hem in 1997 opspoorde. Op de vraag van een journalist antwoordde hij simpelweg: ,,Geen zin om met journalisten te praten. En nee is nee.''

(Bron: theBookseller.com, ongedateerde foto van Thomas Pynchon)

Eerst zien... (nieuws, 2009)

'DAN BROWN HEEFT NIEUW BOEK AF'

De hardcore fans wachten er al jaren op, maar nu lijkt het echt zover te zijn. Na het wereldwijde succes van zijn boek 'De Da Vinci Code', heeft de Amerikaanse bestsellerauteur Dan Brown weer een boek af.

Dat meldt althans de Britse krant Daily News, die zich weer baseert op uitlatingen van Ron Howard, de regisseur van de film 'De Da Vinci Code'. Howard vertelde in de televisieshow Entertainment Tonight dat Brown zijn manuscript heeft voltooid. Browns Amerikaanse uitgeverij Doubleday wilde dit ontkennen noch bevestigen. Ook wil zij niets zeggen over wanneer het boek eventueel uitkomt. Wel liet de uitgeverij doorschemeren dat de auteur 'enorme vorderingen' maakt met het boek.

De werktitel van het boek is 'De Sleutel van Salamo'. Het heeft dezelfde reli-mysterieuze inslag als 'Het Juvenalis Dilemma', 'Het Bernini Mysterie' en 'De Da Vinci Code'. In het nieuwe boek speelt de vrijmetselarij een rol. De hoofdpersoon is wederom professor Robert Langdon.
Browns nieuwste thriller zou oorspronkelijk in 2006 uitkomen. Het boek is Browns eerste nieuwe roman sinds de publicatie in 2003 van 'De Da Vinci Code', waarvan wereldwijd 70 miljoen exemplaren werden verkocht.

(Bron: The Guardian)

Dennis Lehane - De infiltrant (2008)

Lehane is in bloedvorm

(Door Hans Knegtmans)

De vorige roman van Dennis Lehane - de fenomenale thriller Shutter island - dateert van 2003. Voor De infiltrant heeft hij dus ruim de tijd genomen. Dat lijkt veel, zelfs voor een pil van zevenhonderd pagina's.

Lehane heeft zijn tijd echter niet verlummeld. Het boek schetst het wel en vooral wee van de Verenigde Staten in 1918 en 1919. Daar mag een auteur wel enige research voor plegen. En zeker Lehane, die het principe huldigt dat een verhaal vertellen wezenlijk verschilt van lesgeven. Dat vooroordeel en discriminatie zich uiten in handelingen van de romanfiguren, niet in prozaïsche algemeenheden.

Danny Coughlin lijkt geboren te zijn voor een oogverblindende carrière bij de politie van Boston. Zijn Ierse vader en zijn eveneens Ierse peetvader, inspecteur Eddie McKenna, behoren tot de invloedrijkste politiemensen van Boston. Hij verheugt zich erop de jongste rechercheur te worden die de stad heeft gekend.

De problemen beginnen wanneer McKenna hem opdraagt in de verboden politiebond te infiltreren en uit te zoeken welke bolsjewistische en/of anarchistische groepering erachter schuilgaat. Al snel beseft hij hoe simplistisch deze vooronderstelling is, en hoe door zijn toedoen ook loyale collega's in moeilijkheden kunnen komen.

Hij neemt zelfs het voortouw in onderhandelingen met de hoofdcommissaris over menswaardiger werkomstandigheden en een minder armoedig inkomen voor zijn collega's. Wanneer deze hoofdcommissaris overlijdt en zijn opvolger de toezeggingen niet nakomt, leidt hij de eerste politiestaking in de VS.

De infiltrant, met Lehane in bloedvorm, is in een familie-epos, waarbij steeds duidelijker blijkt dat definiëring van familie in termen van bloedbanden niet per se de beste is.

Dennis Lehane - De infiltrant. Vertaling: Paul Heijman. Uitgeverij The House of Books, 656 pag.

(Bron: Het Parool)

Toe maar (nieuws, 2009)

VOOR WIE WIL...

Saskia Noort lanceert op donderdag 26 februari in de extreem coole Supperclub in Amsterdam haar nieuwste thriller 'De verbouwing', zo meldt de schrijfster op haar Hyves-pagina. En het gaat hier niet zo maar om een boekpresentatie, maar een 'exclusieve launch party' die maar liefst drie uur in beslag zal nemen.

Er is niet uitsluitend ruimte voor officiële speeches, 'cosy' gebabbel en naardemondpraterij, maar ook voor verantwoorde muziek, want die wordt immers verzorgd door de deejays Leo 'popprofessor' Blokhuis en Bart Thimbles.

