Matthew Dunn - De rekruut (2011)

Held zonder humor


(Door Peter Kuijt)

Debutant Matthew Dunn heeft niet van de eerste de beste een aanbeveling afgedrukt op de cover van zijn thriller De rekruut. Het is Lee Child, geestelijk vader van all time hero Jack Reacher, die Dunns boek 'door de waargebeurd-factor' een van de allerbeste thrillers van het jaar vindt. Een behoorlijk overdreven loftuiting.

Child baseert zich kennelijk op de achtergrond van Dunn, oud-kopstuk van de Britse geheime dienst MI6. Dunn rekruteerde agenten en nam, zo moeten we maar aannemen, zelf deel aan tientallen undercoveropdrachten over de hele wereld. Kortom, Dunn zal wel weten waarover hij schrijft.

De rekruut in het verhaal is MI6-agent Will Cochrane. Hij wordt door zowel zijn eigen dienst als de CIA op pad gestuurd voor een bloedlinke missie. Bij de diensten bestaat het vermoeden dat het leger en de inlichtingendienst van Iran een grote aanslag op het Westen voorbereiden. Cochrane moet op jacht naar de leider van de Qods, een geheim onderdeel van het Iraanse leger. De man staat ook wel bekend onder de codenaam Meggido.

Wat volgt is een kat-en-muisspel dat zich uitstrekt van Oost-Europa tot aan de Verenigde Staten. Cochrane schakelt de hulp in van een in Parijs wonende journaliste, die destijds de geliefde was van Meggido tijdens de Balkanoorlog. En hij weet zich ook verzekerd van de steun van een kwartet goed getrainde commando's, meesters in het schaduwen en getraind in het elimineren van de vijand.

De vele actiescènes in het boek doen het goed. Dunns stijl is echter niet je dat: houterig, afstandelijk, vol clichés: er worden wel heel vaak wenkbrauwen opgetrokken. Cochrane is een held zonder humor, immer opvliegend tegen de bobo's van MI6 en CIA en natuurlijk heeft ook hij een bijzonder traumatische jeugd gehad. Wat irriteert is de schromelijke overdrijving die van de pagina's afspat: Cochrane is namelijk geen gewone geheim agent, nee, hij is een superagent, de enige overlevende van de keiharde Spartan-opleiding van MI6. De aanslag die ophanden is zal een bloedbad aanrichten zoals de wereld nog nooit heeft aanschouwd en Meggido is de schurk der schurken, bijkans nog gevaarlijker dan Darth Vader. Van held en vijand worden karikaturen gemaakt.

Tel hierbij op dat Dunn een ronduit tegenvallende finale voor de lezer in petto heeft, dan luidt de conclusie: De rekruut is een matig debuut.

Matthew Dunn - De rekruut. Vertaling: Hugo Kuipers. Uitgeverij De Boekerij, 368 pag.