A.J. Kazinski - De laatste goede man (2011)

Eerder vervelend dan verrassend


(Door Guido Huisintveld)

Na de trilogieën is het duo-auteurschap de nieuwe hype. Ze schieten als paddenstoelen uit de grond. Het nieuwste koppel luistert naar de naam A.J. Kazinski. De A is van Anders Rønnow Klarlund en de J is van Jacob Weinrich. Op de achterflap lezen we: 'grootste Deense thrillersensatie van 2011'. Laten we het voor hun Deense collega’s en de rest van het productieve jaar niet hopen…

'De laatste goede man' begint veelbelovend. In korte hoofdstukken flitsen we van het ene naar het andere werelddeel alwaar mysterieuze sterfgevallen plaatsvinden. Uiteindelijk belanden we in Kopenhagen – uiteraard, anders zou het geen Déénse thrillersensatie zijn – bij politieman Niels Bentzon. Die krijgt een heel pakket onderzoeksrapporten van zijn Italiaanse collega. De sterfgevallen lijken onderdeel van een lange reeks moorden te zijn waarvan de laatste waarschijnlijk in Kopenhagen plaats gaat vinden.

Wat missen we nog in deze opzet? Ah ja, 'de love interest'. Astrofysicus Hannah Lund mag Niels Bentzon helpen in zijn onderzoek, dat langzaam Dan Brown-achtige vormen aanneemt. Oftewel: vergezocht. De omgebrachte personen blijken allen een goed en rechtvaardig karakter te hebben. De zoektocht spitst zich dus vooral op een Deen met die eigenschap. De speurtocht begint onbedoeld licht banale trekjes te vertonen.

Korte hoofdstukken, heen en weer springen van de ene scène naar de andere, flink het tempo erin houden, snelle dialogen, het zou allemaal moeten leiden tot een ondraaglijke spanning, maar de verveling slaat langzaam toe. Niet in de laatste plaats omdat de geoefende lezer sommige wendingen in het verhaal al mijlenver ziet aankomen.

Het boek is inmiddels aan aardig wat landen doorverkocht, dus het zal zijn weg naar vele minder kritische thrillerliefhebbers vast wel vinden.

A.J. Kazinski - De laatste goede man. Vertaling: Femke Blekkingh-Muller. Uitgeverij De Geus, 479 pag.