De toegangsprijs is niet misselijk: vijfentwintig euro. Maar dan heb je ook wat: een door de schrijfster gesigneerd exemplaar.
Dat dan weer wel.

'De verbouwing' ligt vanaf 27 februari in de boekhandel. Dan verschijnt er ook een recensie op deze site.

By the way: Saskia Noort heeft 1062 vrienden. Op Hyves. Ter vergelijking: Jan-Peter Balkenende heeft er 149.955, Wouter Bos 41.974 en schrijver dezes: zeventien.

Benjamin Black - Neergang (2008)

Een schrijnend boek

(Door Hans Knegtmans)

Onder zijn eigen naam legde de Ierse schrijver John Banville beslag op de Man Booker Prize, met de roman The sea. Als zo iemand zich vervolgens op het misdaadgenre stort, is het resultaat van een ander slag dan 'de literaire thrillers' die prominent in de AKO-kiosken liggen uitgestald.

Banvilles thrillerschrijvende alter ego heet Benjamin Black. Christine Falls (vertaald als Neergang) speelt zich af in het Dublin van de vroege jaren vijftig, met een uitstapje naar Boston. Patholoog Quirke treft na een feestje zijn zwager, de kinderarts Malachy Griffin, aan in het lijkenhuis. Quirke mag dan zoals vaker te diep in het glaasje hebben gekeken, hij is helder genoeg om te beseffen dat Griffin daar op dit nachtelijke uur niets te zoeken heeft.

De volgende dag ontdekt hij dat zijn zwager het overlijdensbericht heeft vervalst van Christine Falls. Zij is in het kraambed gestorven, maar Griffin heeft de doodsoorzaak veranderd in longembolie.

Quirke was al niet zo'n fan van Griffin. Die heeft lang geleden Quirkes jeugdliefde, Sarah, voor zijn neus weggekaapt, waarna Quirke bij wijze van tweede keus trouwde met haar (inmiddels overleden) zuster. Hij moet grinniken bij het idee dat de altijd correcte Griffin, idool van menige jonge moeder, misschien eenmalig van het rechte pad is afgeweken.

Buiten werktijd gaat Quirke op onderzoek uit, voor zover hij tenminste de verleiding van zijn stamkroeg kan weerstaan. Of het beroep dat Phoebe, dochter van Sarah en Malachy Griffin, op hem doet wanneer ze het met haar ouders aan de stok heeft.

Het blijkt dat het dochtertje van Christine Falls naar een klooster in Amerika is ontvoerd om daar te worden opgevoed tot steunpilaar van de katholieke kerk. Als Griffin daar serieus bij betrokken zou zijn, is er minder aanleiding tot vrijblijvend leedvermaak.

Christine Falls is een schrijnend boek. Anders dan bij bijvoorbeeld de romanfiguren van Michael Connelly en James Lee Burke spat Quirkes woede bepaald niet van de pagina's. Sterker nog, op twee derde van het verhaal beseft de hoofdpersoon wat een lafhartige buitenstaander hij altijd is geweest, en wie hij in zijn alcoholische inertie zoal in de kou heeft laten staan. Hij heeft nog maar honderd pagina's de tijd om iets recht te zetten.

Nee, dat laatste klopt niet. Christine Falls is slechts Quirkes eerste avontuur in zijn nieuwe hoedanigheid. Dat is heuglijk nieuws, maar het zal Black grote moeite kosten in latere delen het niveau van dit debuut te evenaren.

Benjamin Black - Neergang. Vertaling: Arie Storm. Uitgeverij Mynx, 252 pag.

(Bron: Het Parool)

Twintig jaar lang (nieuws, 2009)

CRUISE DOET LUDLUM

Filmmaatschappij MGM probeert Tom Cruise te strikken voor de nieuwe film 'The Matarese Circle', gebaseerd op de gelijknamige thriller uit 1979 van bestsellerauteur Robert Ludlum. Cruise en Denzel Washington zouden de hoofdrollen voor hun rekening nemen, aldus het blad Variety.

In de film spelen Cruise en Washington twee spionnen die elkaar in de tijd van de Koude Oorlog proberen uit te schakelen. Twintig jaar lang doen ze pogingen elkaar uit de weg te ruimen, maar telkens mislukt dat. Uiteindelijk besluiten ze samen te werken in hun strijd tegen de Matarese, een groep machtige lieden die de leiding in de wereld probeert over te nemen.

Tom Cruise is momenteel in de bioscopen te zien als legerofficier kolonel Claus graaf Schenk von Stauffenberg in zijn film 'Valkyrie'. Filmstudio MGM wil 'The Matarese Circle' volgend jaar uitbrengen.

