R.J. Ellory - Een volmaakte vendetta (2010)

Een bijna volmaakte thriller


(Door Arno Ruitenbeek)

Bijna honderd pagina's lang geloof ik dat dit een volslagen mislukte poging is hét andere maffiaverhaal te schrijven. De hoofdpersoon, Ernesto Perez, zit op zijn praatstoel als gepensioneerd huurmoordenaar en vertelt tot in slaapverwekkend detail over zijn jeugd. De andere 444 bladzijden van Een volmaakte vendetta maken alles meer dan goed.

Perfect is deze thriller van R.J. Ellory dus niet, maar het scheelt tenslotte zeer weinig. Ellory heeft een heerlijke, bloemrijke schrijfstijl die de intrige minder diepzwart doet lijken. Aldus mooi misleid laat de lezer zich na die moeizame introductie door Perez meeslepen in spiraal van geweld, macht en wraak. Onderwijl wordt hem een blik gegund in de aparte wereld van de Amerikaanse cosa nostra en van de opsporingsdiensten.

Natuurlijk heeft bijvoorbeeld 'grootmeester' Michael Connelly de onwezenlijke verhoudingen tussen FBI en gewone politie in felle kleuren geschilderd. Ellory voegt er een dimensie van menselijk falen en onderling onbegrip aan toe.

Perez wordt ervan verdacht de dochter van gouverneur Ducane te hebben ontvoerd. Hij meldt zichzelf bij de FBI in New Orleans en is bereid te vertellen wat er met het kind is gebeurd cq waar ze zit. Hij eist echter een gesprekspartner die net als hij uit The Big Easy komt, de New Yorkse rechercheur Ray Hartmann.

De laatste kan dit klusje niet gebruiken, want hij zit middenin een lijmoffensief met zijn vrouw en dochter. In een hotelkamer vertelt de verdachte in alle rust hoe hij zich ontwikkelde tot de favoriete liquidator van de Italo-Amerikaanse georganiseerde misdaad, terwijl Hartmann en in een kamer ernaast de FBI slechts willen weten waar het ontvoerde meisje is. De karakters zijn imposant, de sfeer er een die constant klam zweet veroorzaakt.

R.J. Ellory - Een volmaakte vendetta. Vertaling: Ineke van den Elskamp. Uitgeverij De Fontein, 544 pag.

(Zie ook recensie van Hans Knegtmans)