Veel scherper (column, 2009)

Baantjer

(Door Simon de Waal)

Appie Baantjer is oud-politieman en schrijver. Ik ken hem al bijna dertig jaar. Hij werkte als rechercheur in bureau Warmoesstraat en ik begon als agent aan bureau Lijnbaangracht – beide bureaus liggen in het centrum van Amsterdam. In de loop der jaren zagen we elkaar regelmatig. Hij schreef zijn 'De Cock'-boeken al, en werd daar steeds populairder mee.

Rond 1993 werd van zijn boekenserie een televisieserie gemaakt, waar ik scripts voor ging schrijven. Inmiddels was ik ook rechercheur, en door een gelukkig toeval ook de schrijfwereld ingerold.
Ik heb tot en met het laatste seizoen (13) van de serie scripts geschreven. En steeds bleef Appies pad het mijne kruisen. Altijd goed voor een glimlach en mooie verhalen. Werkelijk, als ik een paar van de anekdotes over de politie hier zou opschrijven, zou u zeggen: dat kan niet, dat gebeurt niet. Wellicht zal ik het ooit eens doen...

In ieder geval, we spraken bij dat soort vrolijke gelegenheden af ooit eens samen iets te gaan schrijven. Maar Appie had zijn De Cock en ik had veel series en speelfilms, en uiteindelijk ook boeken, waar ik zelf mee bezig was. Kortom, het kwam er nooit van. Tot een paar maanden geleden. Appie was gestopt met zijn De Cock en we zeiden tegen elkaar: 'Laten we beginnen'. Een paar weken klonk zijn stem op mijn antwoordapparaat. 'Met Baantjer. Ik heb een hoofdstuk klaar.' En zo zijn we begonnen. Om en om schrijven we nu een hoofdstuk. Iedere week zitten we bij elkaar en lezen we wat de ander heeft geschreven. Omdat we geen verhaal van tevoren bedacht hebben, is het leuk om te zien wat de ander in zijn hoofdstuk heeft geschreven. Appie schept er een duivels plezier in om het me moeilijk te maken. Ook daar zal ik binnenkort iets over schrijven.

Laat ik het nu houden bij een kleine anekdote. Appie is inmiddels aangekomen op de gezegende leeftijd van 85 jaar. Maar tjonge, wat is die man nog wijs en snel...

Hij belde me vorige week op: 'Zeg moet je luisteren, ik ben ontzettend geschrokken...' En dus schrok ik ook... want ja, je weet maar nooit.

'Jij hebt in je hoofdstuk iets geschreven, en dat klopt volgens mij niet...'

En Appie las een zin voor, waarbij het door mijn hoofd flitste; hij heeft gelijk, dat kunnen onze hoofdpersonen nog helemaal niet weten. Ik heb die conclusie te snel getrokken. Dus dat zei ik hem.
'Precies', antwoordde hij. 'Ik heb alles nog een keer teruggelezen, maar ik kon het ook al niet vinden.'
'Appie, je hebt helemaal gelijk', zei ik. 'Je bent veel scherper dan ik.'

Voor ik de zin afgemaakt had antwoordde hij al. 'Heb je dat nou pas door?', lachte hij.

Vijfentachtig jaar, dames en heren. Ik mag hopen dat ik zo ben op die leeftijd.

Als ik het al haal.

Dit is een met toestemming overgenomen column die Simon de Waal (1961) schreef voor de website van het Genootschap van Vlaamse Misdaadauteurs (GVM). De Waal won vorig jaar met zijn thriller 'Pentito' De Diamanten Kogel, de Vlaamse prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Sindsdien schrijft De Waal op uitnodiging van het GVM met enige regelmaat een column voor de site.
Simon de Waal, werkzaam als rechercheur in de Amsterdamse binnenstad met als specialiteit zware criminaliteit, werd met 'Pentito' vorig jaar ook genomineerd voor de Gouden Strop. Zijn debuut 'Cop vs Killer' uit 2005 bereikte de shortlist van zowel de Gouden Strop als De Diamanten Kogel. Samen met Appie Baantjer brengt De Waal in april een misdaadroman uit.