Laura Lippman - Wat de doden weten (2008)

Intelligente thriller, geen meesterwerk

(Door Hans Knegtmans)

Een enkele keer gunt de Amerikaanse Laura Lippman haar vaste heldin Tess Monaghan rust en schrijft ze een op zichzelf staande roman. What the dead know sleepte drie vooraanstaande onderscheidingen in de wacht, wat zelfs voor Lippmans doen aan de hoge kant is.

Een verwarde vrouw veroorzaakt een verkeersongeluk. Ze claimt de jongste te zijn van 'de zusjes Bethany'. De politie staat paf. Dertig jaar geleden verdwenen Heather (11) en Sunny Bethany (15) spoorloos in Baltimore. Iedereen neemt aan dat ze vermoord zijn. En nu staat één van hen voor hun neus, levend en wel? Rechercheur Kevin Infante is ervan overtuigd dat de vrouw de boel bezwendelt, al zou hij niet weten waarom.

Lippman heeft liefst vierhonderd pagina's nodig om het verhaal naar de eindstreep te loodsen. Veel actie levert dat niet op, maar aan gesprekken en vooral overpeinzingen is geen gebrek. We lezen hoe 'Heather' bij stukjes en beetjes haar verleden onthult, volgen Infante bij zijn vruchteloze speurwerk en vernemen, vooral in flashbacks, hoe het sinds die fatale dag de ongelukkige ouders is vergaan.

Voor de kenners van het genre komt de ontknoping, hoe vergezocht ook, niet onverwacht. Het is jammer dat Lippman de goed uitgewerkte personages, met uitzondering van Infante en Heather, er zo weinig bij betrekt. Daardoor ziet het verhaal er gelaagder uit dan het is. Ook de wandtegelwijsheden - 'het is nooit de schuld van een kind wanneer vader en moeder uit elkaar gaan' - suggereren meer diepgang dan de schrijfster te bieden heeft. Dit is een intelligent geschreven thriller. Niet het meesterwerk dat men met een literaireprijzenregen associeert.

Laura Lippman - Wat de doden weten. Vertaling: Jan de Ruiter. Uitgeverij Van Holkema & Warendorf, 381 pag.

(Bron: Het Parool)

Wordt verwacht 85 (nieuws, 2009)

KNUSSE CRIME EN KERKELIJKE THRILLERS

Uitgeverij Librion in Sliedrecht heeft twee nieuwe, opmerkelijke onderdelen: 'Nartex crime' en 'cosy crime'-boeken. In de Nartex-reeks verschijnen detectives en thrillers die zich afspelen op en rondom het kerkelijk erf. Nartex komt van nart(h)ex, het voorportaal van een kerkgebouw.

Volgens Librion zijn het geen keiharde romans met veel seks en geweld, maar wel intrigerende speurderromans met een vleugje spiritualiteit. De speurder is meestal een amateur die al dan niet soepel samenwerkt met de lokale recherche en tevens is hij/zij vaak actief betrokken bij het kerkelijk en/of maatschappelijk werk.

Onder het imprint Crimeboek brengt Librion 'gezellige en prettig leesbare' detectives op de markt. Evenals de Nartex-boeken bevatten de romans in sectie Crimeboek 'geen overdaad aan seks en geweld'. Bovendien zijn er 'geen bovennatuurlijke elementen'. ,,Maar wel een stukje humor (soms een beetje zwart) en ook de soms 'kneuterige' sfeer van een Brits dorpje op het platteland waar iedereen altijd alles van iedereen weet of weten wil.''

De eerste 'cosy' thrillers die Librion uitbrengt zijn van de hand van M.C. Beaton, pseudoniem van Marion Chesney. Zij schrijft over zaken die het daglicht niet kunnen verdragen in de liefelijke Cotswolds en in het ruige Schotland.

In de Nartex-reeks verschijnt in april/mei 2009 'Schaduw van de dood' van Alison Joseph. Hoofdpersoon in Josephs boeken is Zuster Agnes Bourdillon, een moderne, hedendaagse non die woont in een open congregatie in London. Ze heeft een kleine flat in Southwark en werkt in allerlei sectoren waar haar orde haar op een bepaald moment wil inzetten. Dat varieert van werken in een opvangcentrum voor dakloze jongeren in Southwark of lesgeven op een internaat van de orde in Yorkshire tot werken in het gevangenis- of ziekenhuispastoraat of het opruimen van een oude bibliotheek.

