(Door Hans Knegtmans)
Soms valt een thrillerrecensent ten prooi aan het bange gevoel, dat het genre niet lang meer bestand zal zijn tegen de dreigende vloedgolf van het type damesromans dat bekendstaat als 'literaire thriller'. De grootste opsteker op zo'n wankelmoedig moment is, toevallig een boek in handen te krijgen van een geheel onbekende schrijfster die in observatievermogen, stijl en compositie niet onderdoet voor meer gereputeerde collega's, inclusief die van de andere sekse.
Halverwege hoofdstuk een van 'Aria voor een verleden', de tweede roman van de Canadese Emily St. John Mandel, weet de lezer bijna zeker dat dit boek hem er weer bovenop zal helpen, ook al heeft het vooralsnog weinig weg van een thriller.
Tijdens zijn huwelijksreis naar het Italiaanse eiland Ischia beseft Anton Waker dat hij onvoldoende geeft om zijn verloofde Sophie om te mogen hopen op een blijvende verbintenis. Onder het voorwendsel dat hij in alle rust wil werken aan een reisboek 'met meer power' (die term heeft hij uit de New York Times) zet hij haar op het vliegtuig naar New York.
Nog in ditzelfde hoofdstuk lezen we in flashbacks hoe na een antecedentenonderzoek zijn baan als onderzoeksleider bij een adviesbureau naar watersystemen systematisch wordt gesaboteerd. Verbannen naar een ruimte met de ontmoedigende naam Archief Gesloten Dossiers Vier en beroofd van zowel computer als secretaresse, begrijpt hij dat het bedrijf hem niet meer serieus neemt.
Noodgedwongen pakt hij zijn vorige vak weer op: het vervalsen van paspoorten en andere documenten, zoals zijn eigen Harvarddiploma. Aanvankelijk lijkt dit een weliswaar criminele maar tamelijk onbeduidende activiteit van hem en zijn nichtje Aria. Geleidelijk echter beseft hij - en de lezer met hem - dat zijn werk meer omvat dan het onschuldige kleinbedrijf waarvoor hij het steeds heeft gehouden.
'Aria voor een verleden' is waarschijnlijk de meest understated thriller van dit jaar. En ook een van de beste.
Emily St. John Mandel - Aria voor een verleden. Vertaling: Mireille Vroege. Uitgeverij Boekerij, 272 pag.
(Bron: Het Parool)
Een reactie op mezelf, altijd leuk. Uitgeverij Boekerij heeft inmiddels geprobeerd goede sier te maken met deze bespreking. Daarbij heeft ze zich echter niet gebaseerd op de originele versie, zoals oorspronkelijk verschenen in Het Parool en hierboven correct weergegeven. Daarentegen heeft zij de tekst overgenomen die Nieuwsblad van het Noorden afdrukte. Geen ramp, zij het dat daarin de Engelse uitdrukking 'understated' (onderkoeld) vervangen is door 'onderschat'.
BeantwoordenVerwijderenDit is natuurlijk iets heel anders. Bovendien is de bewering onwaar: de meerderheid van de vele recensies die sindsdien elders verschenen, is buitengewoon lovend. Een slechte beurt voor een verder competente uitgeverij.
Hans Knegtmans