Drie minuten (column, 2009)

ZAPCULTUUR

(Door Peter de Zwaan)

Je moet nooit reageren op de op- en aanmerkingen van lezers van je columns. Je moet de columns hun zegenrijk werk laten doen en je er vooral niet meer mee bemoeien.

Ik weet het.

En bemoei me nu met degenen die schreven naar aanleiding van mijn stukjes over recensies voorzien van sterren: 'Weg met de sterren' en 'Vallende sterren'.

Zowel op De Spanningsblog als op mijn website kwamen reacties.

Niet van lezers, wel van schrijvers en recensenten.

De schrijvers leefden met me mee. Ze waren van plan zelf het onderwerp aan te snijden, maar ja, drukdrukdruk en bovendien: voor je het weet worden die recensenten boos en in een klein land kom je elkaar steeds tegen, dus, bij nader inzien, was morele steun voldoende.

De recensenten vielen in twee groepen uiteen. Een groepje vond dat recensenten 'best wel' eens kritisch toegesproken mogen worden.

Een iets grotere groep betrok als de bliksem een egelstelling. Er waren er twee die me meedeelden dat van
het ad hoc uitdelen van sterren geen sprake is.

In het voorbeeld dat ik gaf (een recensie in Het Parool) leek het ad hoc me behoorlijk overtuigend
 aangetoond, maar ik wil graag aannemen dat recensenten serieuze lezers zijn.

Niks ad hoc dus, we zijn het weer eens helemaal eens.

Nu het punt waar ik naartoe wil.

Recensent Remko Meddeler schreef: 'Afschaffen van sterren is niet verstandig, want in een zapcultuur als de onze moet je snel de conclusie tot je kunnen nemen.'

Ik ben zo vrij het niet met hem eens te zijn. Die zapcultuur hebben we onszelf aangedaan, maar ik zie geen enkele noodzaak het te gek te maken. Niet alles hoeft snel, een boek is de televisie niet. Over een boek van 300 bladzijden lees je nu even lang als een eeuw geleden. Een boek helpt mee aan het onthaasten. Een boek lees je voor je plezier.

Nou, heb dan voor je plezier en je onthaasting drie minuten over, langer duurt het lezen van een recensie niet sinds de redacties van kranten en tijdschriften vinden dat voor misdaadromans het minimum aan ruimte eigenlijk al te veel is.

(Deze column is ook te lezen op www.peterdezwaan.nl)

Peter de Zwaan (1944, Meppel) heeft tientallen publicaties op zijn naam staan, misdaadromans en jeugdboeken. Voor zeven van zijn thrillers werd hij genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Met 'Het Alibibureau' won hij in 2000 de Gouden Strop. Onlangs verscheen zijn nieuwe Jeff Meeks-thriller 'Een zaak van vrouwen'. En in 2010 staat een volgende thriller op stapel die de titel 'De mooiste meid van Oregon' heeft meegekregen. Kijk op de site van Peter de Zwaan voor meer informatie. (Foto Peter de Zwaan: Bob Bronshoff)