In 'Schaduw van de dood' helpt Agnes bij het sorteren van de bibliotheek van het al bijna niet meer in gebruik zijnde klooster in Bermondsey, voordat het gebouw verkocht zal gaan worden. Daar stuit ze op het zeventiende-eeuwse Hawker archief, een collectie die bestaat uit prachtig bewaard gebleven boeken over bezweringen en magie. Ze vertellen het verhaal van Alice, haar echtgenoot Nicholas en hun zoontje die op zeer jonge leeftijd stierf. Alice is niet lang daarna gestorven. Het verhaal van Alice lijkt het heden te achtervolgen. Er gebeuren onverklaarbare en vreselijke dingen.

Alison Joseph werd geboren in Noord-Londen en heeft een opleiding gevolgd aan de universiteit van Leeds. Na haar afstuderen werkte ze als presentator voor een lokaal radiostation, waarna ze terugkeerde naar Londen en voor Channel Four werkte. Later werd ze mede-eigenaar van een onafhankelijke productiemaatschappij, en een van die producties was een serie over vrouwen en religie, die gepresenteerd werd door Helen Mirren. Alison schrijft radiohoorspelen en heeft voor de BBC Radio verschillende romans bewerkt, waaronder de bekroonde productie van 'Captain Corelli’s Mandolin'. Ze heeft ook diverse korte verhalen gepubliceerd. Alison woont in Londen met haar man en drie kinderen. In haar Sister Agnes-serie verscheen zomer 2008 in Engeland het negende deel.

Geert-Jan Alexander Knoops - Advocaat van de vijand (2009)

Houten Klazen te over in thrillerdebuut advocaat Knoops

(Door Peter Kuijt)

Zijn uitgeverij A.W. Bruna noemt hem 'de Nederlandse John Grisham'. En zo'n vergelijking met de aartsvader van de legal thriller schept natuurlijk nogal hoge verwachtingen. Helaas kan de bekende strafpleiter Geert-Jan Alexander Knoops - hij bewerkstelligde vrijspraak voor Herman du Bois en Wilco Viets in de Puttense moordzaak - die in zijn eerste thriller Advocaat van de vijand niet waarmaken. Qua stijl, dialogen en personages zou Knoops zeker in de leer moeten bij de oud-advocaat uit Arkansas.

Knoops baseerde zijn thriller op een zaak die hij in werkelijkheid heeft meegemaakt: het proces voor het Amerikaanse Hooggerechtshof in juni 2006, waarbij de berechting van Guantánamo Bay-gevangene Salid Hamdan, voormalig chauffeur van Osama bin Laden, ongeldig werd verklaard. Knoops fungeerde tijdens deze rechtszaak als 'expert consultant' van de verdediging.

Osama's chauffeur in Knoops' thriller luistert naar de naam Abu Salid. De Jemeniet werd in 2001 opgepakt in een dorpje in Afghanistan. De Amerikanen beschouwen hem als niet de minste terreurverdachte en sluiten hem op in het gevangenkamp op Cuba. Maar Salid blijft ontkennen, hij was maar de chauffeur van Bin Laden.

Salid wordt bijgestaan door advocaat luitenant-commandant-ter-zee Tom Emmerson, die later de hulp inroept van zijn vriend, de advocaat Matthew Baldwin (alter ego van Knoops?). De twee weten, net zoals in de zaak-Hamdan, het proces voor het Hooggerechtshof nietig te laten verklaren. Maar daarna vaart de thriller van Knoops een eigen koers. De Amerikaanse regering neemt maatregelen waardoor de processen tegen Guantánamo Bay-gevangenen gewoon kunnen doorgaan.

Er zit het advocatenduo niets anders op dan bewijzen te gaan verzamelen om Salid vrij te krijgen. Daarbij gaat Baldwin erg ver - ook letterlijk. Zo belandt hij op een gegeven moment op onherbergzaam terrein ergens in Pakistan. En Amerika's vijand nummer 1, Osama bin Laden, doet ook nog even van zich spreken.

Meer verklappen zou geweld doen aan de toch al magere plot. Mr. Knoops is geen groot schrijver van fictie. Het verhaal wil maar niet sprankelen. De personages zijn zonder uitzondering Houten Klazen die hij niet al te soepele dialogen laat voeren. 'Als jij voor de koffie zorgt', is nog de meest levendige uitspraak. Verder vervalt hij nogal eens in herhaling: zo laat Knoops twee keer een hoofdstuk beginnen met de niet bijster interessante aankondiging van een rechtszitting door een gerechtsbode. Slechts in de laatste rechtszaak komt er wat vuur in het verhaal, dan zijn er warempel enkele kleine gelijkenissen te vinden met het werk van Knoops' collega-auteur Grisham. Maar dat zijn de enige lichtpuntjes in een thriller over een intrigerende kwestie als de rechtmatigheid van Guantánamo Bay.

Geert-Jan Alexander Knoops - Advocaat van de vijand. Uitgeverij A.W. Bruna, 255 pag.

