James Thompson - Engelen van sneeuw (2012)

KOUWE DRUKTE

(Door Monique Brandt)

Heel veel donkerder krijg je ze niet, op thrillergebied. En de omstandigheden waarin 'Engelen van Sneeuw' van de in Helsinki woonachtige Amerikaan James Thompson zich afspeelt, zijn ook al onwaarschijnlijk bar.

Plaats van handeling: Noord-Finland, te midden van ruige natuur, waar tot na kerstmis geen straal daglicht te bekennen valt, maar het wel snel een graadje of dertig, veertig vriest. Per hoofd van de bevolking is het aantal moorden net zo hoog als in grote Amerikaanse steden. Verderop in het boek begin je ze steeds beter te snappen, de bewoners die zich massaal vergrijpen aan (medicinale) alcohol en zich, geplaagd door depressie, als lemmingen in de dood storten. Je zou er als lezer haast dorst van krijgen.

Hoe dan ook, hier moet inspecteur Kaari Vaara zijn werk doen, tussen volk dat zich traditioneel weinig aantrekt van wetten en regels. Hij wordt op de proef gesteld bij de vondst van een wreed afgeslacht filmsterretje, een beeldschone Somalische immigrante, die zwaar verminkt in een sneeuwveld wordt gevonden. Eerste verdachte is nota bene de gehate vriend van Kaari's ex-vrouw, die een affaire had met de Somalische. En zijn duistere relaties bleken ook al met haar te maken hebben gehad.

Langzaam ontdekt de lezer wat Kaari allang weet: het stille dorp vlakbij de poolcirkel blijkt een nest schorpioenen te herbergen. De persoonlijke betrokkenheid van Kaari blijft niet beperkt tot de link met zijn ex. De zaak brengt hem terug naar zijn eigen verleden en trekt ook een collega mee de ellende in.

Dat het boek ondanks het inktzwarte decor onder het noorderlicht, toch blijft boeien, mag een prestatie van formaat worden genoemd. Het debuut van Thompson uit 2009 werd niet voor niets met veel lof onthaald. Thompson schetst subtiel en geloofwaardig een eigenaardige, ijzige wereld waar de inwoners geheel op zichzelf zijn teruggeworpen en geen greintje menselijke warmte is te bespeuren. Desondanks vormen al die merkwaardige personages samen toch een soort van gemeenschap, die, zo disfunctioneel als-ie is, toch zoveel gevoel van eenheid geeft, dat de bewoners niet wegtrekken. En ook als lezer zou je er, ondanks de extreme kou, maar wat graag eens terugkeren. Wij kunnen niet wachten tot de opvolger, 'Tranen van Lucifer', arriveert.

James Thompson – Engelen van sneeuw. Vertaling: Peter de Rijk. Uitgeverij Karakter, 280 pag.