Iemand jaagt op haar (nieuws, 2018)

Charles den Tex struint rond op het Darkweb


Er komt weer een nieuwe 'Den Tex' aan. En dat werd tijd ook, want de laatste thriller van deze drievoudige Gouden Stropwinnaar, Bot, dateert al weer van 2016. In Gevonden vrouw staat de volgende vraag centraal: Wat is verontrustender: machines die zich als mensen gedragen of mensen die handelen als machines? Het boek komt in april 2019 uit, zo laat zijn uitgeverij De Geus weten. 

Er wordt van alles in stelling gebracht om het grote publiek te laten weten dat er weer een nieuwe thriller van Charles den Tex op stapel staat. De Geus spreekt van een 'grote landelijke campagne' waarin de schrijver zal komen opdraven voor lezingen, een meet-and-greet-tournee, interviews zal geven en andere optredens zal verzorgen.

Maar het belangrijkste is toch het verhaal. De Geus plaatst de volgende teaser in haar aanbiedingsbrochure: 'De toekomst is nu en het is een nachtmerrie het darkweb zit in je hoofd en alle grenzen zijn we: hoe blijft je nog jezelf?

Het verhaal dan. Een jonge vrouw wordt in het holst van de nacht gewond op straat aangetroffen. Ze heeft niets bij zich waardoor haar identiteit vastgesteld kan worden. De ‘vinder’ besluit haar niet naar een ziekenhuis te brengen maar bij hem thuis tot rust te laten komen.

Als de vrouw weer is bijgekomen, blijkt ze aan geheugenverlies te lijden. Ze weet niet hoe ze op straat terechtkwam of wie ze is. Aanknopingspunten om haar verleden te achterhalen zijn er niet. Totdat duidelijk wordt dat iemand op haar jaagt. Beetje bij beetje komen herinneringen terug. Van willoze prooi verandert ze in een meedogenloze jager. Ze ontdekt dat ze iemand is die ze liever niet wil zijn

Charles den Tex (Australië, 1952) won De Gouden Strop voor zijn thrillers Schijn van kans (2002), De macht van meneer Miller (2005) en CEL (2008). De laatste twee titels werden verfilmd als televisieserie, CEL ook voor de bioscoop.

Een fragment uit het boek:

Ze lag op straat, in een donkere hoek tussen twee gebouwen, een apotheek en een kantoor. Niet een plek waar iemand hoorde te liggen. Vaal neonlicht bescheen een deel van het trottoir, de dichtstbijzijnde straatlantaarn was kapot. Wat hij zag was een blote voet. Ook al reed hier heel langzaam, hij zag niet meer dan een flits Eerder was hii jdoorgereden, het beeld van de voet drong pas na een paar seconden tot zijn vermoeide hersenen door. Een voet. Hij stopte. reed een stukje achteruit door de lege straat en keek nog een keer. De voet was er nog steeds.