Wordt verwacht 84 (nieuws, 2009)

LINKS STEELT LIJST VAN RECHTS

'Hoe ver is de Russische maffia al in de Nederlandse politiek geïnfiltreerd?' Deze intrigerende vraag staat op de cover van 'Absint', de eerste misdaadroman maar niet het eerste boek van Guido Eekhaut (Leuven, 1954), Vlaams auteur, journalist en 'toekomstdenker'.

De thriller, die in maart 2009 door uitgeverij Mynx op de markt wordt gebracht, speelt zich een klein beetje in Eekhauts geboortestad en veel meer beetjes in Amsterdam af. Hoofdinspecteur Walter Eekhaut (geen familie, aldus de schrijver, dus de lezer zal tevergeefs naar autobiografische en wellicht beschamende details zoeken) vertrekt naar Amsterdam vertrekt om samen met de AIVD de criminele activiteiten van een Russische financiële tycoon te onderzoeken. Daar komt hij meteen in een andere ophefmakende affaire terecht: een jonge linkse dissident heeft een lijst met de namen van de financiers van een populistische rechtse partij gestolen en wordt vermoord. Terwijl de jacht op de lijst wordt ingezet, belandt Eekhaut in een poel van intriges, waarin zowel de Nederlandse misdaad, de Russische maffia, de politiek als de zakenwereld betrokken zijn.

Eekhaut heeft in zijn schrijvend bestaan reeds een behoorlijk aantal grote en kleine uitgeverijen in Vlaanderen en Nederland versleten. Zijn kortere proza werd gepubliceerd in De Gids, Maatstaf, Lava en vele andere tijdschriften. Verhalen verschenen en verschijnen ook in vertalingen, onder andere in de VS, Duitsland, Polen, Roemenië, China, Italië, Argentinië en Denemarken.

Als journalist schreef hij voor de Financieel Economische Tijd, Intermediair, De Standaard, Knack en Bizz. Hij levert tevens essays aan een aantal literaire en politieke tijdschriften, waarin hij zich voornamelijk met geopolitiek, ideologie en geschiedenis bezig houdt. In de jaren tachtig schreef hij daarenboven hoorspelen. Eén van zijn eerste romans, 'De Cirkeljaren' (1986), kreeg de prijs van de Stad Brussel.

Eekhaut beweegt zich tussen diverse genres. Hij schreef zowel experimentele psychologische romans als 'fantasieën'. In 2005 schreef hij de SF-thriller 'Zombiewereld'. Sinds dertig jaar houdt hij zich bezig met toekomstdenken. Hij adviseert individuen en groepen over het schrijven van toekomstscenario's.

JOHNNY'S HALFBROER

In april 2009 verschijnt opnieuw een debuut bij Mynx: 'Loser's town' van Daniel Depp (1953).

Depp. Familie van?

Inderdaad, de halfbroer van Hollywoodhunk Johnny. Ze hebben dezelfde moeder. Danny schreef onder andere het script voor de film Brave, die zijn broer regisseerde en die genomineerd werd voor een Gouden Palm in Cannes. Met halfbroer Johnny runt hij tevens productiemaatschappij Scaramanga.

Depp weet dus van de hoed en de rand als hij een thriller schrijft over een bekend acteur (van de A-lijst) die door een producer wordt afgeperst. De producer wil de acteur dwingen in de film te gaan spelen. Ten einde raad roept de acteur de hulp in van voormalig stuntman David Spandau. Spandau is na het einde van zijn carrière begonnen als privédetective, met 'Hollywood' als zijn specialiteit. Zijn onderzoek naar de achtergronden van deze zaak voert hem naar 'de duistere onderbuik van Hollywood, daar waar de glitter en glamour plaatsmaakt voor verslaving, hebzucht en moord'.

Volgens Depps literaire agent, Meg Davis, is het verhaal 'pure fictie' en niet gebaseerd op het leven van zijn beroemde halfbroer. ,,Er zitten geen roddels in. Het is een beschrijving van hoe het er in Hollywood kan toegaan'', zei Davis in The Independent.

