Perfecte timing (nieuws, 2013)

TWEE SCHRIJVERS, ÉÉN TITEL

Zou het puur toeval zijn of een gevalletje van bedrijfsspionage? Als thrillerliefhebber ben je natuurlijk geneigd het tweede te denken. Hoe dan ook, feit is dat twee Nederlandse misdaadauteurs op hetzelfde moment met een nieuw boek komen dat dezelfde titel draagt. En dat niet alleen: de locatie waar het verhaal zich afspeelt is ook identiek.

Het gaat om 'Het Ronde Huis', de nieuwe thriller van Diamanten Kogel-winnaar Almar Otten die in februari 2014 bij uitgeverij Luitingh-Sijthoff verschijnt en 'Het Ronde Huis' van Jacob Vis, dat in dezelfde maand door uitgeverij Ellessy Crime op de markt wordt gebracht. De titel verwijst naar een cirkelvormig landhuis dat in de bossen nabij het Gelderse Nunspeet in het Zandenbos stond. Het is in 1970 afgebroken, maar sporen ervan zijn nog terug te vinden in het landschap.

Almar Otten

Het landhuis kent een roerige geschiedenis. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het in gebruik als werkkamp van de Nederlandse Arbeidsdienst. Met 200 arbeiders werd in het bos gewerkt en werden wegen aangelegd. De voedingsofficier van Het Ronde Huis gaf toestemming voor clandestiene voedseltransporten, onder andere voor onderduikers. Op het terrein werd in december 1944 door de Duitse 'Artillerie Abteilung 709' een installatie geplaatst, vanwaar V4-raketten werden afgevuurd op de Antwerpse haven. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog werden er in barakken bij het Ronde Huis evacués uit Arnhem en omgeving opgevangen.

Na de Tweede Wereldoorlog raakte het Ronde Huis steeds verder in verval. Het huis was met een deel van het landgoed in bezit gekomen van Staatsbosbeheer. Tot 1960 werden de barakken gebruikt als een zogenaamd woon- of gezinsoord voor de opvang van zwaksociale gezinnen. Van 1961 tot 1966 werd het complex verhuurd aan de Stichting Evangelisch Herstel en Opbouw die er vakantiekampen organiseerde. Eind jaren zestig werd tot afbraak besloten.

Er doen ook geruchten de ronde dat in het begin van de vorige eeuw Dutroux-achtige orgieën werden georganiseerd in het landhuis. In november 2012 verscheen een boek van historicus Hans Schalkwijk waarin hij schreef dat Het Ronde Huis het middelpunt was van een occulte sekte waarbij jonge vrouwen werden geofferd voor Germaanse goden. De elite van Nederland, onder wie prins Hendrik, zou daaraan hebben meegedaan. Schalkwijk deed veertig jaar onderzoek naar de geheimen van het Ronde Huis. Hij baseerde zijn conclusies onder meer op interviews met arbeiders die destijds op het landgoed rond het huis werkten. Veel bronnen deden hun uitspraken anoniem.

In 'Het Ronde Huis' van de in Deventer woonachtige Almar Otten is opnieuw de hoofdrol weggelegd voor historica en bibliothecaris Lineke Tesinga. Zij houdt een lezing over Germaanse mensenoffers. In de weken daarna volgen misdaden die te maken blijken te hebben met gruwelijke rituelen die in de vorige eeuw plaatsvonden in Het Ronde Huis, het jachtverblijf in de Veluwse bossen waar prins Hendrik en zijn gasten gingen jagen. Daar blijkt veel meer gebeurd te zijn dan jagen alleen. Tesinga loopt ernstig gevaar: de grootste misdadiger van destijds is nog in leven. 

Jacob Vis

De Kampense auteur Vis schrijft in 'Het Ronde Huis' over de houtskoolbranders Gerrit en Benjamin Jonker en hun jongste zus Geertje die in 1913 ongewild betrokken raken bij de gebeurtenissen in het Ronde Huis, dat eigendom is van landheer Frank van Vloten die tegen grof geld niets en niemand ontziende orgieën organiseert voor hoge gasten. 

Honderd jaar later vinden wandelaars bij de resten van het Ronde Huis het onthoofde lijk van een jonge vrouw. Het moordonderzoek brengt commissaris Ben van Arkel en zijn rechterhand Jan Huisman in de gesloten kringen van de Oekraïense maffia waar de geschiedenis van het Ronde Huis een onverwacht en gruwelijk vervolg krijgt.

Volgens Vis is er sprake van puur toeval. ,,Twee schrijvers, een in Deventer, de ander in Kampen, zoeken in de wijde omtrek naar een intrigerend onderwerp en ontdekken gelijktijdig de verhalen over een geheimzinnig (en inmiddels verdwenen) landhuis op de Noord Veluwe, zonder het flauwste vermoeden dat een collega hetzelfde vond. 'Elk voordeel heb z'n nadeel', zei onze bekendste Nederlander ooit. In de wetenschap moet een promovendus zijn these vooraf aankondigen en als iemand, waar ook ter wereld, met hetzelfde bezig is dan gaat het feest niet door. De literatuur is vrij - goddank - maar het kan dus tot deze bizarre situatie leiden. Eén ding is zeker: het Ronde Huis is een boeiend onderwerp.''