Joy Fielding - Roerloos (2009)

Ouderwets goed

(Door Arno Ruitenbeek)

Verwacht van Joy Fielding niet dat ze een meesterwerk schept en ze zal je nooit teleurstellen. Elke thriller is ouderwets goed. Roerloos zit wel aan de kwaliteitsbovenkant van het omvangrijke oeuvre.

Een beetje psychologie van de koude grond, keuze uit een groot aantal daders en op driekwart de start van de ontknoping van een heel goed verhaal over een liefhebbende moeder of echtgenote die door familie, vrienden of kennissen een oor wordt aangenaaid. Middle, upper middle en upper class, goede banen, mooie huizen en boem, klap, tik de dramatische omslag.

Met Casey Marshall uit Roerloos is het niet anders. Ze wordt omver gereden door zo'n PC Hooft-trekker en raakt in een maandenlange comateuze toestand. Ze kan echter wel horen wat er wordt gezegd.

Aan haar ziekenhuisbed duiken haar naasten op, die zich onbespied wanen en lang niet zulke leuke types blijken te zijn als Casey altijd dacht. Om het diplomatiek uit te drukken.

Haar ongeluk was een moordpoging en het is zeker dat de moordenaar (en diens opdrachtgever) door zullen gaan tot het misdrijf voltooid is. Casey weet van welke kant het gevaar komt, maar kan dat aan niemand duidelijk maken. Intrige, dialogen en karakters zijn goed voor een 9, verfilming lijkt me logisch.

Joy Fielding - Roerloos. Vertaling: Corrie van den Berg. Uitgeverij Van Holkema & Warendorf, 349 pag.