Gewoon zomaar (column, 2009)

Inspiratie

(Door Simon de Waal)

Nog steeds weet ik niet goed waar ik precies mijn inspiratie vandaan haal voor films, afleveringen voor series of boeken. Ik weet wel dat het ongrijpbaar is en los staat van iedere dwang. Daarmee bedoel ik dat een goed idee zich niet laat dwingen door opdrachten of deadlines. Het is er gewoon zomaar, en je mag jezelf gelukkig prijzen als dat met enige regelmaat gebeurt.

Ik weet dat ik mijzelf gelukkig mag prijzen. Aan ideeën, plots en invallen geen gebrek. Ik heb op deze plek, volgens mij, wel eens gerept over de door mij zo geliefde Moleskine opschrijfboekjes, waar ik inmiddels een imposant aantal van bezit. Voor iedere project een eigen boek van groot formaat, voor de lukrake invallen een klein boekje dat ik altijd bij me heb.

Inmiddels heb ik het vijfde of zesde kleine boekje volgeschreven. Heel regelmatig haal ik ze tevoorschijn om ze weer eens van voor tot achter door te bladeren. Tot mijn verrassing kom ik dan altijd wel iets tegen uit vroeger dagen, dat ik goed kan gebruiken bij iets waar ik op dat moment mee bezig ben; een dialoog, een omschrijving van een karakter, een anekdote... Ook heb ik een lijstje met onderwerpen: 'ooit nog iets mee doen'. Het zijn er zevenentwintig, en volgens mij allemaal goed voor een aflevering, een boek of een film.

Een goed idee laat zich volgens mij in een paar zinnen omschrijven. Zeer ingewikkelde films (Magnolia, Crash) kan je uiteindelijk toch wel weer omschrijven in een of twee zinnen. Het hangt er maar van af hoeveel 'afstand' je neemt van de film.

Waarom vertel ik dit? Omdat het proces van ideeën mij mateloos intrigeert. Zo was ik bezig met de opvolger van mijn boek Pentito. Het zou een boek worden, getiteld Blacklight en ik was gevorderd tot hoofdstuk 3. Het verhaal is fantastisch, de inspiratie groot.

Tot drie weken geleden.

We waren op skivakantie in een mooi oud hotel in Oostenrijk. Heerlijk weer, heerlijk hotel, heerlijke pistes. Kortom, een ideale vakantie. Tijdens het diner vertelde de ober een 'weetje' over het hotel. Gewoon, een kleinigheidje over de directie. En meteen wist ik, dit wordt mijn volgende boek. Alles viel op z’n plek met dat ene zinnetje van zeven woorden. Een ooit vaag idee over een opvolger van Pentito zat plotseling rotsvast in mijn hoofd. En ik wist meteen dat het 'goed' zat, want het ging er niet meer uit. Ik was laaiend enthousiast.

Die avond laat belde ik Oscar van Gelderen, mijn uitgever. Hij was meteen net zo enthousiast als ik, al had het nogal wat consequenties. Niet najaar 2009 uitkomen met mijn nieuwe boek, maar voorjaar 2010, bijvoorbeeld. Die tijd heb ik wel nodig. Ik zal u heel binnenkort meer vertellen over dit boek, en het zinnetje dat de start ervan was. Nog even geduld, alstublieft.

En Blacklight? Ach, dat komt nog wel een keer. Nummer achtentwintig op mijn lijstje: 'ooit nog iets mee doen'. Komt wel goed.

De eerste drie hoofdstukken heb ik tenslotte al.

Dit is een met toestemming overgenomen column die Simon de Waal (1961) schreef voor de website van het Genootschap van Vlaamse Misdaadauteurs (GVM). De Waal won vorig jaar met zijn thriller 'Pentito' De Diamanten Kogel, de Vlaamse prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Sindsdien schrijft De Waal op uitnodiging van het GVM met enige regelmaat een column voor de site.
Simon de Waal, werkzaam als rechercheur in de Amsterdamse binnenstad met als specialiteit zware criminaliteit, werd met Pentito vorig jaar ook genomineerd voor de Gouden Strop. Zijn debuut Cop vs Killer uit 2005 bereikte de shortlist van zowel de Gouden Strop als De Diamanten Kogel. Samen met Appie Baantjer brengt De Waal in april een misdaadroman uit.