(Door Peter de Zwaan)
Ik had nooit verwacht dat ik het ooit zou zeggen, maar hier komt het: mijn waardering voor uitgevers is de laatste weken sterk toegenomen. Ik begrijp ook waarom uitgevers grote auto’s hebben en zelden in een afdakwoning huizen.
In een zeer onregelmatig serietje zal ik er meer over zeggen. Alles op basis van ervaring.
Allereerst: hoe word je het, uitgever.
Het antwoord is eenvoudig. Loop naar de straat, roep: ‘Ik ben uitgever’ en het is voor elkaar. Echt waar, meer is het niet. U bent uitgever als u zich uitgever waant.
De problemen komen erna.
De naam. Kun je lang over denken, maar waarom zou je het doen. Pak een mooi woord, of een naam of een mooi woord en een naam, het kan niemand behalve u iets schelen.
Ik had voor mijn eigen uitgeverij binnen tien seconden: ‘Zwarte Zwaan’, de naam van een project dat mijn zoon jaren geleden bedacht. Hij sloot het na een tijdje af. De naam bleef over, evenals een bruikbaar vignet.
Er zat dus schot in de zaak. Naam en vignet voor elkaar binnen een half uur.
Een auteur had ik ook.
Mezelf. Ik zag soepel lopende honorariumbesprekingen voor me en besloot dat het bij één auteur zou blijven.
Ik herhaal: één auteur.
Enkele weken geleden meldde ik in een column dat ik een uitgeverij zou beginnen en meteen kwamen er mailtjes van mensen die een manuscript wilden sturen.
De nood is hoog in dit land. Iedereen schrijft en wat moet je daarna.
Niet aankloppen bij Zwarte Zwaan. Niet doen, echt niet.
Boeken had ik ook. Eind mei verschijnt ‘Prijsschieten op een premiejager’, deel 52 van de Bob Evers-serie waarvan Willy van der Heide de eerste 32 delen schreef. In dezelfde maand komt de herdruk van deel 51: ‘Clandestiene streken op een cruiseschip’. Dit najaar verschijnt ‘De loverman’, over ‘de mensen die neuroloog Ernst Jansen Steur zijn gang lieten gaan’ en waarover De Bezige Bij/Cargo zei: ‘Prachtig boek, maar niet commercieel genoeg.’
Dat laatste zit nog. Weet u eigenlijk wat het drukken van een boek kost?
Weinig. Heel weinig.
Daarover volgende keer. Dan leest u ook meer over mijn stijgende waardering voor uitgevers en hun grote auto’s.
(Deze column is ook te lezen op www.peterdezwaan.nl)
In een zeer onregelmatig serietje zal ik er meer over zeggen. Alles op basis van ervaring.
Allereerst: hoe word je het, uitgever.
Het antwoord is eenvoudig. Loop naar de straat, roep: ‘Ik ben uitgever’ en het is voor elkaar. Echt waar, meer is het niet. U bent uitgever als u zich uitgever waant.
De problemen komen erna.
De naam. Kun je lang over denken, maar waarom zou je het doen. Pak een mooi woord, of een naam of een mooi woord en een naam, het kan niemand behalve u iets schelen.
Ik had voor mijn eigen uitgeverij binnen tien seconden: ‘Zwarte Zwaan’, de naam van een project dat mijn zoon jaren geleden bedacht. Hij sloot het na een tijdje af. De naam bleef over, evenals een bruikbaar vignet.
Er zat dus schot in de zaak. Naam en vignet voor elkaar binnen een half uur.
Een auteur had ik ook.
Mezelf. Ik zag soepel lopende honorariumbesprekingen voor me en besloot dat het bij één auteur zou blijven.
Ik herhaal: één auteur.
Enkele weken geleden meldde ik in een column dat ik een uitgeverij zou beginnen en meteen kwamen er mailtjes van mensen die een manuscript wilden sturen.
De nood is hoog in dit land. Iedereen schrijft en wat moet je daarna.
Niet aankloppen bij Zwarte Zwaan. Niet doen, echt niet.
Boeken had ik ook. Eind mei verschijnt ‘Prijsschieten op een premiejager’, deel 52 van de Bob Evers-serie waarvan Willy van der Heide de eerste 32 delen schreef. In dezelfde maand komt de herdruk van deel 51: ‘Clandestiene streken op een cruiseschip’. Dit najaar verschijnt ‘De loverman’, over ‘de mensen die neuroloog Ernst Jansen Steur zijn gang lieten gaan’ en waarover De Bezige Bij/Cargo zei: ‘Prachtig boek, maar niet commercieel genoeg.’
Dat laatste zit nog. Weet u eigenlijk wat het drukken van een boek kost?
Weinig. Heel weinig.
Daarover volgende keer. Dan leest u ook meer over mijn stijgende waardering voor uitgevers en hun grote auto’s.
(Deze column is ook te lezen op www.peterdezwaan.nl)
.jpg)
Peter de Zwaan (1944, Meppel) heeft tientallen publicaties op zijn naam staan, misdaadromans en jeugdboeken. Voor acht van zijn thrillers werd hij genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Met 'Het Alibibureau' won hij in 2000 de Gouden Strop. In oktober 2012 verscheen De Zwaans nieuwste thriller 'De bruiloften van Annika Kommer'. (Foto Peter de Zwaan: Bob Bronshoff)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten