Mads Peder Nordbo - Meisje zonder huid (2018)

Een stralenkrans van darmen



(Door Peter Kuijt)

Een thriller vergaart flink wat meerwaarde als het boek niet alleen een spannend verhaal herbergt, maar ook zaken waar je wat van opsteekt. Zulks is het geval bij Meisje zonder huid van de Deense schrijver Mads Peder Nordbo.

Zo leren we dat Groenland in grote mate zelfstandig is, maar deel uitmaakt van het Deense koninkrijk, dat de hoofdstad Nuuk heet, dat de Vikingen er zo’n vijfhonderd jaar hebben gewoond en plots van het eiland verdwenen en dat vooral in de jaren 70 van de vorige eeuw het seksueel misbruik van kinderen buitensporig groot was.

Ook lezen we over een ulo, een sikkelvormig mes, waarmee doorgaans vet van de binnenkant van een zeehondenhuid wordt geschraapt. Met zo’n ulo worden aan het begin van het verhaal twee mannen gevild, van kruis tot borstbeen opengesneden en van ingewanden ontdaan. Het ene slachtoffer waakte op het ijs bij een gemummificeerd lijk van wat mogelijk een Viking was, de ander wordt aangetroffen in de kajuit van een vissersboot.

Journalist Matthew Cave ontdekt dat in 1973, toen Nuuk nog de Deense naam Godthåb voerde, vier mannen op soortgelijke wijze waren vermoord, om hen heen lag ‘een stralenkrans van darmen’. Cave graaft verder in de zaak en stuit, met gevaar voor eigen leven, op een onvervalste winterse doofpot.

Nordbo heeft een intrigerend verhaal afgeleverd dat tot het eind blijft boeien. ‘Een arctische thriller’, aldus de uitgever. Het boek staat inderdaad bol van schuivend pakijs, gure wind, scherpe rotsen en dikke nevel, je verwacht elk moment het noorderlicht te zien.

Mads Peder Nordbo - Meisje zonder huid. Uitgeverij Ambo|Anthos, 365 pag.

Deze recensie verscheen eerder in het AD.