Almar Otten - De afstammeling (2011)

De ongeloofwaardigheid spat van de pagina's af


(Door Maarten Moll)

Almar Otten wordt in de folder van uitgeverij Sijthoff aangekondigd als groot Nederlands talent. Je moet wat om in het thrillergeweld uit Zweden en de vele uitstekende romans uit de Verenigde Staten overeind te blijven. Otten schreef een historische thriller - die zich overigens merendeels afspeelt in deze tijd - die 'De afstammeling' heet.

'De afstammeling' werd al 'De Da Vinci Code aan de IJssel' genoemd. Dat is grappig, omdat het grote, wereldomspannende mysterie uit Dan Browns 'De Da Vinci Code' wordt gespiegeld in een provinciestad, Deventer, aan een kabbelende rivier. Als ondertitel voor de roman is gekozen voor De jacht op een eeuwenoud handschrift. Dat klinkt dan wel weer lekker vintage Dan Brown.

Otten pakt het groots aan (hulde!) en begint met een proloog die zich afspeelt in 782. De slag bij Verden, waar de Franken vechten met de Saksen. Otten weet wat een proloog vraagt. Tegen het einde van de proloog, als de Frankische leider toeziet hoe zijn mannen de laatste Sasken vermoorden, schrijft hij: 'Hij weet niet dat een monnik, gehuld in een donkere pij, het bloederige schouwspel vanaf de overkant van de rivier in ontzetting heeft gadegeslagen.' Echt zo'n cliffhanger die een thriller in het begin nodig heeft.

En dan schakelt Otten over naar het heden. Een jonge historica wil meer weten over de plotselinge dood van haar vriend. Hij was een amateurarcheoloog, die vlak voor zijn dood in haar kelder iets in de muur metselde. Een jonge promovendus doet een ontdekking, hij vindt een onbekend Saksisch (proloog!) handschrift, dat noopt tot herschrijving van de geschiedenis van Nederland. Maar hij wordt door zijn hoogleraar middeleeuwse geschiedenis, die het handschrift liever zelf had ontdekt, ontslagen. Die hoogleraar wordt weer door een Duitse baron met duistere plannen uitgenodigd om over de vernietiging van het Saksische heiligdom Irminsul in 772 te komen praten.

Meer verraden zou zonde zijn, al weet u natuurlijk wel dat de jonge historica en de ontslagen promovendus elkaar zullen vinden. En Otten mag gerust een talent worden genoemd. Net als bij Dan Brown spat de ongeloofwaardigheid van de pagina's af, maar dat is geen probleem. Otten heeft zijn verhaal zo vakkundig in elkaar gestoken dat je ook echt wilt weten hoe de vork in de steel zit. 'De afstammeling' is een zeer prettig leesbare thriller.

Almar Otten - De afstammeling. Uitgeverij Sijthoff, 336 pag.

(Bron: Het Parool)