Jacob Vis - De erfgename (2009)

Streekroman met een bite


(Door Peter Kuijt)

Jacob Vis mag graag van zichzelf zeggen dat hij het levende bewijs is dat thrillerschrijvers niet rijk worden. En hij lanceert die stelling altijd met een grijns. Wetende dat de hemel eerder naar beneden valt dan dat hij een bestsellerstatus bereikt. En dat is eigenlijk onterecht.

De in het eerste oorlogsjaar geboren voormalige bosbouwer is wellicht het best bewaarde geheim in het vaderlandse thrillergenre. Al meer dan twee decennia levert hij met ijzeren regelmaat gedegen thrillers af, de ene kwalitatief sterker dan de andere. Meerdere malen werd hij genomineerd voor de Gouden Strop, vorig jaar stond hij met zijn boek De scheepsbouwer op de shortlist van De Diamanten Kogel. En in 2007 publiceerde hij het true crime boek Het Rijk van de Bok, waarin hij probeerde aan te tonen dat er iemand ten onrechte is veroordeeld voor moord. De zaak is inmiddels opnieuw in onderzoek.

De erfgename, zijn jongste boek, is een vervolg op zijn thriller Morren. Maar die misdaadroman uit 2001 hoeft niet eerst gelezen te worden om Vis' laatste te kunnen doorgronden. In De erfgename wordt verder verwezen naar de thriller Brains uit 2002, maar gaandeweg wordt ook duidelijk wat er zich toentertijd afspeelde.

Voor de verstokte Vis-lezers doet een vertrouwd personage van zich spreken. Het is commissaris Ben van Arkel uit het fictieve plaatsje IJsselmonde. In dit avontuur heeft hij nogal wat met vrouwen te stellen. Allereerst is daar de op leeftijd zijnde Henriëtte van Walsum, die Van Arkel als vertrouwenspersoon inschakelt omdat ze advies wil over wat te doen met haar landgoed Morren. De commissaris stuit daarbij op Henriëttes dochter Gonda die haar eigen plannen met Morren heeft. Uit Engeland is inmiddels Van Arkels ex-vriendin Lynn overgekomen omdat zij nog wat zaken uit het verleden heeft te verwerken en om na te gaan of de commissaris nog gevoelens voor haar heeft.

En dan is er Ann, de vrouw van de welgestelde industrieel Wim Haasbroek. Zij wordt tijdens dit verhaal weduwe omdat de ondernemer overlijdt nadat hij van een alleraardigste medereiziger in de trein een kopje koffie heeft aangenomen.

De laatste zaak komt in de thriller een beetje op het zijspoor te staan, omdat de eerste drie vrouwen zoveel van Van Arkels tijd in beslag nemen. De erfgename lijkt tot ver in het boek bijna op een streekroman, totdat het thrillerelement weer de teugels in handen neemt en er een fraai, verrassend en spannend slot aan breit. De erfgename heeft tegelijkertijd ook iets weg van een heiligverklaring van Ben van Arkel. Zo goed als alle vrouwen in het boek aanbidden hem. Het lijkt wel of de commissaris boven de partijen staat en niets fouts kan doen. Hopelijk is Van Arkel in het over een paar maanden te verschijnen laatste deel van de Morren-trilogie, De imker, weer wat meer mens geworden.

Jacob Vis - De erfgename. Uitgeverij Ellessy, 281 pag.