De vijf W's volgens... Siska Mulder (interview, 2008)

'Ik heb al een paar gezellige dreigmails gehad'

Rubriek waarin thrillerauteurs zichzelf en hun nieuwste werk presenteren aan de hand van de vijf journalistieke W's: Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom. Vandaag: Siska Mulder (1971), van wie deze maand haar eerste thriller, Doof, werd uitgebracht. Doof gaat over een bekende tv-persoonlijkheid die de kans krijgt om een live-talkshow te presenteren. Hij vlucht in het werk en probeert zo het trauma in het leven van hem en zijn vrouw te vergeten: de tragische dood van hun zoontje. Het grote succes lijkt voor hem binnen handbereik, maar als hij door een onbekende wordt bedreigd, verandert zijn leven in een nachtmerrie. De stalker lijkt hem beter te kennen dan wie dan ook.

Mulder schrijft artikelen, columns en verhalen voor bladen als Viva, Jan, Nieuwe Revu, Linda. en La Vie en Rose. In 2005 richtten Mulder en Susan Smit de Writers On Heels op, waarmee zij de aandacht wilden vestigen op het werk van een nieuwe generatie schrijfsters.



(Door Peter Kuijt)

- Wie denkt Siska Mulder wel dat zij is?
Siska Mulder: 'Ha! Wel grappig om over mezelf na te denken als een personage. Siska Mulder is een tamelijk monomaan persoon die maar één ding tegelijk kan. Bij voorkeur schrijven. Mulder lijdt eveneens aan een ernstige vorm van leesverslaving. Ze debuteerde met de roman Zus, schreef daarna samen met Manon Spierenburg de fictie/non-fictie bundel Rimpelmania en zojuist is haar literaire thriller Doof verschenen. Vandaar dat zij momenteel in enigszins bange, maar ook opgewonden afwachting verkeert.'



- Wat zou u doen als u gestalkt werd?
'Ik bén tijdens het schrijven van Doof maandenlang gestalkt. Plaatsvervangend dan, maar toch. Mijn hoofdpersoon Oscar Stellendam werd achterna gezeten door een stalker en ik zat in Oscars hoofd, al die tijd, dus ik heb het van dichtbij kunnen meemaken. In eerste instantie zou ik niets doen, want als je reageert, geef je de stalker precies wat hij wil. Net als mijn hoofdpersoon Oscar Stellendam zou ik hard hopen dat het vanzelf ophoudt - vergeefs, in zijn geval. Ik heb overigens al een paar gezellige dreigmails gehad, helemaal in de stijl van het boek. Op zulke momenten voelt het net alsof ik in mijn eigen thriller rondloop.'

- Waar kan men - naast de auteursfoto en de naam op de cover - een boek van Siska Mulder verder aan herkennen?
'De eerste zin is meteen goed. Ik kan niet zoveel, maar schrijven kan ik nu toevallig wel. De zinnen moeten zingen; ik lees alles wat ik schrijf aan mezelf voor om er zeker van te zijn dat het ritme klopt. Verder ben ik het aan de lezer verplicht om een verhaal te verzinnen dat je bij de keel grijpt. En dan ook nog graag met psychologisch goed uitgewerkte karakters die je bij blijven. Ondanks het onvermogen van de personages - om contact te maken, te slagen, de juiste beslissingen te nemen - ga je, al lezend, van ze houden. Ik word altijd een beetje naar van thrillers die overduidelijk plotgestuurd zijn. De personages hangen er dan maar zo’n beetje bij en komen niet tot leven. Dat zal in een boek van mij niet gebeuren.'

- Wanneer had u voor het laatst een 'wit moment' (een term op uw weblog) van enorme creaviteit en wat leverde het op?
'Ik heb de term weer gestolen van Samuel Beckett. Op het witte moment maak je iets moois, iets nieuws, iets van waarde dat je nog niet eerder had bedacht. En dat moment vindt vaak plaats als je je onthecht en verloren voelt, losgerukt uit je vaste routine. Ik ben viereneenhalve maand naar Los Angeles gegaan om Doof te schrijven. Zat ik daar ineens in een spuuglelijk ingericht ruilhuis dat rook naar insectenspray. Het algehele thema was: plastic, en overal lagen kleedjes, zelfs op de wc. Het eerste wat ik deed, was een elegante, witte laptop aanschaffen, zodat er tenminste nog iets van mezelf in dat huis stond. De contouren van het boek zaten al veel langer in mijn hoofd, maar daar vond de grote uitbarsting van creativiteit plaats. Ik leek wel bezeten, kon niet meer stoppen met schrijven. Heerlijk hoor, die verlorenheid, ik kan het iedereen aanraden.'



- Waarom horen we zo weinig over de Writers on Heels en mogen mannen op hakken zich ook aansluiten?
'We horen vooral veel van elkaar. Ik heb met verschillende schrijfsters op hakken heel regelmatig contact. We lezen elkaars manuscript en behoeden elkaar voor zenuwinzinkingen als er net een nieuw boek is verschenen. Laatst belde Marion Pauw nog om te melden dat ze Doof in een grote stapel bij de plaatselijke boekhandel had gesignaleerd; daar knapte ik zeer van op. Mannen zijn van harte welkom, zolang ze kunnen schrijven en op hakken kunnen lopen. Jammer dat de eerste man op stiletto’s zich nog altijd moet melden. Wij wachten met smart.'

Siska Mulder - Doof. Uitgeverij Arena, 320 pag., 18,95 euro. ISBN 978 90 6974 869 6.
(foto auteur: Pascal Ollegott)