'Je moet van iets waanzinnig worden in dit leven'
Rubriek waarin thrillerschrijvers zichzelf en hun werk presenteren aan de hand van de vijf journalistieke W's: Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom. Vandaag: Bavo Dhooge, die dinsdag 24 november de Diamanten Kogel 2009 won met Stiletto Libretto. De Vlaamse schrijver-scenarist heeft iets met de letter 'S'.
(Door Peter Kuijt)
- Wie denkt Bavo Dhooge wel dat hij is?
Bavo Dhooge: 'Ik ben op 31 januari in 1973 in het hart van Gent geboren en ben dus 36. In mijn jeugd - meer bepaald tot mijn zestiende - lag er een mooie internationale tenniscarrière op mij te wachten, maar uiteindelijk is het op iets helemaal anders uitgedraaid.
Wie denk ik dat ik ben? Ik denk dat ik in de eerste plaats een broodschrijver ben, gedebuteerd in 2001 met een eerste roman en sinds zes jaar freelance zelfstandig auteur/scenarist/redacteur/journalist. Ik ben afgestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Schonen Kunsten als filmregisseur, maar ben vrij snel aan de slag gegaan als copywriter in een reclamebureau omdat werken op een filmset me veel te hectisch was. Daarnaast werkte ik ook een tijdlang als recensent voor het weekblad Humo en andere magazines. Vandaag heb ik meer dan 40 boeken en 50 verhalen geschreven waarvan de titels allemaal beginnen met de letter 'S'.
Ja, ik weet het: mensen verklaren me gek, maar je moet van iets waanzinnig worden in dit leven. Niet lang geleden gaf een leerling me tijdens een schoollezing dan ook de bijnaam 'S'-Express'. Ik heb ook een zoon van acht die Samuel heet (hij was eerst, niet de boeken) en ik woon en werk in Gentbrugge. Verder probeer ik af en toe een standaarddeuntje te tokkelen op een oude piano, hou enorm veel van echte jazz en ben ik op vele fronten een onverbeterlijke melancholicus. Zo verzamel ik oude schrijfmachines, mis ontzettend de jaren zeventig en kom er steeds meer achter dat het cynisme en ironische in mijn boeken veeleer een vermomming zijn voor mijn soms gênante sentimentaliteit.'
- Wat valt er nog meer te wensen na het winnen van de Internationale Verhalenwedstrijd van Ambrozijn, een nominatie voor de Gouden Strop, vijfsterrenrecensies in VN's Detective- en Thrillergids en uiteindelijk de Diamanten Kogel 2009?
'Hm, de Gouden Strop effectief winnen, de Diamanten Kogel een tweede keer winnen en voor het derde jaar op rij vijf sterren in de VN Thrillergids krijgen? Neen, serieus, toen ik de Schaduwprijs won voor mijn debuut SMAK in 2002 dacht ik al dat ik het hoogst haalbare had bereikt, maar kijk. Uiteindelijk ben ik er me van bewust dat ik het mezelf niet makkelijk heb gemaakt door geen langdurige reeks te schrijven met één steeds terugkerende held of politieagent in de hoofdrol, of een typisch Vlaamse thriller.
Elk boek is weer een beetje anders, al zijn er natuurlijk altijd wel een paar terugkerende elementen zoals zwarte humor, een (hopelijk) goed oor voor dialogen, surrealistische personages, filmische beschrijvingen en een kleurrijke setting. Ik kan dus voorlopig nog niet teren op een echte megaseller, maar stel me tevreden met mijn eigen ding, mijn eigen weg en de leuke reacties, recensies en bekroningen die daarbij horen. Ik vrees dat mijn levenshouding zich ook een beetje afspiegelt in mijn werk, dat wil zeggen: de outsider die koppig vasthoudt aan zijn eigen principes of ze nu goed of slecht zijn.'
- Waar zou de schrijver Bavo Dhooge zijn inspiratie voor boektitels halen als het alfabet geen 'S' zou kennen?
