Met een schortje voor (nieuws, 2010)

SOMS 'GRIMLACHEN' ROSS' PERSONAGES WEL ERG VEEL

Of hij er blij mee zal zijn, valt te betwijfelen, 'want hij moppert ontzettend veel'. Maar het is wel de vrouw van je leven die en plein public een boekje over je open doet. Die vergeef je veel, zo niet alles.

Tomas Ross zal zich dus moeten schikken in zijn lot. En leven met de wetenschap dat zijn vrouw Dorine Verona van Nifterik allerhande details over hun relatie heeft blootgegeven aan het tijdschrift ésta, dat elke twee weken 'serieus leuke' onderwerpen placht te brengen.

'Van hem weten we bijna alles', meldt het tijdschrift dat een tipgever van De Spanningsblog aantrof bij de plaatselijke barbier. Maar toch verschaft Van Nifterik (1957) die Willem Pieter Hogendoorn (zijn echte naam) sinds 1990 kent, nog genoeg smeuïge wetenswaardigheden over haar dertien jaar oudere echtgenoot. Dat-ie altijd moppert, dus. Van Nifterik: ,,Dat doet hij al als hij de straat wil oversteken en er komt net een fietser aan: waarom moet die hier nu net fietsen!'' En dat hij voor haar onweerstaanbaar is als hij met een schortje voor vissen schoonmaakt. Vooruit, nog een intiem detail, we zijn nu toch bezig: het liefst ziet de schrijver zijn vrouw 'mooi aangekleed in bed, met jarretels aan'.

Maar ook over Ross' schrijverschap meldt zijn echtgenote interessante feiten. ,,'Kun je dat wel schrijven?' denk ik wel regelmatig als ik Willems teksten lees. Als hij over Máxima schrijft, dan gaat hij wel in haar hoofd zitten, schrijft op wat zij kan denken. Ik zeg wel eens dat ik het iets te ver vind gaan, maar ja het is een roman. Hij mag schrijven wat hij wil. Over Desi Bouterse heeft hij zó kritisch geschreven dat ik het gewoon onprettig vond. Dat maakte me bang. Onze dochter Pauline was toen nog klein, ik voelde me kwetsbaar. Toen luisterde hij wel naar me en probeerde de tekst wat te verzachten.''

Zijn vrouw is zijn klankbord. ,,Als hij een paar hoofdstukken heeft geschreven, gaan we aan de eettafel zitten en leest Willem voor wat hij geschreven heeft. (...) Wat hij van mij verwacht is dat ik de logische kant bekijk van zijn verhaal: kan die vrouw op dat moment daar en daar zijn? Of: kunnen schemerlampjes aan zijn in de zomer om acht uur 's avonds? Zijn plots vind ik erg gecompliceerd, die moet ik vaak overlezen. Stilistisch kijk ik er ook naar, soms 'grimlachen' zijn personages wel erg veel.''

Hogendoorns vader bekleedde destijds een hoge positie bij de Binnenlandse Veiligheidsdienst, de voorloper van de AIVD. Volgens Van Nifterik had haar man zijn vader, die hij al vroeg verloor, heel hoog zitten. ,,Ik denk dat zijn vader de reden is waarom hij zich zo vastbijt in veiligheidsdiensten en hij er zo door gefascineerd is. (...) Hij ziet ook overal een complot in. Ik denk wel dat we een dossier hebben bij de AIVD. Ja, onze telefoon wordt ook afgeluisterd, daar ben ik van overtuigd.''

Van Nifterik vertelt ook over hun gezamenlijke vriend Theo van Gogh, met wie Ross beroepsmatig ook vaak kon botsen. ,,De dag dat Theo was vermoord, kregen we een brief van hem, waarin hij Willem schreef: 'Ik ben blij dat de Here me eindelijk van jou verlost heeft'. Dat was wel heel bizar om te lezen op dat moment.''

Met Hogendoorn, die twee kinderen uit een eerder huwelijk heeft, kreeg Van Nifterik dochter Pauline (nu 15). Sinds kort hebben Van Nifterik en Hogendoorn ook een pleegdochter in huis, Fleur. Van Nifterik: ,,Zij is een vriendinnetje van Pauline. Dat meisje heeft een naar verleden en is vorig jaar permanent bij ons komen wonen.'' Van Nifterik zegt wel eens medelijden te hebben met haar man. ,,Hij is 65, woont in één huis met twee pubermeiden en een vrouw in de overgang.''

(Bron: ésta)