Mick Herron - Dode leeuwen (2019)

Een intimiderende chef 



(Door Peter Kuijt)

Met Dode leeuwen won de Brit Mick Herron zes jaar geleden de prestigieuze Gold Dagger Award. Het is het tweede deel in een serie thrillers over Slough House, een afdeling van de Britse geheime dienst, waar niet de meest briljante geesten huizen. Als je het als geheim agent niet goed doet, kom je daar terecht.

Het ‘afvoerputje van MI5’ wordt geleid door Jackson Lamb, een karakter waarvoor Herron inspiratie opdeed bij de zwaarlijvige politieman Andy Dalziel uit de misdaadromans van Reginald Hill. En inderdaad, Lamb doet in grofheid niet onder voor Dalziel. Hij laat ongegeneerd scheten in het bijzijn van anderen, die hij ook nog eens zwaar beledigt, bedriegt en bedreigt.

Maar Lamb heeft wel oog voor gevaren die het Verenigd Koninkrijk bedreigen. Hij ruikt onraad als een collega uit het Koude Oorlog-tijdperk dood wordt aangetroffen in een bus, ogenschijnlijk overleden aan een hartaanval.

De agenten van Slough House moeten onderzoek doen en tegelijkertijd een Russische oligarch die men voor MI5 wil rekruteren proberen te paaien. En dan is er nog een andere Rus die op een verwoestende wraak zint.

Mick Herron eist de volle aandacht met de introductie van vele kleurrijke personages. Tegelijk doet hij verwoede pogingen de geestigste schrijver ooit te zijn. Niet alle kwinkslagen en woordspelingen komen uit de verf, waardoor je af en toe de draad kwijtraakt. Maar gaandeweg raak je gewend aan de vele zijpaadjes die Herron inslaat, komt er lijn in het verhaal dat uiteindelijk met een meer dan bevredigende finale afsluit.

Mick Herron - Dode leeuwen. Uitgeverij Prometheus, 336 pag.

Deze recensie verscheen eerder in het AD.