Jo Nesbø - De vleermuisman (2011)

Helletocht in zonnige stad


(Door Monique Brandt)

Ook bekende politiemannen kunnen wel eens een uitje gebruiken. Harry Bosch, schepping van de Amerikaanse misdaadauteur Michael Connelly reisde in 'Tweede Leven' naar Hong Kong, zoals Faye Kellermans Peter Decker, eveneens van de LAPD, in 'Verzoendag' naar Israël mocht vliegen. Meestal zijn dit soort uitstapjes voor de lezer maar matig plezierig. Een schrijver is ook maar een mens, en wil zijn belevenissen in het bezochte land graag delen. Maar de 'ins and outs' over de plaatselijke gebruiken kunnen het lopende verhaal aardig in de weg gaan zitten.

Zo ook in De Vleermuisman van de Noorse thrillerauteur Jo Nesbø. Het boek was, het moet wel gezegd, zijn debuut. Na bewezen succes wordt het, bijna vijftien jaar na dato, alsnog in Nederland uitgebracht. Destijds werd het tot beste Noorse misdaadroman verkozen. Dat Hole uiteindelijk veel beter aardt in zijn gebruikelijke habitat, het immer grauw omschreven Oslo, wist zelfs de auteur toen nog niet.

In De Vleermuisman mag onze drankzuchtige en door zielenleed gekwelde Harry Hole van Oslo naar Australië afreizen om de behoorlijk gewelddadige dood van de Noorse Inger Holter te onderzoeken. Hij wordt in Sydney gekoppeld aan Andrew Kensington, een gewezen aboriginalbokser die nu bij de politie werkt, een eigenheimer met een nogal bizarre vriendengroep.

Het tweetal, beiden behept met een extreme hang naar genotmiddelen, ontdekt al snel een gruwelijk patroon: jonge, blonde vrouwen in de buurt worden verkracht en gewurgd. Voordat Hole op zoek kan, wordt de lezer echter eerst opgezadeld met uitgebreide beschrijvingen van de rosse buurten van Sydney (maar dan wel gedoopt in de inktzwarte tinten die we van Nesbø gewend zijn), de aboriginalcultuur en symboliek – de vleermuis staat symbool voor de dood voor de oorspronkelijke bewoners down under – en een rondgang door toeristische hoogtepunten als het stedelijk aquarium.

Als die toeristische plichtplegingen zijn voltrokken, kan de jacht op de moordenaar eindelijk beginnen. En als Nesbø dan op stoom komt, ontrolt zich meteen een plot zonder weerga, zoals we die van de auteur kennen, met veel griezelige zijpaden. Het verhaal werd overigens door de toen nog beginnende auteur bedacht tijdens de dertig uur die de vliegreis van woonplaats Oslo naar Sidney duurde.

De zijpaden voeren soms iets te ver het donkere bos in, maar dat zij Nesbø vergeven. Ook dit boek leest weer heerlijk weg. Aardig is ook dat Harry's fans heel wat bijleren over zijn verleden, dat tijdens deze moordzaak uitgebreid terugkomt om hem het leven opnieuw zuur te maken. Want zuur wordt het voor hem, daar in zonnig Sydney. Zijn zoektocht slaagt, maar brengt hem letterlijk tot aan de poorten van de hel. En zijn vaste lezers weten dat hij die route richting hellevuur niet voor het laatst zal volgen.

Jo Nesbø - De vleermuisman. Vertaling: Annelies de Vroom. Uitgeverij Cargo, 384 pag.