07 juni 2012

Antonio Hill (interview, 2012)




'De plot gaat boven alles'


Labyrintisch en bloedheet Barcelona is, naast inspecteur Salgado, de tweede hoofdpersoon in 'Dodelijke zomer', de psychologische thriller van de Spaanse schrijver Antonio Hill. ,,Ik heb de stad zijn speurder gegeven.''

(Door Theo Hakkert)

Het waait in Barcelona, te hard om op het dakterras te blijven zitten. ,,Jammer dat we naar binnen moeten'', vindt Antonio Hill. Een sigaret zo nu en dan, dat vindt hij prettig. Binnen in de lounge mag het niet. Maar zijn humeur lijdt er niet onder. Het gaat goed met Hill - uit te spreken als 'Giel'. Hij heeft een thriller geschreven - door hemzelf steeds 'roman' genoemd - en die is in Spanje zo'n groot succes geworden dat zijn uitgever smeekt om een volgend boek.

In 'Dodelijke zomer' keert inspecteur Héctor Salgado terug uit Argentinië. In een bloedheet Barcelona krijgt hij een ogenschijnlijk eenvoudige zaak op zijn bordje: de zelfmoord van een jonge man. Er kunnen gevoelige kantjes aan zitten, maar op routine moet het te doen zijn. Kan hij zich mooi revancheren voor de fout die hij in zijn vorige zaak heeft gemaakt, toen hij zijn zelfbeheersing verloor en de verdachte in elkaar sloeg. Maar de zelfmoordzaak is niet zo eenduidig als het lijkt - en in de privésfeer heeft Salgado ook nog een aantal rekeningen openstaan.

Hill zet er flink de druk op door zijn roman binnen vijf dagen af te wikkelen. Binnen de hoofdstukken snijdt hij de verhaallijnen scherp af, als was het een scenario.

,,Er is inderdaad belangstelling om het boek voor televisie te verfilmen'',
beantwoordt hij de voor de hand liggende vraag. ,,Een soort Season one.'' Hij is onder de indruk van hoe goed de televisiemakers zijn thriller hebben gelezen. ,,Een van hen wees me erop dat het ook een boek is over moederschap, omdat er naast veel jongeren ook zeven moeders in voorkomen.''

Maar hij kan zijn boek moeilijk loslaten, beaamt hij. ,,Ik zou me overal mee willen bemoeien. Wie zou Héctor spelen?'' Dat zou hij willen bepalen. ,,Mezelf kennende zou ik er toch geen afstand van kunnen doen. En het verhaal van Iris bijvoorbeeld, daar mag niets in veranderd worden. Enig ingrijpen...'' Hij zwijgt en schudt zijn hoofd om het schrikbeeld te verjagen. Iris speelt een cruciale rol in de verhaallijn over de zelfmoord.

Antonio Hill (1966) is echt een Spanjaard. Hij heet eigenlijk Toni, maar dat klinkt nóg minder Spaans - en bovendien is Tony Hill de profiler uit de boeken van Val McDermid. Hij werkte twaalf jaar als redacteur en vertaler Engels, niet van thrillers, maar van literaire auteurs als Dave Eggers en Jonathan Safran Foer.

,,Al die tijd heb ik geweten dat ik ooit zou kijken of ik zelf een boek zou kunnen schrijven. En ik heb ook altijd dit idee in mijn hoofd gehad. Op een dag had ik een groot project afgerond. Toen heb ik bij die uitgeverij maar eens mijn eigen plan op tafel gelegd.'' De reactie was zuinigjes. Hij mocht een synopsis inleveren en graag een aantal hoofdstukken. ,,Eerst zien. Dat begreep ik wel.''

Dezelfde uitgever smeekt hem nu om snel een vervolg op 'Dodelijke zomer' te schrijven. ,,Het is inderdaad zo dat het einde een vervolg toelaat.'' Dus dat komt er, opnieuw rond Héctor Salgado dus. ,,Maar de serie wordt niet meer dan drie delen'', waarschuwt hij.

Met series rond dezelfde speurders, commissarissen en inspecteurs heeft hij weinig. ,,Op zich is het werk van Agatha Christie wel oké, uiteraard. Maar zo'n Hercule Poirot is natuurlijk volstrekt belachelijk. Een vehikel voor het verhaal, maar de man heeft geen leven. Hij heeft één vriend. Hercule Poirot is net Batman.''

Anders dan in Scandinavië en de Verenigde Staten heeft Spanje ook geen traditie van series rond één hoofdpersoon, zegt Hill. ,,Alleen Alicia Gimenez Bartlett, zij schrijft over een vrouwelijke detective.''

Hill loopt in 'Dodelijke zomer' niet om actuele maatschappelijke thema's als homohaat en xenofobie heen. ,,Ik houd wel van een thriller die meer wil zijn. Alleen zitten die andere onderwerpen in de secundaire laag. De plot gaat boven alles. Dat zou het verschil met een literaire roman kunnen zijn.''

Naast Salgado is ook Barcelona een hoofdpersoon in 'Dodelijke zomer'. De stad zindert en transpireert. De krochten en steegjes lenen zich perfect voor het verhaal waarin Salgado rusteloos zijn weg zoekt door het labyrint van de zaak waar hij aan werkt. Hij jaagt schimmen na, ziet ze als het ware steeds net om een hoekje wegvluchten. ,,Voor mij was het zo logisch dat het in Barcelona zou spelen dat ik daar niet eens over heb getwijfeld.'' Met een grijns: ,,Tot nu toe was er geen agent waar Barcelona mee werd geassocieerd. Ik heb de stad zijn speurder gegeven.''

Hill heeft voor Héctor Salgado gaandeweg een achtergrond bedacht. ,,Rekening houdend met het gegeven dat het boek maar vijf dagen beslaat. Veel ontwikkeling kon hij niet doormaken. Ik denk dat hij onze sympathie wekt omdat hij imperfect is. Maar hij beseft dat zelf heel goed. Hij kent zichzelf wel. Hij ziet wat er mis is met hem. Hij kan eraan werken.''

Of en hoe hem dat lukt, zal duidelijk worden in het volgende deel. ,,Wordt aan gewerkt'', zegt Antonio Hill. ,,Maar je weet het: niet meer dan drie delen.''

Antonio Hill - Dodelijke zomer. Vertaling: M. Vanderzee. Uitgeverij Signatuur Noir, 288 pag.

(Bron: Twentsche Courant Tubantia)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten