'SLECHTS GEKNOR IN DE WANDELGANGEN'
Thrillerrecensent Gert Jan de Vries van NRC Handelsblad verweet drie weken geleden in zijn krant de Gouden Stropjury lankmoedigheid in haar keuze voor de vijf genomineerde auteurs. Waarom een 'inferieur' boek als 'Blauw water' van Simone van der Vlugt genomineerd en bijvoorbeeld niet het 'sprankelende' 'Geboren verliezers' van Elvin Post of het 'spijkerharde' 'Ongenade' van Escober, vroeg De Vries zich vertwijfeld af. Hij pleitte in zijn voorbeschouwing waarin hij vond dat Lieneke Dijkzeul de prijs móest winnen, meteen ook voor een aanscherping van de richtlijnen voor de Gouden Strop, zonder verder in detail te treden.
De Vries heeft nooit eerder in de jury gezeten en hij zou dus het verwijt kunnen krijgen dat het wel erg makkelijk kritiek spuien is aan de zijlijn. Nu blijkt dat Gert Jan de Vries wel degelijk is gevraagd om in de Gouden Stropjury zitting te nemen. Dat moeten we althans opmaken uit de column Indruk van Volkskrant-redacteur Arjan Peters. Hij zat naast De Vries in de zaal van de Melkweg toen Charles den Tex dinsdagavond met de thrillerprijs werd bekroond. Peters tekende uit De Vries' mond op dat hij het verzoek om jurylid te worden had voorgelegd aan Pieter Steinz, de chef Boeken van de NRC. ,,Die vond dat ik het beter niet kon doen.'' Hoe kwam NRC-collega Elsbeth Etty dan wel in de jury terecht? ,,Die heeft het niet met haar chef besproken.''
Peters constateerde dat het er allemaal vredig aan toeging op de Avond van het Spannende Boek. ,,De ruwste thrillerauteurs sloegen hun recensenten joviaal op de schouders. (...) Veelzeggende vredigheid. Die betekent dat het Spannende Boek nog steeds niet volwassen is. Iedereen mag meedoen, en alleen voor de moeite krijg je al een nominatie. Slechts in de wandelgangen ving ik geknor op over Simone van der Vlugt, die het foutloze Nederlands maar niet machtig wil worden. Toen ze op het podium zat, werd ze niet uitgejouwd.''
Ook over het geschenkboekje 'Onbegrepen' van Karin Slaughter kraakte Peters harde noten. ,,Beschamend slecht, slordig geschreven en totaal niet spannend. Hoor je ook niemand over.''
Gert Jan de Vries liet mij weten blij te zijn dat Charles had gewonnen. Van zijn redacteur had hij namelijk de opdracht gekregen de winnaar van de Strop te moeten interviewen. Als Simone had gewonnen had hij deze opdracht geweigerd. Hij kon zich dus prima vinden in de winnaar, één van de twee door hem getipte boeken (naast Koude Lente dus).
BeantwoordenVerwijderenEhhh....
BeantwoordenVerwijderenIk heb het stuk in de Volkskrant niet gelezen, maar uit deze samenvatting meen ik op te maken dat, pas als een thrillerauteur een recensent tot pulp slaat op een avond als de Power of Plots, men het Spannende Boek als volwassen geworden kan beschouwen?
Wat een vreemde conclusie, die Peters daar maakt.
Of biedt hij zich met dit stuk soms openlijk aan als vrijwilliger, om door de ruwste thrillerauteur in elkaar gebeukt te worden, in plaats van vriendschappelijk op de schouder getikt tijdens een ontspannen avond?
Nee, in de literaire wereld, echt al een zeer volwassen genre in vergelijking met de thrillers, daar is het pas moord en doodslag tussen auteur en recensent.
Wekenlijks onderzoeken wij van de recherche inderdaad de meest afschuwelijk verminkte lijken van recensenten, terwijl hoogge-eerde en zeer geschoolde literaire auteurs een eindje verderop staan, het recensenten bloed van hun handen wassend. Tja, zij durven wel tegen hun recensenten.
Wij niet. Wij zijn watjes. ;-)