Erik Bolt - Een messteek in de rug (2010)

Authentiek geouwehoer


(Door Peter Kuijt)

Op bladzijde 266, met nog twintig pagina's te gaan, slaat de hoofdpersoon van de thriller Een messteek in de rug, rechercheur Felix de Grave, de spijker op de kop. Hij zegt: 'Het lijkt soms wel of ik bij een oudewijvenclub werk in plaats van de politie. Er wordt hier wat afgekletst.'

Volgens uitgeverij Luitingh is Een messteek in de rug, het debuut van Erik Bolt (pseudoniem van een auteur met 'jarenlange ervaring' in kringen van politie en justitie), een 'authentieke politieroman'. En: 'Niet eerder bood een thriller zo'n reële kijk op het werk van de Nederlandse politie!' Als het allemaal zo realistisch is, dan moet de PVV meteen de verantwoordelijke minister opdragen de politie uit het overlegcircuit te sleuren en de straat op te sturen. Want er wordt wat af geouwehoerd in Een messteek in de rug!

Hoofdpersoon is rechercheur Felix de Grave, die, herstellende van een steekwond, tijdelijk is overgeplaatst van de binnenstad van Amsterdam naar Zuid. Daar moeten hij en zijn team de moord zien op te lossen op Donna Wanders. Deze werd met een messteek in de rug aangetroffen in het Amsterdamse Bos. Arme Donna was werkzaam in het AMC, had daar nogal wat harten gebroken, maar kon ook een fotoreportage in Playboy op haar conto schrijven en had een pizzabakker annex leerbewerker als geliefde, dus er waren verdachten volop. De Grave moet haast maken met de opsporing van de moordenaar want er staat een MultiCultiLoop op het programma in het Amsterdamse Bos en dan moet het daar veilig zijn.

Bolt maakt de debutantenfout om de lezer te vermoeien met al te veel pietluttigheden. Er is dus veel geklets om niets, wat zal het de lezer bijvoorbeeld boeien dat Amstelveners het over het Bosplan hebben, terwijl inwoners van de hoofdstad praten over het Amsterdamse Bos. Bolt is geen mooischrijver. Dat uit zich vooral in dialogen die niet lopen en als ze dat toevallig wel doen uitmonden in dodelijke vermoeiende clichés, zoals 'Wij zijn het stoffer-en-blik van de maatschappij. Ons werk is nooit gedaan, maar deze schoft, die grijpen we.' Personages zijn eerdere karikaturaal dan dat ze echt gaan 'leven'. Zo is er de commissaris die geilt op zijn uniform, de seksistische rechercheur en de hoofdpersoon, zoals vaak een getroebleerd persoon met een moeder die te vroeg overleed, een vader die dronk en niet al te gelukkig in de liefde.

Een messteek in de rug is een beroerd debuut. Bolt zou bezig zijn aan zijn tweede boek, dat volgend jaar zomer moet verschijnen. Een strakke begeleiding door de uitgever zou op zijn plaats zijn.

Erik Bolt - Een messteek in de rug. Uitgeverij Luitingh, 286 pag.