Mooi klaar mee (column, 2011)

CLITORIS VOL VERLANGEN

(Door Peter de Zwaan)

De postbode bracht 'Pure Thrillers, eerste jaargang, nummer 1'. Waarom hij het deed weet ik niet, maar hij deed het; waarschijnlijk werd hij gestuurd.
'Pure Thrillers' is een blad in boekvorm en bevat korte verhalen. Ik moest meteen aan 'Kaliber' denken, het blad dat 10 jaar geleden het licht zag en een kort leven was beschoren. Plannen van een misdaadschrijver een nieuw blad uit te geven gingen de mist in omdat geen uitgever er brood in zag, maar nu is toch iemand gelukt; in eigen beheer nog wel. Hulde. Het korte verhaal wordt in ons land weinig beoefend en nog minder gewaardeerd: iedereen die zijn kont tegen de krib gooit en toch een poging waagt verdient steun of op zijn minst waardering.
Ben ik wat dit punt betreft duidelijk genoeg? Mooi zo.
Ga ik toch iets zeggen wat als een vorm van milde kritiek zou kunnen worden opgevat.
Bij 'Kaliber' ging het om kwaliteit. Bij 'Pure Thrillers' ligt de lat lager. Een flink stukje.
Dat leidde bij mij tot gegrinnik en tot geknars van tanden.
Ergens – ik kwam het tegen bij het doorbladeren, maar kon het niet terugvinden - werd gekird. Doen we dat nog? In 2011? Kirren? Ik zou liever een vinger afhakken, maar vooruit, op momenten dat de wereld goed voor me is kan ik het hebben.
Mijn wereld is nooit goed genoeg voor de volgende zin. 'Kom op; blijf bij de les', praat Buck hardop.
Oei, die kwam aan.
Er is heel wat afgeschreven over wat je als schrijver moet met dialogen. Elmore Leonard heeft daar een kloek besluit over genomen. Alleen het woord 'zegt' en een naam. 'Kom op, blijf bij de les', zegt Buck. Dat is een zin. Of hij het hardop zegt of fluistert blijkt wel uit het verhaal en als het niet blijkt dan is het niet belangrijk of heeft de auteur schrijfproblemen.
Wat verder in 'Pure Thrillers' opvalt is dat van de onderdelen seks, drugs en rock-'n-roll, de drugs en de rock-'n-roll sterk achterblijven. Er wordt wat afgezucht, gehegen en ontladen. De rampetamp wordt evenmin geschuwd.
Sommige personages zijn wel heel snel op toeren; of er overheen.
In de eerste alinea van Bloedheet: Hij scheurde haar blouse van haar lichaam. Geen bh. Goeie God, dacht hij. Dit is meer dan ik kan bevatten.
Van mij mag het, maar ik wil weten wat 'hij' had gedacht als hij een bh had gezien. Mooi modelletje. Stevige stof. Voortreffelijke pasvorm?
De eennalaatste zin van het verhaal verdient aandacht: Haar temperatuur begon te stijgen en haar clitoris klopte vol verlangen.
Ik las de zin voor aan mijn vrouw. Ze zei: 'Jezus Christus, daar ben je mooi klaar mee.'

Pure Thrillers wordt uitgegeven door de hoofdredacteur: Alex de Jong.

(Deze column is ook te lezen op: www.peterdezwaan.nl)

Peter de Zwaan (1944, Meppel) heeft tientallen publicaties op zijn naam staan, misdaadromans en jeugdboeken. Voor zeven van zijn thrillers werd hij genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Met 'Het Alibibureau' won hij in 2000 de Gouden Strop. In april verschijnt bij uitgeverij Cargo zijn thriller 'De vuurwerkramp van Harmen Saliger'.(Foto Peter de Zwaan: Bob Bronshoff)