Jammer van die idiote fantasy-intrige
(Door Hans Knegtmans)
Het Amerikaanse schrijversduo Preston & Child is vooral bekend geworden om de avonturen van Aloysius Pendergast, topagent bij de FBI. (De teller staat inmiddels op negentien delen.) De auteurs beogen zichtbaar hem te karakteriseren als 'een type'. In dit geval een super-individualist met een hoger dan gemiddelde intelligentie, eigenwijs (en niet een beetje zelfgenoegzaam) en extreem competent. Begrijpelijkerwijs werkt hij het liefst alleen, zodat hij geen rekening hoeft te houden met collega's die zich rigide - uit luiheid, kortzichtigheid of gemakzucht - aan de regels houden. In communicatie met zijn ondergeschikten is hij zo aimabel als zij zich maar zouden kunnen wensen.
Gelukkig heeft hij enkele collega's die net als hij ook niet achterlijk zijn, wat het politieleven dragelijk maakt. In Gevaarlijke stroming stuiten Pendergast en de zijnen op een bizar incident. Bij hun werkterrein aan de Golf van Mexico spoelen tal van sneakers aan, allemaal in dezelfde kleur groen met de afgesneden voet er nog in. De ene voet is de andere niet, maar desondanks is het moeilijk regelmaat te ontdekken in de lichaamsdelen.
Wel concludeert het onderzoeksteam dat er sprake moet zijn van zelfverminking, maar dan nog. De auteurs nemen de tijd (400 pagina's) om hun verhaal te vertellen.
Met wat meer zelfdiscipline hadden ze de helft hiervan - grotendeels gewijd aan technische beschouwingen over de zeevaart - kunnen besparen, zonder merkbaar kwaliteitsverlies. De vrijgekomen tijd hadden ze dan kunnen benutten door de idiote fantasy-intrige te vervangen door een plot met een volwassener karakter. Dan hadden ze ook de onvermoede reuzekrachten van de frêle Constance (tot dan toe geschetst als een grijze muis) minder breed hoeven uitmeten.
Want de schrijvers kunnen het wél, en hebben het nu eens getroffen met de vertaler, Marjolein van Velzen. Het boek telt tal van leesbare en zelfs spannende passages. Het hoofdstuk waarin het duo schetst hoe een van de personages ongewild bijdraagt aan zijn eigen ondergang is zelfs huiveringwekkend te noemen.
Soms verwijzen de auteurs zonder uitleg naar een eerder deel uit de serie. Een schoonheidsfoutje.
Preston & Child - Gevaarlijke stroming. Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 400 pag.
Deze recensie, met toestemming van de auteur overgenomen, verscheen eerder in Het Parool.
(Door Hans Knegtmans)
Het Amerikaanse schrijversduo Preston & Child is vooral bekend geworden om de avonturen van Aloysius Pendergast, topagent bij de FBI. (De teller staat inmiddels op negentien delen.) De auteurs beogen zichtbaar hem te karakteriseren als 'een type'. In dit geval een super-individualist met een hoger dan gemiddelde intelligentie, eigenwijs (en niet een beetje zelfgenoegzaam) en extreem competent. Begrijpelijkerwijs werkt hij het liefst alleen, zodat hij geen rekening hoeft te houden met collega's die zich rigide - uit luiheid, kortzichtigheid of gemakzucht - aan de regels houden. In communicatie met zijn ondergeschikten is hij zo aimabel als zij zich maar zouden kunnen wensen.
Wel concludeert het onderzoeksteam dat er sprake moet zijn van zelfverminking, maar dan nog. De auteurs nemen de tijd (400 pagina's) om hun verhaal te vertellen.
Met wat meer zelfdiscipline hadden ze de helft hiervan - grotendeels gewijd aan technische beschouwingen over de zeevaart - kunnen besparen, zonder merkbaar kwaliteitsverlies. De vrijgekomen tijd hadden ze dan kunnen benutten door de idiote fantasy-intrige te vervangen door een plot met een volwassener karakter. Dan hadden ze ook de onvermoede reuzekrachten van de frêle Constance (tot dan toe geschetst als een grijze muis) minder breed hoeven uitmeten.
Want de schrijvers kunnen het wél, en hebben het nu eens getroffen met de vertaler, Marjolein van Velzen. Het boek telt tal van leesbare en zelfs spannende passages. Het hoofdstuk waarin het duo schetst hoe een van de personages ongewild bijdraagt aan zijn eigen ondergang is zelfs huiveringwekkend te noemen.
Soms verwijzen de auteurs zonder uitleg naar een eerder deel uit de serie. Een schoonheidsfoutje.
Preston & Child - Gevaarlijke stroming. Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 400 pag.
Deze recensie, met toestemming van de auteur overgenomen, verscheen eerder in Het Parool.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten