Johan Theorin - Sint-Psycho (2012)

Provocerend laag tempo



(Door Guido Huisintveld)

Het laatste deel van zijn Öland-vierluik laat nog even op zich wachten. Er zat een geheel ander verhaal dwars bij de Zweedse auteur Johan Theorin dat met voorrang op papier gezet moest worden: 'Sint-Psycho'.

De nog jonge Jan Hauger is de nieuwe kleuterleider bij een kleuterschool, die naast een zwaar bewaakte tbs-instelling staat. De kinderen verblijven op die school zodat ze vrij eenvoudig op gezette tijden hun vader of moeder in deze psychiatrische kliniek kunnen bezoeken. De motieven die Jan heeft om uitgerekend bij deze werkgever in dienst te treden zijn niet helemaal zuiver. Een paar traumatische gebeurtenissen uit zijn verleden worden tergend langzaam uit de doeken gedaan, waardoor het duidelijk wordt wat zijn drijfveren zijn. Of zit het toch net iets anders in elkaar?

'Langzaam' en 'Scandinavisch' zijn niet zelden uitwisselbare begrippen, maar Johan Theorin houdt ditmaal het tempo provocerend laag. Zijn schrijfstijl is vrij eenvoudig, bijna 'young adult'. De uitgezette plotlijnen zijn plausibel uitgewerkt, hoewel er tegen het einde een valse noot klinkt. De lezer zal de vingers niet openhalen aan bloedige scherpe randjes, want die ontbreken in deze timide thriller. Grote verdienste van de auteur is echter wel de constante aanwezigheid van een sluimerende onderhuidse spanning die uitmondt in een onrustige doorleesdwang.

Johan Theorin - Sint-Psycho. Vertaling: Marika Otte. Uitgeverij De Geus, 444 pag.