David Monteagudo - Einde (2011)

Macabere magnetische aantrekkingskracht


(Door Guido Huisintveld)

Er is niet zo veel bekend over de Spaanse auteur David Monteagudo. Niet verwonderlijk omdat de man professioneel gezien vooral rondscheurde op een heftruck. Pas na zijn veertigste schrijft hij zijn opzienbarende debuut Einde.

Een groep twintigers spreekt af elkaar na 25 jaar weer te ontmoeten. In een afgelegen berghut komen de volwassenen weer bij elkaar, met uitzondering van De Profeet, de jongen die door de groep destijds flink voor schut is gezet. De reünie verloopt stroef en ontaardt langzaam in een surrealistische nachtmerrie, wanneer de stroom uitvalt, mobieltjes het begeven en auto's niet gestart kunnen worden.

David Monteagudo overstelpt ons met dialogen en neemt alle tijd om de personages te introduceren. Dat is niet vervelend maar – zo zal later blijken – zeer effectief. Idealen zijn verloren, relaties verbroken, dromen niet uitgekomen, kortom: de harde realiteit heeft hen allen ingehaald. De groep is uiteraard al lang geen groep meer, maar ze zullen elkaar nodig hebben om weer terug te keren naar de bewoonde wereld.

Wanneer het thrilleraspect zich ontwikkelt, krijgt het boek een macabere magnetische aantrekkingskracht. Monteagudo drijft de spanning ondraaglijk op, om je pas na de laatste bladzijde in opperste verdwazing achter te laten. Het duurt even voordat de schoonheid van deze ontknoping binnen sijpelt. Later besef je dat een ander einde ondenkbaar zou zijn geweest.

David Monteagudo - Einde. Vertaling: Sara den Boer. Uitgeverij Wereldbibliotheek, 350 pag.