Gillian Flynn - Duisternis (2010)

Een bezoek aan de Kill Club


(Door Hans Knegtmans)

Libby Day heeft naar eigen zeggen geen aangenaam karakter. 'Er zit iets gemeens in me, even echt als een orgaan. Als je mijn buik zou opensnijden, glijdt het misschien naar buiten, vlezig en donker, en valt het op de grond, waar je het kunt vertrappen.' Geen wonder, met wat ze heeft meegemaakt. Toen ze zeven was drong iemand de armetierige boerenwoning binnen en vermoordde Libby's moeder en twee oudere zusjes. Voor de rechtbank verklaarde ze dat haar oudere broer Ben de dader was. Die werd daarop tot levenslang veroordeeld.

Vierentwintig jaar later wordt Libby benaderd door Lyle Wirth van de Kill Club. De leden hebben iets met 'True Crime'. Misschien vindt ze het interessant om als eregast een clubavond te bezoeken? Natuurlijk krijgt ze een onkostenvergoeding, en desgewenst kan ze ook wat memorabilia aan de leden verkopen. Normaal zou Libby dit aanbod met een paar rake oneliners weghonen, maar de bodem van het liefdadigheidsfonds waar ze van leeft komt in zicht.

Haar bezoek aan de Kill Club is een ontregelende ervaring. De aanwezigen blijken zich terdege in de zaak te hebben verdiept en zijn overtuigd van Bens onschuld. Eerlijk gezegd heeft ook Libby wel eens getwijfeld aan haar toenmalige getuigenis. Ze spreekt met Lyle af dat zij, gesponsord door de clubleden, informatie zal vergaren die meer duidelijkheid moet brengen over de fatale nacht.

Schrijfster Gillian Flynn wisselt Libby's speurtocht af met passages in chronologische volgorde over de gebeurtenissen die voorafgingen aan de moorden, beurtelings verteld vanuit het perspectief van Ben en moeder Patty Day. We leren Ben kennen als een tiener met een zeldzaam talent om de verkeerde keuzes te maken. Drugs, vriendinnen die te oud zijn of juist veel te jong, Gothic kleren en muziek, en zelfs duivelsrituelen.

Voor Patty is elke dag een nieuwe beproeving. Met een inkomen dat geen naam mag hebben kan ze alleen maar hopen dat het dak het niet instort, en dat het koffiezetapparaat het ook morgen nog zal doen. Dankbaar zijn dat de kinderen niet protesteren tegen de nephamburgers die ze hen voorzet. Proberen de roddels over Ben of haar weggelopen man te negeren.

Duisternis is behalve een beklemmende thriller ook een psychologische studie van formaat. Langzaam maar zeker kruipt Libby onder de huid van de lezer. Je zou haast vergeten waarom ze zichzelf aanvankelijk zo in de weg zat.

Gillian Flynn - Duisternis. Vertaling: Jeannet Dekker. Uitgeverij De Boekerij, 352 pag.

(Bron: Het Parool)