Loes den Hollander - Zielsverwanten (2011)

Aangenaam sinister

(Door Marjolijn de Cocq)

Ze nadert alweer de top 10 van de CPNB met haar nieuwe thriller (oké, 'literaire thriller' zoals de uitgeverijen dat per se willen noemen) Zielsverwanten. En niet ten onrechte, want Loes den Hollander schrijft boeken die vlot weglezen met plots die niet té voorspelbaar zijn.

Van haar collega's uit de vrouwelijke thrillerhoek heb ik begrepen dat de term 'hapklaar brokje' als uitermate beledigend wordt ervaren. Het risico op Twitter-'fitties' - de damesauteurs zijn uitermate actief op het gebied van sociale media - wil ik niet nog een keer lopen. Het Engelse 'unputdownable' zou iets te veel eer zijn. Maar toch: lekker boek, met een aangenaam sinistere twist.

Net als Den Hollander ooit zelf is hoofdpersoon Ageeth Vos directeur van een zorginstelling. Haar modus operandi is informeel, haar betrokkenheid bij de bewoners groot. Dat levert spanningen op met het personeel, waaraan ook nog de tot een taakstraf veroordeelde kok John Koopman wordt toegevoegd. Dat er met hem iets opbloeit, is olie op het vuur van een geheimzinnige brievenschrijver die Ageeth in de gaten houdt en dingen uit haar werkkamer ontvreemdt.

Tikkie obligaat is de gekozen vorm met een afwisseling van de steeds agressievere brieven van Ageeths stalker en de hoofdstukken John en Ageeth. Het lijkt wel mode onder thrillerschrijvers om de dader in monologen terzijde op te voeren - ik merk althans dat het mij begint te storen. Maar wat goed werkt bij deze Den Hollander, is het whodunnit-raadspelletje. Wat voor de hand lijkt te liggen, verrast en dat is altijd een plus.

Loes den Hollander - Zielsverwanten. Uitgeverij Karakter, 320 pag.