'Ik zou zeker geen andere letter meer nemen. Die hele gimmick is trouwens heel toevallig ontstaan na drie boeken, maar gaandeweg was het wel een trucje dat begon op te vallen. De letter 'S' is ook de mooiste letter van het alfabet, heel sierlijk, spontaan en sexy. Het is ook de helft van het teken dat staat voor oneindigheid. Ik wil dan ook blijven schrijven tot het einde der tijden, of althans, tot mijn tijd komt. Ik beschouw die 'S' ook letterlijk als het Sleutelgat van mijn eigen hokje waar ik al mijn verschillende genres (sciencefiction, thrillers, romans, jeugdboeken, enz.) kan instoppen.
Nu is het zelfs zo dat ik door te denken aan een titel met de letter 'S' vanzelf op een idee kom wat leidt tot een personage en wat dan ook weer uitmondt in een verhaal. Het werkt dus in beide richtingen. Voorts heb ik de ijdele hoop en illusie dat elke boekenliefhebber in een overvolle 'bib' of boekhandel met al die duizenden titels bij een 'S'-titel Spontaan aan mij zou denken. Er zijn trouwens ook al mensen die me zien als Spookschrijver van andere mooie boeken zoals Sprakeloos, Suiker en het werk van Stieg Larsson.'
- Wanneer zou het voor u het juiste moment zijn om serieuze literatuur te gaan schrijven?
'In mijn ogen bestaat er geen serieuze en minder serieuze literatuur en dus ben ik ervan overtuigd dat ik al mijn hele leven serieuze literatuur schrijf. Ik neem mijn werk heel serieus en weet niet wat ik anders zou doen als ik niet kon schrijven, maar daar houdt het dan ook bij op. Het is en blijft een vak. Je verandert er de wereld niet door en de mensen vergeten je trouwens ter plekke terwijl je bij wijze van spreken nog voor je neus staan.
Het is ook geen beroep dat je kiest om op televisie te komen of veel groupies te hebben. Het is wat het is: schrijven, heerlijk oubollig, tenminste, dat ervaar ik als ik soms voor een school ga spreken en de leerlingen me aankijken alsof ik net uit een ondergrondse bunker of uit een boomhut ben gekropen. Het is zoals Woody Allen zegt: we doden allemaal gewoon een beetje tijd tot de dood erop volgt, wel, ik wil die tijd opdoen aan schrijven. Ik weet het, een vrij donkere gedachte voor een frisse website als deze, maar het is zo. Ik probeer het misschien iets anders in te kleden met het motto van Oscar Wilde: 'Don't take life seriously because you cannot come out alive'.'
- Waarom doen de mannelijke misdaadauteurs het zo goed in Vlaanderen en verkopen alleen de vrouwelijke thrillerschrijvers bestsellers in Nederland?
'Ja, zeer goeie vraag en ik zat me hetzelfde af te vragen toen Marion Pauw in juni net de Gouden Strop voor mijn neus wegkaapte. Zijn de Vlamingen allemaal onverbeterlijke macho's? Zijn de Nederlandse schrijfsters allemaal mooie blonde jongedames?
Het zijn toch twee heel verschillende werelden, hoor, Nederland en Vlaanderen. Ik heb het gevoel dat de Vlaming vooral houdt van en vasthoudt aan herkenbaarheid, couleur locale en een zeker soapgehalte (zonder dat pejoratief (ongunstig, red.) te bedoelen). In Nederland uit die herkenbaarheid en identificatie zich op andere fronten. In ieder geval blijft het een raadsel, een mysterie binnen het wereldje van mysterieschrijvers. Als ik het antwoord wist, dan zou ik een blonde pruik opzetten en er helemaal voor gaan!'
Bavo Dhooge - Stiletto Libretto. Uitgeverij Manteau, 320 pag., 19,95 euro
Geen opmerkingen:
Een reactie posten