De vijf W's volgens... Violet Leroy (interview, 2008)

'Iedereen is een potentiële dader'

Rubriek waarin thrillerauteurs zichzelf en hun nieuwste werk presenteren aan de hand van de vijf journalistieke W's: Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom. Vandaag: Violet Leroy uit Heelsum, die in april debuteerde met Tot de bodem. Daarin vertelt ze het verhaal van Tim Howard, voormalig topvoetballer van Arsenal. Zijn vrouw lost het raadsel op rond de dood van Brian Jones, Rolling Stone van het eerste uur. Ze wordt vermoord. Howard gaat op zoek naar haar moordenaar maar moet ook met zijn eigen verleden afrekenen. De thriller speelt zich af in Amsterdam, Londen en op Texel.

(Door Peter Kuijt)

- Wie denkt Violet Leroy wel dat zij is?
Violet Leroy: 'Ik was ambtenaar in Amsterdam Zuid, coördinator Veiligheid en Extreme Overlast. Heel interessante en nuttige baan. Extreme Overlast is overlast die wordt veroorzaakt door mensen die een alcohol- en/of drugsprobleem hebben of gewoon asociaal zijn. Deze mensen kunnen het leven van omwonenden flink verpesten. Dat soort problematiek vraagt om een gemeenschappelijke aanpak waarbij het mijn taak was de verschillende partijen (politie, justitie, hulpverlening, huiseigenaar), die nodig waren om de overlast te beëindigen, bij elkaar te brengen.

In 1998 was ik een tijdje ziek en mijn vriendin haalde stapels thrillers voor me uit de bieb. Ik las en las, waarbij ik bij de meestal na tien bladzijden wist wie het gedaan had. Toen dacht ik: dat kan ik ook. Ik wilde een boek schrijven waarbij de lezer niet gelijk kan zien wie het gedaan heeft. Iedereen is een potentiële dader, net als in het echte leven.

Als mensen maar ver genoeg in het nauw gedreven zijn kunnen ze de meest extreme
dingen doen. Dat boek schreef ik en daarna had ik de smaak te pakken. De smaak van het schrijven.
Het duurde nog een paar jaar voor ik mijn ontslag nam. Dat was een stap met grote gevolgen, vooral financiële en het kostte me moeite die te nemen. Je gooit alle zekerheid overboord en de kans dat je als schrijver aan de bak komt is niet groot. Ik had wat hulp nodig bij het nemen van de beslissing...'



- Wat voor draai zou uw leven hebben genomen als u geen reeën op de heide had gezien?
'Die hulp (uit het antwoord op de eerste vraag, red.) kwam in de vorm van zeven reeën die ik op de hei zag. Ik had geprobeerd te schrijven naast mijn werk, maar dat lukte niet. Op een dag gingen mijn vriendin en ik wandelen op de hei en ik zei: 'Als ik meer dan drie reeën zie, neem ik mijn ontslag'. Tja: toen zag ik er zeven!!!

Uiteindelijk had ik mijn ontslag ook genomen als ik die reeën niet gezien had. Ik wilde schrijven. Ik ben er zo van doordrongen dat je maar een keer leeft en het is afschuwelijk om op je sterfbed te denken: had ik maar dit of had ik maar dat... Je moet gaan voor wat je wil en niet vastzitten aan huis, hypotheek, luxe en status. Het leek alsof ik van alles opgaf, maar ik kreeg er heel veel voor terug. Eerlijk gezegd vind ik het eigen baas zijn geweldig, ik doe werk wat me na aan het hart ligt en ik ben nog steeds niet omgekomen van de honger.'

- Waar zou u met uw favoriete auteur een fijn gesprek (over) willen hebben?
'Waar: Ik nodig ze uit bij Nol in 't Bosch. Dat is een heel oud hotel-restaurant in het bos (in Wageningen, red.) waar ook mijn huis aan ligt. Ik wandel daar graag heen, net als veel andere wandelaars. Het is een herberg uit de voorvorige eeuw en die sfeer hangt er nog steeds. De huidige eigenaresse is een heel oude dame en stamt af van Nol die de zaak ooit begon. Modderschoenen en natte jassen zijn geen probleem en er is altijd een koekje voor de hond. Dat was 'waar'.

Nu wie: Robert Goddard en Harlan Coben. De eerste omdat hij een thriller schreef die ik met zo veel plezier gelezen heb: 'Verboden te lezen'. Geweldige plot vond ik dat boek hebben.
De tweede schrijver, Harlan Coben, heeft sportmakelaar Myron Bolitar en zijn waanzinnige vrienden bedacht. Soms schrijft hij over hen op een wijze dat ik niet meer bij kom van het lachen. En werkelijk, de keren dat ik moet lachen om een boek zijn op de vingers van één hand te tellen.
Ik had hier ook Roald Dahl kunnen noemen, want hoewel de man geen lachebekje was schreef hij wel met humor. Maar waar wandel je met een dode?

Waarover zouden wij praten? Ach waarschijnlijk over ditjes en datjes. Of misschien over de minder leuke kanten van het schrijven. Als ik Roald Dahl genoemd had dan wist ik wel waar we het over zouden hebben: hoe bevalt het hem dood te zijn? Wat dan de minder leuke kanten van het schrijven zijn: soms zit ik vast en ben ik bang dat ik geen oplossing vind voor de situatie die ik zelf heb gecreëerd. Ik weet dat ik in zo'n geval een stap achteruit moet zetten (eufemisme voor de delete knop gebruiken) maar dat is moeilijk voor me. Daar kan ik wel een paar dagen over doen. Dat is een
minder leuke kant van het schrijven.'

- Wanneer is voor u een boek geslaagd: als u in de Bestseller 60 staat, de Gouden Strop wint of iets geheel anders...?
'Toen ik klaar was met 'Tot de bodem' was het boek voor mij geslaagd. Het voldeed aan mijn criteria voor een goede thriller: meerdere verhaallijnen, realistische mensen, leest als een trein, een mix van werkelijk gebeurde zaken en fictie en: de lezer weet niet op bladzij tien wie de dader is. Ik schrijf eigenlijk geen 'whodunnits' maar 'whydidithappens' en 'howcouldithappens'...''




- Waarom vindt u Australië zo'n fantastisch land? Zijn het de Flying Doctors, de kangoeroes, Qantas, Midnight Oil of het gapende gat in de ozonlaag?
'Toen ik dertien was, bleek ik opeens twee Australische zusters te hebben. Dat was een heel emotionele ervaring. Die emotie zit er nog steeds als het Australië betreft. Maar ook zonder die emotie is Australië is een land dat me fascineert. Het landschap: regenwoud, tropische zee, rivierland, woestijn.

Woestijn?

Toen ik er was, was de woestijn drijfnat en volledig in bloei. De natuur daar is overweldigend. Een uitgestrekt land waar je niemand tegenkomt en in geen velden of wegen een huis te zien is. Je kan daar voetstappen zetten op plekken waar nooit eerder iemand een voetstap gezet heeft.

Ik heb verschillende grote tochten gemaakt: door het regenwoud in noordoost-Australië, door de woestijn van de Kimberleys en een trektocht van Darwin naar Adelaide via Alice Springs en Ayers Rock. Over die laatste tocht heb ik een boek geschreven.'

Violet Leroy - Tot de bodem. Uitgeverij Leonon, 400 pag., 18,95 euro. ISBN 978 90 71501 18 0

De auteur hanteert tegenwoordig Violet Leroy als schrijversnaam.