Marianne en Theo Hoogstraaten - Lokvrouw (2009)

Een Kroatisch allegaartje

(Door Peter Kuijt)

Engeland heeft Nicci (Gerrard en Sean) French, Nederland heeft het schrijversechtpaar Marianne en Theo Hoogstraaten. Waar het Britse duo al ruim tien jaar bestseller na bestseller scoort, is het oeuvre 'literaire thrillers' van hun Hollandse collega's nog tamelijk bescheiden. Na Een middag aan zee en Kruisgang is Lokvrouw de derde thriller van het Friese echtpaar, dat overigens wel een trits detectives voor de jeugd op zijn naam heeft staan.

In een recent interview noemde het duo de recensent die het literaire gehalte van hun voorlaatste thriller Kruisgang op waarde wist te schatten 'heel integer'. 'Je kunt onze thrillers oppervlakkig lezen', aldus Theo Hoogstraaten, 'maar iedereen die wat meer wil, vindt de diepere lagen eronder. Er zitten subtiliteiten in die niet iedereen zal herkennen.'

Ook op Lokvrouw prijkt het stempel 'literaire thriller'. Het is natuurlijk heel goed mogelijk dat de schrijver van déze recensie niet integer genoeg is, maar de veronderstelde gelaagdheden zijn aan hem voorbij gegaan.

De thriller is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van een Kroatische vrouw, wier familie een zware tol heeft moeten betalen tijdens de vijandelijkheden met de Serviërs begin jaren negentig. De stad Vukovar waar zij woonde, werd in 1991 drie maanden lang bestookt door Serviërs. Daarna namen soldaten de stad over en trokken ze moordend en verkrachtend rond.

Het boek begint sterk met een ijzingwekkende scène die zich afspeelt in het Vukovar van toen om daarna ineens over te schakelen naar het Amsterdam van nu. Daar lijdt boekhandelaar Daniel du Mont aan een ernstige, progressieve oogziekte. Omdat deze vijftiger niet in zijn eentje het huishouden kan runnen, plaatst hij een advertentie voor een 'personal assistant', die hem ook nog zou kunnen vergezellen op de reizen die hij nog wil maken. Du Mont is diep onder de indruk van de opvallende wijze waarop de jonge Kroatische Kristina reflecteert en neemt haar in dienst, zeer tegen de zin van zijn filiaalhoudster Elsbeth die een oogje op Daniel heeft.

Kristina weet Du Mont ervan te overtuigen dat het varen met een cruiseschip voor hem de ideale manier van reizen is. De twee boeken een cruise op de Middellandse Zee. Maar aan boord komt Du Mont erachter dat Kristina er een dubbele agenda op na houdt. Het wordt geen plezierreisje maar eerder een trip met moord en doodslag.

Het duo-Hoogstraaten stelt dat in ieder geval Kristina maar ook Lokvrouw het verdienen om in de hoofden van lezers te blijven zitten. Het is de vraag of dat gaat lukken. De stijl is niet je dat. Lokvrouw maakt een nogal rommelige indruk door de chaotische verteltechnieken. Zo doet Du Mont kond van zijn belevenissen in de ik-persoon, zijn er brieven van 'een zusje' aan ene Darija en gaat het verhaal in de derde persoon verder. Karakters blijven tweedimensionaal en komen maar niet tot leven. Hoe geloofwaardig zijn bijvoorbeeld politiemensen die elkaar waarschuwen voor een tunnelvisie? De weinig scherpe dialogen remmen eerder het verhaal af dan dat ze het voortstuwen. De zo gehoopte verrassende wending blijft achterwege. En de lezer struikelt over de Slavische namen: Ivana, Kristina, Darija, Andja. Het maakt van Lokvrouw een Kroatisch allegaartje.

Marianne en Theo Hoogstraaten - Lokvrouw. Uitgeverij De Boekerij, 301 pag.