Andere nieuwe titels:

Stephen Michael Thomas - 'Vendetta' (februari 2009). Oplichter Robert Rivers heeft zo zijn erecode: hij doet niemand pijn behalve in de portemonnee. Tot hij bij een klus foto's van een Aziatisch meisje vindt, vol blauwe plekken en ogen vol angst. Hij zweert wraak.
Jesse Kellerman - 'Moordkunst' (maart 2009). Nieuwe thriller van zoon van auteursechtpaar Jonathan en Faye. Kunsthandelaar Ethan Muller krijgt de kans van zijn leven: een onbekende man laat een appartement achter vol originele tekeningen en schilderijen. Maar op één van de tekeningen staat een jongetje dat tien jaar geleden werd vermoord.
Alex Dryden - 'Rode oorlog' (april 2009). Vrouwelijke kolonel van de Russische geheime dienst en MI6-agent krijgen iets met elkaar. Maar MI6-knaap stuit op een gevaarlijk project dat bepalend kan zijn voor de toekomst van Europa.
Alex Chance - 'Dag van de wraak' (mei 2009). Psychologoe Karen Wiley krijgt op een dag een briefje van een kind dat vraagt om hulp. Karen kent niemand die in de problemen zit. Maar de brieven blijven komen.

Anderhalf miljoen stuks (nieuws, 2009)

JAMES PATTERSON VLIEGT BRITSE BIEB UIT

De boeken van de Amerikaanse bestsellerauteur James Patterson zijn de meest uitgeleende in de Britse bibliotheken. Dat blijkt uit de zogeheten Public Lending Right-cijfers op grond waarvan auteurs leenvergoedingen krijgen. Van Pattersons thrillers werden in de periode juli 2007 - juni 2008 anderhalf miljoen exemplaren uitgeleend in Groot-Brittannië. In de voorlaatste meetperiode was Patterson ook al de populairste auteur van bibliotheekleden.

Patterson wordt op de voet gevolgd door kinderboekenschrijfster Jacqueline Wilson en Daisy Meadows, auteur van de 'Rainbow Magic'-reeks. Romanschrijfster Nora Roberts, van wie één miljoen boeken werden uitgeleend, staat op de vierde plek, kinderboekenauteur Francesca Simon op de vijfde.

Patterson zei in een reactie 'verheugd' te zijn tot opnieuw de meest uitgeleende auteur te zijn gekozen. Hij voegde eraan toe dat bibliotheken een belangrijke plaats innemen in de samenleving. ,,Zij zijn essentieel in het verspreiden van de boodschap dat je plezier kunt beleven aan lezen.''

Met wereldwijd meer dan 150 miljoen verkochte boeken, maakt de cheque die Patterson krijgt als leenvergoeding natuurlijk een klein deel uit van zijn inkomen. Hij is een van de 232 schrijvers die de maximale leenvergoeding van - omgerekend - 6842,22 euro krijgen voor 110.000 uitgeleende boeken per jaar.

(Bron: The Guardian)

Roep om erkenning (nieuws, 2009)

MAAND VAN HET SPANNENDE BOEK BEGINT IN MEI

Juni - Maand van het Spannende Boek 2009 begint in mei. Op de negenentwintigste om precies te zijn. Dat staat in een folder over het evenement die de organiserende stichting CPNB aan haar relaties heeft gestuurd. Omdat Pinksteren dit jaar op 31 mei en 1 juni valt, laat de CPNB de 'Maand' officieus twee dagen eerder beginnen, op vrijdag 29 mei. ,,Zo pakt u mooi een extra verkoopdag mee'', schrijft de CPNB aan de boekhandel.

Zoals bekend schrijft Esther Verhoef dit jaar het geschenkboekje voor de Maand van het Spannende Boek. De titel is nu ook vrijgegeven: 'Erken mij'. In de folder zegt Verhoef dat ze zich niet heeft laten leiden door het thema van de 'Maand': 'Wraak!'. ,,'t Is geen verplichting. Maar wie weet waar ik de komende dagen al schrijvend nog tegenaan loop.''

Verhoef zegt zichzelf te zien als 'een zintuiglijk schrijfster'. Couleur locale, daar gaat het om. Ten behoeve van het geschenkboekje zwierf ze een paar dagen door Parijs. ,,Tijdens het schrijven roepen de indrukken die ik daar heb opgedaan gevoelens van heimwee en melancholie bij me op. Dat helpt enorm.'' Haar 'Arbeidsvitaminen' zoekt ze met zorg uit. Voor 'Erken mij' heeft ze zich laten inspireren door 'lounge' en 'dance'.

Verhoef is gevraagd om op 2 juni, tijdens de Power of Plots in de Melkweg in Amsterdam, de Gouden Strop voor de beste misdaadroman uit te reiken. Maar wat als het winnende boek haar eigen thriller 'Alles te verliezen' (ruim 135.000 verkochte exemplaren in drie maanden tijd) is?

(Op de foto: Esther Verhoef met vertrekkend CPNB-directeur Henk Kraima)

Houten kastje (nieuws, 2009)

BIEB KRIJGT COLLECTIE EERSTE NEDERLANDSE DETECTIVESCHRIJVER

De Koninklijke Bibliotheek in Den Haag is onlangs in het bezit gekomen van de persoonlijke collectie van de eerste professionele Nederlandse detectiveschrijver Ivans (1866-1935). De collectie is een geschenk van de familie Van der Horst, nazaten van de auteur.

