(Door Arno Ruitenbeek)
Levensgevaarlijk is het, om verkleefd te raken met je computer. Dat geeft Geloof je ogen, de nieuwste thriller van Linwood Barclay, ons mee. Een hoogstandje, waarin het van de verrassingen wemelt.
Denk niet dat de Canadese journalist op zo’n typisch Nederlandse manier de zedenprediker uithangt over de verderfelijkheid van de digitale wereld. Als hij al de bedoeling heeft gehad een boodschap rond te sturen, heeft hij die razend knap verpakt in een prachtige roman over twee broers die diep in de problemen raken.
De ene, Thomas Kilbride, is schizofreen. Hij is dus degene die bijna 24 uur per dag op zijn slaapkamer achter zijn beeldschermen zit. Hij kijkt constant naar een soort streetview (beelden van een camera-auto zoals ze tegenwoordig ook door uw straat rijden), bestudeert zo steden over de hele wereld en leert de kaarten uit zijn hoofden. Daglicht ziet hij nauwelijks. Dan overlijdt zijn vader bij wie hij in huis woont. Broer Ray komt tijdelijk over om de begrafenis, erfenis en de mogelijk zorgelijke toekomst van Thomas te regelen.
Maar aan die plichtplegingen komt Ray niet toe. Omdat Thomas iets vreemds heeft gezien achter een raam in een straat in New York: een hoofd in een plastic zak, of iets dergelijks. Ray moet tegen zijn zin in een kijkje nemen op het bewuste adres, waarna de beer los is. De ene na de andere moord heeft plaats, uiteindelijk om de carrière van een politicus te redden.
Dat is de hoofdverhaallijn, maar daarmee is de pret nog lang niet op. Zo zijn er vraagtekens te stellen bij de dood van pa Kilbride, en is er iets in het verleden met Thomas gebeurd dat tot op heden niet is opgehelderd. ‘Geloof je ogen’ zit heel goed in elkaar, kent louter stevige karakters, puntige dialogen en een bondige sfeerbeschrijving.
Al met al mogen sint en de kerstman blij zijn met dit boek. Daar kunnen ze iedereen een plezier mee doen.
Denk niet dat de Canadese journalist op zo’n typisch Nederlandse manier de zedenprediker uithangt over de verderfelijkheid van de digitale wereld. Als hij al de bedoeling heeft gehad een boodschap rond te sturen, heeft hij die razend knap verpakt in een prachtige roman over twee broers die diep in de problemen raken.
De ene, Thomas Kilbride, is schizofreen. Hij is dus degene die bijna 24 uur per dag op zijn slaapkamer achter zijn beeldschermen zit. Hij kijkt constant naar een soort streetview (beelden van een camera-auto zoals ze tegenwoordig ook door uw straat rijden), bestudeert zo steden over de hele wereld en leert de kaarten uit zijn hoofden. Daglicht ziet hij nauwelijks. Dan overlijdt zijn vader bij wie hij in huis woont. Broer Ray komt tijdelijk over om de begrafenis, erfenis en de mogelijk zorgelijke toekomst van Thomas te regelen.
Maar aan die plichtplegingen komt Ray niet toe. Omdat Thomas iets vreemds heeft gezien achter een raam in een straat in New York: een hoofd in een plastic zak, of iets dergelijks. Ray moet tegen zijn zin in een kijkje nemen op het bewuste adres, waarna de beer los is. De ene na de andere moord heeft plaats, uiteindelijk om de carrière van een politicus te redden.
Dat is de hoofdverhaallijn, maar daarmee is de pret nog lang niet op. Zo zijn er vraagtekens te stellen bij de dood van pa Kilbride, en is er iets in het verleden met Thomas gebeurd dat tot op heden niet is opgehelderd. ‘Geloof je ogen’ zit heel goed in elkaar, kent louter stevige karakters, puntige dialogen en een bondige sfeerbeschrijving.
Al met al mogen sint en de kerstman blij zijn met dit boek. Daar kunnen ze iedereen een plezier mee doen.
Linwood Barclay - Geloof je ogen. Vertaling: Nienke van der Meulen. Uitgeverij Boekerij, 397 pag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten