Pim Faber - Costa killer (2009)

Overdaad schaadt bij Faber

(Door Arno Ruitenbeek)

'Dat is uw probleem. Waarvan ik, denk ik met u, hoop dat het gauw is opgelost.' 'Jaha', riep ik chagrijnig in de hoorn in de wetenschap dat ik nog wel even lekker door had geslapen als de telefoon niet was gegaan.'

Als slecht lopende zinnen Pim Fabers enige makke zouden zijn, was het wel goed gekomen met zijn thrillerdebuut Costa killer.

Maar helaas. De sympathieke en bedrijvige eindredacteur van het televisieprogramma Tros Vermist weet blijkbaar niet dat overdaad schaadt. Van alles biedt hij veel te veel: namen, plaatsen, incidenten, bier, moeilijkheden, verhaallijnen, tijden. En stonden die netjes op een rij, was het wellicht nog te doen geweest. Maar de auteur schiet van links naar rechts en van achteren naar voren, veronderstellend dat zijn lezers alwetend en zeer begrijpend zijn.

Een oorzaak kan zijn gelegen in het feit dat Faber twintig jaar geleden begon met een opzet om ook eens spannend boek te schrijven (zo meldt de achterflap), en vervolgens na weer een (werk)reis wat aantekeningen toevoegde omdat dit feitje ook wel leuk/gek/anders/passend was. Na twee decennia is hij het spoor bijster geraakt. Tot overmaat van ramp heeft bij de uitgever niemand hem durven adviseren om het manuscript geducht door de molen te halen.

Over de inhoud dit: een seriemoordenaar schiet her en der aan de Nederlandse kust (costa...) jonge, blonde vrouwen neer met een precisiegeweer. De verantwoordelijke korpsen, met voorop twee Rotterdamse rechercheurs die net zo eendimensionaal getekend zijn als de rest van de tientallen personages, ruziën over competenties. Onderwijl is de ex-rechercheur P.B. Lebandowski in België en Frankrijk op jacht naar een huurling met een nare psychische afwijking; als hij tenminste niet aan de drank zit.

Pim Faber - Costa killer. Uitgeverij Ellessy, 325 pag.