Ivans was het pseudoniem van Jakob van Schevichaven. De jurist Van Schevichaven leefde aanvankelijk in welstand als directeur van de verzekeringsmaatschappij De Algemeene, die door de Eerste Wereldoorlog en de Russische revolutie uiteindelijk failliet ging. Schreef hij eerst voor zijn plezier toneelstukken, later was het schrijven bittere noodzaak.

Worstelend met de vorm van een nieuw toneelstuk, 'De man uit Frankrijk', besloot hij er een roman van te maken. In die eerste roman, gepubliceerd onder het pseudoniem Ivans, introduceerde hij het personage dat de hoofdrol zou spelen in vele vervolgverhalen: detective Geoffrey Gill (G.G.). Ivans werd de eerste professionele detectiveauteur van Nederland en zou na zijn eersteling nog 44 detectiveromans schrijven. Ook publiceerde hij kinderboeken, romans, verhalen en toneelstukken. In de jaren zeventig herleefde de belangstelling voor Ivans’ werk en publiceerde zijn uitgever Bruna ze in de reeks Zwarte Beertjes.

Het geschenk van de nazaten van Ivans aan de Koninklijke Bibliotheek is een klein houten kastje, eigenlijk één plank, met daarop de naam 'Ivans' en erin een rij speciaal voor de auteur gebonden edities van zijn romans. Het kastje is de auteur bij zijn zestigste verjaardag in 1926 aangeboden door Uitgeverij Bruna. De later verschenen romans zijn steeds op dezelfde wijze gebonden en toegevoegd, zodat de boeken uiteindelijk twee planken beslaan. Het gaat in totaal om 65 boeken en vier handschriften van toneelstukken. De handschriften zijn overgedragen aan het Letterkundig Museum. Deze bijzondere exemplaren zijn een aanvulling op de al aanwezige Ivanswerken in de Koninklijke Bibliotheek.

De Koninklijke Bibliotheek is blij met de aanwinst. De bibliotheek verzamelde in de jaren twintig geen populaire romans. ,,Het blijkt moeilijk om er nu nog aan te komen'', zegt conservator bijzondere collecties Paul van Capelleveen in Boekblad. ,,Van Ivans hadden we wel de herdrukken uit de jaren zeventig, maar veel van de originelen niet.''

(Bron: www.kb.nl, Boekblad)

Aan de oppas toevertrouwen (nieuws, 2009)

HOOFDROL VOOR LINDA DE MOL IN VERFILMING NOORT-THRILLER

Linda de Mol ('Ellis in Glamourland', tv-series 'Spangen', 'Gooische Vrouwen') en Ariane Schluter ('Ober', 'Johan, 'De Jurk', '06') spelen de hoofdrollen in de psychologische thriller 'Terug naar de kust', de verfilming van de gelijknamige bestseller van Saskia Noort. Ook Huub Stapel, Pierre Bokma, Koen de Bouw en Jaap Spijkers zijn te zien in de film.

Lex Wertwijn schreef het scenario. Regisseur is Will Koopman, die ook al de tv-series 'Gooische Vrouwen', 'Grijpstra & De Gier', 'Baantjer') voor haar rekening nam. De opnames starten medio deze maand, zo hebben producent Column Film en coproducent KeyFilm vandaag bekendgemaakt. De film is vanaf november in de bioscoop te zien.

Linda de Mol speelt de alleenstaande Maria Vos, die door een onbekende met de dood wordt bedreigd. Zij vlucht met haar kinderen naar haar voormalige ouderlijk huis, waar ze onderduikt bij haar oudere zus Ans (Ariane Schluter). Terwijl het winterse verblijf in de villa aan zee Maria confronteert met traumatische jeugdherinneringen en haar omgeving steeds meer aan haar geestelijke gezondheid begint te twijfelen, komt haar belager steeds dichterbij.

,,Het is natuurlijk geweldig dat mijn debuutroman als eerste van mijn vijf boeken verfilmd gaat worden'', laat Saskia Noort in een persbericht weten. ,,Het voelt wel een beetje alsof je voor het eerst je kind aan een oppas toevertrouwt, maar ik heb er het volste vertrouwen in dat Will Koopman er een geweldige thriller van gaat maken.'' Van de thriller 'Terug naar de kust' zijn inmiddels bijna 400.000 exemplaren verkocht.

Wordt verwacht 83 (nieuws, 2009)

ERVARINGEN VAN EEN EXPAT

'Het woestijncontract' is voor liefhebbers van thrillers met een literaire component à la John le Carré, stelt uitgeverij Luitingh ietwat omslachtig over het debuut van de Amerikaanse auteur John Lathrop. Het boek, een politieke thriller over liefde en verraad in het Midden-Oosten, ligt vanaf mei 2009 in de winkel.

