Phoebe Locke - Schaduwman (2019)

Een thriller die wat aandacht vraagt 



(Door Hans Knegtmans)

Een enkele keer moet ik na lezing van een thriller erkennen dat ik onderweg de draad ben kwijtgeraakt. Ik kan dan het boek terzijde leggen. Wat niet weet, wat niet deert. Soms vermoed ik dat ik met wat meer inspanning het verhaal voldoende zou kunnen doorgronden om er iets zinnigs over te schrijven. Dan moet er een tweede ronde komen.


Schaduwman van de Engelse auteur Phoebe Locke valt in deze categorie. De jonge moeder Sadie verdwijnt als een dief in de nacht, amper een week na de geboorte van haar dochtertje Amber. Net zo makkelijk keert ze zestien jaar later terug bij haar man Miles, en de inmiddels jongvolwassene Amber. Die is onderwijl een veelbesproken mediapersoonlijkheid geworden. Ze is net vrijgesproken van moord, en wordt belaagd door een meute verslaggevers, van wie roddeljournalisten Frederika en Greta een hoofdrol krijgen.

Maar we zijn er nog niet. Ten eerste weet de lezer nog niet wie de vermoorde persoon is. Bovendien: als Amber het niet heeft gedaan, wie dan wel? Meer aandacht nog krijgt een mysterieuze figuur die als 'de lange man' wordt aangeduid (The Tall Man van de oorspronkelijke titel, niks Schaduwman, wat heeft de Nederlandse uitgever bezield?). Deze griezel staat erom bekend dat hij jonge meisjes steelt, al zijn er geen ooggetuigen die dat kunnen bevestigen.

De geoefende lezer vermoedt al snel dat hij geen horrorachtige creep zal ontmoeten, en dat het kwaad in dit verhaal een prozaïscher karakter heeft. Het ontbreken van een klassieke engerd doet geen afbreuk aan de spanning die de schrijfster weet te genereren. We willen maar al te graag geloven dat minimaal de moord waarvan Amber aanvankelijk werd beschuldigd, bevredigend zal worden uitgelegd. Wie moest er dood? En waarom?

Het is een goede zaak dat de auteur de ontknoping bewaart tot het laatste hoofdstuk. Al te vaak wordt dat gevuld met het vastknopen van losse eindjes. Na afloop zullen lezers zich afvragen of de personages met wie het slecht afloopt, dit lot verdiend hebben. En omgekeerd, of de romanfiguren die de dans ontspringen, werkelijk in aanmerking komen voor een happy end. Schaduwman is geen makkelijk boek, maar wie doorbijt, wordt ruimschoots beloond.

Phoebe Locke - Schaduwman. Uitgeverij HarperCollins, 320 pag.

Deze recensie, met toestemming van de auteur overgenomen, verscheen eerder in Het Parool.