Geringe spanwijdte (nieuws, 2013)

TOMAS ROSS: 'THRILLERGENRE VERKEERT IN IMPASSE'

Ja, gevleid is hij natuurlijk wel met dat plekje dat zijn thriller 'Onze vrouw in Tripoli' op de longlist van de Gouden Strop heeft weten te bemachtigen. Maar drievoudig winnaar Tomas Ross kan ook begrip opbrengen voor Saskia Noort die twitterde dat de thrillerprijs niet meer serieus te nemen valt. ,,Het is een compromis omwille van diverse voorkeuren.''

Ross vindt dat het thrillergenre niets aan prestige heeft gewonnen, sinds de Gouden Strop 27 jaar geleden mede door hem in het leven werd geroepen. ,,Ondanks al die titels heeft de Nederlandse thriller nog steeds een geringe spanwijdte.'' De Haagse schrijver meent dat het genre in een impasse verkeert. Hij wil binnenkort met enkele collega's, onder wie Charles den Tex, eens de stand van zaken doornemen. ,,Want op dit moment is 't ondanks al die goede bedoelingen nog altijd voortsukkelen.''

Het is zijn 'eeuwige klacht', stelt Ross. ,,Maar ik krijg hem nog steeds niet beargumenteerd tegengesproken. Een Avondje Spannende Boeken in de Melkweg of Felix Meritis is niet voldoende. Integendeel, ik loop daar al jaren wat gegeneerd rond tussen allerhande activiteiten die me nog het meeste aan de feestjes van de middelbare school doen denken. Vergelijk dat eens met de uitreiking van andere literaire prijzen! Stijlvol, Amstelhotel, NOS erbij, de kunstprogramma's.''

Tomas Ross, Simone van der Vlugt, Daniëlle Hermans en Willem Asman op  de Avond  van het  Spannende Boek  2011

,,Geen wonder dat we dan ook alleen in het eigen kringetje serieus worden genomen, zelden of nooit in boekenprogramma's worden uitgenodigd. Wel worden we besproken door lezers (!) op goedwillende websites of in kleine, separate krantenkolommetjes. En we kraaien kinderachtig hoera vanwege sterretjes in een gids ('stempeltjes van de juf').''

Van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs (GNM) verlangt Ross ook meer actie. ,,Maar het komt niet verder dan een lusteloos Mystery Dinner en een zoveelste bezoek aan politie-academie in het oosten des lands. ,,We mogen verguld zijn wanneer we in eigen land aan mogen schuiven bij Monaldi & Sorti ter promotie van hun laatste boek en na die ene maand in juni kijken we alweer halsreikend uit naar die in het komend jaar. Na meer dan een kwart eeuw zijn we nog steeds blij als een kind wanneer Arjan Peters  (recensent Volkskrant, red.) je naam noemt of Vrij Nederland een stukje van 300 woorden aan je wijdt. Dat is toch niet de bedoeling.''

Ross vervolgt: ,,Zoals je weet mag ik niet klagen, maar het is wel opvallend dat we zelfs nog meer dan voorheen zijn ondergesneeuwd door het buitenlandse aanbod, de Vikingen voorop. En het is ook opvallend dat de werkelijke verkopers onder ons, als ooit Baantjer - neem Aspe, Noort, Van der Vlugt of Verhoef - juist niets met het GNM van doen hebben.''

Collega-schrijver Charles den Tex gaat graag met Ross in gesprek, laat hij in een reactie weten. En hij is het met Ross ook eens over 'het soms wat kinderachtige niveau onder ons'. ,,Maar denk alsjeblieft niet dat het onder literatoren anders is. Daar juicht men net zo hard om de gescoorde sterren en is men nog veel verbolgener bij het uitblijven ervan. Dat ze in het Amstel zitten bij de bekendmaking, prachtig, dat hoeft voor mij niet. Prijzengeld omhoog, ben ik altijd een voorstander van.''

,,Maar de wereld van het boek is een kleine wereld waar men zich snel miskend voelt'', vervolgt Den Tex. ,,Niet alleen de misdaadschrijvers. De kunst is daar niet aan mee te doen. En dan die longlist. Dat is een nieuwerwetse uitvinding, daar deden we vroeger niet aan. Vroeger klaagden we dat de genomineerden de krant niet haalden, nu klagen we dat de longlist de krant niet haalt. Dan zijn we toch verder gekomen - al is het niet veel.''