Het boek speelt zich af in Saoedi-Arabië. Terwijl westerlingen het land in hoog tempo verlaten, keert beleggingsexpert Steve Kemp na vele jaren juist terug. Hij hoopt in het tumultueuze land een opdracht in de wacht te slepen die hem financieel onafhankelijk kan maken. Tot zijn verrassing ontmoet hij zijn vroegere geliefde Helen. Haar 20 jaar oudere echtgenoot - commerciële man op het Amerikaanse consulaat - kan Steve in contact brengen met een Saoedische zakenvrouw die hem de zo gewenste deal voorstelt. Maar Steve en Helen komen terecht in een appartement dat door rebellen wordt belegerd. Daar wordt hun vertrouwen in elkaar behoorlijk op de proef gesteld.

'Het woestijncontract' is het derde boek dat Lathrop schreef, maar het eerste dat daadwerkelijk gepubliceerd wordt. Hij heeft er zijn ervaringen als expat in verwerkt. Lathrop werkte vijftien jaar in het Midden-Oosten als trainer en instructeur voor ministeries en bedrijven. Lathrop schrijft op zijn weblog dat hij zich geïnspireerd weet door auteurs van plotgedreven boeken, zoals H.G. Wells, maar ook Eric Ambler. Lathrop heeft niet alleen een Amerikaans maar ook een Canadees paspoort. Hij woont in Calgary.

OVERLIJDENSBERICHTEN

Een andere debutant bij Luitingh is de Amerikaanse computerexpert Daniel Suarez. In mei 2009 brengt de uitgever zijn eersteling 'DAEMON' uit.

DAEMON staat voor Disk And Execution MONitor, een computerprogramma dat taken op verzoek uitvoert. Duizenden van dat soort programma's maken de technologie van alledag mogelijk. Ze werken op de achtergrond van 'ons' leven, regelen het e-mailverkeer, sluizen geld door en overzien netwerken.

De meeste DAEMONs zijn goedaardig, maar niet degene die de legendarische computerspelontwerper Matthew Sobol acherliet. Hij overleed vroegtijdig, maar zijn DAEMON leefde voort. Het programma scande online overlijdensberichten en daarmee werd een hele reeks programma's in werking gesteld. Programma's die geld verplaatsen, die mensen rekruteren en... vermoorden.

Rechercheur Peter Sebeck wordt geconfronteerd met een moordenaar die al dood is. Hij komt in contact met een wereld waarin de dood het nieuws kan volgen, identiteiten kan stelen en snode plannen kan uitvoeren zonder angst voor vergelding. Sebeck moet een manier zien te vinden om het web van Sobols programma's, zijn DAEMON, te stoppen, voordat het zijn uiteindelijke doel bereikt.

Daniel Suarez wordt ook wel de Tom Clancy van de 'Grand Theft Auto'-generatie genoemd. Hij is een onafhankelijke systeemconsultant voor bedrijven die in de Fortune top 1000 staan. Ook ontwikkelde hij software voor onder andere de wapenindustrie en de entertainmentbusiness. Hij is een fervent gamer, gek op technologie en woont in Los Angeles.

Andere nieuwe titels:

Scott Sigler - 'Infectie' (maart 2009). Geheimzinnig virus verandert gewone mensen in paranoïde moordenaars. Perry Dawsey gaat de strijd aan met zijn eigen lichaam.
Ian Rankin - 'In het duister' (maart 2009). Drukke tijden voor John Rebus: In een muur wordt een twintig jaar oud lijk gevonden, een kandidaatparlementariër wordt vermoord en een zwerver springt van een brug en laat een koffer met geld achter.
Don Winslow - 'Leven en dood van Bobby Z.' (maart 2009). Beroepsmislukkeling gaat in op aanbod van DEA om zich als de legendarische drugssmokkelaar wijlen Bobby Z. voor te doen.
Sanyika Shakur - 'T.H.U.G. L.I.F.E.' (april 2009). Thriller met autobiografische elementen over gangsterleven in Los Angeles.
Lee Child - 'Sluipschutter' (april 2009). Jack Reacher zit met vijf andere passagiers in een treincoupé. Vier passagiers lijken in orde, van de vijfde vermoedt hij dat het een zelfmoordterrorist is.
Dean Koontz - 'Jouw hart is van mij' (mei 2009). Door een harttransplantatie ontsnapt Ryan Perry ternauwernood aan de dood. Maar de donor lijkt niet overleden te zijn. Zij wil haar hart terug.