Een tengere gigant

Recent overleed Henri Floris Jespers, literator en enthousiaste juryvoorzitter van de Diamanten Kogel. Een van de bekroonde auteurs, Jacob Vis, eert hem in onderstaande afscheidsgroet.

Henri Floris Jespers (r) naast schepen Philip Heylen en - in het midden - Jacob Vis

HFJ (1944-2017)

(Door Jacob Vis)

HFJ. Dit waren de initialen van Henri Floris Jespers, voorzitter van de jury voor de Diamanten Kogel. Hij stierf in zijn huis in Antwerpen op 9 april jongstleden aan de gevolgen van longemfyseem.

Een literator pur sang. Hij was onder meer hoofdredacteur van het Centrum voor Documentatie en Re-evaluatie (CDR), een wat merkwaardige naam voor het enige Nederlandstalige literaire tijdschrift dat geen onderscheid maakt in ‘hoge’ en ‘lage’ literatuur en proza en poëzie van elk serieus genre welwillend en grondig aandacht geeft.

Henri was klein en tenger (hoewel in zijn jonge jaren welgevuld). Hij sprak met zachte stem en keek je met een vriendelijk-vorsende blik aan, alsof hij het geheim van de schrijver in zijn gesprekspartner wilde ontdekken.

Ik vond hem, in weerwil van zijn uiterlijke verschijning een reus: een gigant onder de literatoren. Hij was als juryvoorzitter van de Diamanten Kogel, in zijn eigen tijdschrift en ver daarbuiten een onvermoeibaar pleitbezorger voor de Nederlandstalige misdaadroman. We kunnen hem niet dankbaar genoeg zijn voor zijn inspanningen die er, zeker in Vlaanderen, maar ook in Nederland toe hebben bijgedragen dat het genre serieus wordt genomen in het literaire wereldje van de Lage Landen waarin dedain de goede smaak zo vaak overvleugelt.

Henri Floris stond daar ver boven. Als er iemand was die kon zeggen dat hij een kenner was van ons genre dan was hij het. In 2014, het jaar waarin ik de Diamanten Kogel won, vertelde hij me dat hij als juryvoorzitter 85 van de 117 inzendingen had gelezen – ‘van kaft tot kaft’. Kom daar eens om ten noorden van de landsgrens. Hier is de juryvoorzitter voor de prijs voor de beste misdaadroman  een coryfee(tje) die (dat) wel kan lezen, maar geen bal verstand hoeft te hebben van misdaadliteratuur en dat dan ook zelden heeft. De jaarlijks wisselende jury van de Gouden Strop bestaat dus niet uit vijf, maar uit vier experts met een spreekstalmeester die het oordeel van de vier deskundigen in de jury mag verwoorden tijdens de uitreiking.

Zonder de vaste juryleden van de Diamanten Kogel te kort te doen mochten onze Vlaamse collega’s en wij ons gelukkig prijzen met Henri Floris als juryvoorzitter die elk jaar een groot deel van het aanbod aan nieuw werk las en daarover een weloverwogen oordeel gaf.

Henri was een bibliofiel en altijd in voor iets nieuws: belangrijke eigenschappen voor een literator. Hij had een huis met 15.000 boeken. Ik had daar graag eens rondgekeken. Geen plekje van de muren zal onbedekt zijn gebleven.

Henri Floris Jespers: een groot literator en een fijn mens. We gaan hem aan weerskanten van de grens geweldig missen.